«Радая пабачыць прэзідэнта Зяленскага. Мы падтрымліваем Украіну і яе барацьбу за свабоду і незалежнасць. Бо ад Украіны залежыць і лёс Беларусі. Дзякуй прэзідэнту Зяленскаму за мужнасць і дамову працягваць камунікацыю».

«Падзякавала прэзідэнту Макрону за паслядоўную падтрымку дэмакратычнай Беларусі і салідарнасць з беларускім народам. Для нас вельмі каштоўна, што Францыя працягвае стаяць побач у змаганні за свабоду і правы чалавека».

«Яшчэ раз віншую з перамогай PAS на парламенцкіх выбарах!

Малдова — прыклад для ўсіх нас. Захапляюся вашым лідарствам, мужнасцю і адданасцю дэмакратычным каштоўнасцям.

Хачу выказаць словы падтрымкі малдаўскаму народу, які паказвае, што нават у складаных умовах можна ўпэўнена крочыць шляхам свабоды і еўрапейскай будучыні.

Мы натхняемся вашымі поспехамі і зычым Малдове быць моцнай, свабоднай і еўрапейскай дзяржавай. Будзем працягваць супрацоўніцтва і сяброўства паміж нашымі народамі».

«Сёння ва ўсіх беларускіх школах настаўнікі і настаўніцы прымаюць віншаванні напярэдадні Дня настаўніка, які адзначаецца ў нядзелю.

Дзень настаўніка — гэта не толькі прафесійнае свята, букеты кветак, бацькоўскія і дзіцячыя віншаванні. Гэта нагода для роздуму — кім ёсць сёння настаўнік і настаўніца ў Беларусі? Гэтая прафесія адыгрывае вызначальную ролю ў эканамічным поспеху, дабрабыту і бяспецы грамадства. Школа закладвае падмурак для гэтага толькі тады, калі яна выхоўвае асобу, здольную самастойна прымаць рашэнні, крытычна і крэатыўна мысліць. Але цяпер ці магчыма гэта ў Беларусі?

Ідэолагі рэжыму абвясцілі, што «настаўнік — гэта чалавек прэзідэнта». Дзяржава метадычна знішчае адукацыю на беларускай мове, дапусціла стварэнне праграмаў вайсковай падрыхтоўкі, мілітарысцкія летнікі і вайскова-патрыятычныя класы.

Я разумею, што сёння вельмі цяжка быць настаўнікам ці настаўніцай у Беларусі. Вас нагружаюць бясконцай справаздачнасцю, празмернай нагрузкай і кантролем з боку ўлады. Больш за 6 тысячаў настаўнікаў і настаўніц пазбавіліся працы праз рэпрэсіі, звыш 50 чалавек прайшлі праз пекла катаванняў у калоніях і на «хіміі», некаторыя і цяпер знаходзяцца за кратамі.

І сёння я хачу сказаць шчыры дзякуй тым, хто ў гэтых умовах захаваў прафесійную годнасць. У будучай вольнай Беларусі мы прыкладзём усе намаганні, каб адукацыя і навука стала асновай развіцця краіны, а настаўнікі — незалежнымі асобамі, прафесія якіх будзе сярод самых паважаных і прэстыжных у грамадстве».