عشق من که به سوی تو می‌تازد
گویی اسبی سفید است
که زین و سوار نمی‌پذیرد
بانوی من، اگر می‌دانستی اسب‌ها چه می‌خواهند
دهانم را پر می‌کردی از
بادام و گیلاس و پسته...
‌
‌
#نزار_قبانی

در تو
من دوست دارم
واژگون شدنِ سیاهیِ چشم را
به جانبِ سکوتی ناتمام
در هم‌آغوشیِ آشفته‌ی همیشه
با استخوانی که تیر می‌کشد از درد
توقف،
برای پایانِ همه چیز
کافی نیست...
‌
‌
#برنارد_نوئل

تو
شعر سپیدی
که عریان می‌کند
تنِ نحیف واژه‌های مرا
از پیراهنِ تاریک تنهایی..

#سارا_رضایی

آری دوستت دارم
چنان
با احتیاط مثل «شاید»
چنان
باورنکردی مثل «آری»
و چنان طولانی
مثل «تا چه پیش آید».


#هرمان_دکونیک

ای عشق من!
ای کودک من!
ای سنگر شب‌های هراسم…!
چشمانت را باز کن
و سایبان پلک‌هایت را بر سرم بگیر
که دلم
تنهاست
تنها
مثل انگشتی جدا شده از دست
و روحم
مثل آهی
در آستانه‌ی ناپدید شدن است…

#غادة_السمان

بیا با من زندگی کن
تا بنشینیم
روی صخره‌ها
کنار رودخانه‌های کم‌عمق

بیا با من زندگی کن
تا میوه‌ی بلوط بکاریم
در دهان یکدیگر
و این آیین ما شود

برای سلام گفتن به زمین
پیش از آنکه پرت‌مان کند
دوباره به میان برف‌ها
و حفره‌های درون‌مان
لبریز شود از
ناگواری‌ها


#جان_یائو

تو آن ترانه‌ای
که اگر
با صدای بلند بخوانمت
تمام شهر
پر می‌شود از بوسه و آغوش...

#سارا_رضایی

عشق
تن است و
شب
جامه‌ی محبوبش...


#آدونیس

مهتاب کجا بود؟
تویی که باز می‌تابی!


#کنستانتین_کاوافی

جهان مرا پر کرد از زخم
اما از آن زخم‌ها چیزی جز بال درنیامد..


#آدونیس

جرعه‌ای داستان، مزه‌ای از اندیشه!
در «داستان‌اِسپرسو» هر شب بخشی از رمان‌های دنباله‌دار و داستان‌های کوتاه رو می‌خونی...

✨ و بعدش با یک نقد و نگاه تازه همراه می‌شیم تا قصه فقط روایت نشه، بلکه حس و معناش هم باز بشه.

اگر اهل قصه، نقد و گفتگوی ادبی هستی، جایت اینجاست:

🔗 [عضویت در داستان‌اِسپرسو]
https://www.tg-me.com/dastanespresso