محرومیت درمانی؛ فشاری مضاعف برای زندانیان سیاسی
🔹داود رضوی، عضو هیئت‌مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد و زندانی سیاسی محبوس در اوین، در حالی از بیماری‌های گوارشی و ضعف جسمانی رنج می‌برد که تنها به دلیل امتناع از پوشیدن لباس زندان از اعزام به بیمارستان محروم شد. او پس از ماه‌ها انتظار و پیگیری‌های مداوم، قرار بود در روز سه‌شنبه ۱ مهر به بیمارستان طالقانی منتقل شود؛ اما این حق ابتدایی نیز به بهانه‌ای غیرقانونی از او دریغ شد.
🔹رضوی در تیرماه ۱۴۰۲ با حکم قاضی صلواتی به پنج سال حبس تعزیری و دو سال محرومیت از فعالیت سیاسی و حضور در فضای مجازی محکوم شد. او پیش‌تر در مهر ۱۴۰۱ بازداشت و از آن زمان در زندان اوین نگهداری می‌شود. سرکوب سیستماتیک فعالان کارگری و صدور احکام سنگین علیه آنان، بخشی از سیاست همیشگی جمهوری اسلامی برای خاموش کردن صدای عدالت‌خواهی کارگران بوده است.
🔹محرومیت از درمان، مصداقی روشن از شکنجه سفید و نقض فاحش حقوق بشر است. بر اساس گزارش‌های مستند، تنها در سال ۲۰۲۴ دست‌کم ۴۱۲ بار زندانیان سیاسی و عقیدتی از دسترسی به درمان مناسب محروم شده‌اند؛ آماری که نشان می‌دهد محرومیت درمانی به یک الگوی سیستماتیک تبدیل شده است. جمهوری اسلامی با چنین رفتارهایی بار دیگر ثابت می‌کند که زندان برای مخالفان صرفا محل حبس نیست، بلکه عرصه‌ای برای شکنجه تدریجی و مرگ خاموش است.
@ShirinEbadiofficial
🔹داود رضوی، عضو هیئت‌مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد و زندانی سیاسی محبوس در اوین، در حالی از بیماری‌های گوارشی و ضعف جسمانی رنج می‌برد که تنها به دلیل امتناع از پوشیدن لباس زندان از اعزام به بیمارستان محروم شد. او پس از ماه‌ها انتظار و پیگیری‌های مداوم، قرار بود در روز سه‌شنبه ۱ مهر به بیمارستان طالقانی منتقل شود؛ اما این حق ابتدایی نیز به بهانه‌ای غیرقانونی از او دریغ شد.
🔹رضوی در تیرماه ۱۴۰۲ با حکم قاضی صلواتی به پنج سال حبس تعزیری و دو سال محرومیت از فعالیت سیاسی و حضور در فضای مجازی محکوم شد. او پیش‌تر در مهر ۱۴۰۱ بازداشت و از آن زمان در زندان اوین نگهداری می‌شود. سرکوب سیستماتیک فعالان کارگری و صدور احکام سنگین علیه آنان، بخشی از سیاست همیشگی جمهوری اسلامی برای خاموش کردن صدای عدالت‌خواهی کارگران بوده است.
🔹محرومیت از درمان، مصداقی روشن از شکنجه سفید و نقض فاحش حقوق بشر است. بر اساس گزارش‌های مستند، تنها در سال ۲۰۲۴ دست‌کم ۴۱۲ بار زندانیان سیاسی و عقیدتی از دسترسی به درمان مناسب محروم شده‌اند؛ آماری که نشان می‌دهد محرومیت درمانی به یک الگوی سیستماتیک تبدیل شده است. جمهوری اسلامی با چنین رفتارهایی بار دیگر ثابت می‌کند که زندان برای مخالفان صرفا محل حبس نیست، بلکه عرصه‌ای برای شکنجه تدریجی و مرگ خاموش است.
@ShirinEbadiofficial
مهر تلخ کودکان در ایران؛ مدرسه به زندان بدل شد
🔹همزمان با آغاز سال تحصیلی جدید، در حالی که باید شور و شوق بازگشایی مدارس فضای خانه‌ها و کلاس‌ها را پر می‌کرد، گزارش تازه سازمان هه‌نگاو تصویری تکان‌دهنده از وضعیت دانش‌آموزان در ایران ارائه داده است. بر اساس این گزارش، تنها در ۹ ماه نخست سال ۲۰۲۵ میلادی دست‌کم ۳۸ دانش‌آموز بازداشت شده‌اند؛ کودکانی که به جای نشستن پشت نیمکت، در سلول‌های زندان گرفتارند. سهم اصلی این بازداشت‌ها متعلق به دانش‌آموزان کرد و بلوچ است، کودکانی که سال‌ها از آموزش به زبان مادری محروم بودند و امروز با بازداشت‌های سازمان‌یافته آینده‌شان نیز به خطر افتاده است.
🔹بازداشت گسترده این نوجوانان در روزهای اخیر، درست همزمان با سالگرد جنبش «زن زندگی آزادی» و بازگشایی مدارس، معنایی جز سرکوب مضاعف ندارد. این سیاست سرکوبگرانه عمداً دسترسی کودکان به آموزش را محدود می‌کند، آنان را به سوی ترک تحصیل یا کار کودک سوق می‌دهد و خانواده‌ها را در بهت و بی‌خبری کامل فرو می‌برد.
🔹بازداشت دانش‌آموزان تنها حلقه‌ای از زنجیره فشار بر جامعه آموزشی است. از آغاز خیزش مهسا، دانش‌آموزان و معلمان به دلیل ایستادگی بر حق اعتراض، مطالبه آموزش به زبان مادری و تلاش برای ارتقای کیفیت آموزشی هدف مستقیم سرکوب قرار گرفته‌اند. امروز جمهوری اسلامی در برابر چشم جهانیان، حق تحصیل را به ابزار انتقام بدل کرده است.
🔹آزادی فوری و بی‌قیدوشرط دانش‌آموزان باید اولویت جامعه مدنی و سیاسی ایران باشد. از نهادهای بین‌المللی همچون سازمان ملل متحد، یونیسف و عفو بین‌الملل می‌خواهم بی‌درنگ برای توقف این سیاست‌های ضدکودک اقدام کنند. سکوت جهانی در برابر چنین نقض فاحش حقوق کودک، تنها به معنای چراغ سبز به حکومتی است که ماه «مهر» را به ماه «ماتم» بدل کرده است.
@ShirinEbadiofficial
🔹همزمان با آغاز سال تحصیلی جدید، در حالی که باید شور و شوق بازگشایی مدارس فضای خانه‌ها و کلاس‌ها را پر می‌کرد، گزارش تازه سازمان هه‌نگاو تصویری تکان‌دهنده از وضعیت دانش‌آموزان در ایران ارائه داده است. بر اساس این گزارش، تنها در ۹ ماه نخست سال ۲۰۲۵ میلادی دست‌کم ۳۸ دانش‌آموز بازداشت شده‌اند؛ کودکانی که به جای نشستن پشت نیمکت، در سلول‌های زندان گرفتارند. سهم اصلی این بازداشت‌ها متعلق به دانش‌آموزان کرد و بلوچ است، کودکانی که سال‌ها از آموزش به زبان مادری محروم بودند و امروز با بازداشت‌های سازمان‌یافته آینده‌شان نیز به خطر افتاده است.
🔹بازداشت گسترده این نوجوانان در روزهای اخیر، درست همزمان با سالگرد جنبش «زن زندگی آزادی» و بازگشایی مدارس، معنایی جز سرکوب مضاعف ندارد. این سیاست سرکوبگرانه عمداً دسترسی کودکان به آموزش را محدود می‌کند، آنان را به سوی ترک تحصیل یا کار کودک سوق می‌دهد و خانواده‌ها را در بهت و بی‌خبری کامل فرو می‌برد.
🔹بازداشت دانش‌آموزان تنها حلقه‌ای از زنجیره فشار بر جامعه آموزشی است. از آغاز خیزش مهسا، دانش‌آموزان و معلمان به دلیل ایستادگی بر حق اعتراض، مطالبه آموزش به زبان مادری و تلاش برای ارتقای کیفیت آموزشی هدف مستقیم سرکوب قرار گرفته‌اند. امروز جمهوری اسلامی در برابر چشم جهانیان، حق تحصیل را به ابزار انتقام بدل کرده است.
🔹آزادی فوری و بی‌قیدوشرط دانش‌آموزان باید اولویت جامعه مدنی و سیاسی ایران باشد. از نهادهای بین‌المللی همچون سازمان ملل متحد، یونیسف و عفو بین‌الملل می‌خواهم بی‌درنگ برای توقف این سیاست‌های ضدکودک اقدام کنند. سکوت جهانی در برابر چنین نقض فاحش حقوق کودک، تنها به معنای چراغ سبز به حکومتی است که ماه «مهر» را به ماه «ماتم» بدل کرده است.
@ShirinEbadiofficial
وقتی تعهد و اخلاق حرفه‌ای به بهانه‌ی مرگ انسان‌ها تبدیل می‌شود؛ یاد زهرا لری در آغاز سال تحصیلی
🔹همزمان با آغاز سال تحصیلی جدید، یاد و خاطره دکتر زهرا لری دوباره زنده می‌شود. زنی شجاع، معلمی دلسوز و مدیری که به جای خیانت به دانش‌آموزانش، بهای صداقت و تعهد را با جان خود پرداخت. در پاییز ۱۴۰۱، زمانی که دانش‌آموزان مدرسه رضوانی‌نژاد کرمان در حمایت از جنبش «زن، زندگی، آزادی» شعار دادند و تحصن کردند، نیروهای امنیتی برای سرکوب وارد مدرسه شدند. زهرا لری اما حاضر نشد اسامی دانش‌آموزان را تحویل دهد، فیلم دوربین‌ها را پاک کرد و در برابر فشار ایستاد.
🔹همین مقاومت، آغاز فشارها بود؛ او به اداره احضار، از سمت مدیریت عزل و زیر بار تهدیدها و استرس‌های طاقت‌فرسا قرار گرفت. زهرا لری به بیماری خودایمن مبتلا بود، اما فشارهای امنیتی بیماری‌اش را شعله‌ور کرد و به ریه‌اش آسیب زد. در کمتر از چند هفته، او به جای کلاس درس، در بستر بیمارستان افتاد و سرانجام درگذشت. مرگی که نه یک اتفاق ساده، که نتیجه مستقیم فشار و تهدید دستگاه سرکوب بود.
🔹زهرا لری، متولد ۱۳۴۵، مادری دو فرزند، جامعه‌شناسی آگاه و نخستین زن در شورای شهر کرمان، به نمادی از تعهد انسانی بدل شد. او نشان داد که یک معلم واقعی، حتی در سخت‌ترین لحظه‌ها، میان مردم و حکومت نمی‌ایستد، بلکه جانب حقیقت را می‌گیرد. امروز، در آستانه سال تحصیلی نو، باید یاد او را زنده نگه داشت؛ چرا که مرگ او نه فقط ضایعه‌ای برای خانواده و دانش‌آموزانش، بلکه سندی دیگر بر جنایت جمهوری اسلامی علیه آموزش و آینده کودکان ایران است.
@ShirinEbadiofficial
🔹همزمان با آغاز سال تحصیلی جدید، یاد و خاطره دکتر زهرا لری دوباره زنده می‌شود. زنی شجاع، معلمی دلسوز و مدیری که به جای خیانت به دانش‌آموزانش، بهای صداقت و تعهد را با جان خود پرداخت. در پاییز ۱۴۰۱، زمانی که دانش‌آموزان مدرسه رضوانی‌نژاد کرمان در حمایت از جنبش «زن، زندگی، آزادی» شعار دادند و تحصن کردند، نیروهای امنیتی برای سرکوب وارد مدرسه شدند. زهرا لری اما حاضر نشد اسامی دانش‌آموزان را تحویل دهد، فیلم دوربین‌ها را پاک کرد و در برابر فشار ایستاد.
🔹همین مقاومت، آغاز فشارها بود؛ او به اداره احضار، از سمت مدیریت عزل و زیر بار تهدیدها و استرس‌های طاقت‌فرسا قرار گرفت. زهرا لری به بیماری خودایمن مبتلا بود، اما فشارهای امنیتی بیماری‌اش را شعله‌ور کرد و به ریه‌اش آسیب زد. در کمتر از چند هفته، او به جای کلاس درس، در بستر بیمارستان افتاد و سرانجام درگذشت. مرگی که نه یک اتفاق ساده، که نتیجه مستقیم فشار و تهدید دستگاه سرکوب بود.
🔹زهرا لری، متولد ۱۳۴۵، مادری دو فرزند، جامعه‌شناسی آگاه و نخستین زن در شورای شهر کرمان، به نمادی از تعهد انسانی بدل شد. او نشان داد که یک معلم واقعی، حتی در سخت‌ترین لحظه‌ها، میان مردم و حکومت نمی‌ایستد، بلکه جانب حقیقت را می‌گیرد. امروز، در آستانه سال تحصیلی نو، باید یاد او را زنده نگه داشت؛ چرا که مرگ او نه فقط ضایعه‌ای برای خانواده و دانش‌آموزانش، بلکه سندی دیگر بر جنایت جمهوری اسلامی علیه آموزش و آینده کودکان ایران است.
@ShirinEbadiofficial
گزیده‌ای از کتاب حقوق متهم به زبان ساده، کاری از انتشارات بنیاد شیرین عبادی
🔹انتشارات بنیاد شیرین عبادی در راستای تلاش برای آگاهی‌رسانی، و دسترسی اسان به اطلاعات حقوقی ضروری به ساده‌ترین زبان و برای همگان، مجموعه‌ای کتب را با عنوان «حقوق به زبان ساده» منتشر کرده است.
🔹با توجه به چند زبانه بودن کشورمان ایران، و احترام به تمام اقلیت‌ها و زبان‌ها، این مجموعه علاوه بر زبان فارسی، به زبان‌های ترکی، عربی، کردی و بلوچی نیز منتشر شده‌اند. از آنجا که نیاز به آگاهی نسبت به قوانین، به ویژه در شرایط خاص امروز کشور، ضرورتی چشم‌گیر دارد، این کتب به هر پنج زبان، به صورت صوتی نیز منتشر شدند.
🔹آنچه در این تصویر می‌بینید، از کتاب «حقوق متهم» به زبان ساده پیرامون حق رسیدگی پزشکی و وضعیت سلامت متهمان است. در این ایام که عدم رسیدگی پزشکی به زندانیان به ابزار فشار علیه ایشان تبدیل شده، آگاهی به این حق ضرورت دارد.
🔹از طرف دیگر در شرایطی که «همه شهروندان» فارغ از میزان فعالیت سیاسی و مدنی، متهمان و مجرمان سیاسی بالقوه قلمداد می‌شوند اطلاع از برخی قوانین در مواردی به ایشان کمک می‌کند تا سطح فشار را در دوران بازداشت یا پیگیری قضایی کمتر کنند.
🔹نباید فراموش کرد که بخش بزرگی از قربانیان بیدادگاه‌های جمهوری اسلامی متهمان غیرسیاسی و جرائم عمومی هستند. کتاب «حقوق متهم» به شیوه‌ای تدوین و تالیف شده که تمام شهروندان بتوانند با مطالعه آن با کلیات حقوق خود آشنا شوند.
🔹تمام نسخه‌های این کتاب، مکتوب و صوتی، و به زبان‌های فارسی، ترکی، عربی، کردی و بلوچی در وبسایت بنیاد شیرین عبادی در دسترس همگان قرار دارد. این مجموعه را به علاقه‌مندان و تمام کسانی که در معرض پیگیری قضایی هستند معرفی کنید.
@ShirinEbadiofficial
🔹انتشارات بنیاد شیرین عبادی در راستای تلاش برای آگاهی‌رسانی، و دسترسی اسان به اطلاعات حقوقی ضروری به ساده‌ترین زبان و برای همگان، مجموعه‌ای کتب را با عنوان «حقوق به زبان ساده» منتشر کرده است.
🔹با توجه به چند زبانه بودن کشورمان ایران، و احترام به تمام اقلیت‌ها و زبان‌ها، این مجموعه علاوه بر زبان فارسی، به زبان‌های ترکی، عربی، کردی و بلوچی نیز منتشر شده‌اند. از آنجا که نیاز به آگاهی نسبت به قوانین، به ویژه در شرایط خاص امروز کشور، ضرورتی چشم‌گیر دارد، این کتب به هر پنج زبان، به صورت صوتی نیز منتشر شدند.
🔹آنچه در این تصویر می‌بینید، از کتاب «حقوق متهم» به زبان ساده پیرامون حق رسیدگی پزشکی و وضعیت سلامت متهمان است. در این ایام که عدم رسیدگی پزشکی به زندانیان به ابزار فشار علیه ایشان تبدیل شده، آگاهی به این حق ضرورت دارد.
🔹از طرف دیگر در شرایطی که «همه شهروندان» فارغ از میزان فعالیت سیاسی و مدنی، متهمان و مجرمان سیاسی بالقوه قلمداد می‌شوند اطلاع از برخی قوانین در مواردی به ایشان کمک می‌کند تا سطح فشار را در دوران بازداشت یا پیگیری قضایی کمتر کنند.
🔹نباید فراموش کرد که بخش بزرگی از قربانیان بیدادگاه‌های جمهوری اسلامی متهمان غیرسیاسی و جرائم عمومی هستند. کتاب «حقوق متهم» به شیوه‌ای تدوین و تالیف شده که تمام شهروندان بتوانند با مطالعه آن با کلیات حقوق خود آشنا شوند.
🔹تمام نسخه‌های این کتاب، مکتوب و صوتی، و به زبان‌های فارسی، ترکی، عربی، کردی و بلوچی در وبسایت بنیاد شیرین عبادی در دسترس همگان قرار دارد. این مجموعه را به علاقه‌مندان و تمام کسانی که در معرض پیگیری قضایی هستند معرفی کنید.
@ShirinEbadiofficial
پیمان فرح‌آور را فراموش نکنیم
#آزادی_زندانیان_سیاسی
🌕امروز پنج‌شنبه سوم مهر ۱۴۰۴
🌕برابر با ۲۵ سپتامبر ۲۰۲۵
@ShirinEbadiofficial
#آزادی_زندانیان_سیاسی
🌕امروز پنج‌شنبه سوم مهر ۱۴۰۴
🌕برابر با ۲۵ سپتامبر ۲۰۲۵
@ShirinEbadiofficial
زندان قرچک، قتلگاهی که جان سمیه رشیدی را گرفت
🔹هفته‌ی گذشته دست‌کم سه‌بار درباره‌ی وضعیت نگران‌کننده‌ی سمیه رشیدی هشدار دادم و باز هم تکرار می‌کنم: زندان قرچک ورامین مدت‌هاست که دیگر «زندان» نیست، قتلگاهی است که باید هر چه سریع‌تر تعطیل شود. مرگ مظلومانه‌ی سمیه، مبارز خط‌مقدم جنبش «زن، زندگی، آزادی»، را به خانواده، دوستانش و به هر انسانی که ذره‌ای حرمتی برای زندگی و کرامت قائل است تسلیت می‌گویم. سمیه تنها یک اسم نیست؛ تصویر هزاران زنی است که به‌خاطر اعتراض به بی‌عدالتی و سرکوب زیر بار نبودِ درمان و بی‌توجهی دستگاهی جان باختند.
🔹بی‌توجهی به وضعیت سلامت او، نادیده گرفتن چندین بار تشنجش در زندان، همگی مصداق روشنِ شکنجه و اهمال عامدانه است. رفتار جمهوری اسلامی با زندانیان، به‌ویژه زندانیان سیاسی و زنان، نه تنها اصول ابتدایی حقوق بشر را پایمال می‌کند، بلکه قوانین و مقررات داخلیِ خودِ نظام را هم به سخره می‌گیرد. وقتی دستگاهی که باید حافظ جان شهروندان باشد، عمداً یا از سر بی‌مسئولیتی درمان را تعطیل می‌کند، نتیجه‌اش همین فاجعه‌هاست؛ و تا وقتی این حکومت در قدرت بماند، باید منتظر تکرار همین تراژدی‌ها باشیم.
🔹قتل حکومتی سمیه رشیدی باید تلنگری سهمگین باشد، سیلی‌ای بر صورت همه‌ی مدافعان حقوق بشر، آزادی‌خواهان و برابری‌طلبانی که هنوز در محاسبات‌شان سکوت یا مماشات را ترجیح می‌دهند، همچنین اپوزوسیونی که هنوز درگیر اختلافات درونی است؛ باید متحد شویم، صدای‌مان را بلند کنیم و نگذاریم سمیه‌های دیگر، فریباها و راحله‌ها قربانیِ جهل و استبداد شوند. سرنگون باد جمهوری اسلامی‌ای که جانِ سمیه را گرفت.
@ShirinEbadiofficial
🔹هفته‌ی گذشته دست‌کم سه‌بار درباره‌ی وضعیت نگران‌کننده‌ی سمیه رشیدی هشدار دادم و باز هم تکرار می‌کنم: زندان قرچک ورامین مدت‌هاست که دیگر «زندان» نیست، قتلگاهی است که باید هر چه سریع‌تر تعطیل شود. مرگ مظلومانه‌ی سمیه، مبارز خط‌مقدم جنبش «زن، زندگی، آزادی»، را به خانواده، دوستانش و به هر انسانی که ذره‌ای حرمتی برای زندگی و کرامت قائل است تسلیت می‌گویم. سمیه تنها یک اسم نیست؛ تصویر هزاران زنی است که به‌خاطر اعتراض به بی‌عدالتی و سرکوب زیر بار نبودِ درمان و بی‌توجهی دستگاهی جان باختند.
🔹بی‌توجهی به وضعیت سلامت او، نادیده گرفتن چندین بار تشنجش در زندان، همگی مصداق روشنِ شکنجه و اهمال عامدانه است. رفتار جمهوری اسلامی با زندانیان، به‌ویژه زندانیان سیاسی و زنان، نه تنها اصول ابتدایی حقوق بشر را پایمال می‌کند، بلکه قوانین و مقررات داخلیِ خودِ نظام را هم به سخره می‌گیرد. وقتی دستگاهی که باید حافظ جان شهروندان باشد، عمداً یا از سر بی‌مسئولیتی درمان را تعطیل می‌کند، نتیجه‌اش همین فاجعه‌هاست؛ و تا وقتی این حکومت در قدرت بماند، باید منتظر تکرار همین تراژدی‌ها باشیم.
🔹قتل حکومتی سمیه رشیدی باید تلنگری سهمگین باشد، سیلی‌ای بر صورت همه‌ی مدافعان حقوق بشر، آزادی‌خواهان و برابری‌طلبانی که هنوز در محاسبات‌شان سکوت یا مماشات را ترجیح می‌دهند، همچنین اپوزوسیونی که هنوز درگیر اختلافات درونی است؛ باید متحد شویم، صدای‌مان را بلند کنیم و نگذاریم سمیه‌های دیگر، فریباها و راحله‌ها قربانیِ جهل و استبداد شوند. سرنگون باد جمهوری اسلامی‌ای که جانِ سمیه را گرفت.
@ShirinEbadiofficial
تایید حکم پیمان فرح‌آور؛ شاعر معترض گیلک در آستانه اجرای حکم اعدام
🔹دیوان عالی جمهوری اسلامی حکم اعدام پیمان فرح‌آور، شاعر معترض ۳۶ ساله گیلک و اهل رشت را تایید کرد. او با تخلص «شیدا» شناخته می‌شود؛ شاعری که صدای خشم و درد کشاورزان و طبیعت غارت‌شده گیلان بود. فرح‌آور به اتهام‌های واهی «بغی» و «محاربه» به مرگ محکوم شده، تنها به این جرم که در شعر و نوشته‌هایش علیه تخریب زیستگاه‌ها، ویلاسازی‌های ویرانگر و سیاست فقیرسازی کشاورزان گیلان زبان گشود.
🔹این شاعر معترض در شهریور ۱۴۰۳ با خشونت شدید توسط نیروهای اطلاعات سپاه بازداشت شد. دو ماه تمام تحت شکنجه و بازجویی قرار گرفت و از ابتدایی‌ترین حقوق، از جمله دسترسی به وکیل و ملاقات با خانواده، محروم بود. دادگاهی که برایش تشکیل شد، بیش از آن‌که محلی برای دفاع باشد، نمایش سرکوب بود: بی‌وکیل، بی‌دفاع و با حکمی از پیش نوشته‌شده.
🔹پیمان فرح‌آور، صدایی که قرار بود شعر بخواند، امروز در آستانه خاموشی است. تایید حکم اعدام او نه فقط جنایتی علیه یک شاعر، بلکه حمله‌ای آشکار به آزادی بیان و دفاع از محیط زیست است. جمهوری اسلامی همان‌گونه که در کردستان و بلوچستان خون جوانان را می‌ریزد، در گیلان نیز شاعری را به جرم گفتن حقیقت به مرگ می‌سپارد. پرسش اینجاست: جهانی که برای زمین و محیط زیست اشک می‌ریزد، آیا برای شاعری که جانش را بر سر دفاع از همین خاک می‌گذارد، سکوت خواهد کرد؟
@ShirinEbadiofficial
🔹دیوان عالی جمهوری اسلامی حکم اعدام پیمان فرح‌آور، شاعر معترض ۳۶ ساله گیلک و اهل رشت را تایید کرد. او با تخلص «شیدا» شناخته می‌شود؛ شاعری که صدای خشم و درد کشاورزان و طبیعت غارت‌شده گیلان بود. فرح‌آور به اتهام‌های واهی «بغی» و «محاربه» به مرگ محکوم شده، تنها به این جرم که در شعر و نوشته‌هایش علیه تخریب زیستگاه‌ها، ویلاسازی‌های ویرانگر و سیاست فقیرسازی کشاورزان گیلان زبان گشود.
🔹این شاعر معترض در شهریور ۱۴۰۳ با خشونت شدید توسط نیروهای اطلاعات سپاه بازداشت شد. دو ماه تمام تحت شکنجه و بازجویی قرار گرفت و از ابتدایی‌ترین حقوق، از جمله دسترسی به وکیل و ملاقات با خانواده، محروم بود. دادگاهی که برایش تشکیل شد، بیش از آن‌که محلی برای دفاع باشد، نمایش سرکوب بود: بی‌وکیل، بی‌دفاع و با حکمی از پیش نوشته‌شده.
🔹پیمان فرح‌آور، صدایی که قرار بود شعر بخواند، امروز در آستانه خاموشی است. تایید حکم اعدام او نه فقط جنایتی علیه یک شاعر، بلکه حمله‌ای آشکار به آزادی بیان و دفاع از محیط زیست است. جمهوری اسلامی همان‌گونه که در کردستان و بلوچستان خون جوانان را می‌ریزد، در گیلان نیز شاعری را به جرم گفتن حقیقت به مرگ می‌سپارد. پرسش اینجاست: جهانی که برای زمین و محیط زیست اشک می‌ریزد، آیا برای شاعری که جانش را بر سر دفاع از همین خاک می‌گذارد، سکوت خواهد کرد؟
@ShirinEbadiofficial
حبس سنگین برای یک نوکیش مسیحی؛ جرم او ایمان و آزادی عقیده بود
🔹دستگاه قضایی جمهوری اسلامی بار دیگر نشان داد که برای سرکوب آزادی دین و عقیده از هیچ ابزاری فروگذار نمی‌کند. حسام‌الدین (یحیی) محمد جنیدی، شهروند ۴۵ ساله و ساکن ورامین، تنها به دلیل ایمان مسیحی‌اش و تلاش برای زندگی بر اساس باورهای خود، به هشت سال و یک ماه حبس تعزیری محکوم شده است. حکم او توسط شعبه ۱ دادگاه انقلاب ورامین و به ریاست قاضی اشکان رامش صادر شده است.
🔹اتهامات او «فعالیت تبلیغی مغایر با شرع اسلام به دلیل ارتباط با خارج از کشور» و «تبلیغ علیه حکومت» عنوان شده‌اند. اما در واقع، مصادیق این اتهامات چیزی جز شرکت در دوره‌های آموزشی مسیحیت، حضور در کلیساهای آنلاین و خانگی و نیز سخن گفتن از باورهایش در فضای حقیقی و مجازی نیست. این همان چیزی است که در قاموس جمهوری اسلامی «جرم» محسوب می‌شود: یعنی ایمان، عقیده و آزادی انتخاب.
🔹محمد جنیدی در آبان ۱۴۰۳ بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین، بازداشتگاه وزارت اطلاعات، منتقل شد. او پس از مدتی با وثیقه سنگین یک میلیارد و پانصد میلیون تومانی به طور موقت آزاد شد، اما دادگاه اکنون او را به سال‌ها زندان محکوم کرده است. این حکم نه‌تنها نقض آشکار آزادی مذهب است، بلکه گواه دیگری است بر دشمنی سیستماتیک جمهوری اسلامی با هر صدای متفاوت و هر باور مستقل.
@ShirinEbadiofficial
🔹دستگاه قضایی جمهوری اسلامی بار دیگر نشان داد که برای سرکوب آزادی دین و عقیده از هیچ ابزاری فروگذار نمی‌کند. حسام‌الدین (یحیی) محمد جنیدی، شهروند ۴۵ ساله و ساکن ورامین، تنها به دلیل ایمان مسیحی‌اش و تلاش برای زندگی بر اساس باورهای خود، به هشت سال و یک ماه حبس تعزیری محکوم شده است. حکم او توسط شعبه ۱ دادگاه انقلاب ورامین و به ریاست قاضی اشکان رامش صادر شده است.
🔹اتهامات او «فعالیت تبلیغی مغایر با شرع اسلام به دلیل ارتباط با خارج از کشور» و «تبلیغ علیه حکومت» عنوان شده‌اند. اما در واقع، مصادیق این اتهامات چیزی جز شرکت در دوره‌های آموزشی مسیحیت، حضور در کلیساهای آنلاین و خانگی و نیز سخن گفتن از باورهایش در فضای حقیقی و مجازی نیست. این همان چیزی است که در قاموس جمهوری اسلامی «جرم» محسوب می‌شود: یعنی ایمان، عقیده و آزادی انتخاب.
🔹محمد جنیدی در آبان ۱۴۰۳ بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین، بازداشتگاه وزارت اطلاعات، منتقل شد. او پس از مدتی با وثیقه سنگین یک میلیارد و پانصد میلیون تومانی به طور موقت آزاد شد، اما دادگاه اکنون او را به سال‌ها زندان محکوم کرده است. این حکم نه‌تنها نقض آشکار آزادی مذهب است، بلکه گواه دیگری است بر دشمنی سیستماتیک جمهوری اسلامی با هر صدای متفاوت و هر باور مستقل.
@ShirinEbadiofficial
شین‌آباد؛ آتشی که بعد از ۱۳ سال هنوز می‌سوزد
🔹سیزده سال از فاجعه آتش‌سوزی مدرسه شین‌آباد می‌گذرد، اما درد و رنج دخترانی که در آن روز با شعله‌های بی‌رحم سوختند، همچنان ادامه دارد. حادثه‌ای که ۲۸ دانش‌آموز را گرفتار آتش کرد و جان دو تن را گرفت، تنها به یک روز سیاه در تقویم محدود نشد، این فاجعه زخمی باز است که هر سال عمیق‌تر می‌شود. امروز، بازماندگان شین‌آباد نه فقط با آثار جسمی و روحی سوختگی، بلکه با بی‌توجهی و وعده‌های بر زمین مانده حکومت دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
🔹بازماندگانی چون «اسرین معروفی» و «آمنه راک» می‌گویند دولت عملاً درمان آن‌ها را به حال خود رها کرده است. پزشکانشان بازنشسته شده‌اند و حالا در بیمارستان‌های خصوصی کار می‌کنند، اما دولت هزینه‌های درمان در این مراکز را نمی‌پذیرد. تجهیزات پیشرفته برای درمان سوختگی‌ها در ایران وجود ندارد و تحریم‌ها مانعی بر سر ورود آن‌هاست. دختران شین‌آباد هنوز با خشکی مفاصل، زخم‌های پوستی و کابوس‌های روانی روز حادثه زندگی می‌کنند، بی‌آنکه امیدی به حمایت واقعی داشته باشند.
🔹خانواده‌های این دختران نیز از بی‌عملی مسئولان خشمگین‌اند. جلال مرادی، پدر یکی از دانش‌آموزان، می‌گوید حتی وعده‌های ساده‌ای مانند استخدام بازماندگان یا پوشش هزینه‌های اقامت در تهران عملی نشده است. دولت به جای ترمیم زخم‌های شین‌آباد، آن‌ها را با رنج تازه‌ای به نام بی‌عدالتی و بی‌توجهی روبه‌رو کرده است. شین‌آباد یادآور این حقیقت تلخ است که در جمهوری اسلامی حتی کودکانِ سوخته در کلاس درس، نه امنیت دارند، نه درمان و نه آینده.
@ShirinEbadiofficial
🔹سیزده سال از فاجعه آتش‌سوزی مدرسه شین‌آباد می‌گذرد، اما درد و رنج دخترانی که در آن روز با شعله‌های بی‌رحم سوختند، همچنان ادامه دارد. حادثه‌ای که ۲۸ دانش‌آموز را گرفتار آتش کرد و جان دو تن را گرفت، تنها به یک روز سیاه در تقویم محدود نشد، این فاجعه زخمی باز است که هر سال عمیق‌تر می‌شود. امروز، بازماندگان شین‌آباد نه فقط با آثار جسمی و روحی سوختگی، بلکه با بی‌توجهی و وعده‌های بر زمین مانده حکومت دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
🔹بازماندگانی چون «اسرین معروفی» و «آمنه راک» می‌گویند دولت عملاً درمان آن‌ها را به حال خود رها کرده است. پزشکانشان بازنشسته شده‌اند و حالا در بیمارستان‌های خصوصی کار می‌کنند، اما دولت هزینه‌های درمان در این مراکز را نمی‌پذیرد. تجهیزات پیشرفته برای درمان سوختگی‌ها در ایران وجود ندارد و تحریم‌ها مانعی بر سر ورود آن‌هاست. دختران شین‌آباد هنوز با خشکی مفاصل، زخم‌های پوستی و کابوس‌های روانی روز حادثه زندگی می‌کنند، بی‌آنکه امیدی به حمایت واقعی داشته باشند.
🔹خانواده‌های این دختران نیز از بی‌عملی مسئولان خشمگین‌اند. جلال مرادی، پدر یکی از دانش‌آموزان، می‌گوید حتی وعده‌های ساده‌ای مانند استخدام بازماندگان یا پوشش هزینه‌های اقامت در تهران عملی نشده است. دولت به جای ترمیم زخم‌های شین‌آباد، آن‌ها را با رنج تازه‌ای به نام بی‌عدالتی و بی‌توجهی روبه‌رو کرده است. شین‌آباد یادآور این حقیقت تلخ است که در جمهوری اسلامی حتی کودکانِ سوخته در کلاس درس، نه امنیت دارند، نه درمان و نه آینده.
@ShirinEbadiofficial
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
مدرسه یا میدان جنگ؟ صدای معترضانه‌ی دانش‌آموزان گلدشت
🔹اول مهر برای کودکان گلدشت نه با بوی کتاب و هیجان زنگ آغازین، که با درهای بسته و بی‌برنامگی تحقیرآمیز مسئولان شروع شد. دو مدرسه‌ی «۱۵ خرداد» و «۱۲ بهمن» پس از هشت سال کشمکش حقوقی با ورثه‌ی زمین، ناگهان تعطیل شدند. بیش از ۷۰۰ دانش‌آموز در بهت و سردرگمی به مدرسهای تازه‌تأسیس فرستاده شدند؛ جایی که حتی برق ندارد، چه برسد به امکانات آموزشی.
🔹دانش‌آموزان، که از کودکی یاد گرفته‌اند صدای حق‌خواهی‌شان شنیده نمی‌شود، این‌بار در مقابل درهای بسته شعار دادند: «توپ! تانک! فشفشه! مدرسه باید باز شود!» شعاری که همزمان طعنه‌ای است به حکومتی که میلیاردها برای سرکوب مردم هزینه می‌کند اما در تأمین ابتدایی‌ترین حق کودکان، آموزش، عاجز و بی‌اعتناست.
🔹در کشوری که مدارس یکی پس از دیگری به دلیل فرونشست، نبود ایمنی یا بی‌توجهی مسئولان تعطیل می‌شوند، این فریادها صدای همه‌ی کودکانی است که در ایران امنیت و آینده‌شان به بازی گرفته شده است. مدرسه باید باز شود؛ اما نه هر مدرسهای، مدرسهای امن، روشن و شایسته‌ی کودکان ایران.
@ShirinEbadiofficial
🔹اول مهر برای کودکان گلدشت نه با بوی کتاب و هیجان زنگ آغازین، که با درهای بسته و بی‌برنامگی تحقیرآمیز مسئولان شروع شد. دو مدرسه‌ی «۱۵ خرداد» و «۱۲ بهمن» پس از هشت سال کشمکش حقوقی با ورثه‌ی زمین، ناگهان تعطیل شدند. بیش از ۷۰۰ دانش‌آموز در بهت و سردرگمی به مدرسهای تازه‌تأسیس فرستاده شدند؛ جایی که حتی برق ندارد، چه برسد به امکانات آموزشی.
🔹دانش‌آموزان، که از کودکی یاد گرفته‌اند صدای حق‌خواهی‌شان شنیده نمی‌شود، این‌بار در مقابل درهای بسته شعار دادند: «توپ! تانک! فشفشه! مدرسه باید باز شود!» شعاری که همزمان طعنه‌ای است به حکومتی که میلیاردها برای سرکوب مردم هزینه می‌کند اما در تأمین ابتدایی‌ترین حق کودکان، آموزش، عاجز و بی‌اعتناست.
🔹در کشوری که مدارس یکی پس از دیگری به دلیل فرونشست، نبود ایمنی یا بی‌توجهی مسئولان تعطیل می‌شوند، این فریادها صدای همه‌ی کودکانی است که در ایران امنیت و آینده‌شان به بازی گرفته شده است. مدرسه باید باز شود؛ اما نه هر مدرسهای، مدرسهای امن، روشن و شایسته‌ی کودکان ایران.
@ShirinEbadiofficial
آرمان اسکویی را فراموش نکنیم
#آزادی_زندانیان_سیاسی
🌕امروز جمعه چهارم مهر ۱۴۰۴
🌕برابر با ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۵
@ShirinEbadiofficial
#آزادی_زندانیان_سیاسی
🌕امروز جمعه چهارم مهر ۱۴۰۴
🌕برابر با ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۵
@ShirinEbadiofficial
۴۵ تن از زندانیان سیاسی زن زندان قرچک ورامین: سمیه رشیدی سرشار از میل به زندگی و آزادی بود
✍️۴۵ زندانی سیاسی هم‌بند سمیه رشیدی، در بیانیه‌ای تحریف واقعیت حکومت در خصوص وضعیت سمیه رشیدی را محکوم کردند و مرگ او را حاصل بی‌کفایتی و اهمال کاری حکومت دانستند.
متن این بیانیه به شرح زیر است:
🔹ضمن تسلیت به تمامی آزادی‌خواهان و زندانیان سیاسی و خانواده سمیه رشیدی، هم‌بندی جان‌باخته‌مان. امروز سوم مهرماه ۱۴۰۴ خبر جان‌باختن هم‌بندی‌مان سمیه رشیدی را در حالی می‌شنویم که اخبار ضد و نقیض شرح حال وضعیت او را به دور از واقعیت و با تحریفات دروغین بازنمایی می‌کند. ما ۴۵ نفر از زندانیان زن بند سیاسی زندان قرچک ورامین شهادت می‌دهیم سمیه رشیدی نه به اعتیاد به مواد مخدر دچار بود و نه از بیماری روانی مشخصی رنج می‌برد.
🔹ما شهادت می‌دهیم سمیه رشیدی با اطلاع کامل مسئولان امنیتی، سازمان زندان‌ها، زندان اوین، زندان قرچک، بهداری زندان قرچک از زمان بدو ورود به زندان به بیماری صرع مبتلا بود و بارها در برابر چشمان‌مان، به‌ویژه در دو ماه اخیر دچار تشنج‌های شدید در بازه‌های زمانی کوتاه‌مدت شده و پس از انتقال به بهداری، بدون اعزام به بیمارستان جهت بستری، بدون رسیدگی به وضعیت اضطراری ایشان یعنی عدم تحمل مسئولیت کیفری او را به زندان باز می‌گرداندند. ما هم‌بندی‌های سمیه رشیدی شهادت می‌دهیم او تا لحظه آخر سرشار از میل به زندگی و آزادی بود و تا روزهای واپسین مصرانه پیگیر وثیقه تعیین شده به ارزش سه میلیارد تومان بود که در هر صورت خانواده‌اش قادر به تامین آن نشدند.
🔹مسئولان زندان قرچک و اوین و بازپرسی دادگاه کچوئی با اطلاع کامل از شرایط سلامتی او با گذشت نزدیک به پنج ماه اقدامی برای تسهیل آزادی او نکردند. اکنون که سمیه عزیزمان قربانی بی‌کفایتی و دروغ‌پردازی‌های عامدانه و همیشگی شده است، اخطار می‌دهیم «سمیه»های دیگر نیز همچنان در کنار ما و در سایر زندان‌های جمهوری اسلامی در بند هستند و سلامتی‌شان در خطر است. شاهدی بر این ادعا از دست دادن جان دو نفر از زندانیان جرائم عمومی در زندان قرچک در هفته پیش در سکوت و بی‌خبری است.
🔹ما تکرار چنین فاجعه‌ای را بر‌نمی‌تابیم و هرچه‌زودتر خواهان اقدامات لازم جهت آزادی زندانیان بالای ۶۰ سال و نیز هم‌بندی‌هایمان با شرایط خطرناک سلامتی هستیم.
۴۵ تن از زندانیان سیاسی زن زندان قرچک ورامین
سوم مهر ۱۴۰۴
@ShirinEbadiofficial
✍️۴۵ زندانی سیاسی هم‌بند سمیه رشیدی، در بیانیه‌ای تحریف واقعیت حکومت در خصوص وضعیت سمیه رشیدی را محکوم کردند و مرگ او را حاصل بی‌کفایتی و اهمال کاری حکومت دانستند.
متن این بیانیه به شرح زیر است:
🔹ضمن تسلیت به تمامی آزادی‌خواهان و زندانیان سیاسی و خانواده سمیه رشیدی، هم‌بندی جان‌باخته‌مان. امروز سوم مهرماه ۱۴۰۴ خبر جان‌باختن هم‌بندی‌مان سمیه رشیدی را در حالی می‌شنویم که اخبار ضد و نقیض شرح حال وضعیت او را به دور از واقعیت و با تحریفات دروغین بازنمایی می‌کند. ما ۴۵ نفر از زندانیان زن بند سیاسی زندان قرچک ورامین شهادت می‌دهیم سمیه رشیدی نه به اعتیاد به مواد مخدر دچار بود و نه از بیماری روانی مشخصی رنج می‌برد.
🔹ما شهادت می‌دهیم سمیه رشیدی با اطلاع کامل مسئولان امنیتی، سازمان زندان‌ها، زندان اوین، زندان قرچک، بهداری زندان قرچک از زمان بدو ورود به زندان به بیماری صرع مبتلا بود و بارها در برابر چشمان‌مان، به‌ویژه در دو ماه اخیر دچار تشنج‌های شدید در بازه‌های زمانی کوتاه‌مدت شده و پس از انتقال به بهداری، بدون اعزام به بیمارستان جهت بستری، بدون رسیدگی به وضعیت اضطراری ایشان یعنی عدم تحمل مسئولیت کیفری او را به زندان باز می‌گرداندند. ما هم‌بندی‌های سمیه رشیدی شهادت می‌دهیم او تا لحظه آخر سرشار از میل به زندگی و آزادی بود و تا روزهای واپسین مصرانه پیگیر وثیقه تعیین شده به ارزش سه میلیارد تومان بود که در هر صورت خانواده‌اش قادر به تامین آن نشدند.
🔹مسئولان زندان قرچک و اوین و بازپرسی دادگاه کچوئی با اطلاع کامل از شرایط سلامتی او با گذشت نزدیک به پنج ماه اقدامی برای تسهیل آزادی او نکردند. اکنون که سمیه عزیزمان قربانی بی‌کفایتی و دروغ‌پردازی‌های عامدانه و همیشگی شده است، اخطار می‌دهیم «سمیه»های دیگر نیز همچنان در کنار ما و در سایر زندان‌های جمهوری اسلامی در بند هستند و سلامتی‌شان در خطر است. شاهدی بر این ادعا از دست دادن جان دو نفر از زندانیان جرائم عمومی در زندان قرچک در هفته پیش در سکوت و بی‌خبری است.
🔹ما تکرار چنین فاجعه‌ای را بر‌نمی‌تابیم و هرچه‌زودتر خواهان اقدامات لازم جهت آزادی زندانیان بالای ۶۰ سال و نیز هم‌بندی‌هایمان با شرایط خطرناک سلامتی هستیم.
۴۵ تن از زندانیان سیاسی زن زندان قرچک ورامین
سوم مهر ۱۴۰۴
@ShirinEbadiofficial
افتخار جهانی برای کردستان؛ فربد باوه‌ای با عکس «دختر سوارکار کُرد» برنده نخست یونسکو
🔹یک خبر خوب در این روزهای تلخ و پر از سرکوب: برنده شدن فربد باوه‌ای، عکاس جوان سقزی، در مسابقه‌ی جهانی یونسکو. او با ثبت تصویر «دختر سوارکار کُرد» نه فقط یک عکس، بلکه روح مقاومت و زیبایی فرهنگی ما را به جهان معرفی کرد. صحنه‌ای از نوروز، آتشی که از دل تاریخ می‌گذرد و زنی که سوار بر اسب، نماد جسارت و زندگی، میان آن شعله‌ها عبور می‌کند؛ تصویری که نشان می‌دهد زنان ما از دیرباز نگهبان فرهنگ، میراث و امید بوده‌اند.
🔹این جایزه تنها یک افتخار فردی نیست؛ پژواکی است از صدای زنان و مردمانی که با وجود تمام فشارها، میراث خود را زنده نگاه داشته‌اند. در جهانی که جمهوری اسلامی تلاش می‌کند فرهنگ، آزادی و زنان را به حاشیه براند، چنین تصاویری حقیقتی دیگر را فریاد می‌زنند: زنان در خط مقدم حافظان میراث، زندگی و آینده‌اند.
🔹علاوه بر عکاس هنرمند، آقای باوه‌ای، ما باید این پیروزی را به زنان ایران، به کردستان، و به تمام کسانی که در مبارزه برای حقوق بشر و کرامت انسانی ایستاده‌اند تبریک بگوییم. این عکس فقط یک تصویر هنری نیست؛ سندی است بر اینکه حتی در دل سرکوب، فرهنگ و زیبایی می‌تواند سلاحی باشد برای مقاومت و جهانی شدن صدای آزادی.
@ShirinEbadiofficial
🔹یک خبر خوب در این روزهای تلخ و پر از سرکوب: برنده شدن فربد باوه‌ای، عکاس جوان سقزی، در مسابقه‌ی جهانی یونسکو. او با ثبت تصویر «دختر سوارکار کُرد» نه فقط یک عکس، بلکه روح مقاومت و زیبایی فرهنگی ما را به جهان معرفی کرد. صحنه‌ای از نوروز، آتشی که از دل تاریخ می‌گذرد و زنی که سوار بر اسب، نماد جسارت و زندگی، میان آن شعله‌ها عبور می‌کند؛ تصویری که نشان می‌دهد زنان ما از دیرباز نگهبان فرهنگ، میراث و امید بوده‌اند.
🔹این جایزه تنها یک افتخار فردی نیست؛ پژواکی است از صدای زنان و مردمانی که با وجود تمام فشارها، میراث خود را زنده نگاه داشته‌اند. در جهانی که جمهوری اسلامی تلاش می‌کند فرهنگ، آزادی و زنان را به حاشیه براند، چنین تصاویری حقیقتی دیگر را فریاد می‌زنند: زنان در خط مقدم حافظان میراث، زندگی و آینده‌اند.
🔹علاوه بر عکاس هنرمند، آقای باوه‌ای، ما باید این پیروزی را به زنان ایران، به کردستان، و به تمام کسانی که در مبارزه برای حقوق بشر و کرامت انسانی ایستاده‌اند تبریک بگوییم. این عکس فقط یک تصویر هنری نیست؛ سندی است بر اینکه حتی در دل سرکوب، فرهنگ و زیبایی می‌تواند سلاحی باشد برای مقاومت و جهانی شدن صدای آزادی.
@ShirinEbadiofficial
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
از مرگ سمیه تا فریاد زندانیان قرچک؛ دیوارهای زندان با «مرگ بر دیکتاتور» لرزید
🔹صدای زندان قرچک، صدای زنان بی‌سلاحی است که حتی در دل زندان و در عزای یار از دست‌رفته‌شان خاموش نمی‌شوند. ساعتی پس از اعلام خبر جان‌باختن سمیه رشیدی، کارگر زندانی و مادر ۴۲ساله‌ای که به‌دلیل حملات صرع و عدم رسیدگی پزشکی جانش را از دست داد، زنان زندانی سیاسی در قرچک دست به اعتراض زدند. آن‌ها با امتناع از دریافت غذا، با فریاد «مرگ بر دیکتاتور» و با سرودهایی چون خون ارغوان‌ها و سمیه غرق خونه، لرزه بر دیوارهای زندان انداختند.
🔹مرگ مظلومانه سمیه رشیدی یک قتل حکومتی بود؛ قتلی که نه با گلوله و نه با طناب دار، بلکه با بی‌توجهی عامدانه به ابتدایی‌ترین نیازهای درمانی رقم خورد. زندان قرچک سال‌هاست به قتلگاهی برای زنان بدل شده؛ جایی که بیماری، محرومیت از دارو، ساس و فقر بهداشتی، ابزارهای شکنجه برای جمهوری اسلامی‌اند.
🔹اعتراض زنان زندانی سیاسی در قرچک پیام روشنی به جامعه است: ما در برابر سیاست حذف فیزیکی زندانیان سیاسی سکوت نمی‌کنیم. هر مرگی چون مرگ سمیه، فریادی تازه می‌زاید، فریادی که نشان می‌دهد حتی پشت دیوارهای زندان هم صدای آزادی‌خواهی خاموش نمی‌شود. سمیه رشیدی نمرده است؛ نام و فریادش در گلوی زنان و مردانی که مرگ بر دیکتاتور را فریاد می‌زنند، زنده مانده است.
@ShirinEbadiofficial
🔹صدای زندان قرچک، صدای زنان بی‌سلاحی است که حتی در دل زندان و در عزای یار از دست‌رفته‌شان خاموش نمی‌شوند. ساعتی پس از اعلام خبر جان‌باختن سمیه رشیدی، کارگر زندانی و مادر ۴۲ساله‌ای که به‌دلیل حملات صرع و عدم رسیدگی پزشکی جانش را از دست داد، زنان زندانی سیاسی در قرچک دست به اعتراض زدند. آن‌ها با امتناع از دریافت غذا، با فریاد «مرگ بر دیکتاتور» و با سرودهایی چون خون ارغوان‌ها و سمیه غرق خونه، لرزه بر دیوارهای زندان انداختند.
🔹مرگ مظلومانه سمیه رشیدی یک قتل حکومتی بود؛ قتلی که نه با گلوله و نه با طناب دار، بلکه با بی‌توجهی عامدانه به ابتدایی‌ترین نیازهای درمانی رقم خورد. زندان قرچک سال‌هاست به قتلگاهی برای زنان بدل شده؛ جایی که بیماری، محرومیت از دارو، ساس و فقر بهداشتی، ابزارهای شکنجه برای جمهوری اسلامی‌اند.
🔹اعتراض زنان زندانی سیاسی در قرچک پیام روشنی به جامعه است: ما در برابر سیاست حذف فیزیکی زندانیان سیاسی سکوت نمی‌کنیم. هر مرگی چون مرگ سمیه، فریادی تازه می‌زاید، فریادی که نشان می‌دهد حتی پشت دیوارهای زندان هم صدای آزادی‌خواهی خاموش نمی‌شود. سمیه رشیدی نمرده است؛ نام و فریادش در گلوی زنان و مردانی که مرگ بر دیکتاتور را فریاد می‌زنند، زنده مانده است.
@ShirinEbadiofficial
رعنا کورکور به زندان می‌رود؛ زنی که پس از اعدام برادر و مرگ خواهر، هنوز ایستاده است
🔹رعنا کورکور زنی تنها، مادری سرپرست خانواده، خواهر جاویدنام‌ها مجاهد و نگار کورکور، دو جان‌باخته‌ای که یکی اعدام شد و دیگری در غربت جان سپرد، امروز روانه زندان شد. او با انتشار نامه‌ای نوشت: «دوستان، عزیزان دل، حالا باید خودم را برای سه سال زندان معرفی کنم. تنها جرمم ایستادن کنار حقیقت بود؛ جرم من بی‌گناهی بود.»
🔹رعنا کورکور در این یادداشت کوتاه اما تکان‌دهنده از دل کندن می‌گوید، از فرزندی که پشت سر می‌گذارد، از زندگی پر از درد اما پر از شرافتی که زیسته است: «این زندان جسمم را در بر خواهد گرفت اما روحم آزاد است.» او خواهر دو «جاویدنام» است؛ خانواده‌ای که تاوان آزادگی و ایستادگی را با جان عزیزانش پرداخته، اما هنوز هم سر خم نکرده است.
🔹امروز، صدای رعنا کورکور، صدای تمام زنانی است که به‌خاطر حق‌طلبی و شرافت به بند کشیده می‌شوند. او می‌خواهد در اذهان و حافظه جمعی مردم بماند، نه به‌عنوان کسی که شکست خورد، بلکه به‌عنوان زنی که ایستاد. یاد و نامش را باید زنده نگه داشت، تا این چرخه سرکوب و انتقام از زنان و مادران آزادی‌خواه روزی پایان یابد.
@ShirinEbadiofficial
🔹رعنا کورکور زنی تنها، مادری سرپرست خانواده، خواهر جاویدنام‌ها مجاهد و نگار کورکور، دو جان‌باخته‌ای که یکی اعدام شد و دیگری در غربت جان سپرد، امروز روانه زندان شد. او با انتشار نامه‌ای نوشت: «دوستان، عزیزان دل، حالا باید خودم را برای سه سال زندان معرفی کنم. تنها جرمم ایستادن کنار حقیقت بود؛ جرم من بی‌گناهی بود.»
🔹رعنا کورکور در این یادداشت کوتاه اما تکان‌دهنده از دل کندن می‌گوید، از فرزندی که پشت سر می‌گذارد، از زندگی پر از درد اما پر از شرافتی که زیسته است: «این زندان جسمم را در بر خواهد گرفت اما روحم آزاد است.» او خواهر دو «جاویدنام» است؛ خانواده‌ای که تاوان آزادگی و ایستادگی را با جان عزیزانش پرداخته، اما هنوز هم سر خم نکرده است.
🔹امروز، صدای رعنا کورکور، صدای تمام زنانی است که به‌خاطر حق‌طلبی و شرافت به بند کشیده می‌شوند. او می‌خواهد در اذهان و حافظه جمعی مردم بماند، نه به‌عنوان کسی که شکست خورد، بلکه به‌عنوان زنی که ایستاد. یاد و نامش را باید زنده نگه داشت، تا این چرخه سرکوب و انتقام از زنان و مادران آزادی‌خواه روزی پایان یابد.
@ShirinEbadiofficial
وقتی عدالت قربانی معامله می‌شود؛ هشدار درباره بی‌اعتبار شدن نهادهای بین‌المللی در برابر جمهوری اسلامی
🔹همان‌طور که چند روز پیش در حاشیه جشنواره «کتاب و آزادی» در ایتالیا گفتم، دموکراسی مانند آب است؛ همه فکر می‌کنند همیشه در دسترس خواهد بود، اما لحظه‌ای متوجه نبودنش می‌شوید که دیگر دیر است. دموکراسی، چه در اروپا، چه به‌طور کلی در غرب و چه در هر نقطه‌ای از جهان که نیم‌بند وجود دارد، نیازمند مراقبت دائمی است. «حاکمیت قانون»، استقلال و اعتبار نهادهای بین‌المللی، به‌ویژه دیوان بین‌المللی دادگستری، از ضرورت‌های اجتناب‌ناپذیر برای صیانت از این دموکراسی است.
🔹با این حال، خبری نگران‌کننده منتشر شده است: دولت فرانسه شکایت خود را از جمهوری اسلامی در دیوان بین‌المللی دادگستری درباره پرونده بازداشت دو شهروند بی‌گناه فرانسوی، سیسیل کوهلر و ژاک پاریس، پس گرفته است. این دو، بیش از سه سال است در زندان‌های ایران به گروگان گرفته شده‌اند و تابستان سال گذشته به اتهاماتی واهی چون «جاسوسی برای اسرائیل» و «توطئه برای براندازی» متهم شدند. حالا، درست در آستانه معامله‌ای دیگر، قرار است این رنج انسانی بخشی از یک بده‌بستان سیاسی باشد.
🔹تداوم حبس این دو شهروند بی‌گناه، نتیجه بخشی از سیاست‌های اهمال‌گرانه و مماشات‌گونه اروپا با جمهوری اسلامی است. تجربه‌های تلخ نشان داده است که دموکرات‌ترین حکومت‌های دنیا هم هنوز نفهمیده‌اند که با خرس نمی‌توان شطرنج بازی کرد! هر عقب‌نشینی در برابر گروگان‌گیری سازمان‌یافته جمهوری اسلامی، تنها چراغ سبزی است برای تداوم این جنایت و بازتولید آن علیه شهروندان بی‌دفاع دیگر.
🔹و در آخر یک پرسش بسیار اساسی: به فرض این که این معامله به نتیجه برسد و سیسیل کوهلر و ژاک پاریس در پی مبادله‌ی یک تروریست دیگر آزاد شوند؛ تکلیف سه سال حبس و آزار این دو انسان بی‌گناه چه خواهد شد؟ اگر بنا بر معامله بود چرا همان روز اول نکردید؟ سیسیل کوهلر زمانی که برای تعطیلات با همسرش به ایران رفت، ۳۷ ساله بود. او دیروز در زندان جمهوری اسلامی ۴۱ ساله شد. او، همسرش، سایر زندانی‌های دو تابعیتی و ۸۰ میلیون ایرانی گروگان حکومتی هستند بقایش تا امروز بسیار به مماشات غرب وابسته بوده است.
@ShirinEbadiofficial
🔹همان‌طور که چند روز پیش در حاشیه جشنواره «کتاب و آزادی» در ایتالیا گفتم، دموکراسی مانند آب است؛ همه فکر می‌کنند همیشه در دسترس خواهد بود، اما لحظه‌ای متوجه نبودنش می‌شوید که دیگر دیر است. دموکراسی، چه در اروپا، چه به‌طور کلی در غرب و چه در هر نقطه‌ای از جهان که نیم‌بند وجود دارد، نیازمند مراقبت دائمی است. «حاکمیت قانون»، استقلال و اعتبار نهادهای بین‌المللی، به‌ویژه دیوان بین‌المللی دادگستری، از ضرورت‌های اجتناب‌ناپذیر برای صیانت از این دموکراسی است.
🔹با این حال، خبری نگران‌کننده منتشر شده است: دولت فرانسه شکایت خود را از جمهوری اسلامی در دیوان بین‌المللی دادگستری درباره پرونده بازداشت دو شهروند بی‌گناه فرانسوی، سیسیل کوهلر و ژاک پاریس، پس گرفته است. این دو، بیش از سه سال است در زندان‌های ایران به گروگان گرفته شده‌اند و تابستان سال گذشته به اتهاماتی واهی چون «جاسوسی برای اسرائیل» و «توطئه برای براندازی» متهم شدند. حالا، درست در آستانه معامله‌ای دیگر، قرار است این رنج انسانی بخشی از یک بده‌بستان سیاسی باشد.
🔹تداوم حبس این دو شهروند بی‌گناه، نتیجه بخشی از سیاست‌های اهمال‌گرانه و مماشات‌گونه اروپا با جمهوری اسلامی است. تجربه‌های تلخ نشان داده است که دموکرات‌ترین حکومت‌های دنیا هم هنوز نفهمیده‌اند که با خرس نمی‌توان شطرنج بازی کرد! هر عقب‌نشینی در برابر گروگان‌گیری سازمان‌یافته جمهوری اسلامی، تنها چراغ سبزی است برای تداوم این جنایت و بازتولید آن علیه شهروندان بی‌دفاع دیگر.
🔹و در آخر یک پرسش بسیار اساسی: به فرض این که این معامله به نتیجه برسد و سیسیل کوهلر و ژاک پاریس در پی مبادله‌ی یک تروریست دیگر آزاد شوند؛ تکلیف سه سال حبس و آزار این دو انسان بی‌گناه چه خواهد شد؟ اگر بنا بر معامله بود چرا همان روز اول نکردید؟ سیسیل کوهلر زمانی که برای تعطیلات با همسرش به ایران رفت، ۳۷ ساله بود. او دیروز در زندان جمهوری اسلامی ۴۱ ساله شد. او، همسرش، سایر زندانی‌های دو تابعیتی و ۸۰ میلیون ایرانی گروگان حکومتی هستند بقایش تا امروز بسیار به مماشات غرب وابسته بوده است.
@ShirinEbadiofficial
مینا مشهدی مهدی را فراموش نکنیم
#آزادی_زندانیان_سیاسی
🌕امروز شنبه پنجم مهر ۱۴۰۴
🌕برابر با ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۵
@ShirinEbadiofficial
#آزادی_زندانیان_سیاسی
🌕امروز شنبه پنجم مهر ۱۴۰۴
🌕برابر با ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۵
@ShirinEbadiofficial