گذاشتم چیزایی که خودشون میخوان، از دست برن.

شاید هم من رفته‌م.

این شما و این دنیای بدون من.

خوش بگذره

.

.

آدما میگن حالشون خوبه، ولی مدام پاهاشون رو تکون میدن.

ینی ر.دم با این انتخاب دوستام!

‌
‌ ماریانا، زیر پاهایم خالی شده، دارم سقوط آزاد را تجربه می‌کنم.
‌ ماریانا، من همه تلاشم را کردم. زندگی مرا دوست نداشت. شاید مرگ با من مهربانی کند.
‌

حالم هیچ خوب نیست.
به هر کاری دست میزنم که ذره ای حالم بهتر بشه. برای خودم گل میخرم، تنها راه میرم، موزیک گوش میدم، خرید می کنم، آشپزی می کنم، شمع و عود روشن می کنم، اما هنوزم حالم خوب نیست.
اضطراب و ترس و نگرانی همه وجودمو گرفته.
به طرز وحشتناکی غمگینم. غم داره همه وجودمو میگیره. ترس از آینده ی نامعلوم عذابم میده، ترسی که خیلی قویه، ترس از دست دادن، دور شدن، تنها شدن. وحشتناک تر اینه که میدونم که به زودی واقعی میشه ؛ از دست میدم، از دست میرم…

همه چی تموم میشه
حتی چیزای خوب

بعضی وقتا خودت تمومش میکنی
حتی چیزای خوبو

تقریبا همه آدما در اکثر مواقع فقط به خودشون اهمیت میدن.

داشتم گالری گوشیمو نگاه میکردم
چقدر حیف که دیگه لحظه های قشنگمون یکی دو بار توی دو هفته شده و چقدر حیف تر که دیگه بعد از این قرار نیست تقریبا هیچ عکس و فیلم دوتایی با هم توی ‌گالریامون داشته باشیم..

چقدر حیف تر که فهمیدم تو اصلا شبیه حرفات نبودی. شاید مجبور شدی، شاید زندگی اینطوری خواست، ولی خودمونیم اگه تو هم میخواستی، شرایط خیلی فرق می‌کرد.

چقدر حیف که عادت کردی به نبودم، عادت کردم به نبودت

چقدر حیف که دیگه توی تولدای هم نیستیم
تولدای تقویمی و غیر تقویمی و شمع فوت کردنای گاه و بی گاه…

چقدر حیف که دیگه کم کم بوی عطر همو یادمون میره..

حیف که خیلی وقته نیستی
حیف تر که قراره دورتر بشم