نسلی زیر تیغ سرکوب: بازداشت پارسا قاسمی تنها به خاطر پست‌های اینستاگرامی
🔹بازداشت پارسا قاسمی، دانش‌آموز ۱۷ ساله اهل بهبهان، تنها یک نمونه تازه از سیاست سرکوب سیستماتیک علیه نوجوانان و جوانانی است که صدای اعتراض خود را در شبکه‌های اجتماعی بلند می‌کنند. او به اتهام «تبلیغ علیه جمهوری اسلامی» و «اهانت به خمینی» بازداشت شده، در حالی‌که فعالیتش صرفاً در فضای مجازی بوده است. این برخورد نشان می‌دهد حکومت حتی کوچک‌ترین نشانه‌های مخالفت یا انتقاد در میان نسل جوان را تهدیدی علیه موجودیت خود می‌داند.
🔹در کشوری که کودکان بسیاری از حق آموزش، سلامت و امنیت محروم‌اند، بازداشت یک دانش‌آموز به دلیل چند پست در فضای مجازی معنایی جز تعمیق تبعیض و گسترش ترس ندارد. نوجوانی که باید در کلاس درس باشد و آینده‌ای برای خود بسازد، اکنون در سلول‌های امنیتی گرفتار است. این وضعیت یادآور آن است که جمهوری اسلامی از تربیت نسل آگاه و منتقد هراس دارد و تلاش می‌کند با سرکوب زودهنگام، هر صدای جوانی را خاموش کند.
🔹پارسا قاسمی امروز نمادی است از سرنوشت هزاران نوجوان و جوان در ایران که تنها به جرم اندیشیدن، نوشتن یا اعتراض، زیر تیغ سرکوب گرفتار می‌شوند. جامعه بین‌المللی و نهادهای حقوق بشری باید نسبت به این روند هشدار دهند و بر آزادی فوری او و همه نوجوانان زندانی تأکید کنند.
@ShirinEbadiofficial
🔹بازداشت پارسا قاسمی، دانش‌آموز ۱۷ ساله اهل بهبهان، تنها یک نمونه تازه از سیاست سرکوب سیستماتیک علیه نوجوانان و جوانانی است که صدای اعتراض خود را در شبکه‌های اجتماعی بلند می‌کنند. او به اتهام «تبلیغ علیه جمهوری اسلامی» و «اهانت به خمینی» بازداشت شده، در حالی‌که فعالیتش صرفاً در فضای مجازی بوده است. این برخورد نشان می‌دهد حکومت حتی کوچک‌ترین نشانه‌های مخالفت یا انتقاد در میان نسل جوان را تهدیدی علیه موجودیت خود می‌داند.
🔹در کشوری که کودکان بسیاری از حق آموزش، سلامت و امنیت محروم‌اند، بازداشت یک دانش‌آموز به دلیل چند پست در فضای مجازی معنایی جز تعمیق تبعیض و گسترش ترس ندارد. نوجوانی که باید در کلاس درس باشد و آینده‌ای برای خود بسازد، اکنون در سلول‌های امنیتی گرفتار است. این وضعیت یادآور آن است که جمهوری اسلامی از تربیت نسل آگاه و منتقد هراس دارد و تلاش می‌کند با سرکوب زودهنگام، هر صدای جوانی را خاموش کند.
🔹پارسا قاسمی امروز نمادی است از سرنوشت هزاران نوجوان و جوان در ایران که تنها به جرم اندیشیدن، نوشتن یا اعتراض، زیر تیغ سرکوب گرفتار می‌شوند. جامعه بین‌المللی و نهادهای حقوق بشری باید نسبت به این روند هشدار دهند و بر آزادی فوری او و همه نوجوانان زندانی تأکید کنند.
@ShirinEbadiofficial
«جمهوری اسلامی در جنگ با وکلا؛ سه وکیل دیگر قربانی سرکوب»
🔹با بازداشت شادی فلاحتی، شمار وکلای مستقل بازداشت‌شده در رشت به سه نفر رسید. او یک هفته پیش بازداشت شد و همچنان هیچ اطلاعی از محل نگهداری یا اتهاماتش در دست نیست. پیش‌تر نیز شهرزاد شربیانی و حسام پوراحمدی، دو وکیل دادگستری دیگر، توسط وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی بازداشت و به زندان لاکان منتقل شده بودند. این موج تازه بازداشت‌ها نشانه‌ای آشکار از تشدید فشار حکومتی بر جامعه وکالت است.
🔹جمهوری اسلامی سال‌هاست تلاش می‌کند وکلای مستقل را از عرصه دفاع از زندانیان سیاسی و معترضان کنار بزند. از محروم‌سازی سیستماتیک وکلای مستقل بر اساس تبصره ماده ۴۸ آیین دادرسی گرفته تا صدور احکام قضایی و حالا بازداشت‌های فله‌ای، همه نشان می‌دهد که حکومت به دنبال حذف آخرین سپرهای حقوقی جامعه است. وکیلی که به زندان می‌افتد، نه فقط خود یک قربانی است، بلکه جامعه‌ای کامل از متهمان و زندانیان را از حق دفاع عادلانه محروم می‌سازد.
🔹این روند، نقض فاحش اصول بنیادین دادرسی عادلانه و میثاق‌های بین‌المللی حقوق بشر است. در غیاب وکلای مستقل، دادگاه‌ها به صحنه‌های فرمایشی بدل می‌شوند و زندانیان سیاسی عملاً هیچ صدایی برای دفاع از خود ندارند. بازداشت سه وکیل در رشت فقط یک نمونه است؛ نشانه‌ای از سیاست کلی که هدفش خفه‌کردن هر صدای مستقل در برابر ماشین سرکوب است. جامعه جهانی باید بداند که این فشار بر وکلا، حمله‌ای مستقیم به ستون عدالت است و بدون عدالت، امکان دفاع از هیچ حقی وجود نخواهد داشت.
@ShirinEbadiofficial
🔹با بازداشت شادی فلاحتی، شمار وکلای مستقل بازداشت‌شده در رشت به سه نفر رسید. او یک هفته پیش بازداشت شد و همچنان هیچ اطلاعی از محل نگهداری یا اتهاماتش در دست نیست. پیش‌تر نیز شهرزاد شربیانی و حسام پوراحمدی، دو وکیل دادگستری دیگر، توسط وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی بازداشت و به زندان لاکان منتقل شده بودند. این موج تازه بازداشت‌ها نشانه‌ای آشکار از تشدید فشار حکومتی بر جامعه وکالت است.
🔹جمهوری اسلامی سال‌هاست تلاش می‌کند وکلای مستقل را از عرصه دفاع از زندانیان سیاسی و معترضان کنار بزند. از محروم‌سازی سیستماتیک وکلای مستقل بر اساس تبصره ماده ۴۸ آیین دادرسی گرفته تا صدور احکام قضایی و حالا بازداشت‌های فله‌ای، همه نشان می‌دهد که حکومت به دنبال حذف آخرین سپرهای حقوقی جامعه است. وکیلی که به زندان می‌افتد، نه فقط خود یک قربانی است، بلکه جامعه‌ای کامل از متهمان و زندانیان را از حق دفاع عادلانه محروم می‌سازد.
🔹این روند، نقض فاحش اصول بنیادین دادرسی عادلانه و میثاق‌های بین‌المللی حقوق بشر است. در غیاب وکلای مستقل، دادگاه‌ها به صحنه‌های فرمایشی بدل می‌شوند و زندانیان سیاسی عملاً هیچ صدایی برای دفاع از خود ندارند. بازداشت سه وکیل در رشت فقط یک نمونه است؛ نشانه‌ای از سیاست کلی که هدفش خفه‌کردن هر صدای مستقل در برابر ماشین سرکوب است. جامعه جهانی باید بداند که این فشار بر وکلا، حمله‌ای مستقیم به ستون عدالت است و بدون عدالت، امکان دفاع از هیچ حقی وجود نخواهد داشت.
@ShirinEbadiofficial
روح‌الله خسروی؛ پدری که بیش از دو سال بدون دادگاه در زندان مانده است
🔹روح‌الله خسروی، متولد ۱۳۶۸ و پدر دو کودک، بیش از دو سال است که در زندان‌های مختلف جمهوری اسلامی بین بازداشتگاه اطلاعات، زندان شیبان اهواز، سپیدار و اکنون دزفول سرگردان است؛ بدون آن‌که دادگاهی برای رسیدگی به اتهاماتش برگزار شود. چنین بلاتکلیفی طولانی‌مدت، آشکارترین نشانه نقض اصل «محاکمه در مدت زمان معقول» است که در میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی به رسمیت شناخته شده است.
🔹این زندانی سیاسی نه تنها از حق دسترسی به دادرسی عادلانه محروم بوده، بلکه به گفته منابع نزدیک به خانواده‌اش، تهدید به پرونده‌سازی‌های جدید نیز شده است. این فشار مضاعف یادآور رویکردی سیستماتیک است که جمهوری اسلامی علیه متهمان سیاسی و عقیدتی به کار می‌گیرد: بازداشت‌های طولانی، تهدید مداوم، و نگه‌داشتن افراد در وضعیت تعلیق برای شکستن مقاومت آنان.
🔹پرونده روح‌الله خسروی تنها یک نمونه از صدها مورد مشابه است که نشان می‌دهد در ایران نه عدالت، که اراده نیروهای امنیتی تعیین‌کننده سرنوشت افراد است. وقتی یک پدر جوان دو سال است بدون دادگاه در زندان مانده، پیام روشن است: در نظامی که حتی ابتدایی‌ترین حقوق دادرسی نادیده گرفته می‌شود، قانون ابزاری برای سرکوب است نه عدالت.
@ShirinEbadiofficial
🔹روح‌الله خسروی، متولد ۱۳۶۸ و پدر دو کودک، بیش از دو سال است که در زندان‌های مختلف جمهوری اسلامی بین بازداشتگاه اطلاعات، زندان شیبان اهواز، سپیدار و اکنون دزفول سرگردان است؛ بدون آن‌که دادگاهی برای رسیدگی به اتهاماتش برگزار شود. چنین بلاتکلیفی طولانی‌مدت، آشکارترین نشانه نقض اصل «محاکمه در مدت زمان معقول» است که در میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی به رسمیت شناخته شده است.
🔹این زندانی سیاسی نه تنها از حق دسترسی به دادرسی عادلانه محروم بوده، بلکه به گفته منابع نزدیک به خانواده‌اش، تهدید به پرونده‌سازی‌های جدید نیز شده است. این فشار مضاعف یادآور رویکردی سیستماتیک است که جمهوری اسلامی علیه متهمان سیاسی و عقیدتی به کار می‌گیرد: بازداشت‌های طولانی، تهدید مداوم، و نگه‌داشتن افراد در وضعیت تعلیق برای شکستن مقاومت آنان.
🔹پرونده روح‌الله خسروی تنها یک نمونه از صدها مورد مشابه است که نشان می‌دهد در ایران نه عدالت، که اراده نیروهای امنیتی تعیین‌کننده سرنوشت افراد است. وقتی یک پدر جوان دو سال است بدون دادگاه در زندان مانده، پیام روشن است: در نظامی که حتی ابتدایی‌ترین حقوق دادرسی نادیده گرفته می‌شود، قانون ابزاری برای سرکوب است نه عدالت.
@ShirinEbadiofficial
سه ماه حبس برای پوشیدن جامانه؛ جمهوری اسلامی فرهنگ کُردی را جرم‌انگاری کرد
🔹این احکام تازه، لکه‌ای سیاه دیگر بر کارنامه سرکوب‌گر جمهوری اسلامی است؛ جایی که حتی مراسم عروسی و پوشیدن لباس سنتی بهانه‌ای برای جرم‌انگاری و صدور حکم زندان می‌شود. پنجاه‌وهشت شهروند کُرد در مهاباد، بوکان، پیرانشهر و اشنویه به دلیل پوشیدن «جامانه» ــ نماد فرهنگی و آیینی کُردها ــ هر یک به سه ماه حبس تعزیری محکوم شده‌اند. این در حالی است که جامانه سال‌ها بخشی از هویت و زندگی روزمره مردم کُرد بوده و ممنوعیت آن چیزی جز تلاش آگاهانه حکومت برای حذف فرهنگی یک ملت نیست.
🔹این بار اما، سرکوب تنها به فرهنگ و آیین محدود نمی‌شود. در میان محکومان، نام خانواده‌های دادخواهی چون حسن فراستی‌شاد و محمد و حسن درافتاده به چشم می‌خورد؛ کسانی که عزیزانشان در جنبش «زن، زندگی، آزادی» جان خود را از دست دادند. به این ترتیب، حکومت نه تنها سوگ خانواده‌ها را به رسمیت نمی‌شناسد، بلکه با فشار مضاعف می‌کوشد صدای دادخواهی را خفه کند. جرم‌انگاری پوشش سنتی برای بازماندگان قربانیان، به‌روشنی نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی از دادخواهی و حتی از یادآوری خاطره جان‌باختگان نیز در هراس است.
🔹این رویکرد بخشی از سیاست تبعیض سیستماتیک علیه اقلیت‌های قومی در ایران است؛ سیاستی که سال‌هاست با انکار زبان، فرهنگ و نمادهای هویتی کُردها ادامه یافته است. وقتی پوشیدن یک لباس می‌تواند به «اقدام علیه امنیت ملی» تعبیر شود، معنایش چیزی جز ترس عریان حکومت از هویت فرهنگی نیست. چنین رفتارهایی نشان می‌دهد جمهوری اسلامی نه امنیت می‌آورد و نه مشروعیت، بلکه تنها در حال حفر گودالی عمیق‌تر میان خود و مردم است.
@ShirinEbadiofficial
🔹این احکام تازه، لکه‌ای سیاه دیگر بر کارنامه سرکوب‌گر جمهوری اسلامی است؛ جایی که حتی مراسم عروسی و پوشیدن لباس سنتی بهانه‌ای برای جرم‌انگاری و صدور حکم زندان می‌شود. پنجاه‌وهشت شهروند کُرد در مهاباد، بوکان، پیرانشهر و اشنویه به دلیل پوشیدن «جامانه» ــ نماد فرهنگی و آیینی کُردها ــ هر یک به سه ماه حبس تعزیری محکوم شده‌اند. این در حالی است که جامانه سال‌ها بخشی از هویت و زندگی روزمره مردم کُرد بوده و ممنوعیت آن چیزی جز تلاش آگاهانه حکومت برای حذف فرهنگی یک ملت نیست.
🔹این بار اما، سرکوب تنها به فرهنگ و آیین محدود نمی‌شود. در میان محکومان، نام خانواده‌های دادخواهی چون حسن فراستی‌شاد و محمد و حسن درافتاده به چشم می‌خورد؛ کسانی که عزیزانشان در جنبش «زن، زندگی، آزادی» جان خود را از دست دادند. به این ترتیب، حکومت نه تنها سوگ خانواده‌ها را به رسمیت نمی‌شناسد، بلکه با فشار مضاعف می‌کوشد صدای دادخواهی را خفه کند. جرم‌انگاری پوشش سنتی برای بازماندگان قربانیان، به‌روشنی نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی از دادخواهی و حتی از یادآوری خاطره جان‌باختگان نیز در هراس است.
🔹این رویکرد بخشی از سیاست تبعیض سیستماتیک علیه اقلیت‌های قومی در ایران است؛ سیاستی که سال‌هاست با انکار زبان، فرهنگ و نمادهای هویتی کُردها ادامه یافته است. وقتی پوشیدن یک لباس می‌تواند به «اقدام علیه امنیت ملی» تعبیر شود، معنایش چیزی جز ترس عریان حکومت از هویت فرهنگی نیست. چنین رفتارهایی نشان می‌دهد جمهوری اسلامی نه امنیت می‌آورد و نه مشروعیت، بلکه تنها در حال حفر گودالی عمیق‌تر میان خود و مردم است.
@ShirinEbadiofficial
مسعود جامعی را فراموش نکنیم
#آزادی_زندانیان_سیاسی
🌕امروز جمعه ۱۴ شهریور ۱۴۰۴
🌕برابر با پنجم سپتامبر ۲۰۲۵
@ShirinEbadiofficial
#آزادی_زندانیان_سیاسی
🌕امروز جمعه ۱۴ شهریور ۱۴۰۴
🌕برابر با پنجم سپتامبر ۲۰۲۵
@ShirinEbadiofficial
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
ظلم و ستم مانند ویروس و بیماری واگیردار است
🔹همان طور که پیش‌تر نیز گفته‌ام «ظلم و ستم» مانند ویروس است. اگر تصور کنیم با سکوت در برابر ستمی که در هر نقطه‌ای از جهان وجود دارد خود را از گزند آن دور نگاه داشته‌ایم، درگیر اشتباه محاسباتی بزرگی شده‌ایم. اگر ستم مضاعف در بلوچستان، فقر در هرمزگان، کولبری در کردستان، در تهران یا مثلا شیراز وجود ندارد، به این معنا نیست که عواقب آن دامن‌گیر سایر مردم ایران نخواهد شد، کما این که امروز چتر سیاه ستم و استبداد در سراسر کشورمان پراکنده است.
این موضوع شامل سایر نقاط دیگر جهان نیز می‌شود. همه گیری ویروس کرونا یک مثال بارز است. ویروسی که در چین می‌تواند جان یک معلم یا کارگر را می‌گرفت، در اروپا هم شهروندان را بی‌نصیب نمی‌گذاشت. از این رو مقابله با آن تنها با اقدام مشترک جهانی ممکن شد. اگرچه کشورهایی همچون جمهوری اسلامی با این همکاری جهانی همراه نشدند و این رفتار غیرمسئولانه به قیمت جان صدها هزار تن از هم‌وطنان‌‌مان تمام شد.
امثال کسانی مانند آقای کوروش صحتی، در همین راستا در جریان جنگ اوکراین به نیروهای لژیون پیوستند. خوشبختانه امروز در صحت و سلامت هستند اما تعهد ایشان ستودنی است. به امید روزی که سایه ظلم و ستم، این ویروس همه‌گیر که نتیجه‌ی طمع و تمامیت‌خواهی نوع بشر است، از سر وطن سرافرازمان ایران، اوکراین، فلسطین و تمام ملت‌های تحت ستم جهان رخت بربندد.
🔹گفتگوی کامل آقای محمد رهبر با کوروش صحتی، پیرامون حضور ایشان در اوکراین را می‌توانید در کانال یوتیوب آقای رهبر ببینید.
@ShirinEbadiofficial
🔹همان طور که پیش‌تر نیز گفته‌ام «ظلم و ستم» مانند ویروس است. اگر تصور کنیم با سکوت در برابر ستمی که در هر نقطه‌ای از جهان وجود دارد خود را از گزند آن دور نگاه داشته‌ایم، درگیر اشتباه محاسباتی بزرگی شده‌ایم. اگر ستم مضاعف در بلوچستان، فقر در هرمزگان، کولبری در کردستان، در تهران یا مثلا شیراز وجود ندارد، به این معنا نیست که عواقب آن دامن‌گیر سایر مردم ایران نخواهد شد، کما این که امروز چتر سیاه ستم و استبداد در سراسر کشورمان پراکنده است.
این موضوع شامل سایر نقاط دیگر جهان نیز می‌شود. همه گیری ویروس کرونا یک مثال بارز است. ویروسی که در چین می‌تواند جان یک معلم یا کارگر را می‌گرفت، در اروپا هم شهروندان را بی‌نصیب نمی‌گذاشت. از این رو مقابله با آن تنها با اقدام مشترک جهانی ممکن شد. اگرچه کشورهایی همچون جمهوری اسلامی با این همکاری جهانی همراه نشدند و این رفتار غیرمسئولانه به قیمت جان صدها هزار تن از هم‌وطنان‌‌مان تمام شد.
امثال کسانی مانند آقای کوروش صحتی، در همین راستا در جریان جنگ اوکراین به نیروهای لژیون پیوستند. خوشبختانه امروز در صحت و سلامت هستند اما تعهد ایشان ستودنی است. به امید روزی که سایه ظلم و ستم، این ویروس همه‌گیر که نتیجه‌ی طمع و تمامیت‌خواهی نوع بشر است، از سر وطن سرافرازمان ایران، اوکراین، فلسطین و تمام ملت‌های تحت ستم جهان رخت بربندد.
🔹گفتگوی کامل آقای محمد رهبر با کوروش صحتی، پیرامون حضور ایشان در اوکراین را می‌توانید در کانال یوتیوب آقای رهبر ببینید.
@ShirinEbadiofficial
بعد از هزار کشته و صدها خانه ویران: انکار، دروغ و بی‌شرمی حاکمان
🔹این همان اوج وقاحت و بی‌شرمی سردمداران جمهوری اسلامی است؛ کشوری که خود را در «وضعیت جنگی» معرفی می‌کند اما پس از مرگ بیش از هزار شهروند و ویرانی صدها خانه، حتی یک پناهگاه برای مردم عادی آماده نکرده است. حکومتی که مدام از «دشمن خارجی» می‌گوید، در عمل نشان داده که دشمن اصلی‌اش مردم ایران هستند.
🔹سخنگوی سپاه پاسداران، علی محمد نائینی، در تازه‌ترین سخنانش ادعا کرده که «دشمن توان آغاز جنگ جدید را ندارد» و به مردم توصیه کرده «نگران نباشند». این در حالی است که در جریان جنگ ۱۲ روزه با اسرائیل، ده‌ها فرمانده ارشد سپاه کشته شدند و صنایع نظامی و هسته‌ای جمهوری اسلامی با خسارات بی‌سابقه روبه‌رو شد. حکومتی که حتی نتوانسته از زیرساخت‌های خود محافظت کند، چگونه می‌تواند مردم بی‌دفاع را در امنیت نگه دارد؟
🔹مردم ایران دیگر نگران نیستند؛ آنها از این حکومت و از این دروغ‌های بی‌پایان منزجرند. حکومتی که در ۴۶ سال گذشته امنیت، رفاه و آینده را از شهروندانش دریغ کرده، امروز با بی‌شرمی تمام به مردمی که خانه و خانواده‌شان زیر بمب و موشک نابود می‌شود، می‌گوید «نگران نباشید». حقیقت این است که جمهوری اسلامی همین حالا هم در حال جنگی تمام‌عیار با ملت خویش است؛ جنگی که قربانیانش نه در مرزها بلکه در خیابان‌ها، خانه‌ها و زندان‌ها هر روز شمار بیشتری پیدا می‌کنند.
@ShirinEbadiofficial
🔹این همان اوج وقاحت و بی‌شرمی سردمداران جمهوری اسلامی است؛ کشوری که خود را در «وضعیت جنگی» معرفی می‌کند اما پس از مرگ بیش از هزار شهروند و ویرانی صدها خانه، حتی یک پناهگاه برای مردم عادی آماده نکرده است. حکومتی که مدام از «دشمن خارجی» می‌گوید، در عمل نشان داده که دشمن اصلی‌اش مردم ایران هستند.
🔹سخنگوی سپاه پاسداران، علی محمد نائینی، در تازه‌ترین سخنانش ادعا کرده که «دشمن توان آغاز جنگ جدید را ندارد» و به مردم توصیه کرده «نگران نباشند». این در حالی است که در جریان جنگ ۱۲ روزه با اسرائیل، ده‌ها فرمانده ارشد سپاه کشته شدند و صنایع نظامی و هسته‌ای جمهوری اسلامی با خسارات بی‌سابقه روبه‌رو شد. حکومتی که حتی نتوانسته از زیرساخت‌های خود محافظت کند، چگونه می‌تواند مردم بی‌دفاع را در امنیت نگه دارد؟
🔹مردم ایران دیگر نگران نیستند؛ آنها از این حکومت و از این دروغ‌های بی‌پایان منزجرند. حکومتی که در ۴۶ سال گذشته امنیت، رفاه و آینده را از شهروندانش دریغ کرده، امروز با بی‌شرمی تمام به مردمی که خانه و خانواده‌شان زیر بمب و موشک نابود می‌شود، می‌گوید «نگران نباشید». حقیقت این است که جمهوری اسلامی همین حالا هم در حال جنگی تمام‌عیار با ملت خویش است؛ جنگی که قربانیانش نه در مرزها بلکه در خیابان‌ها، خانه‌ها و زندان‌ها هر روز شمار بیشتری پیدا می‌کنند.
@ShirinEbadiofficial
طبیعت می‌سوزد، مردم جان می‌دهند و حکومت نظاره‌گر است
🔹این روایت تلخ، فراتر از یک خبر ساده است و بازتابی از بی‌مسئولیتی ساختاری حکومت در قبال محیط زیست و مردم است. ریبین گورانی، شهروند مریوانی، نه به‌عنوان یک مأمور دولتی که با امکانات ایمنی و تجهیزات تخصصی، بلکه به‌عنوان یک داوطلب بی‌دفاع به دل آتش زد تا طبیعت زادگاهش را نجات دهد. او در نبود امکانات اولیه، در برابر شعله‌ها و دود جانش را از دست داد و به نماد دیگری از هزینه‌های سنگین بی‌تدبیری و بی‌تفاوتی حاکمیت بدل شد.
🔹حکومتی که میلیاردها دلار صرف برنامه‌های نظامی و امنیتی می‌کند، در مهار آتش‌سوزی جنگل‌های کردستان همواره مردم عادی و فعالان محیط زیست را بی‌هیچ حمایت و تجهیزی به خط مقدم می‌فرستد. این الگوی تکرارشونده بارها به مرگ داوطلبان انجامیده است؛ از شریف باجور و یارانش تا اکنون ریبین گورانی. این فجایع نشان می‌دهند که طبیعت و جان انسان‌ها در اولویت حکومت نیستند و «خاموش کردن صداهای مخالف» بر «خاموش کردن آتش» ترجیح دارد.
🔹ریبین گورانی، همچون بسیاری دیگر، قربانی نظامی شد که در برابر فجایع زیست‌محیطی هیچ برنامه‌ای ندارد و تنها به مردم دستور «تحمل» می‌دهد. مرگ او باید یادآور این حقیقت باشد که بی‌اعتنایی به محیط زیست، به معنای بی‌اعتنایی به زندگی و آینده است.
@ShirinEbadiofficial
🔹این روایت تلخ، فراتر از یک خبر ساده است و بازتابی از بی‌مسئولیتی ساختاری حکومت در قبال محیط زیست و مردم است. ریبین گورانی، شهروند مریوانی، نه به‌عنوان یک مأمور دولتی که با امکانات ایمنی و تجهیزات تخصصی، بلکه به‌عنوان یک داوطلب بی‌دفاع به دل آتش زد تا طبیعت زادگاهش را نجات دهد. او در نبود امکانات اولیه، در برابر شعله‌ها و دود جانش را از دست داد و به نماد دیگری از هزینه‌های سنگین بی‌تدبیری و بی‌تفاوتی حاکمیت بدل شد.
🔹حکومتی که میلیاردها دلار صرف برنامه‌های نظامی و امنیتی می‌کند، در مهار آتش‌سوزی جنگل‌های کردستان همواره مردم عادی و فعالان محیط زیست را بی‌هیچ حمایت و تجهیزی به خط مقدم می‌فرستد. این الگوی تکرارشونده بارها به مرگ داوطلبان انجامیده است؛ از شریف باجور و یارانش تا اکنون ریبین گورانی. این فجایع نشان می‌دهند که طبیعت و جان انسان‌ها در اولویت حکومت نیستند و «خاموش کردن صداهای مخالف» بر «خاموش کردن آتش» ترجیح دارد.
🔹ریبین گورانی، همچون بسیاری دیگر، قربانی نظامی شد که در برابر فجایع زیست‌محیطی هیچ برنامه‌ای ندارد و تنها به مردم دستور «تحمل» می‌دهد. مرگ او باید یادآور این حقیقت باشد که بی‌اعتنایی به محیط زیست، به معنای بی‌اعتنایی به زندگی و آینده است.
@ShirinEbadiofficial
خودکشی دانش‌آموختگان نخبه؛ فاجعه‌ای که جمهوری اسلامی رقم می‌زند
🔹الهام جلدی، دانشجوی پزشکی ورودی ۹۵ دانشگاه تهران، در اول شهریور به زندگی‌اش پایان داد. تنها یک روز بعد، دکتر محمدرضا پازوکی، رتبه ۸۴ کنکور سراسری سال ۱۳۹۵ و فارغ‌التحصیل دانشگاه علوم پزشکی تهران، در زنجان دست به خودکشی زد. او پس از پنج روز کما، بامداد جمعه ۷ شهریور جان باخت.
🔹این تنها دو نمونه از موج تلخ و خاموشی است که سال‌هاست نخبگان، پزشکان و جوانان تحصیل‌کرده ایران را در بر گرفته است. جمهوری اسلامی با حاکم کردن رانت، چپاول و فساد، آینده و امید نسل جوان را ویران کرده و افق‌های پیش‌روی آنان را بسته است. جامعه‌ای که در آن تحصیل، تلاش و استعداد به جای گشایش، بن‌بست و سرخوردگی به بار می‌آورد، جامعه‌ای است که قربانی حکومت استبدادی خود شده است.
🔹مرگ‌های خودخواسته‌ی این جوانان فریادی خاموش است علیه ساختاری که زندگی را از آنان گرفت. این فاجعه ملی را نه باید به پای مشکلات فردی، بلکه به پای سیستمی نوشت که به‌جای ساختن آینده، آن را ویران می‌کند.
@ShirinEbadiofficial
🔹الهام جلدی، دانشجوی پزشکی ورودی ۹۵ دانشگاه تهران، در اول شهریور به زندگی‌اش پایان داد. تنها یک روز بعد، دکتر محمدرضا پازوکی، رتبه ۸۴ کنکور سراسری سال ۱۳۹۵ و فارغ‌التحصیل دانشگاه علوم پزشکی تهران، در زنجان دست به خودکشی زد. او پس از پنج روز کما، بامداد جمعه ۷ شهریور جان باخت.
🔹این تنها دو نمونه از موج تلخ و خاموشی است که سال‌هاست نخبگان، پزشکان و جوانان تحصیل‌کرده ایران را در بر گرفته است. جمهوری اسلامی با حاکم کردن رانت، چپاول و فساد، آینده و امید نسل جوان را ویران کرده و افق‌های پیش‌روی آنان را بسته است. جامعه‌ای که در آن تحصیل، تلاش و استعداد به جای گشایش، بن‌بست و سرخوردگی به بار می‌آورد، جامعه‌ای است که قربانی حکومت استبدادی خود شده است.
🔹مرگ‌های خودخواسته‌ی این جوانان فریادی خاموش است علیه ساختاری که زندگی را از آنان گرفت. این فاجعه ملی را نه باید به پای مشکلات فردی، بلکه به پای سیستمی نوشت که به‌جای ساختن آینده، آن را ویران می‌کند.
@ShirinEbadiofficial
اعدام‌های فله‌ای؛ جمهوری اسلامی در مسیر جنایت سازمان‌یافته
🔹در سحرگاه‌های ۹ تا ۱۳ شهریور، جمهوری اسلامی بار دیگر چهره خون‌ریز خود را به نمایش گذاشت؛ دست‌کم ده زندانی در زندان‌های قزلحصار، قم، یزد، الیگودرز، کرمانشاه و برازجان به دار آویخته شدند. اسامی آنان رضا آقاجانی، مهرداد ایروانی، روح‌الله حاکمی، نظام حاکمی، الله‌بخش میرجهانی، ابراهیم صفاری (مینگل)، یعقوب دریکوند، جلال مرادی، عماد قائدی و یک شهروند افغانستانی دیگر است که هنوز هویتش مشخص نشده.
🔹این زندانیان با اتهامات «مواد مخدر» و «قتل عمد» محاکمه شده بودند، اما روندهای قضایی پر از ابهام، فشارهای امنیتی، و سابقه اعتراف‌گیری‌های اجباری، بار دیگر مشروعیت این احکام را زیر سؤال می‌برد. روایت‌های منتشرشده نشان می‌دهد بسیاری از این افراد پیش‌تر تحت فشار و بدون دسترسی به دادرسی عادلانه به اعدام محکوم شده بودند. حتی در مواردی، مانند ابراهیم صفاری، چرخه مرگ به خانواده نیز سرایت کرده است؛ او اعدام شد در حالی‌که چند سال پیش پدرش نیز در همان زندان به دار آویخته شده بود.
🔹ابعاد تبعیض قومی در این اعدام‌ها نیز آشکار است. کردها، بلوچ‌ها و همچنین اتباع افغانستانی، بار دیگر سهم بزرگی از فهرست اعدام‌شدگان را تشکیل می‌دهند؛ گروه‌هایی که در ساختار تبعیض‌آمیز جمهوری اسلامی همیشه بیشتر در معرض خشونت قضایی و سرکوب قرار دارند. اعدام‌های فله‌ای این روزها نه ابزاری برای «عدالت»، بلکه سلاحی برای ایجاد رعب و مهار اعتراضات اجتماعی‌اند.
🔹جمهوری اسلامی با سرعت و پنهان‌کاری این کشتارها را پیش می‌برد و حتی حاضر نیست خبر آنها را در رسانه‌های رسمی منتشر کند. در کشوری که صاحبان اصلی کارتل‌های مواد مخدر در سپاه و لایه‌های بالای قدرت جا خوش کرده‌اند، طناب دار تنها بر گردن فقرا، اقلیت‌ها و بی‌صدایان می‌افتد. این چرخه جنایت سازمان‌یافته باید در سطح بین‌المللی به‌عنوان جنایت علیه بشریت شناخته و پیگیری شود.
@ShirinEbadiofficial
🔹در سحرگاه‌های ۹ تا ۱۳ شهریور، جمهوری اسلامی بار دیگر چهره خون‌ریز خود را به نمایش گذاشت؛ دست‌کم ده زندانی در زندان‌های قزلحصار، قم، یزد، الیگودرز، کرمانشاه و برازجان به دار آویخته شدند. اسامی آنان رضا آقاجانی، مهرداد ایروانی، روح‌الله حاکمی، نظام حاکمی، الله‌بخش میرجهانی، ابراهیم صفاری (مینگل)، یعقوب دریکوند، جلال مرادی، عماد قائدی و یک شهروند افغانستانی دیگر است که هنوز هویتش مشخص نشده.
🔹این زندانیان با اتهامات «مواد مخدر» و «قتل عمد» محاکمه شده بودند، اما روندهای قضایی پر از ابهام، فشارهای امنیتی، و سابقه اعتراف‌گیری‌های اجباری، بار دیگر مشروعیت این احکام را زیر سؤال می‌برد. روایت‌های منتشرشده نشان می‌دهد بسیاری از این افراد پیش‌تر تحت فشار و بدون دسترسی به دادرسی عادلانه به اعدام محکوم شده بودند. حتی در مواردی، مانند ابراهیم صفاری، چرخه مرگ به خانواده نیز سرایت کرده است؛ او اعدام شد در حالی‌که چند سال پیش پدرش نیز در همان زندان به دار آویخته شده بود.
🔹ابعاد تبعیض قومی در این اعدام‌ها نیز آشکار است. کردها، بلوچ‌ها و همچنین اتباع افغانستانی، بار دیگر سهم بزرگی از فهرست اعدام‌شدگان را تشکیل می‌دهند؛ گروه‌هایی که در ساختار تبعیض‌آمیز جمهوری اسلامی همیشه بیشتر در معرض خشونت قضایی و سرکوب قرار دارند. اعدام‌های فله‌ای این روزها نه ابزاری برای «عدالت»، بلکه سلاحی برای ایجاد رعب و مهار اعتراضات اجتماعی‌اند.
🔹جمهوری اسلامی با سرعت و پنهان‌کاری این کشتارها را پیش می‌برد و حتی حاضر نیست خبر آنها را در رسانه‌های رسمی منتشر کند. در کشوری که صاحبان اصلی کارتل‌های مواد مخدر در سپاه و لایه‌های بالای قدرت جا خوش کرده‌اند، طناب دار تنها بر گردن فقرا، اقلیت‌ها و بی‌صدایان می‌افتد. این چرخه جنایت سازمان‌یافته باید در سطح بین‌المللی به‌عنوان جنایت علیه بشریت شناخته و پیگیری شود.
@ShirinEbadiofficial
مهران بهرامیان را کشتند، جان برادرش در خطر است
#آزادی_زندانیان_سیاسی
#نه_به_اعدام
🌕امروز شنبه ۱۵ شهریور ۱۴۰۴
🌕برابر با ششم سپتامبر ۲۰۲۵
@ShirinEbadiofficial
#آزادی_زندانیان_سیاسی
#نه_به_اعدام
🌕امروز شنبه ۱۵ شهریور ۱۴۰۴
🌕برابر با ششم سپتامبر ۲۰۲۵
@ShirinEbadiofficial
زن، زندگی، آزادی هنوز قربانی می‌گیرد؛ جمهوری اسلامی مهران بهرامیان را اعدام کرد
🔹طلوع ۱۵ شهریور با خون مهران بهرامیان، جوان سمیرمی و از بازداشت‌شدگان خیزش زن، زندگی، آزادی، سرخ شد. جمهوری اسلامی بی‌اعتنا به تمام هشدارهای فعالان حقوق بشر، حکم اعدام او را اجرا کرد؛ حکمی که بر پایه اعترافات زیر شکنجه، دادرسی ناعادلانه و محرومیت کامل از حقوق اولیه صادر شده بود.
🔹مهران و برادرش فاضل بهرامیان نه تنها از حق دسترسی به وکیل انتخابی محروم بودند، بلکه ماه‌ها زیر فشار و شکنجه جسمی و روانی نگه داشته شدند. خانواده آنها با تهدید و اجبار به سکوت روبه‌رو شد، و نیروهای امنیتی برای سرکوب هرگونه اعتراض، خیابان‌های سمیرم را به پادگان بدل کردند. این «محاکمه» چیزی جز نمایش انتقام‌گیری نبود.
🔹داستان زندگی خانواده بهرامیان یک تراژدی به تمام معناست. تراژدی‌ای که به دست جنایت‌کارترین حکومت‌ها رقم خورد؛ یکی را در اعتراضات کشتند، یکی را پس از دو سال اعدام کردند و دیگری در صف چوبه دار نگه داشته‌اند. آیا سرنوشت بیشمار خانواده‌هایی که فرزندانشان دسته دسته در دهه شصت اعدام می‌شدند را فراموش کرده‌ایم؟ آیا این همان خدای دهه شصت نیست که علی خامنه‌ای نویدش را می‌داد؟!
🔹زن، زندگی، آزادی همچنان از فرزندان خود قربانی می‌گیرد و هر اعدام تازه، لکه‌ای سیاه‌تر بر دامن جمهوری اسلامی است. لعنت و نفرین بر حکومتی که با ریختن خون جوانان، گمان می‌کند می‌تواند صدای آزادی را خاموش کند. اما تاریخ نشان داده است که این خون‌ها خاموش نمی‌شوند؛ هر قطره‌شان فریادی است که آتش خشم و مقاومت مردم را شعله‌ورتر خواهد کرد.
@ShirinEbadiofficial
🔹طلوع ۱۵ شهریور با خون مهران بهرامیان، جوان سمیرمی و از بازداشت‌شدگان خیزش زن، زندگی، آزادی، سرخ شد. جمهوری اسلامی بی‌اعتنا به تمام هشدارهای فعالان حقوق بشر، حکم اعدام او را اجرا کرد؛ حکمی که بر پایه اعترافات زیر شکنجه، دادرسی ناعادلانه و محرومیت کامل از حقوق اولیه صادر شده بود.
🔹مهران و برادرش فاضل بهرامیان نه تنها از حق دسترسی به وکیل انتخابی محروم بودند، بلکه ماه‌ها زیر فشار و شکنجه جسمی و روانی نگه داشته شدند. خانواده آنها با تهدید و اجبار به سکوت روبه‌رو شد، و نیروهای امنیتی برای سرکوب هرگونه اعتراض، خیابان‌های سمیرم را به پادگان بدل کردند. این «محاکمه» چیزی جز نمایش انتقام‌گیری نبود.
🔹داستان زندگی خانواده بهرامیان یک تراژدی به تمام معناست. تراژدی‌ای که به دست جنایت‌کارترین حکومت‌ها رقم خورد؛ یکی را در اعتراضات کشتند، یکی را پس از دو سال اعدام کردند و دیگری در صف چوبه دار نگه داشته‌اند. آیا سرنوشت بیشمار خانواده‌هایی که فرزندانشان دسته دسته در دهه شصت اعدام می‌شدند را فراموش کرده‌ایم؟ آیا این همان خدای دهه شصت نیست که علی خامنه‌ای نویدش را می‌داد؟!
🔹زن، زندگی، آزادی همچنان از فرزندان خود قربانی می‌گیرد و هر اعدام تازه، لکه‌ای سیاه‌تر بر دامن جمهوری اسلامی است. لعنت و نفرین بر حکومتی که با ریختن خون جوانان، گمان می‌کند می‌تواند صدای آزادی را خاموش کند. اما تاریخ نشان داده است که این خون‌ها خاموش نمی‌شوند؛ هر قطره‌شان فریادی است که آتش خشم و مقاومت مردم را شعله‌ورتر خواهد کرد.
@ShirinEbadiofficial
راه‌اندازی «بات دادبان»
🔹در روزهایی که فشارها، سرکوب و پرونده‌سازی‌های بی‌ضابطه هر روز بیشتر می‌شود، دسترسی سریع به مشاوره حقوقی برای شهروندان از نان شب هم واجب‌تر است. بسیاری از افراد در لحظه‌ای بحرانی، تنها با داشتن یک راهنمای حقوقی می‌توانند مسیر درست را پیدا کنند.
🔹«بات دادبان» با همین هدف طراحی شده است: پاسخی فوری برای پرسش‌های حقوقی و حقوق شهروندی، دسترسی شبانه‌روزی به نکات کاربردی به زبان ساده، و معرفی مراجع معتبر و وکلای قابل اعتماد. این بات به‌ویژه برای کسانی که در ایران با مشکلات حقوقی رایج دست‌وپنجه نرم می‌کنند، می‌تواند تکیه‌گاهی سریع و قابل اتکا باشد.
🔹از تیم دادبان باید قدردانی کرد که با اجرای این ایده، بخشی از نیاز فوری جامعه به مشاوره حقوقی را پاسخ داده‌اند. «بات دادبان» نشان می‌دهد که حتی در دل بحران هم می‌توان با ابتکار و همدلی، راهی برای حمایت از مردم باز کرد.
🔗 استفاده از بات: @Dadbanbot
@ShirinEbadiofficial
🔹در روزهایی که فشارها، سرکوب و پرونده‌سازی‌های بی‌ضابطه هر روز بیشتر می‌شود، دسترسی سریع به مشاوره حقوقی برای شهروندان از نان شب هم واجب‌تر است. بسیاری از افراد در لحظه‌ای بحرانی، تنها با داشتن یک راهنمای حقوقی می‌توانند مسیر درست را پیدا کنند.
🔹«بات دادبان» با همین هدف طراحی شده است: پاسخی فوری برای پرسش‌های حقوقی و حقوق شهروندی، دسترسی شبانه‌روزی به نکات کاربردی به زبان ساده، و معرفی مراجع معتبر و وکلای قابل اعتماد. این بات به‌ویژه برای کسانی که در ایران با مشکلات حقوقی رایج دست‌وپنجه نرم می‌کنند، می‌تواند تکیه‌گاهی سریع و قابل اتکا باشد.
🔹از تیم دادبان باید قدردانی کرد که با اجرای این ایده، بخشی از نیاز فوری جامعه به مشاوره حقوقی را پاسخ داده‌اند. «بات دادبان» نشان می‌دهد که حتی در دل بحران هم می‌توان با ابتکار و همدلی، راهی برای حمایت از مردم باز کرد.
🔗 استفاده از بات: @Dadbanbot
@ShirinEbadiofficial
هوشمند عقیلی؛ صدایی که در غربت خاموش شد
🔹اگر در ایران آزادی بود، امثال هوشمند عقیلی حق داشتند به‌جای غربت، در وطن‌شان با مردم‌شان وداع کنند. هنرمندان متعهدِ این سرزمین هم دل در گرو هنر دارند و هم مردم؛ اگر بازی می‌کنند، به عشق تماشاگر است و اگر می‌خوانند، به امید شادی شهر. و اگر کسی گفت «همه‌جا همین است»، بداند آگاهانه یا ناآگاهانه وارد زمینِ سفیدشوییِ جمهوری اسلامی شده است.
🔹امروز بسیاری از هنرمندان داخل ایران نیز برای هوشمند عقیلی اندوهگین‌اند. این سوگ را به جامعه هنری ایران، به‌ویژه آنان که ناچار از خانه دور افتاده‌اند، تسلیت می‌گویم؛ فقدانی که بارِ تلخِ تبعید را دوباره یادمان آورد.
🔹هوشمند عقیلی، خواننده و آهنگساز نامدارِ پیش از انقلاب، جمعه ۱۴ شهریور در ۸۸سالگی در لس‌آنجلس درگذشت. با ترانه‌ی ماندگار «فردا تو می‌آیی» در خاطره‌ی جمعی ایرانیان جا گرفت؛ ۱۳۱۶ در آباده زاده شد، بعدها به اصفهان رفت، در افتتاح تلویزیون ملی ایرانِ ۱۳۴۷ در کنار مرتضی حنانه و حسین قوامی روی صحنه ایستاد، اندکی پیش از انقلاب ۵۷ راهی آمریکا شد و دیگر هرگز به ایران بازنگشت. یادش روشن.
@ShirinEbadiofficial
🔹اگر در ایران آزادی بود، امثال هوشمند عقیلی حق داشتند به‌جای غربت، در وطن‌شان با مردم‌شان وداع کنند. هنرمندان متعهدِ این سرزمین هم دل در گرو هنر دارند و هم مردم؛ اگر بازی می‌کنند، به عشق تماشاگر است و اگر می‌خوانند، به امید شادی شهر. و اگر کسی گفت «همه‌جا همین است»، بداند آگاهانه یا ناآگاهانه وارد زمینِ سفیدشوییِ جمهوری اسلامی شده است.
🔹امروز بسیاری از هنرمندان داخل ایران نیز برای هوشمند عقیلی اندوهگین‌اند. این سوگ را به جامعه هنری ایران، به‌ویژه آنان که ناچار از خانه دور افتاده‌اند، تسلیت می‌گویم؛ فقدانی که بارِ تلخِ تبعید را دوباره یادمان آورد.
🔹هوشمند عقیلی، خواننده و آهنگساز نامدارِ پیش از انقلاب، جمعه ۱۴ شهریور در ۸۸سالگی در لس‌آنجلس درگذشت. با ترانه‌ی ماندگار «فردا تو می‌آیی» در خاطره‌ی جمعی ایرانیان جا گرفت؛ ۱۳۱۶ در آباده زاده شد، بعدها به اصفهان رفت، در افتتاح تلویزیون ملی ایرانِ ۱۳۴۷ در کنار مرتضی حنانه و حسین قوامی روی صحنه ایستاد، اندکی پیش از انقلاب ۵۷ راهی آمریکا شد و دیگر هرگز به ایران بازنگشت. یادش روشن.
@ShirinEbadiofficial
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
تمرین سرکوب در برابر مردم، پاسخ جمهوری اسلامی به بحران‌ها
🔹در کشوری که مردمش ساعت‌ها آب و برق ندارند، تورم افسارگسیخته زندگی‌شان را در هم کوبیده و کارگران و معلمانش برای ابتدایی‌ترین حقوق به خیابان می‌آیند، حکومت چه می‌کند؟ در بابلسر نه برای حل بحران معیشت، نه برای نجات اقتصاد فروپاشیده و نه برای مقابله با بیکاری و گرانی، بلکه برای چیزی دیگر تمرین شد: سرکوب!
🔹نیروهای بسیجی زن و مرد روی زمین غلتیدند، آتش روشن کردند، موتورسیکلت‌ها را غرش‌وار راندند و به مردم نشان دادند که تنها هنری که جمهوری اسلامی در آن مهارت دارد، سرکوب است. حکومتی که برای تأمین آب، برق، دارو و نان هیچ پاسخی ندارد، برای سرکوب مردم تمرین می‌کند؛ گویی تنها سرمایه‌اش در برابر بحران‌ها، خشونت است.
🔹این تصویر واقعی جمهوری اسلامی است: جامعه‌ای در غلیان، شهروندانی بی‌پناه، و حکومتی که به جای خدمت و مسئولیت، هر روز بیشتر خود را برای سرکوب آماده می‌کند. وقتی حکومت در حل بحران‌ها عاجز است، راهی جز تهدید و سرکوب نمی‌شناسد. جمهوری اسلامی سال‌هاست ثابت کرده که دشمن اصلی‌اش نه بحران اقتصادی است، نه تورم و فقر، بلکه مردم خودش هستند.
@ShirinEbadiofficial
🔹در کشوری که مردمش ساعت‌ها آب و برق ندارند، تورم افسارگسیخته زندگی‌شان را در هم کوبیده و کارگران و معلمانش برای ابتدایی‌ترین حقوق به خیابان می‌آیند، حکومت چه می‌کند؟ در بابلسر نه برای حل بحران معیشت، نه برای نجات اقتصاد فروپاشیده و نه برای مقابله با بیکاری و گرانی، بلکه برای چیزی دیگر تمرین شد: سرکوب!
🔹نیروهای بسیجی زن و مرد روی زمین غلتیدند، آتش روشن کردند، موتورسیکلت‌ها را غرش‌وار راندند و به مردم نشان دادند که تنها هنری که جمهوری اسلامی در آن مهارت دارد، سرکوب است. حکومتی که برای تأمین آب، برق، دارو و نان هیچ پاسخی ندارد، برای سرکوب مردم تمرین می‌کند؛ گویی تنها سرمایه‌اش در برابر بحران‌ها، خشونت است.
🔹این تصویر واقعی جمهوری اسلامی است: جامعه‌ای در غلیان، شهروندانی بی‌پناه، و حکومتی که به جای خدمت و مسئولیت، هر روز بیشتر خود را برای سرکوب آماده می‌کند. وقتی حکومت در حل بحران‌ها عاجز است، راهی جز تهدید و سرکوب نمی‌شناسد. جمهوری اسلامی سال‌هاست ثابت کرده که دشمن اصلی‌اش نه بحران اقتصادی است، نه تورم و فقر، بلکه مردم خودش هستند.
@ShirinEbadiofficial
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🔹️دریا
🔸هوشمند عقیلی
▪️تسلیت به جامعه‌ی هنری ایران، دوست‌داران و خانواده‌ی این هنرمند خوشنام.
@ShirinEbadiofficial
🔸هوشمند عقیلی
▪️تسلیت به جامعه‌ی هنری ایران، دوست‌داران و خانواده‌ی این هنرمند خوشنام.
@ShirinEbadiofficial
علیرضا کفایی را فراموش نکنیم
#آزادی_زندانیان_سیاسی
🌕امروز یک‌شنبه ۱۶ شهریور ۱۴۰۴
🌕برابر با هفتم سپتامبر ۲۰۲۵
@ShirinEbadiofficial
#آزادی_زندانیان_سیاسی
🌕امروز یک‌شنبه ۱۶ شهریور ۱۴۰۴
🌕برابر با هفتم سپتامبر ۲۰۲۵
@ShirinEbadiofficial
بی‌خبری مطلق از وضعیت شادی فلاحتی پس از بازداشت؛ سرکوب وکلای مستقل ادامه دارد
🔹شادی فلاحتی، وکیل دادگستری ساکن رشت، بیش از یک هفته است که توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده و همچنان در وضعیت بی‌خبری و بلاتکلیفی به سر می‌برد. او همزمان با شماری دیگر از وکلای دادگستری در روز سه‌شنبه ۴ شهریورماه بازداشت شد و تا امروز هیچ اطلاع روشنی از محل نگهداری یا وضعیت او در دست نیست.
🔹خانواده شادی فلاحتی با مراجعه‌های مکرر به نهادهای امنیتی و قضایی، پاسخی شفاف دریافت نکرده‌اند و از همان ابتدا با بی‌اعتنایی و پنهان‌کاری مواجه شده‌اند. این رویه، بخشی از سیاست آشنای جمهوری اسلامی در برخورد با وکلای مستقل است؛ وکلایی که تنها «جرمشان» دفاع از حقوق شهروندان و مقاومت در برابر دستگاه سرکوب است.
🔹بازداشت و بی‌خبری از سرنوشت شادی فلاحتی، یادآور ده‌ها نمونه مشابه است که نشان می‌دهد در جمهوری اسلامی نه تنها فعالان مدنی و سیاسی، بلکه خود مدافعان حقوق بشر نیز هدف مستقیم سرکوب و پرونده‌سازی قرار می‌گیرند. این چرخه فشار، به‌روشنی نقض حق دسترسی آزادانه به وکیل و نقض اصول بنیادین دادرسی عادلانه است.
@ShirinEbadiofficial
🔹شادی فلاحتی، وکیل دادگستری ساکن رشت، بیش از یک هفته است که توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده و همچنان در وضعیت بی‌خبری و بلاتکلیفی به سر می‌برد. او همزمان با شماری دیگر از وکلای دادگستری در روز سه‌شنبه ۴ شهریورماه بازداشت شد و تا امروز هیچ اطلاع روشنی از محل نگهداری یا وضعیت او در دست نیست.
🔹خانواده شادی فلاحتی با مراجعه‌های مکرر به نهادهای امنیتی و قضایی، پاسخی شفاف دریافت نکرده‌اند و از همان ابتدا با بی‌اعتنایی و پنهان‌کاری مواجه شده‌اند. این رویه، بخشی از سیاست آشنای جمهوری اسلامی در برخورد با وکلای مستقل است؛ وکلایی که تنها «جرمشان» دفاع از حقوق شهروندان و مقاومت در برابر دستگاه سرکوب است.
🔹بازداشت و بی‌خبری از سرنوشت شادی فلاحتی، یادآور ده‌ها نمونه مشابه است که نشان می‌دهد در جمهوری اسلامی نه تنها فعالان مدنی و سیاسی، بلکه خود مدافعان حقوق بشر نیز هدف مستقیم سرکوب و پرونده‌سازی قرار می‌گیرند. این چرخه فشار، به‌روشنی نقض حق دسترسی آزادانه به وکیل و نقض اصول بنیادین دادرسی عادلانه است.
@ShirinEbadiofficial
Shirin Ebadi Foundation
از شعار سرنگونی تا برنامه بازسازی: راهبرد واقعی برای تغییر - Shirin Ebadi Foundation
Blog در تاریخ ۴ آگوست ۲۰۲۵، لادن بازرگان گفتگویی یک‌ساعته با آقای سردیا پاپوویچ، فعال سرشناس جنبش‌های نافرمانی مدنی، برگزار کرد. در این گفتگو، موضوعاتی چون راهکارهای مقاومت بدون خشونت، تجربه‌ی مبارزات موفق در کشورهای دیگر، و راه‌های سازمان‌دهی مؤثر برای آینده‌ی…
از سرنگونی تا بازسازی: گفت‌وگوی سردیا پاپوویچ درباره راهبرد واقعی تغییر در ایران
🔹در گفت‌وگویی که لادن بازرگان با سردیا پاپوویچ، از چهره‌های برجسته جنبش‌های نافرمانی مدنی، انجام داده و در سایت بنیاد شیرین عبادی منتشر شده، مسائلی راهبردی پیرامون تغییر در ایران پس از جنگ ۱۲ روزه مطرح شدند که توجه به آنها ضرورت دارد. پاپوویچ در این گفتگو به دوران پساجنگ به مثابه «نقطه عطف» اشاره کرد: موج همبستگی کوتاه‌مدت با حکومت فرو می‌نشیند و سرخوردگی عمومی از ناکارآمدی و فروپاشی خدمات بالا می‌گیرد. از نظر او، درست همین‌جا باید چشم‌انداز «بعد از جمهوری اسلامی» را روشن و ملموس روی میز گذاشت: مسیر سه‌گانه‌ی «پاسخ‌گویی، رفاه اقتصادی، دموکراسی»، با ابزارهایی چون رفراندوم برای تغییر قانون اساسی، استقلال قوه قضاییه، آزادی رسانه و انتخابات آزاد؛ تمرکزی که از دعواهای هویتی به مسائل معیشتی و اداره کشور برگردد.
🔹در بخش سازمان‌دهی، پاپوویچ بر ساختن ائتلافی چشم‌اندازمحور به‌جای رهبرمحور تأکید کرد: مانیفستی مشترک که گروه‌های متنوع را تا «ایستگاه مشترک» حاکمیت قانون کنار هم نگه دارد. او دیاسپورا را دارای مزیتی تعیین‌کننده دانست: «بزرگ فکر کنید، کوچک شروع کنید»؛ هسته‌های ۱۵ تا ۳۰ نفره حول آن مانیفست بسازید، به هم متصلشان کنید، منابع جمعی فراهم کنید و پل‌های امن حمایتی به داخل بزنید. او همچنین توصیه کرد جنگ روایت رژیم («مزدوری/دخالت خارجی») با «میهن‌دوستی عقلانی» پاسخ داده شود: نه به جنگ، بله به صلح و رفاه قابل سنجش.
🔹در مورد کنشگری، پاپوویچ تصریح کرد: تغییر پایدار از مسیر نافرمانی مدنی سازمان‌یافته و بی‌خشونت می‌گذرد؛ اعتصاب‌های هماهنگ در بخش‌های کلیدی، به‌ویژه نفت، اهرم واقعی فرسایش قدرت است و گذارهای غیرخشونت‌آمیز به‌مراتب بیشتر به دموکراسی پایدار می‌انجامند. او یادآور شد که مشارکت منظم تنها ۳.۵ درصد جمعیت، اگر سازمان‌دهی و نقشه راه روشن داشته باشد، می‌تواند توازن قوا را به چالش بکشد.
🔸متن کامل این مصاحبه را در وب‌سایت بنیاد شیرین عبادی بخوانید.
@ShirinEbadiofficial
🔹در گفت‌وگویی که لادن بازرگان با سردیا پاپوویچ، از چهره‌های برجسته جنبش‌های نافرمانی مدنی، انجام داده و در سایت بنیاد شیرین عبادی منتشر شده، مسائلی راهبردی پیرامون تغییر در ایران پس از جنگ ۱۲ روزه مطرح شدند که توجه به آنها ضرورت دارد. پاپوویچ در این گفتگو به دوران پساجنگ به مثابه «نقطه عطف» اشاره کرد: موج همبستگی کوتاه‌مدت با حکومت فرو می‌نشیند و سرخوردگی عمومی از ناکارآمدی و فروپاشی خدمات بالا می‌گیرد. از نظر او، درست همین‌جا باید چشم‌انداز «بعد از جمهوری اسلامی» را روشن و ملموس روی میز گذاشت: مسیر سه‌گانه‌ی «پاسخ‌گویی، رفاه اقتصادی، دموکراسی»، با ابزارهایی چون رفراندوم برای تغییر قانون اساسی، استقلال قوه قضاییه، آزادی رسانه و انتخابات آزاد؛ تمرکزی که از دعواهای هویتی به مسائل معیشتی و اداره کشور برگردد.
🔹در بخش سازمان‌دهی، پاپوویچ بر ساختن ائتلافی چشم‌اندازمحور به‌جای رهبرمحور تأکید کرد: مانیفستی مشترک که گروه‌های متنوع را تا «ایستگاه مشترک» حاکمیت قانون کنار هم نگه دارد. او دیاسپورا را دارای مزیتی تعیین‌کننده دانست: «بزرگ فکر کنید، کوچک شروع کنید»؛ هسته‌های ۱۵ تا ۳۰ نفره حول آن مانیفست بسازید، به هم متصلشان کنید، منابع جمعی فراهم کنید و پل‌های امن حمایتی به داخل بزنید. او همچنین توصیه کرد جنگ روایت رژیم («مزدوری/دخالت خارجی») با «میهن‌دوستی عقلانی» پاسخ داده شود: نه به جنگ، بله به صلح و رفاه قابل سنجش.
🔹در مورد کنشگری، پاپوویچ تصریح کرد: تغییر پایدار از مسیر نافرمانی مدنی سازمان‌یافته و بی‌خشونت می‌گذرد؛ اعتصاب‌های هماهنگ در بخش‌های کلیدی، به‌ویژه نفت، اهرم واقعی فرسایش قدرت است و گذارهای غیرخشونت‌آمیز به‌مراتب بیشتر به دموکراسی پایدار می‌انجامند. او یادآور شد که مشارکت منظم تنها ۳.۵ درصد جمعیت، اگر سازمان‌دهی و نقشه راه روشن داشته باشد، می‌تواند توازن قوا را به چالش بکشد.
🔸متن کامل این مصاحبه را در وب‌سایت بنیاد شیرین عبادی بخوانید.
@ShirinEbadiofficial