☘ قالب‌های ذهنی

پروکروستس مردی است که در یونان باستان زندگی می‌کند. او مسافران آتن را به خانه‌اش می‌برد. سپس میهمان‌ها می‌توانند روی تخت پروکروستس استراحت کنند.

قانون نانوشته خانه‌ی او این است: اگر قد مهمان‌ها از تخت بلندتر باشد، دست‌وپاهایشان بریده می‌شود و اگر کوتاه‌تر باشد، دست‌وپایشان کشیده می‌شود.

این داستان مرا به یاد قالب‌های ذهنی‌ام می‌اندازد. شاید من هم زمانی که یک موضوع در قالب ذهنی‌ام نمی‌گنجد دست‌وپایش را کوتاه می‌کنم و زمانی که از قالب فکری‌ام کوچکتر است آن را می‌کشم.

در این حالت موضوع، دستکاری می‌شود. بنابراین تحلیل من بر اساس «موضوع تغییرشکل‌یافته» است نه مشاهده‌ی دقیق.

شما چطور فکر می‌کنید؟

✍شادی صفوی

shadisafavi.ir
@shadisafavi_writer
@shadisafavi

#واقع‌نگری
#زندگی‌خلاق

☘امر بی‌معروف

«تکلیف هدایت به حق و نهی از باطل به این معنا نیست که خواستار حق و خیر همیشه همراه و هماهنگ با حق و در عمل به آن پایبند باشد و نه این است که الگویی برای حق و نیکی باشد، بلکه باید آن را بگویی و نشر دهی و همزمان تلاش کنی به آن عمل کنی. وگرنه اگر سخن حق را به امید زمان نهادینه شدن آن در وجود خودت _ که ممکن است هیچ‌گاه اتفاق نیفتد_ ترک کنی این بدتر از سخن بی‌عمل خواهد بود.»*

پیش‌فرض‌ها:
۱- تکلیف: وظیفه‌ای است که فرد آگاه، متعهد به انجام آن است.
🔻 این تکلیف از طرف چه کسی و چگونه بر عهده‌ی فرد آگاه گذاشته شده؟
🔻 فرد آگاه کیست؟

۲- حق و باطل مطلقی موجود است که همگان بر آن توافق دارند.
🔻 اکنون ما بر اساس خوب و بد روشنی زندگی می‌کنیم؟
🔻 اگر وجود خوب و‌ بد مطلق را بپذیریم،
نظر شخصی چه جایگاهی دارد؟ آیا در روزگار ما هر کس بر اساس نظر شخصی، خوب و بد را نمی‌سنجد؟
🔻 حتا اگر خوب و بد مطلقی بر اساس توافق همگان وجود داشته باشد، پس همه از آن آگاهند بنابراین نیازی به دعوت نیست. زیرا هر کس بر اساس انتخاب خود، می‌توانند آن را انجام دهد یا ندهد.

۳- در این نوشتار تنها دو حالت عمل کردن یا نکردن درنظر گرفته شده است: حالت کامل(یک) و هیچ(صفر). بنابراین حالت‌های میانی نادیده گرفته می‌شوند مانند: خیرناقص یعنی انجام کار خوب بصورت نیمه یا گاه‌گاهی.


🟢 پرسش اساسی: هنگامی که دیگران را «بدون عمل» به کاری خوب دعوت کنیم، چقدر اثربخش خواهد بود؟

مفهوم «اثربخشی» در این پرسش همان یادگیری است. به عبارت دیگر: هنگامی که درباره‌ی کار خوب با کسی سخن می‌گوییم در حالیکه خودمان آن را انجام نمی‌دهیم، چقدر یادگیری اتفاق می‌افتد؟

بر اساس هرم یادگیری بلوم: آموزش از طریق شنیدن تنها ۵ درصد در ذهن افراد ماندگاری دارد.
هنگامی که خود، کاری را انجام نمی‌دهیم:
۱- با موانع «انجام دادن» آشنا نمی‌شویم.
۲- داستانی شخصی برای الهام‌بخش بودن نداریم.
۳- نوسان انجام‌دادن و انجام‌ندادن کار جدید را تجربه نمی‌کنیم.

بنابراین نمی‌توانیم در توضیح چیستی، چرایی و چگونگی کار خوب «درگیری» ایجاد کنیم. بنجامین فرانکلین می‌گوید:«به من بگو: فراموش می‌کنم. به من نشان بده: به خاطر می‌سپارم. مرا درگیر کن: یاد می‌گیرم.»

شما چطور فکر می‌کنید؟

✍شادی صفوی
*مسئولیت روشنفکر-محمدحامد الاحمری

shadisafavi.ir
@shadisafavi_writer
@shadisafavi

#سگالینه
#زندگی‌خلاق

🌀 عاطفه حسینی هستم، دانشجوی کارشناسی روانشناسی. یک سال و نیم در زمینه‌ی تولید محتوا و نویسندگی فعالیت می‌کنم. اما حالا تصمیم دارم به صورت تخصصی در رشته‌ی روانشناسی متمرکز باشم. 

در این مسیر می‌توانم با کلینیک‌های روانشناسی همچنین روانشناسان حرفه‌ای همکاری داشته باشم.


🔹فعالیت‌های تخصصی من:
✔️مقالات سئو شده سایت 
✔️طراحی استوری اینستاگرام 
✔️مدیریت پیج با تمرکز بر پست اسلایدی و متن محور
✔️استراتژی محتوا
✔️ نگارش محتوای لینکدین و تلگرام

اگر شما هم روانشناس هستید و دغدغه‌ی خلق محتوای تاثیرگذار دارید با من در ارتباط باشید.

🔹 آی‌دی:
@AteffehHosseini
🔹 یادداشت‌ها:
@lletterrs

#دیزاین‌محتوا

☘ چگونه «نوشتن» به رشد روانی ما کمک می‌کند؟

«اریک اریکسون برای انسان ۸ مرحله‌ی رشد‌ روانی در نظر می‌گیرد. هر مرحله، چالشی دارد که اگر بتوانیم آن را با موفقیت پشت سر بگذاریم. وارد مرحله‌ی بعدی می‌شویم. اما اگر شکست بخوریم روند رشدی ما دچار وقفه می‌شود.

پس از ۱۸ سالگی «مرحله‌ی ششم رشد» آغاز می‌گردد: صمیمیت در برابر گوشه‌گیری. این مرحله تا پایان ۴۰ سالگی ادامه می‌یابد.»*

چند سال قبل از ۴۰ سالگی با مدرسه‌ی نویسندگی آشنا شدم. میانه‌ی دوران سیاه کرونا بود. نه رفت‌وآمدی، نه دید‌وبازدیدی. تعریف ارتباط تغییر یافته بود و من احساس تنهایی شدیدی داشتم.

هنگامیکه شرکت در وبینارهای اهل نوشتن را آغاز کردم بتدریج با بچه‌ها آشنا شدم. آدم‌هایی اهل خاندن، نوشتن و فکر کردن. احساس می‌کردم عضو گروهی هستم که از سال‌های دور در پی‌اش بودم.

همیشه دوست داشتم با این لایه از اجتماع در ارتباط باشم اما هیچ‌گاه فرصتش را نداشتم. در این جمع، دوستان خوبی پیدا کردم. دوستانی هم‌زبان و هم‌دل.

هنوز هم یکی از حلقه‌های مهم ارتباطی من دوستان نویسنده‌ام هستند. در مدرسه‌ی‌ نویسندگی صمیمیت را یافتم و از گوشه‌گیری رها شدم.


🟢 آفرینندگی با نوشتن

«از ۴۰ سالگی مرحله‌ی هفتم رشد روانی آغاز می‌شود: آفرینندگی در برابر رکود. این مرحله تا ۶۰ سالگی ادامه می‌یابد.

در این سنین بیشتر افراد تمایل دارند به دیگران کمک کنند. اگر موفق شوند احساس آفرینندگی دارند. اما اگر نتواند دچار رکود می‌شوند.»*

در نگر من «پاره‌نویسی روزانه و انتشار» یکی از راه‌های کمک به دیگران است. حتا اگر برای یک نفر راهگشا باشد.
من می‌نویسم:
🔹 چه مسائلی دارم.
🔹 چگونه آن‌ها را حل می‌کنم.
🔹 چه نتایجی بدست می‌آورم.

این روایت به دیگران کمک می‌کند موضوع را از دریچه‌ی ذهن من ببینند. سپس اگر مفید بود از آن استفاده کنند.


🟢 امیدواری با نوشتن

«حوالی ۶۰ سالگی مرحله‌ی هشتم: امید در برابر ناامیدی رخ می‌دهد. در این سنین افراد تمایل دارند خاطراتشان را بگویند. زیرا زندگی مانند یک فیلم از جلوی چشمانشان می‌گذرد.»*

شاید کسی در میان اطرافیان وقت و حوصله‌ی گوش دادن به خاطرات ما را نداشته باشد. در این هنگام می‌توانیم باز هم به «نوشتن» پناه ببریم.

«نوشتن و انتشار» حتا در یک کانال شخصی در تلگرام به ما کمک می‌کند:
🔹 تجربه‌هایمان را دسته‌بندی کنیم و بنویسیم.
🔹 سپس افراد علاقمند را می‌یابیم و با آن‌ها ارتباط می‌گیریم.
🔹 سپس‌تر احساس مفید بودن داریم و از ناامیدی فاصله می‌گیریم.

شما چطور فکر می‌کنید؟

✍شادی صفوی

*برداشتی آزاد از فایل صوتی اریکسون-مرتضی پاشاپور


shadisafavi.ir
@shadisafavi_writer
@shadisafavi
#نوشتن
#زندگی‌خلاق

Embrace tranquility with this soothing 8-hour soft piano composition designed to ease your mind and guide you into a peaceful slumber.

☘افکار چسبنده | قسمت اول | شواهد تاییدکننده و شواهد ردکننده

چند روز پیش خیلی نگران سلامتی مادرم بودم. کارهای روزانه را انجام می‌دادم اما اضطراب داشتم. با روانشناسم تماس گرفتم. گفت:«یک برگه بیاور. سپس فکرت را بالای آن بنویس. سپس‌تر دو ستون بکش: بالای یک ستون بنویس: شواهد تاییدکننده و بالای ستون دیگر شواهد ردکننده. بعد یک‌به‌یک ستون‌ها را پر کن.»

بالای صفحه فکرم را نوشتم: مادرم می‌میرد.
ستون اول: شواهد تاییدکننده
یک: چون مشکل پزشکی دارد.
دو: چون فشار عصبی دارد.
سه: چون زیاد کار می‌کند و استراحت ندارد.
چهار: چون ورزش نمی‌کند و اضافه وزن دارد.
پنج: چون روغن و نمک زیاد مصرف می‌کند.
و...

ستون دوم: شواهد ردکننده
یک: زیرنظر پزشک است.
دو: قرار است خاهرم آشپزی کند.
سه: قرار است باشگاه برود.
چهار: قرار است کم‌تر سفارش قبول کند.
و...

روانشناسم گفت:
-موارد را بخان.
خاندم.
- لازم است بیشتر فکر کنی برای ستون شواهد ردکننده.
لطفن کمک کنید چیز دیگری به ذهنم نمی‌رسد.
- شاید بهتر است بالای ستون بنویسی:«مادر آنقدر بالغ هست تا از خودش مراقبت کند».
می‌نویسم اما باور ندارم.
- وقتی بدنبال شواهد می‌گردیم باور ما اهمیتی ندارد مهم این است که در واقعیت مادر تو آنقدر بالغ هست تا از خودش مراقبت کند.
این تکنیک را می‌دانستم اما اصلن به ذهنم نرسید که انجام دهم.
- خاصیت اضطراب همین است. تو نیاز داری به تعداد افکار نگران‌کننده‌ای که به ذهنت می‌چسبد، این تکنیک را انجام دهی.

از فردای آن روز در صفحات صبحگاهی‌ یکی از افکار منفی‌ام را می‌نویسم. سپس دو ستون را پر می‌کنم.

با تثبیت این الگو بتدریج می‌توانیم دووجهی فکر کنیم. نه اینکه تنها روی یک نقطه‌ی منفی متمرکز باشیم مانند دیدگاه تونلی.

✍شادی صفوی

shadisafavi.ir
@shadisafavi_writer
@shadisafavi
#خودمراقبتی
#زندگی‌خلاق

☘فقط ۱۰ دقیقه

وقتی پسرم از مدرسه می‌آید خیلی گرسنه است. ناهار می‌خرد و نیم ساعتی تلویزیون می‌بیند. سپس کل‌کل‌هایش با دخترم آغاز می‌شود. دخترم اما، با اینکه از صبح در کنارم بوده نمی‌گذارد با برادرش وقت بگذرانم. به من می‌چسبد و پشت‌سرهم حرف می‌زند.

پس از اجرای چندین راه حل ناموفق. راهی را یافتم که کمی اوضاع را بهتر می‌کند: دخترم در طول روز ۳ تا ۱۰ دقیقه، وقت تماشای تلویزیون دارد. وقتی تایم تلویزیون پسرم تمام شد. ۱۰ دقیقه برای دخترم کارتون می‌گذارم. در این ۱۰ دقیقه او مشغول است. بنابراین می‌توانم بر پسرم متمرکز باشم.

در این زمان:
*با تمام حواسم حضور دارم.
*از مدرسه چیزی نمی‌پرسم.
*تذکر نمی‌دهم.
*اجازه می‌دهم او بیشتر حرف بزند
و من بیشتر گوش می‌دهم.

این ۱۰ دقیقه زمانی است برای دیدن و گوش دادن به او. روزهایی که این «زمان مشترک» را ایجاد می‌کنم بگومگوها کم‌تر می‌شود و آرامش بیشتر.

✍شادی صفوی

shadisafavi.ir
@shadisafavi_writer
@shadisafavi
#والدگری
#زندگی‌خلاق

☘زمان کیفی برای کودکان

او می‌گوید:
تجربه‌‌ای از زمان کیفی* ندارم. زیرا هنگامی که کودک بودم: والدینم برایم وقت نمی‌گذاشتند. اکنون که بزرگسالم: خودم برای خودم، وقت نمی‌گذارم. حالا چگونه آنچه را تجربه نکرده‌ام و نیاموخته‌ام، برای کودکم انجام دهم؟

من می‌گویم:
می‌دانم که این تکنیک را از طریق تجربی یاد نگرفته‌ای. اما تو و کودکت برای ایجاد یک رابطه‌ی سالم به آن نیاز دارید. بنابراین پیشنهاد می‌کنم از خودت شروع کنی.
ابتدا برای خودت زمان کوتاهی در روز را اختصاص بده. مثلن ۵ دقیقه. بتدریج این زمان را افزایش بده. هنگامیکه تجربه‌ی حسی** خوشایندی از این تکنیک داشتی می‌توانی آن را برای کودکت نیز انجام دهی. ما نیاز داریم برگردیم و از نو بیاموزیم.

✍شادی صفوی

*چت‌جی‌پی‌تی:
«زمان کیفی با کودکان به زمانی گفته می‌شود که والدین به طور کامل و فعالانه با فرزندان خود وقت می‌گذرانند. در این زمان، والدین با توجه و حضور کامل خود، بدون حواس‌پرتی به نیازهای عاطفی، فکری و جسمی کودک پاسخ می‌دهند.»

**«تجربه‌ی حسی به احساسات و ادراکاتی گفته می‌شود که از طریق حواس پنج‌گانه (بینایی، شنوایی، بویایی، چشایی و لامسه) دریافت می‌کنیم.»

shadisafavi.ir
@shadisafavi_writer
@shadisafavi
#والدگری
#زندگی‌خلاق

🟣زهرا طوسی هستم. کارشناس پژوهشی دانشگاه علم و صنعت و ادمین سایت در دانشگاه.

در این مسیر از همکاری با خانم‌های نویسنده، روانشناسان، مدرسان، کوچ‌ها، وکلا، ویراستاران و تولید کننده‌های محتوا استقبال می‌کنم.

🟣فعالیت‌های تخصصی من:
✔️ طراحی و مشاوره براساس سلیقه‌ی مشتری
✔️ مشاوره در انتخاب تصاویر بهینه برای وب سایت
✔️ مسلط به مهارت نویسندگی


🟣آنچه با من تجربه می‌کنید:
✔️ در دسترس بودن و همراهی با مشتری
✔️ یک ماه آموزش و پشتیبانی رایگان
✔️ استفاده از بروز ترین نسخه المنتور و افزونه های صفحه ساز وردپرسی با لاینسس اختصاصی و گارانتی
✔️ خرید هاست از شرکت‌های معتبر
✔️ پایین بودن قیمت طراحی نسبت به رقبا
✔️ داشتن طرح‌های اقساطی توافقی

اگر به دنبال یک وب‌سایت زیبا، کاربردی و بهینه هستید، با من در تماس باشید:

آی‌دی:
@dalahoo222
وب‌سایت:(نمونه کارها)

zahratousi.ir

#دیزاین‌محتوا

کافیست فیلمهای David Fincher را ببینید تا متوجه شوید یکسری اختلال ذهنی چه هزینه ها/فاجعه هایی را در زندگی شخصی یا در جامعه میتواند پدید بیاورد و عمیقا لمس کنید ناآگاهی چه هزینه هایی برای همه دارد(فیلمهایی مانند Seven, Gone Girl, Zodiac).

باورتان نمیشود که ذهن و زندگی چقدر پیچیده است.
یک نفر مبتلا به نگرانی و حسادت شدید میتواند با فردی که شدیدا نیاز به توجه دارد به رابطه عشقی ناسالمی وارد شود اما چون نگرانی و حسادت دائم و غیرتی شدن یک فرد، نیاز پارتنر اش به توجه را تامین کرده است این رابطه تا ابد پیش برود(و از دید دیگران رابطه ای سرشار از وفاداری تلقی شود!).

یک فرد شدیدا وسواسی و نگران میتواند دقیقا بخاطر وسواس خود بینهایت ثروتمند و موفق و متمرکز روی زمینه کاری خود شود(و‌ از دید جامعه قابل تحسین باشد).

اما هیچکدام از این موارد الزاما نشان دهنده وضعیت ذهنی سالم و متعادلی نیستند اما در جامعه ای زندگی میکنیم که خیلی از اختلالها و بیماریها عملا تحسین میشوند یا حتی جز ساختارها هستند(مانند اینکه فالوور بیشتر در اینستاگرام در جامعه مورد تحسین است و گویی القا میشود که طبیعی است که دائما دنبال دریافت توجه دیگران باشیم).

هرچیزی که در جامعه/رسانه ها رایج و مورد تحسین است، الزاما درست نیست. باورتان نمیشود چقدر تله در مسیر درست زندگی کردن وجود دارد.

🆔 @Unlimited_Power

«آدم هیچوقت در لحظه‌ی حال، زندگی نمی‌کنه. همیشه به بعد فکر می‌کنه که چکار کنه. حالا رو ول می‌کنه: هی بعد، هی بعد، هی بعد. اثر هنری نمی‌ذاره همش زندگیت در آینده باشه‌، میاره تو رو در زمان حال هم نگه می‌داره.»*

۱۹/اردیبهشت/۱۴۰۴ موزه‌ی هنرهای معاصر فضایی بود برای مشاهده‌ی آثار پیکاسو همراه با دو دوست. یکی از بچه‌ها را ۲۰ سالی بود که می‌شناختم و با دیگری همان روز آشنا شدم.

نمایشگاه با دیوارنگاره‌ای بزرگ آغاز می‌شد: بیوگرافی پیکاسو بهمراه نمایش بعضی از نقاشی‌هایش در ابعاد کوچک. بعد از آن تابلوهای نقاشی‌ را یک‌به‌یک می‌دیدیم: خطوطی آمیخته با معنایی پنهان. به سالنی رسیدیم که در آن کلیپی پخش می‌‌شد درباره‌ی سبک کوبیسم.

نکته‌های جالب فیلم برای من:
✔️توضیح ریشه‌ی واژه‌ی کوبیسم که از کیوب (مکعب) می‌آید.
✔️در سبک کوبیسم سوژه از زوایای گوناگون در یک تابلو کشیده می‌شود نه مانند سبک کلاسیک تنها از روبرو.
✔️تغییر معیارهای زیبایی شناختی در سبک کوبیسم توسط پیکاسو.


پس از دیدن نقاشی‌های پیکاسو، چند کلیپ و ۴ ساعت درنگ‌و پیاده‌روی‌و گپ چیزی در ما تغییر کرده بود. دوست داشتیم بنشینیم و ساعت‌ها به یکی از تابلوها خیره شویم.

✍شادی صفوی

*ابوالحسن نجفی به نقل از ژان پل سارتر

shadisafavi.ir
@shadisafavi_writer
@shadisafavi
#تجربه‌گرایی
#زندگی‌خلاق

☘مثلث والدگری

شاید سخت‌ترین نقشی که برای آن آموزشی دریافت نمی‌کنیم «والدگری» است. هیچ کجا یاد نمی‌گیریم که چگونه پدر یا مادر باشیم. حتا گاهی نمی‌دانیم: والدگری، آموختنی‌ست.

شاید بعضی‌ها بیندیشند:«روش‌های سنتی پاسخ‌گوی نیازهای کودکان امروز است». اما با تغییرات سریع همه چیز در زمان، بنظرم این روش‌ها برای من و کودکانم کافی نیستند.

مهم‌ترین گام‌هایی را که تاکنون درباره‌ی والدگری آموخته‌ام مانند سه ضلع مثلت‌اند:
ضلع ۱: ارتباط جسمانی
ضلع ۲: ارتباط کلامی
ضلع ۳: زمان کیفی

1⃣ارتباط جسمانی:
در روش‌های نوین والدگری می‌آموزیم که بصورت روزانه با کودک ارتباط جسمانی داشته باشیم:
او را ببوسیم.
نوازشش کنیم.
و در آغوشش بگیریم.
مستقل از آنکه در روز چه اتفاقی افتاده. بدون قیدو‌شرط خاصی تنها برای داشتن ارتباط بهتر و نشان دادن محبتمان به کودک.

2⃣ارتباط کلامی:
ارتباط کلامی مثبت تنها تشویق کردن و گفتن آفرین نیست. توصیف کارهای مثبت کودک نیز مفید باشد. برای تمرین توصیف کردن بهتر است بر حواس پنج‌گانه‌ی خود متمرکز باشیم.
چه می‌بینیم؟
چه می‌شنویم؟
چه لمس‌ می‌کنیم؟
چه می‌چشیم؟
چه می‌بوییم؟
شاید همه‌ی حواس ما اطلاعاتی دریافت نکرده‌ باشند اما به تک‌تک آنها توجه می‌کنیم.

در تمرینی دیگر می‌توانیم از خودمان بپرسیم: در این موقعیت:
چه احساسی داریم؟
چه فکری می‌کنیم؟
چه رفتاری داریم؟
و چه نیازی؟
این مکث و «تمرین توجه» به توصیف کردن کمک می‌کند. جملاتی مانند:
کیف می‌کنم وقتی غذایی رو که درست می‌کنم با اشتها می خوری عزیزم.
می‌بینم که خودت بند کفشات‌و بستی.*

3⃣زمان کیفی:
زمان کیفی مانند بندی ما را با کودک پیوند می‌دهد. این زمان فرصتی است برای توجه‌ و متمرکز بر کودک. برنامه‌ای برای مشاهده و پذیرفتن او.


⭕️آداب زمان کیفی:

🟠کافی است زمان مشخصی از روز را برای زمان کیفی اختصاص دهیم.

🟡در این زمان لازم است از عوامل مزاحم مانند: موبایل، تلفن و ارتباط با دیگران فاصله بگیریم. زیرا می‌خواهیم کاملن بر کودک تمرکز داشته باشیم.

🟣بهتر است در این زمان از گفتگوی منفی خودداری می‌کنیم. بجای آن بر «گوش دادن» متمرکز باشیم.

🟢می‌توانیم فهرست کارهایی را که کودک دوست دارد بهمراه ما انجام دهد تهیه کنیم. سپس از میان آن‌ها فعالیت‌هایی را انتخاب کنیم. سپس‌تر بهمراه یکدیگر آن‌ها را انجام دهیم.

✍شادی صفوی

*فصل اول کتاب به بچه‌ها گفتن از بچه‌ها شنیدن به طور مفصل این موضوع را شرح می‌دهد.

shadisafavi.ir
@shadisafavi_writer
@shadisafavi

#والدگری
#زندگی‌خلاق

☘پیشینه نگاری

وقتی کسی از من انتقاد می‌کند، احساسات شدیدی را تجربه می‌کنم. بیش از آنچه لازم است یا نرمال. یک انتقاد تمام ذهنم را می‌پوشاند. بزرگ می‌شود و به همه‌ چیز سرایت می‌کند: همه‌ی رفتارها، همه‌ی توانایی‌ها و همه‌ی ارتباط‌ها.

1⃣ با نوشتن بدنبال ریشه‌های آن می‌گردم. تداعی‌هایم را می‌نویسم. به خاطره‌های کودکیم می‌رسم. ریشه‌هایی را می‌بینم که تا اعماق وجودم ادامه‌ دارند.


2⃣نوشتن پیشینه‌های احساسی مرز باریکی میان حال و گذشته ایجاد می‌کند. این گسستگی احساسی، برای واقع نگری* مفید است.

3⃣با نوشتن تداعی‌ها و خاطره‌ها در می‌یابم: گاهی واکنش من نسبت به رویدادهای گذشته بر مسئله‌ی امروز سایه می‌افکند. بنابراین بیش‌ازاندازه بروز می‌کند.

هنگامیکه می‌دانیم: دقیقن نسبت به چه چیزی، چه احساسی داریم‌، می‌توانیم «تنظیم هیجان» داشته باشیم. سپس نسبت به اتفاق امروز به‌اندازه‌ی خودش، واکنش احساسی نشان دهیم.

شما چطور فکر می‌کنید؟

✍شادی صفوی
*واقع نگری یعنی مشاهده‌ی پیش‌آمدهای بیرونی، همانطور که هست. بدور از خطاهای شناختی، تاثیرطرحواره‌ها و...

shadisafavi.ir
@shadisafavi_writer
@shadisafavi

#خودمراقبتی
#زندگی‌خلاق

نوشتن | قسمت اول

✔️آن‌ها می‌گویند:
«من موافق هر روز نوشتنم به شرطی که بدانیم چه می نویسیم و چه می خواهیم، اینکه هر روز مقلدانه بنویسیم بیشتر شبیه یه تنبیه هستش تا یک تمرین.
من نیز به گفته ی نیچه معتقدم که فضیلت هر کاری در عشق مادرانه به اون کاره.
اگر شوق مادرانه به نوشتن نداریم و تفننی و برا سرگمی می نویسیم باید بی شک بذاریمش کنار و بریم دنبال علاقه ی خودمون.
اینها دروغه که همه میتونن نویسنده و شاعر و دکتر و مهندس بشن، بله ممکنه در بخشی یا در کل جامعه بین توده ی مردم آنگونه سند بخورد اما در واقع نیستیم.
نوشتن شوق به خودش رو می خواد، نباید ازش انتظار پول درآوردن و شهرت و ... داشت، بلکه هر گاه ما تونستیم بدون چشمداشتی باز شوق به اون رو داشته باشیم اون موقع است که می بینیم واقعا لذت بخش و نجات دهنده است.»*


✔️من می‌گویم:
پیش فرض‌ها:
۱- قبل از نوشتن لازم است بدانیم:
*دقیقن نوشتار به چه شکلی است.
*هدف مشخصی از نوشتن داشته باشیم.

حدود سه سال پیش نوشتن را با «آزادنویسی روزانه» آغاز کردم. آنروز نه می‌دانستم شکل نوشته‌هایم چگونه خواهد بود: شعر، مقاله، یادداشت، داستان و نه هدف خاصی از نوشتن داشتم. تنها برای نیازم می‌نوشتم. نیازم به نوشتن مانند: نیاز به آب، غذا، ورزش.

من نوشتن را صورت عینی از فکر کردن تعریف می‌کنم. من نیاز داشتم فکرهایم «صورت بیرونی» داشته باشند. در نگر من: اساسن چیستی، چرایی و چگونگی آزادنویسی با این پیش فرض هم‌خوانی ندارند.

۲- چون نیچه می‌گوید:«فضیلت هر کاری در عشق مادرانه به آن کار است». بنابراین اگر کار بافضیلت(با عشق کامل) انجام ندهیم، اصلن نباید آن را انجام دهیم.

بنظرم نگاه صفر و یک در این فرض مشهود است. آیا نمی‌توانیم نوشتن یا هرکاری را با درصدی از فضیلت آغاز کنیم؟ سپس برای کسب فضیلت کامل، پله‌های یادگیری را  یک‌به‌یک بپیماییم.

آیا همگان لازم است برای یک هدف بنویسند؟ آیا هیچ‌کس مجاز نیست برای اهدافی مانند: سرگرمی، تفنن و یادگیری بنویسد؟ آن هدف والایی که تنها بر اساس آن اجازه‌ی نوشتن صادر شود چیست؟ آیا نوشتن تنها یک قالب خاص و محدود دارد؟ اینگونه اندیشیدن درباره‌ی نوشتن ما را به نوشتن نزدیک می‌کند یا دور؟


ادامه دارد...
✍شادی صفوی

*عمار اکبری

shadisafavi.ir
@shadisafavi_writer
@shadisafavi

#سگالینه
#زندگی‌خلاق

✔️ارتباط موثر با گوش دادن آغاز می‌شود.
✔️گوش دادن با نگاه کردن آغاز می‌شود.
✔️نگاه کردن با توجه‌ و‌ تمرکز* آغاز می‌شود.

ارتباط موثر با توجه‌ و تمرکز آغاز می‌شود.

✍شادی صفوی

*هوش مصنوعی:«تمرکز (Focus) به معنای متمرکز کردن توجه و ذهن روی یک موضوع خاص است، به طوری که حواس از سایر چیزها منحرف نشود. این مهارت برای یادگیری، کار و تصمیم‌گیری بسیار مهم است. 

تعریف:
تمرکز یعنی هدایت آگاهی و توجه به یک هدف یا موضوع مشخص، و در عین حال کنار گذاشتن حواس‌پرتی‌ها. 

اهمیت:
تمرکز برای انجام وظایف، حل مسائل، یادگیری و تصمیم‌گیری ضروری است. 

تاثیرات تمرکز کم:
حواس‌پرتی دائم، مشکلات خواب، فعالیت بدنی ناکافی و عادات غذایی ناسالم می‌توانند باعث کاهش تمرکز شوند. 

راهکارهای افزایش تمرکز:
۱- تمرین تمرکز ذهنی: تمرینات منظم برای تقویت توانایی تمرکز بر روی یک موضوع خاص. 
۲- حذف حواس‌پرتی‌ها: کوچک کردن یا حذف عوامل حواس‌پرتی، مانند صداها، پیام‌ها یا فعالیت‌های غیرضروری. 
۳- انجام یک کار در یک زمان: از انجام چند کار همزمان خودداری کنید و به یک کار تمرکز کنید. 
۴- استفاده از روش‌های تنفس: تمرینات تنفسی می‌توانند به آرامش ذهن و افزایش تمرکز کمک کنند. 
۵- فعالیت بدنی منظم: فعالیت بدنی به طور منظم می‌تواند به بهبود توانایی تمرکز کمک کند. 
۶- خواب کافی: داشتن خواب کافی و منظم، باعث افزایش توانایی تمرکز می‌شود. 
۷- تغییر در محیط: گاهی اوقات تغییر محیط می‌تواند به تمرکز کمک کند، به عنوان مثال، تغییر مسیر رفتن به محل کار یا تغییر دکوراسیون خانه.»

shadisafavi.ir
@shadisafavi_writer
@shadisafavi

#پاره‌نگاری
#زندگی‌خلاق

🟣آخه آدم، یه اشتباه‌و چند بار تکرار می‌کنه؟
🟢به اندازه‌ای که یاد بگیره.

shadisafavi.ir
@shadisafavi_writer
@shadisafavi

#خودحمایتگری
#خودپرسشگری

🌀وبینار « تابستان بی بهونه»
۳۹ ایده ی در آمدزا در تابستان

✅ویژه‌ی:
معلمان و مربیان کودک
مهدکودک‌ها و موسسات آموزشی

مهلت ثبت نام: ۸ خرداد
تاریخ برگزاری: شنبه ۱۰ خرداد ساعت ۱۷

‎
✅ایده‌ها با مثال‌های عملی
و ارسال فایل Pdf 

ارزش واقعی  دوره بیش از ۱ میلیون تومان برآورد شده است

این وبینار به صورت هدیه🎁
و نیمه رایگان برگزار می شود.
فقط با ۳۹۰ هزارتومان  امکان ثبت نام علاقمندان فراهم شده است.

✅آنلاین و آفلاین

برای عضویت و ثبت نام در کانال وبینار
به آیدی زیر پیام دهید.
👇👇👇👇

مدیر روابط عمومی (سعیده امامی)

@Saeideh_emami