🔺واکنش عربی اسلامی به طرح ترامپ!

دیشب متعاقب اقدام ترامپ در اعلام طرح خود درباره جنگ غزه، بیانیه وزرای خارجه عربستان، ترکیه، قطر، اردن، مصر، اندونزی، پاکستان و امارات منتشر شد اما قرائت غالب چندان منعکس کننده فحوای این بیانیه نیست.

قبل از هر چند چنان که قبلا هم گفته شده است مواضع برخی کشورهای غربی از جمله اسپانیا در مخالفت با تداوم جنگ و فشار برای توقف آن پیشروتر از مواضع عربی و اسلامی بوده است و این دول به هر دلیلی که هست ظرفیت‌های خود را برای توقف این نسل‌کشی به کار نگرفته‌اند. با این حال، در تحلیل وقایع و مواضع جا دارد واقع‌بینانه و منصفانه برخورد کرد.

در این زمینه هم هر چند تحلیل‌ها درباره بیانیه وزرای خارجه هشت کشور عربی و اسلامی، حول محور استقبال این کشورها از طرح ترامپ و پذیرش کامل آن و در تنگنا گذاشتن بیشتر حماس است، اما واقعیت این است که محتوای بیانیه واجد چنین قرائتی نیست و ظاهرا با دقت و وسواس خاصی هم نوشته شده است.

چند نکته در این باره:
نخست: بیانیه نصا متضمن این نیست که این کشورها به عینه از «طرح ترامپ» استقبال می‌کنند. بلکه اولا تاکید می‌کنند که این کشورها از «تلاش‌های» او برای پایان جنگ غزه و اعتماد به او برای ایجاد راهی برای صلح استقبال می‌کنند. ثانیا از اقدام ترامپ در اعلام پیشنهادش استقبال کرده‌اند و این هم متفاوت از استقبال از خود طرح است.
در این بخش هم آورده‌اند طرحی که متضمن پایان جنگ غزه، بازسازی آن، ممانعت از کوچاندن فلسطینی‌ها پیشبرد روند صلح عادلانه و مخالفت با ملحق کردن کرانه باختری است.
اینجا هیچ اشاره‌ای به دیگر بندهای طرح ترامپ درباره خلع سلاح حماس، تشکیل شورای بین‌المللی و استقرار نیروهای عربی و خارجی در غزه و دیگر بندهای مورد مخالفت طرف فلسطینی نشده است.

دوم: وزرای خارجه هشت کشور در بخش دیگری از بیانیه بر آمادگی خود برای «تعامل مثبت و سازنده با آمریکا و طرف‌های ذی ربط» برای دستیبابی به توافق و ضمانت اجرای آن تاکید می‌کنند. اینجا هم این کشورها بر ضرورت دستیابی به توافق از طریق تعامل مثبت و سازنده با همه طرف‌های مربوطه تاکید دارند. دو معنا و نکته مهم نیز در این بخش نهفته است؛ نخست این که این طرح باید به توافق همه طرف‌ها برسد و نه این که یکجانبه و تحمیلی شود و دیگری این که با مشارکت همه طرف‌‎ها این توافق به دست آید که متضمن تاکید ضمنی بر گفتگو با حماس است.

سوم: بخش پایانی بیانیه نیز متضمن نکات مهمی است. در این بخش، این کشورها بر تعهد مشترک خود برای همکاری با آمریکا برای پایان جنگ غزه از طریق یک توافق جامع تاکید کرده‌اند. درباره مشخصات این توافق هم قید کرده‌اند که ضامن مسائل زیر باشد: ارسال بدون محدودیت کمک‌های انسانی کافی به نوار غزه، عدم کوچاندن فلسطینی‌ها، آزادی گروگان‌ها، ایجاد مکانیسمی امنیتی برای تضمین امنیت همه طرف‌‎ها، عقب‌نشینی کامل اسرائیل از غزه، بازسازی نوار غزه، تثبیت فرایندی برای صلح جامع بر اساس راه حل دو دولتی، یکپارچه‌سازی کامل باریکه غزه و کرانه باختری در کشور فلسطینی بر اساس حقوق بین الملل.

چنان که ملاحظه می‌‎شود در این بخش از بیانیه هم هیچ اشاره‌ای به بندهای جنجالی و مورد مخالفت طرف فلسطینی در طرح ترامپ نشده است. در مجموع می‌توان گفت که بیانیه هشت کشور عربی و اسلامی بر بندها و نکاتی تاکید دارد که بیشتر با خواسته‌های طرف فلسطینی و حماس همخوانی دارد. اما این که در پشت پرده هم چنین است یا نه چیز دیگری است.

اما از فحوای بیانیه پر واضح است که:
اولا، کشورهای امضا کننده این بیانیه چه فرادا چه جمعا نمی‌خواهند با ترامپ در بیفتند و او را خشمگین و عصبانی کنند.

ثانیا، این کشورها نمی‌خواهند مسئولیت شکست طرح ترامپ بر گردن آن‌ها بیفتد.

این بیانیه پژواک موضع مشترک و جمعی این هشت کشور است و به این معنا نیست که تک تک این کشورها عینا همین موضع را دارند. در میان آن‌ها کشورهایی چون امارات و عربستان اساسا با دیگر بندهای طرح ترامپ درباره خلع سلاح حماس و غیره مشکلی ندارند و مشوق آن هم هستند، اما کشورهای دیگری چون ترکیه، قطر و اندونزی و پاکستان که روابط خوبی هم با حماس دارند، چندان با این بندها همراه نیستند.

در کل این بیانیه عربی اسلامی با توجه به دست به عصا بودن و نگرانی این کشورها از واکنش ترامپ چندان کمک حال فلسطین و حماس نیست اما در عین حال هم همین که هیچ اشاره‌ای به شرط خلع سلاح حماس و استقرار نیروهای خارجی و غیره نکرده مسبب فشاری علیه این تشکیلات نیز نیست.

آنگونه که برخی منابع می‌گویند ترامپ حتی رهبران این چند کشور را هم فریب داده و ملاحظات آن‌ها را اعمال نکرده و تلاش کرده است که آن‌ها را در برابر امر واقع قرار دهد. به فرض صحت این مدعا، احتمالا این کشورها نیز به همین خاطر در بیانیه خود صرفا بر موارد مورد موافقت خود اشاره کرده‌اند.
#صابر_گل_عنبری
@Sgolanbari

در برخی مناطق کردستان مدیران و معلمان یک اقدام زیبا و پسندیده وچشم ودلنواز انجام داده اند. انان دیوارهای مدارس را نڤاشی کردە و نام شاعران و نویسندگان و کتابها و دیوان اشعار انها را مینویسند، تا نام و نوشتهایشان از نوباوگی در ذهن دانش اموزان برای همیشە
ثبت شود که گویند " ‌العلم فی الصغرِ كالّنقشِ فی الحجر"


در تصویر بالا لارا و لاوند نوری با دختر عمه خود هۆنا عزیزی در کنار نقاشی دیوار مدرسە دیدە میشوند
@Salehnikbakht

شارلاتانیسم در لباس ریاست‌ جمهوری: افشاگری دربارهٔ سخنرانی ترامپ در سازمان ملل

رضا ساعی

سخنرانی دونالد ترامپ در هشتادمین نشست عمومی سازمان ملل نه یک بیانیه سیاسی بود و نه حتی یک برنامهٔ عمل دیپلماتیک. این سخنرانی، نمایش عریانی از فاشیسم قرن بیست‌ و یکم در هیئت پوپولیسم بود؛ صحنه‌ ای که در آن خودشیفتگی بیمارگونه، شارلاتانیزم رسانه‌ ای، و حقارت نسبت به انسانیت به وضوح تمام به نمایش گذاشته شد.

ترامپ در این سخنرانی نه‌ تنها به خود می‌بالید که «جهان را از دست سیاستهای فاسد نجات می‌دهد»، بلکه به شکلی تحقیرآمیز، همکاران و متحدان سنتی آمریکا را با زبانی بازاری و عوام‌ فریبانه مورد تمسخر قرار داد. وقتی یک رئیس‌جمهور در بلندترین تریبون جهانی سازمان ملل، توافقات زیست‌ محیطی را «کلاهبرداری» می‌نامد و بحران اقلیمی را افسانه می‌خواند، معنایش روشن است: او نه تنها با حقیقت دشمنی دارد، بلکه بقای نوع بشر را نیز قربانی جاه‌ طلبی‌ های شخصی و خود شیفتگی بیمارگونهٔ خود می‌کند.

نارسیسیسم برهنه، فاشیسم عریان
این سخنرانی هیچ چیزی جز آینهٔ روان ترامپ نبود؛ روانی متورم از توهم عظمت، ویران‌ شده توسط خو دشیفتگی. او جهان را نه همچون شبکه‌ ای از ملتها و مردمان با حقوق برابر، بلکه همچون صحنه‌ ای برای نمایش خود می‌بیند. در هر جملهٔ او، یک «من» غول‌ آسا بر همه چیز سایه انداخته بود: من بزرگترینم، من حقیقت را می‌گویم، من در برابر همه ایستاده‌ ام. این «من» نه یک ضمیر ساده، بلکه نشانهٔ یک پروژهٔ سیاسی خطرناک است: پروژه‌ ای که می‌خواهد جهان را به تصویر کاریکاتوری ذهن یک دیکتاتور بدل کند.

زبان تحقیرگر ترامپ علیه مهاجران، علیه کشورهای ضعیف‌ تر، علیه توافقات جهانی، فقط یک «سیاست» نیست؛ این زبان، ایدئولوژی فاشیسم است که دوباره لباس رسمی پوشیده و بر صحنهٔ جهان ظاهر شده است. او آشکارا می‌گوید: جهان یا باید تسلیم «من» شود یا به ورطهٔ نابودی فرو غلتد.

شارلاتانیزم در سطح جهانی
ترامپ استاد شارلاتانیسم است: حقایق را انکار می‌کند، دروغ را به جای واقعیت می‌نشاند، و با بازی با واژه‌ های هیجان‌ برانگیز، جماعتی از پیروان کور را به دنبال خود می‌کشاند. وقتی تغییر اقلیم را «کلاهبرداری» می‌نامد، به خوبی می‌داند که میلیونها انسان در سراسر دنیا زیر بار خشکسالی، سیل و آتش‌ سوزی جان می‌بازند. او این را انکار نمی‌کند چون نمی‌داند؛ بلکه انکار می‌کند چون حقیقت برای او بی‌ ارزش‌ تر از لحظه‌ ای تشویق و کف‌ زدن است. این همان سطح شارلاتانیزمی است که در تاریخ بارها به جنایات بزرگ ختم شده است.

چهرهٔ ضد انسانی
چهرهٔ واقعی ترامپ در این سخنرانی نه چهرهٔ یک رهبر سیاسی، بلکه چهرهٔ یک شارلاتان تحقیر کننده و ضد انسان بود. او از درد و رنج میلیاردها انسان سخن نگفت، از جنگها، قحطی‌ ها، آوارگی‌ ها، یا فاجعه‌ های انسانی. تنها دغدغهٔ او مرزهای آمریکا، منافع سرمایه‌ داران آمریکایی، و تثبیت خود به‌عنوان «منجی» بود. این سخنرانی نه نمایندهٔ مردم آمریکا بود، نه حتی نمایندهٔ سیاست رسمی یک کشور؛ این سخنرانی نمایش یک فرد منزوی، متوهم، و تشنهٔ قدرت بود که می‌خواهد جهان را تحقیر کند تا احساس بزرگی کند.

نتیجه: یک هشدار جهانی
این سخنرانی باید برای همهٔ مردم جهان یک زنگ خطر باشد. ما نه با یک سیاستمدار معمولی، بلکه با نماد یک جریان جهانی روبرو هستیم: جریانی که حقیقت را انکار می‌کند، انسانیت را تحقیر می‌کند، و فاشیسم را دوباره بر صحنهٔ تاریخ می‌نشاند. سکوت در برابر چنین نمایش‌ هایی، همان چیزی است که فاشیسم را تغذیه می‌کند.

ترامپ در سازمان ملل جهان را تهدید نکرد؛ او جهان را تحقیر کرد. و تحقیر انسانیت، همان لحظه‌ ای است که باید همه با صدایی بلند فریاد بزنند: نه!

@Salehnikbakht

مدرسهٔ بی‌بی‌جان
[به یاد مادر گرامی دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی]


به زودی...
این مدرسهٔ ۶ کلاسه با انتخاب و اصرار ایشان در منطقهٔ کرد‌نشین و با هزینهٔ شخصی ایشان ساخته شده است و به زودی اخباری از افتتاح رسمی این مدرسه منتشر خواهیم کرد.
از همت و پای‌کاری جامعهٔ یاوری فرهنگی و بنیاد خیریهٔ نور احسان سپاسگزاریم.
پاینده ایران!
https://yavari.ir/

🔺 جایزه نوبلش را بدهید!

دریافت جایزه صلح نوبل به دغدغه اصلی دونالد ترامپ بدل شده است؛ آن‌قدر که بی‌پرده و آشکارا خواستار آن شده و تنها خود را شایسته آن می‌داند. بعید است از سال ۱۹۰۱ که این جایزه آغاز به کار کرده، شخصیتی پیش از دریافت، به اندازه ترامپ چنین مصر و پیگیر، آن را مطالبه کرده باشد.

ترامپ مدعی است هفت جنگ را پایان داده است؛ میان اسرائیل و ایران، پاکستان و هند، رواندا و کنگو، تایلند و کامبوج، ارمنستان و آذربایجان، تا مصر و اتیوپی و صربستان و کوزوو.

اما واقعیت چیز دیگری است:
نخست آن‌که در برخی موارد مانند مصر و اتیوپی یا صربستان و کوزوو اساساً جنگی وجود نداشت و حتی یک گلوله هم شلیک نشده بود که کسی بخواهد آن را تمام کند.

دوم آن‌که در مواردی مانند درگیری چند روزه پاکستان و هند، نقش ترامپ در پایان یافتن بحران بنا به اعلام دهلی نو کم‌اهمیت بود. اگر هم پاکستان، ترامپ را نامزد دریافت جایزه صلح نوبل کرده است، بیشتر با هدف کسب حمایت و همراهی او در تنش با هند است تا نقش او در پایان درگیری.

سوم این که در ماجرای جنگ اسرائیل و ایران خود ترامپ بخشی مستقیم از آن بود و بدون موافقت و همراهی‌اش آغاز نمی‌شد. اکنون نیز تنها یک آتش‌بس شکننده برقرار است که هر لحظه بیم فروپاشی آن و از سرگیری جنگ می‌رود.

چهارم، میان ارمنستان و آذربایجان جنگی در جریان نبود و آخرین درگیری‌ها در سپتامبر 2023 قبل از رسیدن دوباره ترامپ به قدرت بود. با این حال، امضای توافق صلح میان دو طرف با میزبانی ترامپ اتفاق مهمی بود که خوراک تبلیغاتی خوبی برای او فراهم کرد.
میان کنگو و رواندا نیز درگیری‌های پراکنده با وجود توافق میان طرفین ادامه دارد و آتش بسی واقعی حاکم نیست. میان تایلند و کامبوج هم جنگی اتفاق نیفتاد و یک درگیری مرزی طی کمتر از یک هفته رخ داد که در مذاکراتی میان دو طرف به میزبانی مالزی پایان یافت.

افزون بر این، بعید می‌دانم در جهانِ امروز کسی به اندازه ترامپ نظر به موقعیت و جایگاه آمریکا با اقداماتش بنیان‌های صلح جهانی و نظم حقوقی و اخلاقی را به خطر انداخته باشد؛ از تضعیف نهادهای بین‌المللی، تحریم دیوان بین‌المللی لاهه و خروج از کمیسیون حقوق بشر، تا حمایت آشکار از تداوم نسل‌کشی در غزه و غیره.

با این همه، با توجه به خطر بنیادی که ترامپ برای امنیت و صلح جهانی دارد، اگر جای اعضای کمیته صلح نوبل در نروژ بودم، دستکم برای کاهش این تهدید و خطر اعلام می‌کردم که دریافت این جایزه برای ترامپ مشروط به پایان دادن به جنگ‌ها نیست؛ کافی است تا پایان دوره ریاست‌جمهوری‌اش جنگ تازه‌ای آغاز نکند و بر تنش‌های موجود نیفزاید. آن‌گاه در ابتدای سال ۲۰۲۹، جایزه را به او می‌دهیم؛ شاید بدین ترتیب تا حدودی از شرّش کاسته شود و سه سال پیش رو با آرامش و تنش‌های کمتر سپری شود.
#صابر_گل_عنبری
@Salehnikbakht

✅مسعود نیلی: ایران دارد می‌میرد؛ یک گروه غارت می‌کند و دسته دیگر با جهل به نابودی سرعت می‌دهد!

مسعود نیلی، اقتصاددان گفت: در حالی که بودجه دولت به‌رغم ارایه حداقل خدمات، و میزان نازل سرمایه‌گذاری، با کسری نگران‌کننده روبه‌رو است، صندوق‌های بازنشستگی ورشکسته هستند،‌ بانک‌ها از مشکلات عمیق ناترازی و عدم کفایت سرمایه رنج ‌می‌برند، نظام ارزی کشور به شدت فسادآفرین است، دریغ از یک سوال مسئولانه که چرا این‌گونه شده‌ایم؟

ایران دارد می‌میرد؛ در مسیر این مرگ تدریجی،‌ سیاستمداران ما چه جشن‌ها و شادمانی‌ها که در کنار این بیمار درحال احتزار برگزار نکنند و چه صدآفرین‌ها که به موفقیت‌های خود نگویند و از همه بدتر دو گروهی هستند که یک گروه به غارت منابع باقی‌مانده مشغول است و دیگری با جهل و تعصب، مسیر رو به مرگ را تسریع ‌می‌کند.

✍صالح نیکبخت

شعر هەڵۆ (عقاب ) سروده شاعر مشهور روس که شور بختانه نامش یادم رفته است از شعرهای معروف است که دارای مضامین والای انسانی است و با سربلندی زندگانی کردن است. از زندگی عقاب و کلاغ یاد میکند.
در ایران زنده یاد خانلری و درمیان کردان شاعران نامدار کرد "هەژار موکریانی" و "سۆارە ایلخانی زادە" همان کسی کە سخنرانیم در پارلمان اروپا را با شعری دیگر از او آغاز کردم به فارسی و کردی ترجمه کرده وبر غنای اصل شعر افزوده اند. در اینجا قسمتی از ان در شکل سمفونی اجرا میشود و در اخر عقاب پس از به یاد اوردن گذشته خود در برابر کلاغ میگوید : "چگونه زیستن زیبا است نه چه اندازه زیستن " داشتم کلیپهای امروز را می دیدم به یاد شما افتادم و این نوشته را اوردم. امیدوار چند بار شعر را گوش دهید و به خاطر بسپارید به راستی چگونه زیستن زیباست نه چه اندازه زیستن!

‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ✅نقدی بر بیانیە کمیسیون حقوق بشر کانون وکلای استان آذربایجان شرقی


🖌 دکتر ستار عزیزی، استاد حقوق بین‌الملل

١. به عنوان معلم حقوق بین‌الملل که سابقه تدریس چندین ساله درس «حقوق بشر» را دارم معمولاً از موضع‌گیری نسبت به موضوعات خاص خودداری کرده‌ام ؛ زیرا فعالیت به عنوان فعال حقوق بشر، واجد ویژگیها و الزاماتی است که جمع آن با تدریس این موضوع در نهادهای آکادمیک به سختی امکان‌پذیر است. اما نظر به این واقعیت که نقطه محوری آن بیانیه، می‌تواند آثار و پیامدهای خطرناکی برای نظام حقوق بشر و حقوق اقلیتها به دنبال داشته باشد ، تصمیم گرفتم تا نقد کوتاهی بر بیانیه کمیسیون کانون وکلای حقوق بشر استان آذربایجان شرقی بنویسم تا شاید موجب ویرایش آن خطا شود... .

٢. در این بیانیه نوشته شده است که در دهه 50 هجری شمسی و جنگ تحمیلی تا سال 1381، بیش از یک میلیون و هشتصد هزار عراقی به کشور پناهنده شده‌ که در شهرها و روستاهای مختلف آذربایجان غربی اسکان داده شده‌اند. نویسندگان بیانیه با اشاره به تبعات همکاری برخی از این پناهندگان در تهاجم رژیم اسرائیل به کشور، خواهان «تعیین وضعیت مهاجرین غیرقانونی عراقی به صورت عاجل شده بودند». در این بیانیه آمده است که به بخشی از آن پناهندگان، مجوزهای اقامت و تابعیت، اعطاء شده است.

 

٣. نظر به این واقعیت که این بیانیه از سوی کمیسیون حقوق بشر یکی از کانونهای وکلای دادگستری نوشته و منتشر شده است؛ انتظار مخاطبان آن است که...

برای مطالعە ادامە نوشتار (١٠پاراگراف) اینجا را کلیک فرمایید.

https://www.tg-me.com/kurdistanname

🌐 *#مجید_تفرشی #ظریف با اصرار #علیرضا_اکبری (به جرم جاسوسی اعدام شد) بازجویی شد*

*◽️‌روایتِ مجید تفرشی، مورخ، از نقش دبیر اسبق شعام (جلیلی) در حملات به ظریف*

*تندروها فایل صوتی ظریف را به ایران اینترنشنال دادند؛ ظریف ۲ بار بازجویی شده*
.
🗣 تفرشی درباره ی این فرد به انصاف نیوز گفت: علیرضا اکبری چه در زمانی که در وزارت دفاع حضور داشت و چه در شورایعالی امنیت ملی اصرار داشت که ظریف مشکوکِ جاسوس و مدافع منافع غرب است و همین باعث شد که آقای ظریف مورد بازجویی گفت وگوی محترمانه و یا هر چه که میخواهید نامش را بگذارید قرار بگیرد.

□من این را از خود ظریف شنیدم.

■منظور ظریف از میدان چه کسی بود؟

□ گفتگوی #ظریف و #لیلاز در استودیوی باغ کتاب، متعلق به شبکه ی ۳ برگزار شده بود و آنطور که از برخی منابع امنیتی گفته شد، فایل آن از طریق تندروها به ایران #اینترنشنال درز کرد.

□ ظریف صریحا گفت که در این گفت وگو هنگامی که از دیپلماسی و میدان صحبت می‌کند، منظورش از «میدان» دبیر وقت شعام (جلیلی) بوده است.

سرویس غربی با زن بی حجاب نفوذ نمی‌کند

□ با بررسی سازوکار عملکرد سرویسهای امنیتی غربی می‌توان به این نتیجه رسید که آنها با مردی کراوات زده یا زنی بی حجاب یا فردی که آشکارا ضد نظام است، وارد عمل نمی‌شوند،آنها با افرادی وارد می‌شوند که مورد اعتماد حکومت باشند؛ افراد ظاهر الصلاحی که با ریش بلند و یقه ی بسته هستند و شعارهای تندی می‌دهند،کسانی که شعارهای تند می‌دهند،خسارتهایی را ایجاد می‌کنند که به نظر می آید منشا آن فراتر از نابخردی باشد.

اسماعیل ما

در  تاریخ پرزخم خاورمیانە، روزگاری کە حقیقت را دفن می‌کردند و آن را انکار می‌کردند، مردی برخاست کە نە از تبار کورد بود نە از خاک آن دیار پا گرفتە بود اما قلبش و وجدانش آنجا بود و برای کوردستان می‌تپید و جان و مالش را بی‌ هیچ چشم‌داشتی همچون نذری، نثار راه آن کرد.

اسماعیل بیشکچی روشنفکری بود که قلمش از شمشیر برندەتر و کلماتش دیوار هر جعل و تحریفی را درید.  در سرزمینی کە نام کورد قدغن بود و تاوان داشت او با صدای رسا کوردستان را فریاد زد و آن را «یک مستعمره بین‌المللی تقسیم‌شده» دانست.

او از کوردستان نوشت نە بە عنوان جغرافیا بلکە بە عنوان سرزمینی کە چکمەهای سیاست اجازە نمی‌دهد کودکانش زبان مادری‌شان را بیاموزند و مادران با ترس و بغض لالایی‌هایشان را برای فرزندان غلتیدە در خاک و خون زمزمه می‌کنند.

او را بە بند و سلول کشیدند ولی نتوانستند اندیشەاش را زندانی کنند بلکە فکرش چون پرندەای بی‌مرز از فراز دیوارهای زندان بە سراسر جهان پر کشید و بە همگان درس شرافت و اخلاق و انسانیت داد.

اگر دانیل میترانِ فقید، مادرِ دل‌سوز و آغوش‌گشاده‌ی ملت کورد بود؛ اسماعیل بیشکچی بی‌گمان «پدر فکری ملت کورد» است.

بیشکچی با این کە کورد نبود اما همە زندگیش را وقف دفاع از حقوق ملی آنان کرد. او زاده 1939 شهر اسکلپ در آناتولی مرکزی و از پدر و مادری ترک است.
او فارغ التحصیل رشتە علوم سیاسی در دانشگاە آنکاراست و به عنوان استاد دانشگاە آتاترک در ارزروم مشغول شد.
در آغاز بیشکچی تحت تأثیر تبلیغات رسمی دولت، دیدگاهی منفی نسبت به کوردها داشت و نخستین کتابش را بر ضد آنان نوشت و حتی آنان را «ترک‌های کوه‌نشین» نامید.

او نخستین پژوهش انسان شناسی‌اش دربارە عشایر آلیکان کورد بود و در آنجا با فقر، تبعیض و سرکوب فرهنگی کوردها مواجە شد. او سرانجام پی برد کە کوردها نە تنها یک قوم بلکە یک ملت کاملا مستقل با زبان، فرهنگ، ریشە و تاریخ جدا هستند کە توسط دولت سرکوب می‌شوند: «جامعه‌شناس باید واقعیت را بیان کند، نه آنچه که دولت می‌خواهد بشنود.»
سپس با انتشار نخستین کتابش، (نظام آناتولی شرقی)، از دانشگاه اخراج شد اما نه به دلیل ضعف علمی، بلکه به خاطر دیدگاه‌های سیاسی‌اش که با سیاست رسمی دولت در تضاد بود.

از 36 کتاب بیشکچی 32 عنوان آن در ترکیە ممنوع است کە بیشتر در مورد کوردهاست و مهمترین آن‌ها: کوردستان مستعمرهٔ بین‌المللی (International Colony, Kurdistan)، مسئلهٔ کورد در ترکیه، جامعه‌شناسی سرکوب، حق تعیین سرنوشت ملت‌ها و کوردها، کوردها و مسئلهٔ ملی در خاورمیانه و... است.

او در مجموع بە بیش از 100 سال حبس محکوم شدە است کە آخرین مورد آن در 2011 بود و دست‌کم 17 سال آن را پشت میلەهای زندان گذراند. او بە جرم دفاع از کوردها بارها  زیر شکنجە، تهدید بە قتل، جریمەهای سنگین مالی، فشار روحی روانی، محرومیت از حقوق مدنی و علمی، اتهامات سیاسی و اجتماعی و... قرار گرفتە است اما از مواضع علمی و سیاسی‌اش قدمی پا پس نکشید. بیشکچی بارها گفته که نه‌تنها دولت، بلکه بسیاری از روشنفکران ترکیه نیز او را طرد کردند.

او عضو افتخاری انجمن جهانی قلم (PEN International) است و در سال ۱۹۸۷ نامزد جایزه صلح نوبل شد. از سال 2012 و در اربیل بە پاس یک عمر تلاش علمی و فداکاری برای ملت کورد بە همت حکومت اقلیم کوردستان بنیادی برای ترویج آثار و افکار او بە نام «بنیاد اسماعیل بیشکچی» تاسیس شدە است.

بیشکچی نە فقط یک نام، بلکە یک راه است کە از دل تاریکی می‌گذرد و بە روشنایی حقیقت می‌رسد و او برای همە ما یک معلم راستین و شریف است.

متاسفانە دیروز و در حین پخش مستندی در مورد زندگی و کارهای خودش در جشنواره «ئامەدفیلم» دچار هیجان و احساسات می‌شود و بە علت سکتە مغزی روانە بیمارستان می‌شود.
او وصیت کردە است همان طوری کە روحش متعلق بە کوردهاست؛ جسمش را هم در میان آنان و در ئامەد و خاک کوردستان دفن کنند.

اکنون که تن رنجورش درگیر آزمونی دشوار است با تمام مهر دست به دعا برمی‌داریم: 
ای آسمان، ای زمین، ای زمان، 
شفای عاجل و تندرستی کامل را بە او برگردان. عمرش دراز باد، قلمش استوار، و صدایش همچنان روشنگر راه آزادی و عدالت.🙏🙏🙏

✍کانال پولیتیکس(کامران مولودی):

#سعدی_نامه

یکی از علما خورندهٔ بسیار داشت و کَفافِ اندک. یکی را از بزرگان که در او معتقد بود بگفت. روی از توقّعِ او در هم کشید و تعرّضِ سؤال از اهلِ ادب در نظرش قبیح آمد.

ز بخت، روی‌تُرُش‌کرده، پیشِ یارِ عزیز
مرو، که عیش بر او نیز تلخ گردانی

به حاجتی که رَوی، تازه‌روی و خندان رو
فرو نبندد کارِ گشاده‌پیشانی

آورده‌اند که اندکی در وظیفهٔ او زیادت کرد و بسیاری از ارادت کم. دانشمند چون پس از چند روز مودّتِ معهود بر‌قرار ندید گفت:

بِئْسَ الْمَطَاعِمُ حِینَ الذُلُّ یَکْسِبُها
الْقِدْرُ مُنْتَصَبٌ وَ الْقَدْرُ مَخْفوُضٌ

نانم افزود و آبرویم کاست
بینوایی بِهْ از مذلّتِ خواست

@Salehnikbakht

خانم جین ماریوت ، در سالهای ۹۰ و ۹۱ به عنوان "معاون سفیر انگلیس" در تهران حضور داشته است.
در گزارش خود به مجلس عوام انگلیس در مورد آموزش در کشورهای خاورمیانه ، نوشته است:
سیستم‌ آموزشی در کشورهای خاورمیانه‌، نتایج شگفت‌آوری در مورد فارغ التحصیلان خود ببار می‌آورد.
دانش آموزان درجه یک، از تیزهوشان به دانشگاه‌های پزشکی و مهندسی وارد می‌شوند.
فارغ التحصیلان درجه دو‌ به دانشگاه‌های مدیریت و اقتصاد می‌روند و بر فارغ‌التحصیلان درجه یک مدیریت می‌کنند.

فارغ التحصیلان درجه سه به سمت سیاست می‌روند و رهبران کشور می‌شوند و بر فارغ‌التحصیلان درجه یک و دو ریاست می‌کنند.

⭕اما‌ آنها که از همه ضعیف‌تر و ناموفق‌تر هستند به سمت نیروهای نظامی و انتظامی می‌روند و بر سیاست مداران حکمفرمایی می‌کنند و هرگاه که اراده کنند آنها را از پست‌هایشان عزل ، یا به زندان می‌فرستند یا می‌کشند.

اما واقعیت تعجب آور این است:

⭕آنها که به مدرسه نرفته‌‌اند یا تحصیلات رسمی ندارند و در کمترین مراحل علم و دانش هستند ، مقام معنوی پیدا می‌کنند

گامی مثبت ولی محتاطانه

سرمقاله هم‌میهن
۱۵ مهر ۱۴۰۴

🔹از دو سال پیش که جنگ غزه آغاز شد تاکنون مهم‌ترین خبری که در این مدت منتشر شده، اعلان موافقت حماس با طرح پیشنهادی ترامپ است. دو روز پیش ابهامات و نارسایی‌های این طرح را نوشتیم ولی نکته مهم اصل چگونگی موافقت و ادبیات آن از سوی حماس بود.

🔹بیایید برای یک لحظه تندروهای مسئولیت‌ناپذیر ایران را جای مسئولین حماس در غزه تصور کنیم. البته این فقط یک تصور و خیال است چون این جماعت فقط بلدند از دور شعارهای غیرمسئولانه و مثلاً انقلابی بدهند؛ لذا هنگامی که راه برای رفتن به غزه بسته بود برای رفتن داوطلبانه به جنگ ثبت‌نام می‌کردند و هنگامی که راه برای رفتن به سوریه و لبنان باز بود سکوت کرده و آرام می‌شدند. آنها فقط نان انقلابی‌نمایی را می‌خورند و این فرق می‌کند با کسانی که دو سال تمام در محاصره کامل و زیر بمباران و موشکباران و قحطی زندگی می‌کنند.

🔹با این حال فرض محال، که محال نیست. اگر آنان آنجا بودند و زیر کولر مجلس با  حقوق مکفی شعار می‌دادند جزو اولین منتقدین حماس بودند و فریاد می‌زدند که؛ چه نشسته‌اید که فلسطین و شرف و آبرو رفت. پذیرش طرح ترامپ خائن و حامی نتانیاهو و گذاشتن سلاح بر زمین و خیانت به آرمان فلسطین همراه با تشکر از ترامپ و مذاکره مستقیم با نماینده رژیم کودک‌کش و از همه بدتر پذیرش نوعی از اداره غزه به دست حکام خائن و مرتجع عربی و وابسته به آمریکا؟ ای وای! آنها می‌گفتند که این پذیرش ذلت در شرایطی است که نتانیاهو در لبه پرتگاه است و زمان‌سنج میدان فلسطین ما نشان می‌دهد که حداکثر چند سال دیگر هستند و بعد تمام می‌شوند. تازه ترامپ هم ترسیده و چنین پیشنهادی را داده و‌ ما در اوج قدرت قرار داریم و نباید هیچ طرحی را بپذیریم، باید به شرایط موهوم فکر کرد و به‌زودی اسرائیل و حامیانش به‌ویژه آمریکا نابود خواهند شد.

🔹به همین دلیل نیز برنامه راهپیمایی حمایت از آزادسازی فلسطین را بعد از صرف ناهار در میدان راه‌آهن تهران برگزار می‌کنیم تا ملت فلسطین را از شر اسرائیل غاصب نجات دهیم. این موضع یک انقلابی‌نمای بی‌منطق و فارغ از عقلانیت و مسئولیت است که از زیر پتوی گرم و نرم و با معده سیر شعار می‌دهد و حتی برای شعارهایش هم پول می‌گیرد.

🔹این موضع با انقلابیون راستین به‌کلی متفاوت است؛ انقلابیونی که در محیط جنگ با دشمنی غدار و بی‌رحم در جغرافیایی بسیار کوچک و تحت محاصره در حال جنگ هستند و هزاران نفر از مردم و خانواده‌های آنان به‌ویژه زنان و کودکان، فقط به دلیل گرسنگی درگذشته‌اند.

🔹انقلابیونی که نه‌تنها عقلانیت و سیاست را در تقابل با مقاومت نمی‌بینند بلکه شرط لازم آن می‌دانند. آنان نگاه می‌کنند که آیا در پیشنهاد طرف مقابل خیری نهفته است که بتوان آن را فعال و زنده کرد؟ حتی اگر این پیشنهاد از جانب دشمن باشد. برخورد نتانیاهو با توافق اولیه حماس نشان داد که از موضع حماس شوکه شده و تصور نمی‌کرد که آنها چنین موضعی بگیرند و او را به گوشه رینگ ببرند. برخورد سرد او با ترامپ و عصبانیتش از ماجرا و برخورد تند ترامپ با او نشانه همین واقعیت است.

🔹اهمیت طرح ترامپ در این است که تقریباً همه کشورهای مهم و نهادهای بین‌المللی را به موضع‌گیری واداشته است و در این میان موضع ایران نیز اهمیت زیادی دارد.

🔹درباره بیانیه وزارت امور خارجه ایران در خصوص این موضوع سه تحلیل و‌ نگاه وجود دارد. اول همان تندروها هستند، که بیانیه را خلاف منویات مثلاً انقلابی خود دیده و‌ خواهان صراحت علیه آن و تکرار شعارهای پرهزینه گذشته هستند. دوم کسانی که آن را بی‌خاصیت و کم‌اثر می‌دانند و سوم آنان که این را گامی رو به‌جلو هرچند ناکافی می‌دانند.

🔹رو به‌جلو از این جهت که فلسطینی‌ها را مرجع اصلی برای تصمیم‌گیری در این باره پذیرفته و از تکرار شعارهای تبلیغاتی و پرهزینه گذشته پرهیز کرده است. به نظر می‌رسد که این بیانیه و اعلان موضع آن، می‌تواند سرآغاز تغییری مثبت در رویکرد خارجی ایران باشد. از این رو باید از این بیانیه استقبال کرد و انتظار داشت که در ادامه و آینده روشن‌تر و‌ موثرتر صادر شود.

▫️ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین

📌هم‌میهن را در فضای مجازی دنبال کنید:

🔗سایت | 🔗اینستاگرام | 🔗تلگرام | 🔗 یوتیوب

‍ ‍ ‍ 🔷ای وای و ای امان از این همه جانِ ارزان

✍ اسماعیل شمس

🔻نامه منظوم زیر توسط ماموستا ملاحسین مجدی، از علمای صاحب‌نام کرد مهاباد در ۲۶ آبان ۱۳۲۴ خطاب به ماموستا ملا عبدالفتاح محمدی مطلق از علمای هورامان و ساکن شهر نودشه در استان کرمانشاه نوشته شده است. همچنانکه در خاطرات ماموستا هژار آمده، ماموستا ملاحسین مجدی کمی پیش از این تاریخ، امام و مدرس مسجد جامع بازار در شهر مهاباد بوده است. شیخ محمد معصوم نقشبندی هم از مشایخ بیاره هورامان بوده و در همان مسجد پیش ماموستا مجدی تلمذ کرده است. ماموستا ملا فتاح نودشی مدتها و به ویژه در دوره قاضی محمد و جمهوری کردستان در شهر مهاباد زیسته است. این نامه یکی از صدها نامه‌ای است که او در دهه بیست و سی خورشیدی پس از بازگشت از مهاباد به نودشه از ماموستایان و دوستانش دریافت کرده و به آنها جواب داده است. دو هفته پیش دوست عزیز و فرهیخته، آقای یاسر مطلق، نوه مرحوم ملا فتاح این نامه را در اختیار من قرار داد. هدف از انتشار آن در کانال کردستان نامه هم این بود که شاید این کانال به مثابه پلی ارتباطی میان خانواده ملا عبدالفتاح مطلق و خانواده ماموستا حسین مجدی و دیگر بزرگانی که در مهاباد در آن دو دهه با ملا عبدالفتاح در ارتباط بوده‌اند، عمل کند و با کمک هم بتوانیم این نامه‌ها و پاسخ آنها را پیدا کنیم که بدون شک بخشی از تاریخ نانوشته کردستان را روشن خواهند کرد.

🔻بسیار متٲسفم که این یادداشت را در روزی منتشر می‌کنم که همزمان چهار نفر از خانواده محترم مطلق با دار فانی الوداع گفتند. مرحوم خالد مطلق و مرحوم راغب مطلق دو فرزند ماموستا ملا فتاح و مرحوم نذیر مطلق نوه او در حادثه تلخ تصادف در جاده پاوه- کرمانشاه جانشان را از دست دادند و همزمان عضوی دیگر از این خانواده در شهر مریوان جان به جان آفرین تسلیم کرد. کمتر از سه ماه پیش مرحوم عابد مطلق، فرزند ارشد ماموستا عبدالفتاح و از نخستین معلمان منطقه پاوه و هورامان که مجموعه این اسناد و کتابخانه بزرگ ملا عبدالفتاح در نزد او نگهداری می‌شد به سبب ناراحتی قلبی در یکی از بیمارستانهای کرمانشاه بستری شد و متٲسفانه این دوره با جنگ دوازده روزه و بمباران روزانه شهر و نبود شرایط لازم برای اعزام او به تهران مصادف شد و سرانجام به سبب سکته قلبی درگذشت. به این ترتیب سه فرزند ملا فتاح و نوه او در فاصله سه ماه به پدرشان پیوستند. روح پرفتوح آنها شاد. امیدوارم خداوند متعال به این خانواده علمی و فرهیخته صبر عنایت فرماید و به کاک یاسر، فرزند برومند کاک عابد هم قدرتی ببخشد که در فقدان همزمان پدر و دو عمویش بتواند آرزویشان را برای انتشار آثار پدر برآورده کند.

🔻و اما حکایت جانهای ارزشمند ما که روزانه در جاده‌های مرگ کردستان مفت و ارزان از دست می‌روند؛ کمتر روزی است که در جاده مرگ پاوه به کرمانشاه شاهد چنین فجایعی نباشیم و در عزای عزیزان ننشینیم. گوش فلک از آه و ناله دختران و زنان و خواهران و مادران ما در فقدان عزیزانشان کر شده است، اما مدیران ما به نظاره نشسته و به وعده اکتفا نموده‌اند. رفتن ارزان این همه جان غیر از جانهایی است که به سبب سکته و سرطان و دیگر بیماریهای ناشی از فقر و به ارث مانده از جنگ و خودکشیهای از سر ناامیدی و استیصال از دست می‌روند. همین خانواده عزیز که امروز عزادار چهار نفر آنان هستیم ساکن شهر جنگ‌زده نودشه بودند، شهری که غیر از توپ‌باران روزانه عراق و آوارگی مردم گرفتار بمباران شیمیایی هم شد و دهها نفر از ساکنان آن شهید شدند و صدها نفر هم تاکنون با عوارض گاز شیمیایی دست به گریبانند. مردم آن سامان که روزی توسط شما مسئولان، مرزدار غیور نامیده می‌شدند، به سرعت در حال مرگ و انقراضند. به خاطر خودتان هم که شده است به داد این مردم برسید. به خدا دوبانده کردن صد کیلومتر جاده آنقدر سخت نیست.


🔻از فتوح فتاح بهره رسید
دیده من چو خط او را دید
از سوادش به مشک پی بردم
از بیاضش زحور دیدم جید
کلماتش همه پر از معنی
پیش دانا مدار گفت و شنید
از کمال نجابت ذاتی
بارها نامه‌اش به بنده رسید
پاسخش گر نبود رنجه مشو
داد کاغذ نه کرد عود برید
...آمد و خبر آورد
از بقای تو شکر گشت پدید
...این مرد فاضل مشهور
از ستمهای دهر هیچ ندید
شاد گشتیم و جملگی مسرور
چون اسیری ز قید و بند رهید
شیخ معصوم و باز شیخ رحیم
بذل دارند به تو حب شدید
هر دو حاضر شود خدا ناصر
بهر تو بهر ما به سال عدید
سایه رحمت خدا و رسول
باد بر جمع اهل علم مدید
مجدی خواهد که باز برگردی
جدل ماورانی هست نوید

جناب ملا عبدالفتاح با کمال عجله جواب را به نظم تنظیم حضور عالی نمودم.از سلامت وجودت شاد و خانه آباد گفتیم. هر وقت مکتوبت می آید با شادمانی درآید. حضرت شیخ محمد معصوم سه چهار روز است بازگشته معلوم است سلام‌رسان است.

https://www.tg-me.com/kurdistanname