«سوت و کور»

📽 هم‌اکنون؛ خلوت‌ترین لحظات شریف زیر آسمان شلوغ و جنگی تهران

🆔 @SharifDaily

«نفرین اگر تو را به تمام جهان دهم»

🔸باران همیشه آدم‌ها را کنار هم جمع می‌کند و امروز هم بدترین بارانی که ممکن است بر سر ما می‌ریزد؛ بارانی از موشک و پهپاد و ریز پرنده.
بغض‌های سنگین در گلوها می‌شکنند و چشم‌ها خیس و سرخ از اشک هستند. امروز همه دلتنگ و آشفته‌اند. اما باران آدم‌ها را زیر یک چتر می‌آورد.
🔸آدم‌های زیر چتر احتمالاً به هم نگاه نمی‌کنند، بلکه آنها خیره می‌شوند به آسمان تا ببینند کی می‌توانند راه خود را دوباره از سر بگیرند.
آدم‌های زیر چتر افکار متفاوتی دارند. یک نفر عاشق بسکتبال است و دیگری برای شطرنج خودش را فدا می‌کند. یکی دنبال موسیقی و ساز است و دیگری همین امروز دنبال یک‌رنگ جدید بود تا نقاشی‌اش را کامل کند.
🔹با همه این‌ها، آنها در یک چیز مشترک‌اند: همه به دنبال رهایی از این خیس شدن وحشتناک هستند. اگر کسی بخواهد به جمع‌شان اضافه شود کمی فشرده‌تر می‌ایستند. اما اگر کسی بخواهد از چتر دورشان کند مانعش می‌شوند. چون نمی‌خواهند زیر این باران سخت، بدون پناه باشند. نمی‌خواهند در این سختی یکدیگر را تنها بگذارند.
ما همان آدم‌های زیر چتریم. همان‌هایی که بارها «من اینجا ریشه در خاکم» خوانده‌اند. همان‌هایی که در محکم‌ترین قسم‌ها، به خاک وطن قسم می‌خورند.
🔹همان‌هایی که می‌دانند ایران مام همه ماست. ما از تاریخ خودآموخته‌ایم که زیر یک چتر بودن است که به پیروزی می‌رسد. ما در این زمان با هم همراه هستیم. شاید افکار ما یکی نباشد، شاید جهان‌های ما از هم جدا باشد؛
▫️ اما ما همه یک وطن داریم. همه ما برای همین خاک «ای ایران ای مرز پرگهر» خوانده‌ایم. حالا ایران ماست که باید ایستادگی کند. ایران ماست که به همدلی ما نیاز دارد. برای همین تنها ایران‌مان کنار هم باشیم. حالا تو هم بخوان، برای وطن بخوان:
من اینجا ریشه در خاکم...
من اینجا روزی آخر از ستیغ کوه،
چون خورشید
سرود فتح می‌خوانم...

🆔 @SharifDaily