Forwarded from فرارو
فصل دوم | قسمت ۸
میدون پاستور: لطفاً گِلام نباشید
گِلام بودن، راحت‌ترین کار دنیاست. لطفا گِلام نباشید. با تشکر.
لینک خبر
@fararunews
میدون پاستور: لطفاً گِلام نباشید
گِلام بودن، راحت‌ترین کار دنیاست. لطفا گِلام نباشید. با تشکر.
لینک خبر
@fararunews
❤1
Forwarded from عکس نگار
شماره ۳۴
📌«عینک دودی»؛ دروغ نگو احمدآقا
فرارو / ۲۴ شهریور ۱۴۰۴
✍🏻 محسن صالحی‌خواه
🔹ما از بچگی چند اصل را یاد گرفتیم و به فرزندانمان هم می‌آموزیم. اول این که دروغگو دشمن خداست، دوم این که انرژی هسته‌ای حق مسلم ماست، سوم آن که نباید طوری حرف بزنیم که چینی نازک خیال روسوفیل‌ها ترک بردارد. شما هم باید از ما یاد بگیری احمد آقا. اخیراً مشاهده شده در گفتارت دقت نمی‌کنی. تکه مصاحبه‌ای از تو دیدیم که دعا می‌کنیم هوش مصنوعی باشد. گفتی ما در جریان نبردی که منجر به زدن دکمه بشار اسد شد با روس‌ها هماهنگ بودیم؟! حاشا و کلّا! زبانت را گاز بگیر! دارم می‌آیم آنجا و امیدوارم که اشتباه کرده باشی. البته که باید احترام بگذاری و عذرخواهی هم بکنی. (مثلاً اینجا تحریریه روزنامه وزین کهکشان است.)
🔹از شوخی گذشته، می‌دانی مشکل کجاست احمدآقا؟ مشکل اینجاست که ما می‌گوییم تکلیف آمریکا و اروپا با مملکت ما معلوم است. کسی بخواهد ضربه‌هایی که آن‌ها به این کشور در طول تاریخ زدند را کتمان کند، دهان‌ش را کاه‌گل می‌گیریم. اما چرا وقتی پای خیانت روس‌ها وسط می‌آید رگ غیرت این‌ها بیرون می‌زند، ما که نمی‌دانیم. تو اگر فهمیدی به ما هم بگو! شاید باورت نشود اما همه می‌دانند روس‌ها در سوریه کاری با هواپیماهای اسرائیلی نداشتند و این شغال‌ها می‌آمدند هر که را می‌خواستند در دمشق ترور می‌کردند. اما زیرسبیلی ردش کن چون چاره‌ای نیست!
🔹البته تو که غریبه نیستی. خَبَرت بیاید، از وقتی اسمت جولانی بود و در سوریه سر می‌بریدی بنده با تو آشنا بودم. الان هم که پرزیدنت موقت احتمالاً مادام‌العمر شدی، دنبالت می‌کنم. فکر می‌کنم این جماعت هم فهمیدند نمی‌شود با قدرت‌های بزرگ برای همیشه دشمنی کرد. برای همین فکر می‌کنند در میدان سرخ مسکو برایشان سرگین شتر گذاشتند. همان افراطی که در دشمنی با یانکی‌ها و چشم‌آبی‌ها داشتند، الان تفریطش را با روس‌ها دارند. تا دلت بخواهد رو دارند، اما حد وسط ندارند.
🔹شاید باورت نشود، چون به قیافه‌ام نمی‌آید. ولی جان احمد ذره‌ای به روس‌ها خرده نمی‌گیرم. معلوم است که دنبال منافعشان هستند و سر این موضوعات با احدی شوخی ندارند. بالاخره پوتین هم باید ۱۴۳ میلیون نفر را نان بدهد. ولی ما برعکسیم. ما دنبال شوخی‌هایمان هستیم و با هیچ کس منافع نداریم. اگر نه وضعمان این نبود. خلاصه که احمدآقا برو استغار کن. این وصله‌ها به ولادیمیر نمی‌چسبد.
📌محسن صالحی‌خواه|روایت
@revayatiran
📌«عینک دودی»؛ دروغ نگو احمدآقا
فرارو / ۲۴ شهریور ۱۴۰۴
✍🏻 محسن صالحی‌خواه
🔹ما از بچگی چند اصل را یاد گرفتیم و به فرزندانمان هم می‌آموزیم. اول این که دروغگو دشمن خداست، دوم این که انرژی هسته‌ای حق مسلم ماست، سوم آن که نباید طوری حرف بزنیم که چینی نازک خیال روسوفیل‌ها ترک بردارد. شما هم باید از ما یاد بگیری احمد آقا. اخیراً مشاهده شده در گفتارت دقت نمی‌کنی. تکه مصاحبه‌ای از تو دیدیم که دعا می‌کنیم هوش مصنوعی باشد. گفتی ما در جریان نبردی که منجر به زدن دکمه بشار اسد شد با روس‌ها هماهنگ بودیم؟! حاشا و کلّا! زبانت را گاز بگیر! دارم می‌آیم آنجا و امیدوارم که اشتباه کرده باشی. البته که باید احترام بگذاری و عذرخواهی هم بکنی. (مثلاً اینجا تحریریه روزنامه وزین کهکشان است.)
🔹از شوخی گذشته، می‌دانی مشکل کجاست احمدآقا؟ مشکل اینجاست که ما می‌گوییم تکلیف آمریکا و اروپا با مملکت ما معلوم است. کسی بخواهد ضربه‌هایی که آن‌ها به این کشور در طول تاریخ زدند را کتمان کند، دهان‌ش را کاه‌گل می‌گیریم. اما چرا وقتی پای خیانت روس‌ها وسط می‌آید رگ غیرت این‌ها بیرون می‌زند، ما که نمی‌دانیم. تو اگر فهمیدی به ما هم بگو! شاید باورت نشود اما همه می‌دانند روس‌ها در سوریه کاری با هواپیماهای اسرائیلی نداشتند و این شغال‌ها می‌آمدند هر که را می‌خواستند در دمشق ترور می‌کردند. اما زیرسبیلی ردش کن چون چاره‌ای نیست!
🔹البته تو که غریبه نیستی. خَبَرت بیاید، از وقتی اسمت جولانی بود و در سوریه سر می‌بریدی بنده با تو آشنا بودم. الان هم که پرزیدنت موقت احتمالاً مادام‌العمر شدی، دنبالت می‌کنم. فکر می‌کنم این جماعت هم فهمیدند نمی‌شود با قدرت‌های بزرگ برای همیشه دشمنی کرد. برای همین فکر می‌کنند در میدان سرخ مسکو برایشان سرگین شتر گذاشتند. همان افراطی که در دشمنی با یانکی‌ها و چشم‌آبی‌ها داشتند، الان تفریطش را با روس‌ها دارند. تا دلت بخواهد رو دارند، اما حد وسط ندارند.
🔹شاید باورت نشود، چون به قیافه‌ام نمی‌آید. ولی جان احمد ذره‌ای به روس‌ها خرده نمی‌گیرم. معلوم است که دنبال منافعشان هستند و سر این موضوعات با احدی شوخی ندارند. بالاخره پوتین هم باید ۱۴۳ میلیون نفر را نان بدهد. ولی ما برعکسیم. ما دنبال شوخی‌هایمان هستیم و با هیچ کس منافع نداریم. اگر نه وضعمان این نبود. خلاصه که احمدآقا برو استغار کن. این وصله‌ها به ولادیمیر نمی‌چسبد.
📌محسن صالحی‌خواه|روایت
@revayatiran
Forwarded from هم‌میهن
نگاه یکسان به مردم ایران
🖌محسن صالحی‌خواه | گزارشگر هم‌میهن
🔹فعالان طرفدار فلسطین در کشورهایی ابراز وجود و مخالفت با اسرائیل می‌کنند که سیاست اصولی دولت‌ها و حکومت‌هایشان حمایت از اسرائیل است. این موضوع در جوامع مذکور نهادینه شده هرچند خالی از چالش هم نیست.
🔹اما در ایران ما، این‌گونه نیست. مثلاً پس از رخداد مهم ۷ اکتبر که مسیر منطقه خاورمیانه را تغییر داد، نمی‌شد از خطر این اقدام و در انتقاد از آن نظر صریحی را بیان کرد. در خصوص تجمعات نیز صرفاً آن‌هایی که از این اقدام به‌طور کامل تمجید می‌کردند، می‌توانستند ابراز نظر کنند. اما با گذر زمان و مشخص شدن ابعاد این رخداد، اندکی در فضای رسانه این امکان به وجود آمد که بتوان این واقعه را در بوته نقد قرار داد.
🔹اما درباره ابراز نظر موافق و مخالف در تجمعات و تظاهرات خیابانی، چنین امکانی وجود ندارد. مثلاً هفته گذشته، جمعی از عناصر تندرو در مقابل ساختمان دبیرخانه شورای امنیت ملی تجمع و نظر خود را درباره سیاست‌های آژانس پس از توافق جدید تهران و این نهاد اعلام کردند.
🔹اما چنین امکانی هیچ وقت برای منتقدان روند برنامه هسته‌ای وجود نداشته است. همانطور که آن‌ها می‌توانستند نظر خود را درباره مسئله اجبار حجاب به‌خصوص از دولت مرحوم رئیسی تا دولت پزشکیان فریاد بزنند. مقابل مرکز ملی فضای مجازی بروند و هرچند کم‌تعداد، اما حمایت خودشان را از فیلترینگ تحمیلی بر مردم ابراز کنند.
🔹اما این فضا برای منتقدان و مخالفان این سیاست‌ها وجود ندارد. چه زمانی افراد می‌توانند نظر خود را به این شکل درباره مخالفت با فیلترینگ و هزینه‌هایی که بر زندگی مردم تحمیل می‌کند، ابراز کنند؟ هیچ‌وقت.
▫️ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین
📌هم‌میهن را در فضای مجازی دنبال کنید:
🔗سایت | 🔗اینستاگرام | 🔗تلگرام | 🔗 یوتیوب
🖌محسن صالحی‌خواه | گزارشگر هم‌میهن
🔹فعالان طرفدار فلسطین در کشورهایی ابراز وجود و مخالفت با اسرائیل می‌کنند که سیاست اصولی دولت‌ها و حکومت‌هایشان حمایت از اسرائیل است. این موضوع در جوامع مذکور نهادینه شده هرچند خالی از چالش هم نیست.
🔹اما در ایران ما، این‌گونه نیست. مثلاً پس از رخداد مهم ۷ اکتبر که مسیر منطقه خاورمیانه را تغییر داد، نمی‌شد از خطر این اقدام و در انتقاد از آن نظر صریحی را بیان کرد. در خصوص تجمعات نیز صرفاً آن‌هایی که از این اقدام به‌طور کامل تمجید می‌کردند، می‌توانستند ابراز نظر کنند. اما با گذر زمان و مشخص شدن ابعاد این رخداد، اندکی در فضای رسانه این امکان به وجود آمد که بتوان این واقعه را در بوته نقد قرار داد.
🔹اما درباره ابراز نظر موافق و مخالف در تجمعات و تظاهرات خیابانی، چنین امکانی وجود ندارد. مثلاً هفته گذشته، جمعی از عناصر تندرو در مقابل ساختمان دبیرخانه شورای امنیت ملی تجمع و نظر خود را درباره سیاست‌های آژانس پس از توافق جدید تهران و این نهاد اعلام کردند.
🔹اما چنین امکانی هیچ وقت برای منتقدان روند برنامه هسته‌ای وجود نداشته است. همانطور که آن‌ها می‌توانستند نظر خود را درباره مسئله اجبار حجاب به‌خصوص از دولت مرحوم رئیسی تا دولت پزشکیان فریاد بزنند. مقابل مرکز ملی فضای مجازی بروند و هرچند کم‌تعداد، اما حمایت خودشان را از فیلترینگ تحمیلی بر مردم ابراز کنند.
🔹اما این فضا برای منتقدان و مخالفان این سیاست‌ها وجود ندارد. چه زمانی افراد می‌توانند نظر خود را به این شکل درباره مخالفت با فیلترینگ و هزینه‌هایی که بر زندگی مردم تحمیل می‌کند، ابراز کنند؟ هیچ‌وقت.
▫️ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین
📌هم‌میهن را در فضای مجازی دنبال کنید:
🔗سایت | 🔗اینستاگرام | 🔗تلگرام | 🔗 یوتیوب
👍2
#توئیت
مرگ #مهسا_امینی جنبشی به وجود آورد که هر چه بیشتر مورد برخورد قرار بگیرد،در پیشروی آن تفا‌وتی ایجاد نمی‌کند.چون جامعه در نهایت مسیر خودش را می‌رود.
وقایع پسامهسا بدون رخدادهای بهار و تابستان ۱۴۰۱ قابل تفسیر نیست.بعد از آن هم خواستند اما نتوانستند به روزهای قبل از مهسا برگردند.
لینک توئیت
📌محسن صالحی‌خواه|روایت
@revayatiran
مرگ #مهسا_امینی جنبشی به وجود آورد که هر چه بیشتر مورد برخورد قرار بگیرد،در پیشروی آن تفا‌وتی ایجاد نمی‌کند.چون جامعه در نهایت مسیر خودش را می‌رود.
وقایع پسامهسا بدون رخدادهای بهار و تابستان ۱۴۰۱ قابل تفسیر نیست.بعد از آن هم خواستند اما نتوانستند به روزهای قبل از مهسا برگردند.
لینک توئیت
📌محسن صالحی‌خواه|روایت
@revayatiran
❤1
📌زمان بازنگری در نگاه ایران به پرونده فلسطین
📅 فرارو / ۲۵ شهریور ۱۴۰۴
✍🏻 محسن صالحی‌خواه / روزنامه‌نگار
🔹مسئله فلسطین در پیچیده‌ترین وضعیت ۸۰ سال اخیر است. بی‌سابقه‌ترین کشتار تاریخ منازعه اعراب و اسرائیل جریان دارد. تا همین امروز، حدود ۶۵ هزار فلسطینی در جنگی که پس از ۷ اکتبر راه افتاد قتل‌عام شدند و این جنگ نیز همچنان ادامه دارد. البته این تنها تلفات فلسطینیان از این جنگ است. در ۲۳ ماه گذشته بیش از ۱۰۰۰ نفر در جریان جنگ ۱۲ روزه با ایران و۳۱۰۰ نفر در حملات به لبنان کشته شدند. از بُعد تلفات که بیرون بیاییم، آنچه در ۲۳ ماه گذشته از لحاظ سیاسی و امنیتی در منطقه و نظام بین‌الملل در خصوص این بحران مشاهده شد هم بی‌سابقه بود.
🔹وقتی تصاویر فرماندهان و رهبران سیاسی که در این بازه زمانی توسط اسرائیل ترور شدند را کنار هم بگذاریم، باور این که فهرست مذکور حاصل عملیات این رژیم طی این زمان است، بسیار سخت می‌شود. به ویژه در مورد ایران که هیچ کس وقایع نخستین ساعات آغاز جنگ یعنی بامداد ۲۳ خرداد را فراموش نمی‌کند.
🔹آنچه امروز رخ می‌دهد، انتهای مسیری‌ست که در هشت دهه گذشته در جریان منازعه اعراب و اسرائیل طی شد. این روند فراز و فرودهای بسیاری داشت. جنگ‌های فراوان و صلح‌های اندکی به خود دید. ایران نیز پس از انقلاب ۱۳۵۷ در چند مقطع به صورت جدی‌تری وارد این منازعه شد و تا حدی شکل آن را تغییر داد و تاثیراتی مثبت و منفی نیز در این روند گذاشت. اما امروز اگر این منازعه سه ضلع داشته باشد، ایران در یک طرف آن، کشورهای عربی – اسلامی و اروپایی در طرفی دیگر و اسرائیل آمریکا نیز در ضلع مقابل ایستاده‌اند.
🔹صحنه امروز از این قرار است: تجربیات ۸۰ سال گذشته در قصه منازعه اسرائیل، در نهایت راه حل دو دولتی یا حداقل تلاش برای محقق شدن آن را در ادبیات سیاسی کشورهای درگیر در این بحران، پررنگ کرده است. این تجربیات گرانقیمت، مجموعه‌ای تلاش برای صلح، جنگ مستقیم کشورها، جنگ با گروه‌های چریکی و در نهایتی مفهومی به نام مقاومت است. اخیراً ایران به عنوان یک بازیگر درگیر در منازعه فلسطین، مخالفت خود را با راهکار دو دولتی که در سازمان ملل با پیگیری عربستان و فرانسه مطرح شد، اعلام کرد. موضع ایران این است که باید یک همه‌پرسی در فلسطین برگزار شود.
🔹موضعی که کارشناسان آن را آرزومندانه تلقی می‌کنند و شانس رخ دادن آن را حتی کمتر از راهکاردو دولتی می‌دانند. اما عزم کشورهای عربی و دیگر کشورهای اسلامی این است که تمرکز را بر راه حل دو دولتی بگذارند. چرا که اگر راه سیاسی شانس کمی داشته باشد، راه حل غیرسیاسی حداقل تا کنون شانس به ثمر نشستن را نزدیک به محال نشان داده است. صحبت سران کشورهای عربی و اسلامی در دوحه در نشست روز دوشنبه نیز از همین جنس بود. در نقطه مقابل،آمریکا و اسرائیل هستند و کشورهای اروپایی نیز در ظاهر و باطن در دو ضلع دیگر تعریف می‌شوند. اما هیچ کدام سمت ایران نمی‌ایستند.
🔹 آنچه ایران به عنوان موضع رسمی خود مطرح می‌کند و در توضیح علت عدم شرکت در رای‌گیری قطعنامه اخیر سازمان ملل درباره حل و فصل موضوع فلسطین از مسیر تشکیل دو دولت نیز آن را تکرار کرد، همان موضوع همه‌پرسی‌ست. شرط اول آن نیز از اگر چه مطرح نمی‌شود، از بین رفتن رژیم اسرائیل است. به غیر از فلسطین، موضوعات مشتق از آن که یک سرشان به اسرائیل برمی‌گردد مانند لبنان نیز میل بیشتری به پایان دادن این وضعیت نشان می‌دهد. عراق عملاً اقدامات نظامی گروه‌های مقاومت ضداسرائیل را متوقف کرد، سوریه درگیر تغییر حکومت شد و لبنان نیز دستخوش تغییرات جدی شده است.
🔹در چنین شرایطی، مطلوب‌ترین راه این است که ایران نیز نگاهی به سیاست‌های جاری، کارکرد آن‌ها و منافع منطقه داشته باشد شاید بتوان از مسیر سیاسی، تعریف منافع مشترک و پایان دادن پرونده‌های بی‌پایان، فاجعه انسانی در فلسطین و وضعیت فعلی در خاورمیانه را تغییر داد.
📌محسن صالحی‌خواه|روایت
@revayatiran
📅 فرارو / ۲۵ شهریور ۱۴۰۴
✍🏻 محسن صالحی‌خواه / روزنامه‌نگار
🔹مسئله فلسطین در پیچیده‌ترین وضعیت ۸۰ سال اخیر است. بی‌سابقه‌ترین کشتار تاریخ منازعه اعراب و اسرائیل جریان دارد. تا همین امروز، حدود ۶۵ هزار فلسطینی در جنگی که پس از ۷ اکتبر راه افتاد قتل‌عام شدند و این جنگ نیز همچنان ادامه دارد. البته این تنها تلفات فلسطینیان از این جنگ است. در ۲۳ ماه گذشته بیش از ۱۰۰۰ نفر در جریان جنگ ۱۲ روزه با ایران و۳۱۰۰ نفر در حملات به لبنان کشته شدند. از بُعد تلفات که بیرون بیاییم، آنچه در ۲۳ ماه گذشته از لحاظ سیاسی و امنیتی در منطقه و نظام بین‌الملل در خصوص این بحران مشاهده شد هم بی‌سابقه بود.
🔹وقتی تصاویر فرماندهان و رهبران سیاسی که در این بازه زمانی توسط اسرائیل ترور شدند را کنار هم بگذاریم، باور این که فهرست مذکور حاصل عملیات این رژیم طی این زمان است، بسیار سخت می‌شود. به ویژه در مورد ایران که هیچ کس وقایع نخستین ساعات آغاز جنگ یعنی بامداد ۲۳ خرداد را فراموش نمی‌کند.
🔹آنچه امروز رخ می‌دهد، انتهای مسیری‌ست که در هشت دهه گذشته در جریان منازعه اعراب و اسرائیل طی شد. این روند فراز و فرودهای بسیاری داشت. جنگ‌های فراوان و صلح‌های اندکی به خود دید. ایران نیز پس از انقلاب ۱۳۵۷ در چند مقطع به صورت جدی‌تری وارد این منازعه شد و تا حدی شکل آن را تغییر داد و تاثیراتی مثبت و منفی نیز در این روند گذاشت. اما امروز اگر این منازعه سه ضلع داشته باشد، ایران در یک طرف آن، کشورهای عربی – اسلامی و اروپایی در طرفی دیگر و اسرائیل آمریکا نیز در ضلع مقابل ایستاده‌اند.
🔹صحنه امروز از این قرار است: تجربیات ۸۰ سال گذشته در قصه منازعه اسرائیل، در نهایت راه حل دو دولتی یا حداقل تلاش برای محقق شدن آن را در ادبیات سیاسی کشورهای درگیر در این بحران، پررنگ کرده است. این تجربیات گرانقیمت، مجموعه‌ای تلاش برای صلح، جنگ مستقیم کشورها، جنگ با گروه‌های چریکی و در نهایتی مفهومی به نام مقاومت است. اخیراً ایران به عنوان یک بازیگر درگیر در منازعه فلسطین، مخالفت خود را با راهکار دو دولتی که در سازمان ملل با پیگیری عربستان و فرانسه مطرح شد، اعلام کرد. موضع ایران این است که باید یک همه‌پرسی در فلسطین برگزار شود.
🔹موضعی که کارشناسان آن را آرزومندانه تلقی می‌کنند و شانس رخ دادن آن را حتی کمتر از راهکاردو دولتی می‌دانند. اما عزم کشورهای عربی و دیگر کشورهای اسلامی این است که تمرکز را بر راه حل دو دولتی بگذارند. چرا که اگر راه سیاسی شانس کمی داشته باشد، راه حل غیرسیاسی حداقل تا کنون شانس به ثمر نشستن را نزدیک به محال نشان داده است. صحبت سران کشورهای عربی و اسلامی در دوحه در نشست روز دوشنبه نیز از همین جنس بود. در نقطه مقابل،آمریکا و اسرائیل هستند و کشورهای اروپایی نیز در ظاهر و باطن در دو ضلع دیگر تعریف می‌شوند. اما هیچ کدام سمت ایران نمی‌ایستند.
🔹 آنچه ایران به عنوان موضع رسمی خود مطرح می‌کند و در توضیح علت عدم شرکت در رای‌گیری قطعنامه اخیر سازمان ملل درباره حل و فصل موضوع فلسطین از مسیر تشکیل دو دولت نیز آن را تکرار کرد، همان موضوع همه‌پرسی‌ست. شرط اول آن نیز از اگر چه مطرح نمی‌شود، از بین رفتن رژیم اسرائیل است. به غیر از فلسطین، موضوعات مشتق از آن که یک سرشان به اسرائیل برمی‌گردد مانند لبنان نیز میل بیشتری به پایان دادن این وضعیت نشان می‌دهد. عراق عملاً اقدامات نظامی گروه‌های مقاومت ضداسرائیل را متوقف کرد، سوریه درگیر تغییر حکومت شد و لبنان نیز دستخوش تغییرات جدی شده است.
🔹در چنین شرایطی، مطلوب‌ترین راه این است که ایران نیز نگاهی به سیاست‌های جاری، کارکرد آن‌ها و منافع منطقه داشته باشد شاید بتوان از مسیر سیاسی، تعریف منافع مشترک و پایان دادن پرونده‌های بی‌پایان، فاجعه انسانی در فلسطین و وضعیت فعلی در خاورمیانه را تغییر داد.
📌محسن صالحی‌خواه|روایت
@revayatiran
Fararu | فرارو
زمان بازنگری در نگاه ایران به پرونده فلسطین
تجربیات ۸۰ سال گذشته در قصه منازعه اسرائیل، در نهایت راه حل دو دولتی یا حداقل تلاش برای محقق شدن آن را در ادبیات سیاسی کشورهای درگیر در این بحران، پررنگ کرده است. این تجربیات گرانقیمت، مجموعه‌ای تلاش برای صلح، جنگ مستقیم کشورها، جنگ با گروه‌های چریکی و در…
#توئیت
بمب بسازید یا نسازید.
در NPT بمانید یا نمانید.
غنی‌سازی کنید یا نکنید.
دیگر فرقی نمی‌کند،اوضاع تغییر کرد و فرصت‌ها سوخت.ضمناً،تصور برخی مبنی بر این که در ۱۰ سال گذشته،با تحریم‌های سازمان ملل قرار بوده فرصت‌های زیادی جلوی پای ایران باشد،ذاتاً زیباست.
#اسنپ_بک
#مکانیسم_ماشه
لینک
📌محسن صالحی‌خواه|روایت
@revayatiran
بمب بسازید یا نسازید.
در NPT بمانید یا نمانید.
غنی‌سازی کنید یا نکنید.
دیگر فرقی نمی‌کند،اوضاع تغییر کرد و فرصت‌ها سوخت.ضمناً،تصور برخی مبنی بر این که در ۱۰ سال گذشته،با تحریم‌های سازمان ملل قرار بوده فرصت‌های زیادی جلوی پای ایران باشد،ذاتاً زیباست.
#اسنپ_بک
#مکانیسم_ماشه
لینک
📌محسن صالحی‌خواه|روایت
@revayatiran
👍1😢1
📌 زمانی برای بازگو کردن عقده‌های ۱۰ ساله
✍🏻 محسن صالحی‌خواه / روزنامه‌نگار
📅 فرارو / ۲۹ شهریور
🔹این جمله از جمعه و زمانی که قطعنامه ادامه تعلیق تحریم‌های ایران در شورای امنیت رای نیاورد، مرتب شنیده می‌شود که اگر در روزهای باقی‌مانده معجزه‌ای رخ دهد، شاید بتوان جلوی بازگشت فوری قطعنامه‌های تحریمی سازمان ملل را گرفت. در کنار این نگاهِ اندکی امیدوار، یک نگاه دیگر نیز وجود دارد که مشغول عقده‌گشایی است. اما متاسفانه آن کسانی که عقده‌های خود را پس ۱۰ سال فریاد می‌زنند، فراموش کردند که با رخ دادن اسنپ بک چه چیزهایی برمی‌گردد. البته بعضی مانند محمود احمدی‌نژاد زیرک هستند و سکوت اختیار کردند، برخی نیز مانند سعید جلیلی و تیم عجیب او، کیهان و صداوسیما ترک‌تازی می‌کنند. گویا ۱۰ سال منتظر بودند که آخرین راهکار دیپلماتیک ایران برای فائق آمدن بر این بحران سیاسی – امنیتی به شکست کامل کشیده شود تا بگویند «ما گفته بودیم.» چهار نکته درباره رفتار امروز آن‌ها وجود دارد.
🔹اول؛ ایران در سال ۱۳۸۶ تحت تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد قرار گرفت. در این میان برخی دنبال ساده‌سازی موضوع و بی‌اهمیت جلوه دادن آن هستند. همان زمان با طرح صحبت‌هایی مانند این که «قطعنامه‌ها غیرقانونی هستند و ایران آن‌ها را قبول ندارد» مسیر نادرست خود را ادامه دادند. زمان ثابت کرد قطعنامه‌ها نه کاغذپاره بود نه بی‌اهمیت. وقتی به آن‌ها گفته می‌شود که به همان زمان برمی‌گردیم، می‌گویند N کیلو اورانیوم، N تن آب سنگین و پلتونیوم را هم برگردانید. تا قبل از جنگ ۱۲ روزه مواد انبار شده ایران بازگشت و حتی اورانیوم ۶۰ درصد وجود داشت. به چه کار آمد و توانستیم آن را حفظ کنیم؟
🔹دوم؛ امروز و در این نقطه، در حالی که ۲۲ سال از آغاز پرونده امنیتی هسته‌ای ایران در مجامع بین‌المللی می‌گذرد، خوب است به این مسئله فکر کنیم که چه استفاده‌ای از این علم و صنعت کردیم. تیم جلیلی و جریان رادیکال وابسته به او معتقدند که پس از توافق هسته‌ای ۲۰۱۵، ایران دستاوردهای هسته‌ای بسیاری را از دست داد. از سال ۱۳۹۴ که برجام امضا شد تا سال ۱۳۹۹ که قانون راهبردی به تصویب رسید و برنامه هسته‌ای دوباره آغاز به کار کرد، یک فاصله ۵ ساله وجود دارد. این ۵ سال را کنار بگذارید و استفاده‌های حقیقی این فناوری را فهرست کنید. چقدر برای ایران آورده داشت؟ با تمام هزینه‌های مستقیم و غیرمستقیم آن.
🔹سوم؛ در منظومه فکری تندروها، نقش ایالات متحده به عنوان کشوری که توافق هسته‌ای را ترک کرد چه میزان در به وجود آمدن این وضعیت موثر است؟ توجه به این نکته بسیار مهم است. آن‌ها متغیرهای مختلف تاثیرگذار بر این پرونده مانند ورود ایران به بحران اوکراین، درگیری غیرمستقیم با کشورهای پس از بهار عربی و حمله به سفارت عربستان، تیرگی روابط ایران و اروپا پس از وقایع ۱۴۰۱ و کارشکنی در داخل کشور برای شکست احیای برجام را نادیده می‌گیرند. به شکل زیرکانه‌ای از روی تمام این عوامل می‌پرند و به امروز می‌رسند.
🔹و اما نکته چهارم؛ مشخص نیست که آن‌ها تصور می‌کنند ایران ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد، چقدر می‌توانست دوام بیاورد. عیار بخش‌های مختلف کشور در جنگ ۱۲ روزه به طور کامل مشخص شد. توانایی آفندی، پدافندی، اقتصادی، حفاظتی، حفاظت اطلاعات و ... . ۱۰ سال قبل وضعیت در این حوزه‌ها بهتر از امروز بود یا ضعیف‌تر؟ البته آن‌هایی که با عرصه واقعیت غریبه هستند، روی کاغذ در این ۱۰ سال به ابرقدرت دنیا تبدیل شده بودند. فرصت‌های عظیمی پیش رویشان بود و جهش‌هایی بلند رقم می‌زدند. اما روی زمین و دنیای واقعیت‌ها، در فاصله سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹ قطعنامه‌های تحریمی ایران با رای مثبت چین و روسیه به تصویب رسید و ایران را به عنوان یک تهدید بین‌المللی برای صلح و امنیت جهان معرفی کرد. توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ با تمام ضعف و قوت‌هایش توانست ۱۰ سال وضعیت امروز ایران را به تاخیر بیاندازد. نکته جالب این که بعد از آن هم هیچ کس نتوانست یک خط بیشتر از آنچه سال ۲۰۱۵ امضا شده بود را به دست بیاورد. آخرین و بیشترین چیزی که ایران توانست در این موضوع به آن دست پیدا کند.
📌محسن صالحی‌خواه|روایت
@revayatiran
✍🏻 محسن صالحی‌خواه / روزنامه‌نگار
📅 فرارو / ۲۹ شهریور
🔹این جمله از جمعه و زمانی که قطعنامه ادامه تعلیق تحریم‌های ایران در شورای امنیت رای نیاورد، مرتب شنیده می‌شود که اگر در روزهای باقی‌مانده معجزه‌ای رخ دهد، شاید بتوان جلوی بازگشت فوری قطعنامه‌های تحریمی سازمان ملل را گرفت. در کنار این نگاهِ اندکی امیدوار، یک نگاه دیگر نیز وجود دارد که مشغول عقده‌گشایی است. اما متاسفانه آن کسانی که عقده‌های خود را پس ۱۰ سال فریاد می‌زنند، فراموش کردند که با رخ دادن اسنپ بک چه چیزهایی برمی‌گردد. البته بعضی مانند محمود احمدی‌نژاد زیرک هستند و سکوت اختیار کردند، برخی نیز مانند سعید جلیلی و تیم عجیب او، کیهان و صداوسیما ترک‌تازی می‌کنند. گویا ۱۰ سال منتظر بودند که آخرین راهکار دیپلماتیک ایران برای فائق آمدن بر این بحران سیاسی – امنیتی به شکست کامل کشیده شود تا بگویند «ما گفته بودیم.» چهار نکته درباره رفتار امروز آن‌ها وجود دارد.
🔹اول؛ ایران در سال ۱۳۸۶ تحت تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد قرار گرفت. در این میان برخی دنبال ساده‌سازی موضوع و بی‌اهمیت جلوه دادن آن هستند. همان زمان با طرح صحبت‌هایی مانند این که «قطعنامه‌ها غیرقانونی هستند و ایران آن‌ها را قبول ندارد» مسیر نادرست خود را ادامه دادند. زمان ثابت کرد قطعنامه‌ها نه کاغذپاره بود نه بی‌اهمیت. وقتی به آن‌ها گفته می‌شود که به همان زمان برمی‌گردیم، می‌گویند N کیلو اورانیوم، N تن آب سنگین و پلتونیوم را هم برگردانید. تا قبل از جنگ ۱۲ روزه مواد انبار شده ایران بازگشت و حتی اورانیوم ۶۰ درصد وجود داشت. به چه کار آمد و توانستیم آن را حفظ کنیم؟
🔹دوم؛ امروز و در این نقطه، در حالی که ۲۲ سال از آغاز پرونده امنیتی هسته‌ای ایران در مجامع بین‌المللی می‌گذرد، خوب است به این مسئله فکر کنیم که چه استفاده‌ای از این علم و صنعت کردیم. تیم جلیلی و جریان رادیکال وابسته به او معتقدند که پس از توافق هسته‌ای ۲۰۱۵، ایران دستاوردهای هسته‌ای بسیاری را از دست داد. از سال ۱۳۹۴ که برجام امضا شد تا سال ۱۳۹۹ که قانون راهبردی به تصویب رسید و برنامه هسته‌ای دوباره آغاز به کار کرد، یک فاصله ۵ ساله وجود دارد. این ۵ سال را کنار بگذارید و استفاده‌های حقیقی این فناوری را فهرست کنید. چقدر برای ایران آورده داشت؟ با تمام هزینه‌های مستقیم و غیرمستقیم آن.
🔹سوم؛ در منظومه فکری تندروها، نقش ایالات متحده به عنوان کشوری که توافق هسته‌ای را ترک کرد چه میزان در به وجود آمدن این وضعیت موثر است؟ توجه به این نکته بسیار مهم است. آن‌ها متغیرهای مختلف تاثیرگذار بر این پرونده مانند ورود ایران به بحران اوکراین، درگیری غیرمستقیم با کشورهای پس از بهار عربی و حمله به سفارت عربستان، تیرگی روابط ایران و اروپا پس از وقایع ۱۴۰۱ و کارشکنی در داخل کشور برای شکست احیای برجام را نادیده می‌گیرند. به شکل زیرکانه‌ای از روی تمام این عوامل می‌پرند و به امروز می‌رسند.
🔹و اما نکته چهارم؛ مشخص نیست که آن‌ها تصور می‌کنند ایران ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد، چقدر می‌توانست دوام بیاورد. عیار بخش‌های مختلف کشور در جنگ ۱۲ روزه به طور کامل مشخص شد. توانایی آفندی، پدافندی، اقتصادی، حفاظتی، حفاظت اطلاعات و ... . ۱۰ سال قبل وضعیت در این حوزه‌ها بهتر از امروز بود یا ضعیف‌تر؟ البته آن‌هایی که با عرصه واقعیت غریبه هستند، روی کاغذ در این ۱۰ سال به ابرقدرت دنیا تبدیل شده بودند. فرصت‌های عظیمی پیش رویشان بود و جهش‌هایی بلند رقم می‌زدند. اما روی زمین و دنیای واقعیت‌ها، در فاصله سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹ قطعنامه‌های تحریمی ایران با رای مثبت چین و روسیه به تصویب رسید و ایران را به عنوان یک تهدید بین‌المللی برای صلح و امنیت جهان معرفی کرد. توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ با تمام ضعف و قوت‌هایش توانست ۱۰ سال وضعیت امروز ایران را به تاخیر بیاندازد. نکته جالب این که بعد از آن هم هیچ کس نتوانست یک خط بیشتر از آنچه سال ۲۰۱۵ امضا شده بود را به دست بیاورد. آخرین و بیشترین چیزی که ایران توانست در این موضوع به آن دست پیدا کند.
📌محسن صالحی‌خواه|روایت
@revayatiran
Forwarded from هم‌میهن
زمان پرسش‌های سخت درباره پروژه هسته‌ای
🖌محسن صالحی‌خواه | گزارشگر هم‌میهن
🔹زمانی کوتاه تا بازگشت ایران ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد و قرار گرفتن تحت تحریم‌های بین‌المللی باقی مانده است. در چنین شرایطی، جریان افراطی داخلی به دنبال چیست؟
🔹دوره افتاده‌اند که ما گفته بودیم و هشدار داده بودیم. آن‌ها را محاکمه کنید و الی آخر. اما به صورت زیرکانه‌ای از روی این که «چه چیزی» در حال بازگشت است، عبور می‌کنند. حق هم دارند. «هیچ بقالی نمی‌گوید ماست من ترش است.»
🔹اما از حق که نگذریم، همانطور که این جماعت در روزهای اخیر مطالبه می‌کنند، خوب است که محاکمه‌ای علنی با پخش زنده تلویزیونی برگزار شود، ظریف، روحانی، عراقچی، تخت‌روانچی، باقری، احمدی‌نژاد، سعید جلیلی و هر کسی که در ۲۲ سال گذشته در این پرونده مسئولیتی داشته را دادگاهی کنند که همه بدانند این وضعیت سخت بر سر یک برنامه غیرضروری چرا به وجود آمده است. اما این که عاملان امنیتی کردن پرونده هسته‌ای امروز در جایگاه مطالبه‌گری ایستاده‌اند و علم «دیدید گفته بودیم» به دست گرفتند، حرف سیاسی بی‌ارزشی است.
🔹خوب است امروز محاسبه‌ای صورت بگیرد و به صورت صادقانه، آورده‌های این پروژه پرهزینه را برای مردم تبیین کند. حتی اگر قبول کنیم محدودیت‌های هسته‌ای ایجاد شده پس از برجام اهمیتی داشته، این دوره را از ۲۲ سال گذشته کم کنیم و باقی سال‌ها را روی میز بگذاریم.
🔹حتی اگر بازگشت قطعنامه‌های شورای امنیت ۶ ماه به تعویق بیفتد، دقیقاً قرار است بعد از این مدت چه تصمیمی بگیریم؟ اگر در کشور واقعاً اراده‌ای برای گرفتن تصمیم‌های سخت وجود دارد، زمان آن همین حالاست نه ۶ ماه دیگر. به این خاطر که تجربه ثابت کرده هر وقت ایران فرصتی را از دست داده، مدتی بعد مجبور شده با هزینه‌ای بیشتر همان فرصت سوخته را زنده کند.
▫️ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین
📌هم‌میهن را در فضای مجازی دنبال کنید:
🔗سایت | 🔗اینستاگرام | 🔗تلگرام | 🔗 یوتیوب
🖌محسن صالحی‌خواه | گزارشگر هم‌میهن
🔹زمانی کوتاه تا بازگشت ایران ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد و قرار گرفتن تحت تحریم‌های بین‌المللی باقی مانده است. در چنین شرایطی، جریان افراطی داخلی به دنبال چیست؟
🔹دوره افتاده‌اند که ما گفته بودیم و هشدار داده بودیم. آن‌ها را محاکمه کنید و الی آخر. اما به صورت زیرکانه‌ای از روی این که «چه چیزی» در حال بازگشت است، عبور می‌کنند. حق هم دارند. «هیچ بقالی نمی‌گوید ماست من ترش است.»
🔹اما از حق که نگذریم، همانطور که این جماعت در روزهای اخیر مطالبه می‌کنند، خوب است که محاکمه‌ای علنی با پخش زنده تلویزیونی برگزار شود، ظریف، روحانی، عراقچی، تخت‌روانچی، باقری، احمدی‌نژاد، سعید جلیلی و هر کسی که در ۲۲ سال گذشته در این پرونده مسئولیتی داشته را دادگاهی کنند که همه بدانند این وضعیت سخت بر سر یک برنامه غیرضروری چرا به وجود آمده است. اما این که عاملان امنیتی کردن پرونده هسته‌ای امروز در جایگاه مطالبه‌گری ایستاده‌اند و علم «دیدید گفته بودیم» به دست گرفتند، حرف سیاسی بی‌ارزشی است.
🔹خوب است امروز محاسبه‌ای صورت بگیرد و به صورت صادقانه، آورده‌های این پروژه پرهزینه را برای مردم تبیین کند. حتی اگر قبول کنیم محدودیت‌های هسته‌ای ایجاد شده پس از برجام اهمیتی داشته، این دوره را از ۲۲ سال گذشته کم کنیم و باقی سال‌ها را روی میز بگذاریم.
🔹حتی اگر بازگشت قطعنامه‌های شورای امنیت ۶ ماه به تعویق بیفتد، دقیقاً قرار است بعد از این مدت چه تصمیمی بگیریم؟ اگر در کشور واقعاً اراده‌ای برای گرفتن تصمیم‌های سخت وجود دارد، زمان آن همین حالاست نه ۶ ماه دیگر. به این خاطر که تجربه ثابت کرده هر وقت ایران فرصتی را از دست داده، مدتی بعد مجبور شده با هزینه‌ای بیشتر همان فرصت سوخته را زنده کند.
▫️ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین
📌هم‌میهن را در فضای مجازی دنبال کنید:
🔗سایت | 🔗اینستاگرام | 🔗تلگرام | 🔗 یوتیوب
👍1
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
آخرین خبر از تحولات پرونده هسته‌ای
آنچه هر روز صبح، رافائل گروسی به مسئول دفترش - سامانتا - می‌گوید.
تماشای قسمت ۱۰ در فرارو
#میدون_پاستور
📌محسن صالحی‌خواه|روایت
@revayatiran
آنچه هر روز صبح، رافائل گروسی به مسئول دفترش - سامانتا - می‌گوید.
تماشای قسمت ۱۰ در فرارو
#میدون_پاستور
📌محسن صالحی‌خواه|روایت
@revayatiran
Forwarded from عکس نگار
شماره ۳۵
📌«عینک دودی»؛ مسعودخان با دانلد ترامپ دیدار کرد
فرارو / ۳۱ شهریور ۱۴۰۴
✍🏻 محسن صالحی‌خواه
🔹طبق روال هر ساله، هیئت عالیرتبه جمهوری اسلامی ایران برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل به نیویورک می‌رود. خروجی سفر هر ساله چیست، نمی‌دانم. اما می‌دانم این سفر خیلی کیف می‌دهد. گاهی حتی این هیئت عالیرتبه، خیلی هم عالیرتبه نیست ولی پرجمعیت است. یعنی اندازه یک هیئت، آدم توی آن بوده که تشریف بردند نیویورک. البته به شخصه معتقدم مهم نیست چند نفر با پرزیدنت به نیویورک می‌روند. مهم این است که پرزیدنت با خودش از ینگه دنیا چه می‌آورد. اگر با هیئتی عالیرتبه و پرجمعیت برود، بهتر از این است که خودش و وزیر خارجه‌اش بروند اما هیچ چیزی هم نیاورند. اگر قرار به پیچاندن سوغاتی‌ست، نروند بهتر است.
🔹طبیعتاً در چنین ایامی، موضوع دیدار روسای جمهوری اسلامی ایران و جمهوری غیراسلامی اِمریکا داغ می‌شود. انگار رییس‌جمهور آمریکا تحفه است! این دیدار، یک راه‌حل اصلاح‌طلبانه قدمت‌دار و شریعتمداری‌اذیت‌کن قدیمی‌ست که اتفاقاً خاطراتی هم در ادبیات سیاسی ایران یادگاری گذاشته.
🔹مثلاً روایت‌هایی درباره روش سدممد خاتمی برای اجتناب از روبرو شدن با بیل کلینتون وجود دارد که ما از گفتن‌شان معذوریم. یا این که حسن سال ۹۲ وقتی برای اولین دفعه از هشت دفعه، به نیویورک رفت، در مسیر برگشت با اوباما اختلاطی کرد و حسابی تابو را شکست. همین حسن بعداً حواسش را جمع کرد که با اوباما توی کریدور سازمان ملل چشم تو چشم نشود. می‌گویند همین حسن آقا بعدا که ترامپ آمده بود، سر همین قضیه خیلی داستان داشت. جوادآقا ظریف به طور کاملاً اتفاقی با اوباما روبرو شد و متاسفانه به جای این که بخواباند توی گوش نامبرده، به صورت خیلی سازشکارانه و اتفاقی، با او دست داد. به قول خارجی‌ها شِیکد هیز هَند. یکی از افتخارات دوستداران مرحوم رئیسی همواره این بود که ایشان در اولین نشست خبری به عنوان رئیس‌دولت منتخب، در جواب خبرنگار یک رسانه روسی که پرسیده بود اگر فلان اتفاق بیافتد با رئیس‌جمهور آمریکا دیدار می‌کنید یا نه، خیلی سفت گفته بود: «خیر.» تو گویی ملاقات یا عدم ملاقات سیاستمدارها در ذات خود ارزشمند است.
🔹نه آقاجان! مهم این است که این ملاقات کردن یا نکردن فایده‌ای برای خلق‌الله دارد یا نه. اگر نه، بروند و دو تا عکس یادگاری هم بگیرند! خوش به حالشان. خیلی‌ها الان دوست دارند در روزهایی که جلوتر می‌آید، این خبر تیتر رسانه‌های داخلی و خارجی شود: «پزشکیان و ترامپ دیدار کردند!» خب؟ بعدش چه؟ دیدار کردند چه شد؟ مسعودخان برای ترامپ از نامه امیرالمومنین امام علی (ع) به مالک اشتر خواند؟ یا گفت بیا با هم دعوا نکنیم؟! چه بسا دیدار نکردن این دو نفر با هم، سود بیشتری از دیدار کردنشان داشته باشد. ترامپ خیلی مودی است. یکهو یک کاری می‌کند آنجا و عمری پشیمانی به دنبال خودش می‌آورد. اگر قرار بود دیدوبازدید و مصافحه‌ای صورت بگیرد، سیاستمدار کارکشته‌ای مثل حسن باید این کار را می‌کرد، نه آقامسعود! بگذارید مسعود به سلامت برود نیویورک، آنجا چندتایی دیدار کند، در مجمع عمومی سخن براند، حملات اسرائیل و آمریکا به ایران را محکوم کند، در کریدورهای سازمان ملل کَت‌باز راه برود و برگردد. غیر از این باشد داستان داریم ها! از ما گفتن بود.
📌محسن صالحی‌خواه|روایت
@revayatiran
📌«عینک دودی»؛ مسعودخان با دانلد ترامپ دیدار کرد
فرارو / ۳۱ شهریور ۱۴۰۴
✍🏻 محسن صالحی‌خواه
🔹طبق روال هر ساله، هیئت عالیرتبه جمهوری اسلامی ایران برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل به نیویورک می‌رود. خروجی سفر هر ساله چیست، نمی‌دانم. اما می‌دانم این سفر خیلی کیف می‌دهد. گاهی حتی این هیئت عالیرتبه، خیلی هم عالیرتبه نیست ولی پرجمعیت است. یعنی اندازه یک هیئت، آدم توی آن بوده که تشریف بردند نیویورک. البته به شخصه معتقدم مهم نیست چند نفر با پرزیدنت به نیویورک می‌روند. مهم این است که پرزیدنت با خودش از ینگه دنیا چه می‌آورد. اگر با هیئتی عالیرتبه و پرجمعیت برود، بهتر از این است که خودش و وزیر خارجه‌اش بروند اما هیچ چیزی هم نیاورند. اگر قرار به پیچاندن سوغاتی‌ست، نروند بهتر است.
🔹طبیعتاً در چنین ایامی، موضوع دیدار روسای جمهوری اسلامی ایران و جمهوری غیراسلامی اِمریکا داغ می‌شود. انگار رییس‌جمهور آمریکا تحفه است! این دیدار، یک راه‌حل اصلاح‌طلبانه قدمت‌دار و شریعتمداری‌اذیت‌کن قدیمی‌ست که اتفاقاً خاطراتی هم در ادبیات سیاسی ایران یادگاری گذاشته.
🔹مثلاً روایت‌هایی درباره روش سدممد خاتمی برای اجتناب از روبرو شدن با بیل کلینتون وجود دارد که ما از گفتن‌شان معذوریم. یا این که حسن سال ۹۲ وقتی برای اولین دفعه از هشت دفعه، به نیویورک رفت، در مسیر برگشت با اوباما اختلاطی کرد و حسابی تابو را شکست. همین حسن بعداً حواسش را جمع کرد که با اوباما توی کریدور سازمان ملل چشم تو چشم نشود. می‌گویند همین حسن آقا بعدا که ترامپ آمده بود، سر همین قضیه خیلی داستان داشت. جوادآقا ظریف به طور کاملاً اتفاقی با اوباما روبرو شد و متاسفانه به جای این که بخواباند توی گوش نامبرده، به صورت خیلی سازشکارانه و اتفاقی، با او دست داد. به قول خارجی‌ها شِیکد هیز هَند. یکی از افتخارات دوستداران مرحوم رئیسی همواره این بود که ایشان در اولین نشست خبری به عنوان رئیس‌دولت منتخب، در جواب خبرنگار یک رسانه روسی که پرسیده بود اگر فلان اتفاق بیافتد با رئیس‌جمهور آمریکا دیدار می‌کنید یا نه، خیلی سفت گفته بود: «خیر.» تو گویی ملاقات یا عدم ملاقات سیاستمدارها در ذات خود ارزشمند است.
🔹نه آقاجان! مهم این است که این ملاقات کردن یا نکردن فایده‌ای برای خلق‌الله دارد یا نه. اگر نه، بروند و دو تا عکس یادگاری هم بگیرند! خوش به حالشان. خیلی‌ها الان دوست دارند در روزهایی که جلوتر می‌آید، این خبر تیتر رسانه‌های داخلی و خارجی شود: «پزشکیان و ترامپ دیدار کردند!» خب؟ بعدش چه؟ دیدار کردند چه شد؟ مسعودخان برای ترامپ از نامه امیرالمومنین امام علی (ع) به مالک اشتر خواند؟ یا گفت بیا با هم دعوا نکنیم؟! چه بسا دیدار نکردن این دو نفر با هم، سود بیشتری از دیدار کردنشان داشته باشد. ترامپ خیلی مودی است. یکهو یک کاری می‌کند آنجا و عمری پشیمانی به دنبال خودش می‌آورد. اگر قرار بود دیدوبازدید و مصافحه‌ای صورت بگیرد، سیاستمدار کارکشته‌ای مثل حسن باید این کار را می‌کرد، نه آقامسعود! بگذارید مسعود به سلامت برود نیویورک، آنجا چندتایی دیدار کند، در مجمع عمومی سخن براند، حملات اسرائیل و آمریکا به ایران را محکوم کند، در کریدورهای سازمان ملل کَت‌باز راه برود و برگردد. غیر از این باشد داستان داریم ها! از ما گفتن بود.
📌محسن صالحی‌خواه|روایت
@revayatiran
😁1
#توئیت
جنگ ۱۲ روزه، فاصله «رجز» و «واقعیت» را از بین برد. نشان داد روی کاغذ بسیار قوی هستید اما در میدان،ضعف جدی در حوزه‌های پدافند عامل و غیرعامل،حفاظت اطلاعات،حفاظت شخصیت و ضدجاسوسی وجود دارد. آغاز دوباره رجزخوانی‌ها، جالب توجه است.
لینک توئیتر
📌محسن صالحی‌خواه|روایت
@revayatiran
جنگ ۱۲ روزه، فاصله «رجز» و «واقعیت» را از بین برد. نشان داد روی کاغذ بسیار قوی هستید اما در میدان،ضعف جدی در حوزه‌های پدافند عامل و غیرعامل،حفاظت اطلاعات،حفاظت شخصیت و ضدجاسوسی وجود دارد. آغاز دوباره رجزخوانی‌ها، جالب توجه است.
لینک توئیتر
📌محسن صالحی‌خواه|روایت
@revayatiran
📌 بن‌بست استراتژی
۳ مهر ۱۴۰۴
✍🏻 محسن صالحی‌خواه/روزنامه‌نگار
ایران در اواخر سپتامبر ۲۰۲۵ و اوایل مهر ۱۴۰۴ در لبه جنگ ایستاده است. بخش مهمی از سخنرانی اول مهر مقام معظم رهبری در این شرایط، کاملاً مبتنی بر واقعیت‌های جاری کشور و نظام بین‌الملل بود.
🔹اول؛ برنامه هسته‌ای عملاً وجود ندارد. علمش وجود دارد و از بین رفتنی نیست، ولی علم بدون تاسیسات، مثل گواهینامه بدون ماشین است. آمریکایی‌ها هم تمایلی به مذاکره هسته‌ای ندارند. بر سر چیزی که وجود ندارد چرا مذاکره کنند و امتیاز بدهند؟ تاسیساتی که ساخته شود، به راحتی هم بمباران می‌شود. چرا که جنگ اخیر نشان داد ایران توانایی پدافندی مقابله با این حملات را ندارد. در بهترین حالت، بمباران اتفاق می‌افتد، جمهوری اسلامی هم چند پایگاه را می‌زند. توان اقتصادی و تاب‌آوری جنگ گسترده هم از دست رفته است.
🔹دوم؛ ایشان به درستی فرمودند ما غنی‌سازی می‌کنیم و دنبال سلاح نیستیم. این دقیقا مشکلی‌ست که طرف مقابل روی آن دست می‌گذارد. منطق طرف مقابل می‌گوید چنین چیزی امکان ندارد چون نمونه مشابهی در جهان ندارد.
🔹سوم؛ ایشان به درستی درباره اهمیت استفاده از انرژی هسته‌ای در حوزه‌های مختلف صلح‌آمیز صحبت کردند. بسیاری کشورها هستند که رآکتور دارند اما غنی‌سازی ندارند. ایران هم یکی از دلایل اعلامی‌اش که خود دست به غنی‌سازی زد، این بود که در تهیه سوخت راکتور با چالش مواجه شد. راهی هم که انتخاب کرد، به امنیتی شدن پرونده‌اش در نظام بین‌الملل رسید. باید راه سومی انتخاب یا با تمام سختی‌هایش ساخته می‌شد. نه این که جمهوری اسلامی خودمعرف و داوطلبانه وضعیت را پیچیده‌تر کند. موضوع هسته‌ای به یک موضوع ارزشی و حیثیتی تبدیل شد.
🔹چهارم؛ ایران با یک پکیج امنیتی روبرو بود نه یک پرونده هسته‌ای. هسته‌ای نقطه فشار آن بود. طبیعی‌ست که در چنین شرایطی موضوع توانایی موشکی این کشور روی میز قرار بگیرد. همین‌طور فعالیت‌های منطقه‌ای که با منافع طرف مقابل اصطکاک شدیدی ایجاد می‌کند. بعد از ۷ اکتبر، تحولات به گونه‌‌ای پیش رفت که موضوع منطقه‌ای هم برای آن‌ها حل شد. ایران فعالیت‌های پیش از ۷ اکتبر را از سر بگیرد، اسرائیل به راحتی وارد عمل می‌شود. وارد عمل هم نشود، دولت‌های عراق و لبنان دیگر تمایلی به نقش‌آفرینی در بازی مقاومت ندارند. از این میان موشک باقی مانده که تنها سلاح ایران است. متغیر اسرائیل در معادله ارتباط ایران و غرب به خصوص آمریکا، نیز در این پیچیدگی بسیار پررنگ است.
🔹پنجم؛ ایران تسلیحات راهبردی جز موشک ندارد. در حوزه هوایی بسیار فرسوده است، در حوزه دریایی و زمینی معمولی‌ست. فقط موشک برایش باقی می‌ماند که در بهترین حالت، برد آن (بر اساس دیتای موجود) به بخشی از اروپا می‌رسد و در منطقه، می‌تواند پایگاه‌های آمریکا را بزند. هیچ عقل سلیمی هم با دست خودش، تنها سلاحش را زمین نمی‌گذارد. اما آنچه عقل سلیم حکم می‌کند، الزاماً فشار کمرشکن طرف مقابل را کم و خنثی نمی‌کند.
🔹ششم؛ صحبت‌های آقای خامنه‌ای بسیار صریح بود و بر خلاف آن که برخی می‌خواهند از آن عصاره مذاکراتی بگیرند، این عصاره هیچ شباهتی به صحبت‌های مستقیم و صریح ایشان ندارد. مقام معظم رهبری حتی در صحبت‌های خود، تا جزئی‌ترین مسائل پایین رفتند و به تشریح فرآیند استخراج تا غنی‌سازی و استفاده‌های این علم پرداختند.
🔹هفتم؛ استراتژی جمهوری اسلامی ایران در تعامل یا حل اختلاف با غرب، به بن‌بست رسید و تنها یک بحران گسترده آن سوی بن‌بست انتظار ما را می‌کشد. جمهوری اسلامی تنها مقصر این بن‌بست نیست، همانطور که بی‌تقصیر هم نیست. در این سال‌ها در کنار درگیری با این مدل سیاست خارجی، پایگاه داخلی سیستم آنقدر کوچک شده که وضعیت را سخت‌تر هم می‌کند.
🔹نکته این که ،حرف ایشان کاملاً صحیح است و با این وضعیت، هیچ زمینه‌ای برای گفتگو با آمریکایی‌ها وجود ندارد. آن زمان که وجود داشت، ترجیح سیستم بر این بود که نگاه تاکتیکی به این مسئله داشته باشد، نه راهبردی. هر وقت هم که اتصالی برقرار شد، همزمان با محافل افراطی در اسرائیل و ایالات متحده، تلاش‌های داخلی زیادی هم برای تخریب آن صورت گرفت. زمان آغاز این روند و برنامه‌ریزی برای آن، حداقل سه دهه قبل بود، نه پس از اجبار، و درگیر شدن در یک پرونده امنیتی غیرضروری. اروپایی‌ها هم به تنهایی کاری از پیش نمی‌برند که بخواهند طرف مذاکره باشند. در چنین وضعیتی، عملاً دولت پزشکیان حتی اگر بخواهد هم کاری از پیش نمی‌برد. استعفای مقامات عالی در جمهوری اسلامی امر جا افتاده‌ای نیست و بعید است که پزشکیان هم این کار را بکند. اما کار عاقلانه این است که استعفا بدهد و کار را به نزدیک‌ترین تیم انقلابیون بسپارد.
📌محسن صالحی‌خواه|روایت
@revayatiran
۳ مهر ۱۴۰۴
✍🏻 محسن صالحی‌خواه/روزنامه‌نگار
ایران در اواخر سپتامبر ۲۰۲۵ و اوایل مهر ۱۴۰۴ در لبه جنگ ایستاده است. بخش مهمی از سخنرانی اول مهر مقام معظم رهبری در این شرایط، کاملاً مبتنی بر واقعیت‌های جاری کشور و نظام بین‌الملل بود.
🔹اول؛ برنامه هسته‌ای عملاً وجود ندارد. علمش وجود دارد و از بین رفتنی نیست، ولی علم بدون تاسیسات، مثل گواهینامه بدون ماشین است. آمریکایی‌ها هم تمایلی به مذاکره هسته‌ای ندارند. بر سر چیزی که وجود ندارد چرا مذاکره کنند و امتیاز بدهند؟ تاسیساتی که ساخته شود، به راحتی هم بمباران می‌شود. چرا که جنگ اخیر نشان داد ایران توانایی پدافندی مقابله با این حملات را ندارد. در بهترین حالت، بمباران اتفاق می‌افتد، جمهوری اسلامی هم چند پایگاه را می‌زند. توان اقتصادی و تاب‌آوری جنگ گسترده هم از دست رفته است.
🔹دوم؛ ایشان به درستی فرمودند ما غنی‌سازی می‌کنیم و دنبال سلاح نیستیم. این دقیقا مشکلی‌ست که طرف مقابل روی آن دست می‌گذارد. منطق طرف مقابل می‌گوید چنین چیزی امکان ندارد چون نمونه مشابهی در جهان ندارد.
🔹سوم؛ ایشان به درستی درباره اهمیت استفاده از انرژی هسته‌ای در حوزه‌های مختلف صلح‌آمیز صحبت کردند. بسیاری کشورها هستند که رآکتور دارند اما غنی‌سازی ندارند. ایران هم یکی از دلایل اعلامی‌اش که خود دست به غنی‌سازی زد، این بود که در تهیه سوخت راکتور با چالش مواجه شد. راهی هم که انتخاب کرد، به امنیتی شدن پرونده‌اش در نظام بین‌الملل رسید. باید راه سومی انتخاب یا با تمام سختی‌هایش ساخته می‌شد. نه این که جمهوری اسلامی خودمعرف و داوطلبانه وضعیت را پیچیده‌تر کند. موضوع هسته‌ای به یک موضوع ارزشی و حیثیتی تبدیل شد.
🔹چهارم؛ ایران با یک پکیج امنیتی روبرو بود نه یک پرونده هسته‌ای. هسته‌ای نقطه فشار آن بود. طبیعی‌ست که در چنین شرایطی موضوع توانایی موشکی این کشور روی میز قرار بگیرد. همین‌طور فعالیت‌های منطقه‌ای که با منافع طرف مقابل اصطکاک شدیدی ایجاد می‌کند. بعد از ۷ اکتبر، تحولات به گونه‌‌ای پیش رفت که موضوع منطقه‌ای هم برای آن‌ها حل شد. ایران فعالیت‌های پیش از ۷ اکتبر را از سر بگیرد، اسرائیل به راحتی وارد عمل می‌شود. وارد عمل هم نشود، دولت‌های عراق و لبنان دیگر تمایلی به نقش‌آفرینی در بازی مقاومت ندارند. از این میان موشک باقی مانده که تنها سلاح ایران است. متغیر اسرائیل در معادله ارتباط ایران و غرب به خصوص آمریکا، نیز در این پیچیدگی بسیار پررنگ است.
🔹پنجم؛ ایران تسلیحات راهبردی جز موشک ندارد. در حوزه هوایی بسیار فرسوده است، در حوزه دریایی و زمینی معمولی‌ست. فقط موشک برایش باقی می‌ماند که در بهترین حالت، برد آن (بر اساس دیتای موجود) به بخشی از اروپا می‌رسد و در منطقه، می‌تواند پایگاه‌های آمریکا را بزند. هیچ عقل سلیمی هم با دست خودش، تنها سلاحش را زمین نمی‌گذارد. اما آنچه عقل سلیم حکم می‌کند، الزاماً فشار کمرشکن طرف مقابل را کم و خنثی نمی‌کند.
🔹ششم؛ صحبت‌های آقای خامنه‌ای بسیار صریح بود و بر خلاف آن که برخی می‌خواهند از آن عصاره مذاکراتی بگیرند، این عصاره هیچ شباهتی به صحبت‌های مستقیم و صریح ایشان ندارد. مقام معظم رهبری حتی در صحبت‌های خود، تا جزئی‌ترین مسائل پایین رفتند و به تشریح فرآیند استخراج تا غنی‌سازی و استفاده‌های این علم پرداختند.
🔹هفتم؛ استراتژی جمهوری اسلامی ایران در تعامل یا حل اختلاف با غرب، به بن‌بست رسید و تنها یک بحران گسترده آن سوی بن‌بست انتظار ما را می‌کشد. جمهوری اسلامی تنها مقصر این بن‌بست نیست، همانطور که بی‌تقصیر هم نیست. در این سال‌ها در کنار درگیری با این مدل سیاست خارجی، پایگاه داخلی سیستم آنقدر کوچک شده که وضعیت را سخت‌تر هم می‌کند.
🔹نکته این که ،حرف ایشان کاملاً صحیح است و با این وضعیت، هیچ زمینه‌ای برای گفتگو با آمریکایی‌ها وجود ندارد. آن زمان که وجود داشت، ترجیح سیستم بر این بود که نگاه تاکتیکی به این مسئله داشته باشد، نه راهبردی. هر وقت هم که اتصالی برقرار شد، همزمان با محافل افراطی در اسرائیل و ایالات متحده، تلاش‌های داخلی زیادی هم برای تخریب آن صورت گرفت. زمان آغاز این روند و برنامه‌ریزی برای آن، حداقل سه دهه قبل بود، نه پس از اجبار، و درگیر شدن در یک پرونده امنیتی غیرضروری. اروپایی‌ها هم به تنهایی کاری از پیش نمی‌برند که بخواهند طرف مذاکره باشند. در چنین وضعیتی، عملاً دولت پزشکیان حتی اگر بخواهد هم کاری از پیش نمی‌برد. استعفای مقامات عالی در جمهوری اسلامی امر جا افتاده‌ای نیست و بعید است که پزشکیان هم این کار را بکند. اما کار عاقلانه این است که استعفا بدهد و کار را به نزدیک‌ترین تیم انقلابیون بسپارد.
📌محسن صالحی‌خواه|روایت
@revayatiran
#توئیت
اگر در برنامه #وزارت_اطلاعات واقعاً تصاویری دروغین به عنوان اسناد طبقه‌بندی شده اسرائیل منتشر شده، حتی اگر فرقه‌ای داخلی برای عقده‌گشایی آن‌ها را برملا کرده،باید یقه برادران در وزارت اطلاعات را گرفت، نه منتشرکنندگان را.دروغ بزرگ دستگیری عوامل ترور دانشمندان هنوز فراموش نشده.
لینک توئیتر
📌محسن صالحی‌خواه|روایت
@revayatiran
اگر در برنامه #وزارت_اطلاعات واقعاً تصاویری دروغین به عنوان اسناد طبقه‌بندی شده اسرائیل منتشر شده، حتی اگر فرقه‌ای داخلی برای عقده‌گشایی آن‌ها را برملا کرده،باید یقه برادران در وزارت اطلاعات را گرفت، نه منتشرکنندگان را.دروغ بزرگ دستگیری عوامل ترور دانشمندان هنوز فراموش نشده.
لینک توئیتر
📌محسن صالحی‌خواه|روایت
@revayatiran
👍1
Forwarded from فرارو
فصل دوم | قسمت ۱۰
میدون پاستور: سوشی با مسعود
سوشی یعنی ماهی خام با اندکی مخلفات.
لینک خبر
@fararunews
میدون پاستور: سوشی با مسعود
سوشی یعنی ماهی خام با اندکی مخلفات.
لینک خبر
@fararunews
Forwarded from فرارو
«یوتیوب» چگونه رقیب «صداوسیما» شد؟
یوتیوب اگرچه بیش از ۱۵ سال است که در ایران فیلتر شده اما گستره برنامه‌های فارسی‌زبان آن، مدتی‌ست که از محتوای شناخته شده «یوتیوبرها» فراتر رفته و این روند همچنان ادامه پیدا می‌کند.
بر خلاف سال‌های گذشته که سازندگان محتوا در یوتیوب بیشتر ایرانیان خارج از کشور بودند، در حال حاضر فضای برنامه‌سازی و تولید محتوای مشابه استانداردهای تلویزیونی در این پلتفرم، در داخل کشور همواره پررنگ‌تر می‌شود.
این به غیر از محتوای آموزشی و سرگرم‌کننده به زبان‌های دیگر است که به راحتی می‌توان در یوتیوب به آن دسترسی داشت. موضوعاتی که می‌تواند سیاستگذاری و رسانه‌داری صداوسیما را مورد توجه قرار دهد.
لینک خبر
@fararunews
یوتیوب اگرچه بیش از ۱۵ سال است که در ایران فیلتر شده اما گستره برنامه‌های فارسی‌زبان آن، مدتی‌ست که از محتوای شناخته شده «یوتیوبرها» فراتر رفته و این روند همچنان ادامه پیدا می‌کند.
بر خلاف سال‌های گذشته که سازندگان محتوا در یوتیوب بیشتر ایرانیان خارج از کشور بودند، در حال حاضر فضای برنامه‌سازی و تولید محتوای مشابه استانداردهای تلویزیونی در این پلتفرم، در داخل کشور همواره پررنگ‌تر می‌شود.
این به غیر از محتوای آموزشی و سرگرم‌کننده به زبان‌های دیگر است که به راحتی می‌توان در یوتیوب به آن دسترسی داشت. موضوعاتی که می‌تواند سیاستگذاری و رسانه‌داری صداوسیما را مورد توجه قرار دهد.
لینک خبر
@fararunews
Forwarded from فرارو
سه اشاره به آمریکا
۱۲ سال گذشت؛ آمریکا کدخدای اروپا بود؟
«کدخدا»؛ عبارتی که نخستین‌بار حسن روحانی در سال ۱۳۹۲ در مناظرات انتخاباتی مطرح کرد و معتقد بود مذاکره با آمریکا راحت‌تر از اروپا است، چون اروپایی‌ها نهایتاً تابع نظر واشنگتن‌اند.
تجربه‌های سال‌های بعد، از جمله در مذاکرات ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۴ زیر نظر روحانی، نیز همین مسئله را آشکار ساخته بود؛ به‌گونه‌ای که صدراعظم وقت آلمان صراحتاً گفته بود بدون مجاب شدن آمریکا، توافقی پایدار شکل نمی‌گیرد.
اکنون با بازگشت تحریم‌ها و مواضع اخیر سه مقام ارشد ایران، دوباره این پرسش در فضای سیاسی تکرار می‌شود که آیا آمریکا همچنان «کدخدای اروپا» باقی مانده و آینده دیپلماسی ایران در سایه همین واقعیت رقم خواهد خورد یا نه.
لینک خبر
@fararunews
۱۲ سال گذشت؛ آمریکا کدخدای اروپا بود؟
«کدخدا»؛ عبارتی که نخستین‌بار حسن روحانی در سال ۱۳۹۲ در مناظرات انتخاباتی مطرح کرد و معتقد بود مذاکره با آمریکا راحت‌تر از اروپا است، چون اروپایی‌ها نهایتاً تابع نظر واشنگتن‌اند.
تجربه‌های سال‌های بعد، از جمله در مذاکرات ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۴ زیر نظر روحانی، نیز همین مسئله را آشکار ساخته بود؛ به‌گونه‌ای که صدراعظم وقت آلمان صراحتاً گفته بود بدون مجاب شدن آمریکا، توافقی پایدار شکل نمی‌گیرد.
اکنون با بازگشت تحریم‌ها و مواضع اخیر سه مقام ارشد ایران، دوباره این پرسش در فضای سیاسی تکرار می‌شود که آیا آمریکا همچنان «کدخدای اروپا» باقی مانده و آینده دیپلماسی ایران در سایه همین واقعیت رقم خواهد خورد یا نه.
لینک خبر
@fararunews
Forwarded from فرارو
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
هرچی فکر کردم، یادم نیومد با سیرالئون چی کار کردیم!
@fararunews
@fararunews
❤1
Forwarded from فرارو
اسرائیل چگونه به محل حضور سیدحسن نصرالله رسید؟
یک سال از ترور دبیرکل حزب‌الله می‌گذرد و هنوز ابهامات زیادی باقی مانده است.
اسرائیل در ۶ مهر ۱۴۰۳ با پرتاب ۸۳ بمب سنگرشکن، مقر حزب‌الله در ضاحیه بیروت را هدف گرفت؛ جایی که سیدحسن نصرالله در آن حاضر بود.
روایت‌ها درباره چگونگی کشف این موقعیت متفاوت است: برخی منابع اسرائیلی از ردیابی تماس‌ها، شنود و تحلیل رفت‌وآمد اطرافیان خبر داده‌اند، در حالی که گزارش هاآرتص مدعی است عوامل موساد با تجهیزات پیشرفته در منطقه حضور داشتند و حمله را هدایت کردند.
با این حال، تحلیل‌هایی در گاردین و رویترز تأکید دارند که عملیات بدون نفوذ اطلاعاتی در حزب‌الله ممکن نبود.
لینک خبر
@fararunews
یک سال از ترور دبیرکل حزب‌الله می‌گذرد و هنوز ابهامات زیادی باقی مانده است.
اسرائیل در ۶ مهر ۱۴۰۳ با پرتاب ۸۳ بمب سنگرشکن، مقر حزب‌الله در ضاحیه بیروت را هدف گرفت؛ جایی که سیدحسن نصرالله در آن حاضر بود.
روایت‌ها درباره چگونگی کشف این موقعیت متفاوت است: برخی منابع اسرائیلی از ردیابی تماس‌ها، شنود و تحلیل رفت‌وآمد اطرافیان خبر داده‌اند، در حالی که گزارش هاآرتص مدعی است عوامل موساد با تجهیزات پیشرفته در منطقه حضور داشتند و حمله را هدایت کردند.
با این حال، تحلیل‌هایی در گاردین و رویترز تأکید دارند که عملیات بدون نفوذ اطلاعاتی در حزب‌الله ممکن نبود.
لینک خبر
@fararunews
Forwarded from عکس نگار
📌طنزیجات / با اجازه آقای دادستان
✍🏻 محسن صالحی‌خواه / روزنامه‌نگار
🔹اشکاف، کشو، Drawer، دولاب، دولابچه، اشکاب همه به یک محفظه چوبی اشاره می‌کنند که در طرح‌ها، رنگ‌ها و سایزهای مختلف، همه جا یافت می‌شوند. گستره وجود کشو آنقدر وسیع است که می‌شود رد آن را از میز توالت خانم‌ها در منازل خلازیر و پاسگاه نعمت‌آباد تا دفتر رئیس‌جمهور اوگاندا، پادشاه دانمارک و دبیرکل سازمان ملل پیدا کرد. البته که لیاقت این حجم استقبال از خود و گستردگی در استفاده را هم دارد. کار راه بیانداز است. هر کس هر چه را لازم دارد و لازم ندارد، توی کشو می‌گذارد. حتی انقدر مهم است که وقتی کسی به کسی محل نمی‌گذارد یا کارش را عقب می‌اندازد، امکان دارد با این لفظ مواجه شود: «ما رو کردی تو کشو!» شاید عجیب به نظر برسد که بخش آغازین کشو همانقدر که می‌تواند محل قرار گرفتن وسایل ضروری باشد، بخش انتهایی آن هم می‌تواند به محلی برای نگهداری وسایل فراموش شده تبدیل شود.
🔹در دفاتر دادستان‌های سراسر کشور هم کشو وجود دارد. همانطور که در دفاتر دیگر مقامات محترم قضایی و غیرقضایی هم کشو وجود دارد. اگر آن منطق را بپذیریم که هر کس هر چه می‌خواهد دم دستش باشد را توی کشو می‌گذارد، بیانیه‌های دادستانی هم توی کشو است. هر اتفاق مهمی می‌افتد، اول این بیانیه از توی کشو بیرون می‌آید، فقط عنوان آن عوض می‌شود. البته و متاسفانه، عنوان بیانیه را با خودکار می نویسند. به خاطر هم خیلی خط‌خطی شده. مثلاً امروز یک قصه‌ای دارد، فردا قصه‌ای دیگر. امروز موضوع الف خط می‌خورد و موضوع ب کنار آن نوشته می‌شود. فردا موضوع ج، پس‌فردا موضوع دال و الی آخر. چرا انقدر خط‌خطی می‌شود؟ سهمیه پرینت بیانیه هر ۶ ماه یکبار است.
⚠️بنابراین، با توجه به این که بیانیه دادستانی بار دیگر از کشو بیرون آمده، ما در عینک دودی بیش از این پیشروی نمی‌کنیم و همین جا بحث را درز می‌گیریم. اصلاً به ما چه!
📌محسن صالحی‌خواه|روایت
@revayatiran
✍🏻 محسن صالحی‌خواه / روزنامه‌نگار
🔹اشکاف، کشو، Drawer، دولاب، دولابچه، اشکاب همه به یک محفظه چوبی اشاره می‌کنند که در طرح‌ها، رنگ‌ها و سایزهای مختلف، همه جا یافت می‌شوند. گستره وجود کشو آنقدر وسیع است که می‌شود رد آن را از میز توالت خانم‌ها در منازل خلازیر و پاسگاه نعمت‌آباد تا دفتر رئیس‌جمهور اوگاندا، پادشاه دانمارک و دبیرکل سازمان ملل پیدا کرد. البته که لیاقت این حجم استقبال از خود و گستردگی در استفاده را هم دارد. کار راه بیانداز است. هر کس هر چه را لازم دارد و لازم ندارد، توی کشو می‌گذارد. حتی انقدر مهم است که وقتی کسی به کسی محل نمی‌گذارد یا کارش را عقب می‌اندازد، امکان دارد با این لفظ مواجه شود: «ما رو کردی تو کشو!» شاید عجیب به نظر برسد که بخش آغازین کشو همانقدر که می‌تواند محل قرار گرفتن وسایل ضروری باشد، بخش انتهایی آن هم می‌تواند به محلی برای نگهداری وسایل فراموش شده تبدیل شود.
🔹در دفاتر دادستان‌های سراسر کشور هم کشو وجود دارد. همانطور که در دفاتر دیگر مقامات محترم قضایی و غیرقضایی هم کشو وجود دارد. اگر آن منطق را بپذیریم که هر کس هر چه می‌خواهد دم دستش باشد را توی کشو می‌گذارد، بیانیه‌های دادستانی هم توی کشو است. هر اتفاق مهمی می‌افتد، اول این بیانیه از توی کشو بیرون می‌آید، فقط عنوان آن عوض می‌شود. البته و متاسفانه، عنوان بیانیه را با خودکار می نویسند. به خاطر هم خیلی خط‌خطی شده. مثلاً امروز یک قصه‌ای دارد، فردا قصه‌ای دیگر. امروز موضوع الف خط می‌خورد و موضوع ب کنار آن نوشته می‌شود. فردا موضوع ج، پس‌فردا موضوع دال و الی آخر. چرا انقدر خط‌خطی می‌شود؟ سهمیه پرینت بیانیه هر ۶ ماه یکبار است.
⚠️بنابراین، با توجه به این که بیانیه دادستانی بار دیگر از کشو بیرون آمده، ما در عینک دودی بیش از این پیشروی نمی‌کنیم و همین جا بحث را درز می‌گیریم. اصلاً به ما چه!
📌محسن صالحی‌خواه|روایت
@revayatiran
