جمعه ۱۹ اردیبهشت ساعت ۲ تا ۴ نمایشگاه کتاب هستم، مشتاق دیدار شما💚

🎧 شماره ۳۴: احساس می‌کنم زندگی‌ام به بطالت می‌گذرد!
#رادیو_چیرگی

📌درس‌ها و بینش‌های کوچینگ برای زندگی، شغل و رابطه معنادارتر از زبان آرسام هورداد

🔹در این فایل می‌شنوید:

✔️ احساس رنج و کلافگی از اختلاف بین آنچه می‌خواهم باشم و آنچه اکنون هستم!
✔️ پرورش حس هدفمندی، چارهٔ آسان و کارآمدِ احساس بطالت
✔️ پژوهش‌های معتبر می‌گویند: حس هدفمندی مساوی است با تغییرات مثبت شخصیتی
✔️حس هدفمندی چگونه شخصیت ما را تحت تأثیر مثبت قرار می‌دهد؟
✔️ آیا «من به‌خاطر شخصیتم نمی‌توانم منظم و هدفمند و عملگرا باشم» حرف درستی است؟

👈این فایل رو برای کسی که نیاز داره بفرستید

➕ دسترسی به فایل‌های صوتی قبلی
➕منبع مورد استفاده

🟪 @typeshenasi | typeshenasi.com

📅 ۱۳ تا ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۴

📌 وقت نکردید همهٔ مطالب کانال رو بخونید؟ عیبی نداره. اینجا به عناوینِ مهم‌ترین مطالبی که هفتهٔ قبل در کانال منتشر شده دسترسی دارید؛ مروری کنید و ببینید هر عنوانی که براتون جذاب‌تر بود، به اون برسید:

#مرورهفته

📝 مقاله PDF: خوشبختی؛ نگاهی نو به زندگی خوب
🎧 فایل صوتی: تیپ‌های شخصیتی MBTI استرس را چگونه تجربه می‌کنند؟
📊 خودارزیابی: سؤال‌هایی برای افزایش بینش و خودشناسی
🗒 ترجمه: مهم‌ترین عامل پیش‌بینی‌کنندهٔ موفقیت
🎧 فایل صوتی: چرا برخاستن و به هدف رسیدن را دردناک و پردرسر می‌بینیم؟
📝 یادداشت: حیاتی‌ترین مهارت در روابط اجتماعی
🎧 فایل صوتی: احساس می‌کنم زندگی‌ام به بطالت می‌گذرد!


توی کامنت‌ها بنویسید کدوم مطلب هفته براتون جذاب‌تر بود؟ تا راهنمای افرادی بشه که میخوان مروری روی مطالب داشته باشند⬇️

@typeshenasi
typeshenasi.com

🎧 شماره ۱۲۸: چرا MBTI همچنان مفید است و به‌طور گسترده استفاده می‌شود؟
#رادیو_mbti

🔹توضیحات آرسام هورداد، کوچ شخصیت‌شناسی MBTI

📌موضوعات مورد بحث:

✔️مقایسه دو مدل شخصیت: Big-5 و MBTI در یک کلام
✔️چه زمانی از Big-5 و چه زمانی از MBTI استفاده می‌کنیم؟
✔️وقتی دقت اندازه‌گیری و روان‌سنجی مهم است، Big-5 تقریباً رقیب ندارد
✔️وقتی از خودشناسی صحبت می‌کنیم، MBTI چارچوب روشن و الهام‌بخشی ارائه می‌کند
✔️تیپ‌شناسی MBTI، نقشه‌راه رشد و خودشناسی ارائه می‌کند
✔️نقشه راه یعنی به همان اندازه که از نقاط قوتم آگاهم، نقاط ضعفم را هم بدانم
✔️هیچ مدلی کامل نیست، باید کاربردها را بدانیم و از کاستی‌ها آگاه باشیم

👈این فایل رو دوست داشتید؟ برای کسی که نیاز دارد بفرستید

➕اگر با MBTI آشنا نیستید اول این سه فایل رو گوش بدید:
https://www.typeshenasi.com/?p=15660
https://www.typeshenasi.com/?p=15545
https://www.typeshenasi.com/?p=15536

🟣 پشتیبانی تلگرام برای ثبت‌نام: @typeshenasi_support

🟪 @typeshenasi | typeshenasi.com

🟣 بدان که کی هستی، و بشو آن کسی که هستی!

📌اهمیت خودشناسی:

برای داشتن یک زندگی رضایت‌بخش، باید خودتان را بشناسید. یعنی حداقل در این سه مورد به شناخت خوبی از خودتان رسیده باشید:

۱. گرایش‌ها و علاقه‌مندی‌هایم (چیزهایی که مرا به وجد می‌آورند)
۲. نقاط قوت و نقاط ضعفم (کارهایی که ذاتاً در آن‌ها خوب یا ضعیف هستم)
۳. ارزش‌های زیربنایی‌ام

شما یک فرد منحصربه‌فرد به دنیا آمده‌اید و سرنوشت شما در زندگی این است که بدانید چه کسی هستید و چه چیزی شما را از دیگران متمایز می‌کند. باید دائماً در پی کشف این باشید که «عامل تمایز» من با دیگران چیست؟ آن کیفیت منحصربه‌فردی که از من بیرون می‌آید چیست و چه شکلی است؟

مثلاً اگر ۱۰ نفر یک مقاله را بخوانند، به احتمال زیاد هر کدام به شکل متفاوتی آن مقاله را ارائه می‌کنند، هر کدام به قسمت‌های متفاوتی توجه می‌کنند، چون بخش‌های متفاوتی از این مقاله توجه آن‌ها را جلب می‌کند. این یعنی منحصربه‌فردی و این منحصربه‌فردی کلید جهش‌های بعدی شماست. (بعضی‌ها این منحصربه‌فردی را نادیده می‌گیرند و می‌خواهند شبیه فرد دیگری شوند. برای همین کم‌کم ارتباط با صدای یکتای درونی‌شان را از دست می‌دهند و آن صدا خاموش می‌شود.)

📌 چالش‌های خودشناسی:

فرهنگ امروزی، با برجسته شدنِ رسانه‌های اجتماعی و نظرات دیگران، خودشناسی را دشوارتر کرده است. چرا؟ چون توجه ما مدام به بیرون است، نه درون. مدام در حال اسکرول کردنِ بی‌هدف هستیم. مدام به این توجه می‌کنیم که دیگران چه می‌گویند، دیگران چه می‌خواهند. در این حالت «خود» دیگر معنا ندارد که بخواهم آن را بشناسم!

از طرف دیگر صداهای والدین، معلمان، همسالان و فرهنگ غالب می‌توانند صدای درونی شما را خاموش کنند. چرا؟ چون این افراد با انتظاراتی که از ما دارند به مسیر ما جهت می‌دهند و خیلی اوقات ممکن است این جهت با ذات و سرشت ما هماهنگ نباشد. وظیفهٔ شما این است که نگذارید این صدا خاموش شود و پیوسته تلاش کنید ارتباط با این صدا را حفظ کنید. اگرچه این کار سخت و زمان‌بر است.

📌فرایند خودشناسی:

خودشناسی یک فرایند زمان‌بر است و نمی‌توان در یک روز یا یک هفته به آن رسید. گاهی سال‌ها تجربه و مهارت‌آموزی لازم است تا بفهمید دقیقاً به چه چیزی گرایش دارید. پس تجربه‌اندوزی را با این بهانه که «صبر می‌کنم تا ببینم برای چه کاری ساخته شده‌ام» متوقف نکنید. شما در مسیر پیش بروید، کم‌کم یک جایی از مسیر قطعات پازل کنار هم جفت‌و‌جور خواهند شد. به زمان آن فکر نکنید.

برای خودشناسی، باید به درون خود نگاه کنید و به صداهای درونی خود گوش دهید. این اتصال دوباره به صداهای درونی نیز زمان‌بر است و باید صبور باشید. اما «اقدام» به این فرایند سرعت می‌بخشد. چون اقدام به «بازخورد» می‌انجامد و بازخورد ذهن ما را یک قدم روشن‌تر و شفاف‌تر می‌کند.

ژورنال‌نویسی، توجه به چیزهایی که دوست دارید و از آن‌ها متنفر هستید، و درک تفاوت‌های خود با دیگران می‌تواند به شما در این فرایند کمک کند.

آرسام هورداد - کوچ رشد فردی
بر اساس: Know Who You Are to Become Who You Are

✅ لینک خرید کتاب چیرگی با ۱۵٪ تخفیف: (کد: BK4) (روی کد بزنید کپی میشه)
https://nashrenovin.ir/product/mastery-book-by-robert-greene/

🟪 @typeshenasi | typeshenasi.com

🎧 شماره ۱۲۹: چهار ویژگی شخصیت‌های شهودی در MBTI
#رادیو_mbti

🔹توضیحات آرسام هورداد، کوچ شخصیت‌شناسی MBTI

📌موضوعات مورد بحث:

✔️نگاه نمادین و استعاری به واقعیت
✔️ باز شدن تب‌های جدید ذهنی هنگام تفکر
✔️ قطعیت نسبت به درک و دریافت درونی خود، و در عین حال گاهی:
✔️تردید نسبت به برداشت‌های شهودی‌شان
✔️انگیزه گرفتن و شارژ شدن با «الهام‌ گرفتن»

❌تذکر: صرفاً ویژگی‌های مطرح‌شده در این فایل برای تشخیص شخصیت خودتان یا دیگران کافی نیست. مراقب باشید برچسب نزنید.

👈این فایل رو دوست داشتید؟ برای کسی که نیاز دارد بفرستید

➕اگر با MBTI آشنا نیستید اول این سه فایل رو گوش بدید:
https://www.typeshenasi.com/?p=15660
https://www.typeshenasi.com/?p=15545
https://www.typeshenasi.com/?p=15536

🟣 پشتیبانی تلگرام: @typeshenasi_support

🟪 @typeshenasi | typeshenasi.com

✍️این‌که در طول مسیر به چه چیزی تبدیل می‌شوی مهم‌تر است!

ما قرار نیست به همه آن‌چه می‌خواهیم برسیم، شاید اصلاً قرار نیست به «چیزی» برسیم، شاید انتهای این مسیر، اصلاً چیزی انتظار ما را نمی‌کشد که ما این‌طور باولع دنبالش هستیم؛ دنبال چیزی که فقط در ذهنمان وجود دارد. شاید همه ماجرا اصلاً نه در «رسیدن» بلکه در «رفتن» و پاگذاشتن در مسیر باشد، فارغ از اینکه نتیجه چه خواهد بود، آیا موفق می‌شوم یا نه، آیا از فلانی بالاتر می‌روم یا نه، آیا فلان دارایی یا پول یا شخص را به‌دست می‌آورم یا نه… و هزاران سؤال سرسام‌آورِ دیگر درباره «نتیجه».

اصلاً شاید کارِ ما فهمِ نتیجه نباشد! ما، شاید فقط برای این این‌جاییم که «مسیر» را بسازیم و شکل دهیم. شاید اصلاً چیزی آن انتها وجود ندارد که این‌طور ذهنمان را درگیرش کرده‌ایم.

نمی‌گویم نتیجه وجود ندارد، و نباید درباره‌اش فکر کرد، بحث این است که شاید توجهِ خالی به نتیجه، ما را از رسیدن به آن دورتر کند!

آن‌چه به نتیجه نهایی شکل می‌دهد کاری است که حالا انجام می‌دهی، کیفیتی است که الان از خودت نشان می‌دهی، خروجی‌ای است که الان خلق می‌کنی. این‌هاست که نتیجه را می‌سازد، نه فکر کردن درباره آن و درگیر شدن با آن.

ذهنی فارغ از نتیجه ذهنی است که لحظه را درمی‌یابد. سِنِکا روزی گفت: «لحظاتی از عمرمان که گذشته اکنون در چنگال مرگ است، او هر لحظه انتظار ما را می‌کشد.» و هدر دادن عمر چیزی نیست جز «اندیشیدن درباره آینده»، به جای این‌که به آینده فکر کنی آن را بساز.

ارادتمند
آرسام هورداد

دیدگاه، نظر یا تجربه‌ای اگر دارید زیر همین مقاله برایم بنویسید

🎧فایل صوتی مرتبط: چرا باید ویژن داشته باشیم؟
https://www.tg-me.com/typeshenasi/2392

🟪 @typeshenasi | typeshenasi.com

🟣 ۸ نکته برای از دست ندادن انگیزه در طول مسیر

وقتی قدم توی یه مسیر مشخص می‌ذاریم، ممکنه خیلی زود و با مواجهه با اولین موانع دلسرد بشیم و حتی وسوسه بشیم میدون رو خالی کنیم یا جا بزنیم. این حالت کاملاً طبیعیه ولی میشه مدیریتش کرد. این هشت تا نکته رو مرور کنید برای روزهایی که اون انگیزهٔ اولیه کم‌رنگ میشه:

۱. سکون و رکود‌های مقطعی رو بپذیر و از پیش براش آماده باش. بپذیر که پیشرفت خطی و مداوم نیست، یه جاهایی متوقف میشی، یه جاهایی سرعتت کندتر میشه و این طبیعیه. ذهنت رو براش آماده کن.

۲. بپذیر که همه بازی دست تو نیست، همه عوامل در اختیار تو نیست. موفقیت به عوامل بیرونی هم ربط داره. طبیعیه که یکی با موقعیت بهتر، خانواده‌ای همدل‌تر و روابطی امن‌تر، زمینهٔ مساعدتری برای پیشرفت داشته باش. با آگاهی از این موضوع، محیطت رو هوشمندانه مدیریت کن و توی بی‌انگیزگی‌ها تمرکزت رو بذار روی چیزهایی که از دست تو برمیاد، نه چیزهایی که کنترلی روی اون‌ها نداری.

۳. مانع و شکست نقطه پایان تلاش نیست، نقطه شروع ارزیابی و تفکر و اصلاح و بهبوده و برگشت دوباره به مسیره.

۴. توی مسیر ترس‌هایی خواهی داشت. تسلیم شدن در برابر ترس باعث میشه حرکتت متوقف بشه. مواجه شدن با ترس و کار کردن روی خودت منجر میشه به تداوم حرکت. مواجه شدن با ترس یعنی پیدا کردن راه‌حل، یعنی حل مسئله، یعنی تضمین پیشروی.

۵. تعادل زندگی مهمه:‌ فقط دستاورد و تارگت زدن مهم نیست، تو هم باید حالت خوب باشه، سلامتی و روابطت و رابطه با خودت هم باید خوب باشه تا دستاوردهات تداوم داشته باشند. اگه اینا خوب نباشند دستاوردها هم تداوم ندارند.

۶. چشمت فقط به نقطه پایانی نباشه، پیشرفت‌های کوچیک رو هم ببین و ازشون لذت ببر، پیشرفت‌های کوچیک بهت میگن مسیرت درسته و ذره‌ذره داری میرسی به اونجایی که باید برسی. باید از پیشرفت‌هات کیف کنی، ازشون لذت ببری (البته نه اینکه پنج روز واسه یه پیشرفت کوچیک خوشحالی کنی)

۷. بپذیر زندگی پیچیده است و هر مسئله لایه‌های مختلفی داره که ما همه‌اش رو نمی‌بینیم یا اون لحظه از همه جوانب آگاه نیستیم، پس اگه هر کاری می‌دونستی رو کردی اما بازم نشد، زیادی به خودت سخت نگیر.

۸. هر لحظه درگیر نتیجه نهایی نباش، تمام فکر و ذکرت نشه نتیجه نهایی. تمرکزت رو جابه‌جا کن و به تک‌تک قدم‌ها توجه کن. جمع تک‌تک قدم‌ها تو رو به نتیجه نهایی می‌رسونه. ما باید ذهن‌مون رو عادت بدیم که از «همین که دارم حرکت می‌کنم» انگیزه بگیره، نه اینکه فقط منتظر دستیابی به نتیجه‌ای بی‌نقص باشه تا از موفقیت لذت ببره.

کدوم نکته براتون بینش‌دهنده‌تر بود؟

آرسام هورداد
کوچ رشد فردی

بر اساس: How to Stay Motivated on Your Self-improvement Journey

👈 اگه این مطلب رو دوست داشتید، برای عزیزان‌تون بفرستید
نظراتتون رو توی کامنت‌ها برام بنویسید (کامنت‌ها برای عموم بازه)

🟪 @typeshenasi | typeshenasi.com

ذهن شما در برابر طوفان هیجاناتتان، آسیب‌پذیر است. اما شما اغلب در کوران سختی‌ها و چالش‌ها متوجه این نقطه ضعف می‌شوید؛ درست همان لحظه‌ای که بیش از هر زمان دیگری به قدرت و قوّت نیازمندید. آنچه شما را برای رویارویی با تب و تاب نبرد زندگی به بهترین شکل آماده می‌کند، نه دانش بیشتر است و نه هوش سرشارتر.

آنچه باعث قوی‌تر شدن شما می‌شود و توانایی مهار هیجاناتتان را بالا می‌برد، انضباط درونی و صلابت (تسلیم‌ناپذیری) است.

این مهارت آموختنی نیست و کسی نمی‌تواند آن را به شما تعلیم دهد؛ با مطالعه صِرف هم به دست نمی‌آید. همچون هر مهارت دیگری که نیازمند نظم و ترتیب است، این توانایی نیز تنها از طریق ممارست، کسب تجربه، و حتی چشیدن طعم اندکی سختی حاصل می‌شود.»

رابرت گرین

✅ لینک خرید کتاب قوانین سرشت انسان:
https://nashrenovin.ir/product/the-laws-of-human-nature-robert-greene/

🟪 @typeshenasi | typeshenasi.com

دیروز مقاله ارزشمندی از Psychology Today می‌خوندم که اینجا یادداشتی بر اساس اون مقاله براتون نوشتم.

یکی از قسمت‌های مقاله می‌گفت اینکه بپذیریم موفقیت فقط به ارادهٔ ما بستگی نداره و تابع عوامل بیرونی هم هست، باعث حفظ انگیزه در بلندمدت میشه.

شاید این سؤال پیش بیاد که چطور پذیرش اون نکته، منجر به چنین دستاوردی میشه و اساسا این دو چه ربطی به هم دارند؟ اینجا می‌خوام ۴ دلیل بیارم که چرا پذیرش اینکه موفقیت به عوامل بیرونی هم برمی‌گرده در بلند مدت باعث حفظ انگیزه و پا پس نکشیدنه.

📌 واقع‌گرایی، جایگزین توهم کنترل مطلق

اگر باور داشته باشی که رشد صددرصد در کنترل توست، به‌محض مواجهه با مانع بیرونی (مثلاً حمایت‌نشدن، مشکلات مالی، یا روابط تخریب‌گر)، دچار فروپاشی انگیزشی می‌شی چون فکر می‌کنی «من ناکامم».

اما اگر بدونی که مسیر رشد، تعامل پیچیده‌ای بین خودت و شرایط بیرونیه، اون شکست بیرونی دیگه «ناتوانی شخصی» به‌حساب نمیاد؛ بلکه فقط یکی از متغیرهای بازیه.

✅ درک عوامل بیرونی = محافظت از انگیزه در برابر سرزنش بی‌رحمانهٔ درونی

📌 ایجاد شفقت به خود و خودآگاهی روانی

وقتی بدونی که شرایط اجتماعی، سطح دسترسی به منابع، یا فضای خانوادگی روی رشد تأثیر می‌ذاره، می‌تونی:

درک عمیق‌تری از مسیرت پیدا کنی،
از خودت دلخور نباشی،
و به‌جای خودزنی، تمرکز رو بذاری روی چیزهایی که واقعاً می‌تونی تغییر بدی.

✅ درک عوامل بیرونی = حفظ انرژی روانی برای اقدام، نه سوختن در احساس گناه

📌 توسعه دید سیستمی به موفقیت

این دید باعث می‌شه به‌جای این‌که بگی «من بی‌انگیزه‌ام»، بفهمی که شاید مثلاً:

ارتباطاتت دارن انگیزه‌ات رو خاموش می‌کنند،
الگوی موفقی نزدیکت نیست که ازش الهام بگیری،
یا محدودیت‌های محیطی باعث فشارهای پنهان روی روانت شدن.

در نتیجه، انگیزه‌ات از حالت «فشار به خود» به حالت «بازطراحی محیط و منابع» می‌ره — که واقع‌گرایانه‌تر و مؤثرتره.

✅ درک عوامل بیرونی = انتقال از خودمقصرپنداری به مهندسی رشد

📌 حفظ امید در برابر بی‌عدالتی

در جهانی که نابرابری زیاده، اگر فکر کنیم همه چیز فقط به «تلاش شخصی» ربط داره، در مواجهه با شکست‌ها دچار احساس شکست و بی‌ارزشی می‌شیم.

اما اگر بدونیم که مثلاً کسی که در خانواده‌ای رشد کرده که همیشه تشویق شده و به بهترین منابع دسترسی داشته، طبیعتاً راحت‌تر رشد می‌کنه، اون وقت شکست خودمون رو «کامل‌ترین معنای شکست» نمی‌دونیم.

✅ درک عوامل بیرونی = حفظ انگیزه در جهانی نابرابر، بدون از دست دادن عزت‌نفس

🔴جمع‌بندی:

وقتی ما تأثیر عوامل بیرونی رو درک می‌کنیم، انگیزه‌مون از یک موجود شکننده و وابسته به نتیجه، تبدیل می‌شه به یک نیروی منعطف، هوشمند، و بادوام.

در واقع، پذیرش تأثیر عوامل بیرونی، نه‌تنها انگیزه رو کم نمی‌کنه، بلکه اون رو از حالت شکنندهٔ فردگرایانه خارج می‌کنه و به یک انگیزهٔ بالغ، سازگار، و مقاوم تبدیل می‌کنه.

آرسام هورداد
کوچ رشد فردی

🟪 @typeshenasi | typeshenasi.com

امروز مقاله‌ای خوندم از مجلهٔ ارزشمند Greater Good که پروژهٔ دانشگاه Berkeley است. در مورد اینکه چه چیزی باعث معنادار شدن زندگی ما میشه و ما چه ذهنیتی در برابر معنای زندگی باید داشته باشیم.

نکات خیلی جالبی داشت که در یک مقاله براتون توضیح میدم. احتمالا فردا یا پس‌فردا منتشر میشه.✌🏻

👈مقاله رو از اینجا بخونید:
https://www.tg-me.com/typeshenasi/4221

🟪 @typeshenasi | typeshenasi.com

🟣 ۳ فایدهٔ بزرگ معنا برای انسان‌های معمولی با دغدغه‌های واقعی

اینکه معنای زندگی من چیه؟ یه سؤال خیلی مبهم و تخیلی به نظر می‌رسه که احتمالاً جواب روشنی نداره.

پس باید این رو به یک پرسش ملموس و معنی‌دار تبدیل کنیم. برای این کار، اینجوری به موضوع نگاه کنید: مسئله اینه که معنای زندگی در شرایط بخصوصی که تو الان درش قرار داری، برای تو چیه؟

در واقع معنای زندگی خودش رو در کارها، فعالیت‌ها و اقداماتی نشون میده که ما آگاهانه و عامدانه انتخاب می‌کنیم برای زندگی‌مون انجام بدیم.

با این نگاه، معنا به اولویت‌های زندگی تو، و اینکه وقتت رو چجوری می‌گذرونی و صرف چه چیزهایی می‌کنی برمی‌گرده.

دکتر پنینیت روسو نتزر اسم این مفهوم رو گذاشت: «اولویت دادن به معنا در زندگی» - prioritizing meaning
سؤال کلیدی اینه که در زندگی روزانه‌ات چقدر جا باز کردی برای ارزش‌های عمیقت یا کارهایی که برات معنی‌دار هستند؟ و آيا اصلاً به چنین فعالیت‌هایی بها می‌دی یا برعکس، مشغول کارهایی هستی که هیچ تناسب و هم‌سویی با اون چیزی که واقعاً برات مهمه ندارند؟

از طرفی یافته مهم پژوهش دکتر پنینیت نشون میده افرادی که در عمل جا برای فعالیت‌های معنادار در زندگی‌شون باز می‌کنند، واقعاً احساس رضایت بیشتری دارند و احساسات منفی کمتری رو نسبت به دیگران تجربه می‌کنند.

نکته مهم و ارزشمند دیگه‌ای که میشه از این پژوهش یاد گرفت اینه که ما نه‌تنها باید برای «فعالیت‌های معنادار» در زندگی‌مون وقت بذاریم بلکه باید آگاهانه دنبال «فعالیت‌های مثبت» هم بریم و برای اونا برنامه‌ریزی کنیم.

این یعنی تا جایی که می‌تونیم فعالیت‌های خوشایندی که هم‌زمان معنی‌دار هم هستند رو در زندگی تجربه کنیم. این خیلی بهتر از اینه که مدام سعی کنیم «حس خوب» داشتیم باشیم.

حالا فایدهٔ این چیه؟ این همون نکتهٔ طلاییِ این پژوهشه:

کنترل اقدامات، ساده‌تر، مؤثرتر و سازنده‌تر از کنترل احساسات هستند. و این همون چیزیه که به ما احساس عاملیت (agency) و توانمندی (empowerment) میده.

📌که در نهایت این مزایا رو به همراه داره:

۱. حس کنترل داشتن روی زندگی خودم، که یه تجربهٔ بی‌نظیره
۲. احساس اینکه من می‌تونم تغییر ایجاد کنم (حتی کوچک)
۳. رها شدن از چرخهٔ نشخوار فکری

آرسام هورداد
کوچ توسعهٔ فردی

بر اساس: Why You Should Prioritize Meaning in Your Everyday Life

🟪 @typeshenasi | typeshenasi.com

💬بحث و گفتگو:

به نظر شما چطور می‌تونیم یک شغل یا مهارت رو مال خودمون کنیم؟ توی کامنت‌ها بنویسید👇

https://www.tg-me.com/typeshenasi/3833

📅 ۲۰ اردیبهشت تا ۲ خرداد ۱۴۰۴ (دوهفته)

📌 وقت نکردید همهٔ مطالب کانال رو بخونید؟ عیبی نداره. اینجا به عناوینِ مهم‌ترین مطالبی که طی دو هفتهٔ قبل در کانال منتشر شده دسترسی دارید؛ مروری کنید و ببینید هر عنوانی که براتون جذاب‌تر بود، به اون بپردازید:

#مرورهفته

🎧فایل صوتی: چرا MBTI همچنان مفید است؟
✍️ یادداشت: بدان که کی هستی، و بشو آن کسی که هستی!
🎧فایل صوتی: چهار ویژگی شخصیت‌های شهودی در MBTI
✍️ یادداشت: این‌که در طول مسیر به چه چیزی تبدیل می‌شوی مهم‌تر است!
✍️یادداشت: ۸ نکته برای از دست ندادن انگیزه در طول مسیر
💬ترجمه: دربارهٔ سرسختی ذهنی، ویژگی انسان‌هایی با شخصیت قوی
✍️یادداشت: بپذیر که موفقیت و دستاورد به عوامل بیرونی هم وابسته است!
✍️یادداشت: ۳ فایدهٔ بزرگ معنادار زیستن

توی کامنت‌ها بنویسید کدوم مطلب هفته براتون جذاب‌تر بود؟ تا راهنمای افرادی بشه که میخوان مروری روی مطالب داشته باشند⬇️

@typeshenasi
typeshenasi.com

#یادداشت

و دلیل بسیاری از سردرگمی‌های ما این است که گاهی، بین این دو مرز بسیار باریکی است. و این مرز باریک می‌تواند انرژی ما را هدر دهد، سوخت ما را برای ادامه مسیر بسوزاند و دورنمای ما را تیره و تار کند.

اما بگذار بگویم: سردرگمی تقصیر تو نیست. ولی اینکه در سردرگمی بمانی یا تصمیم بگیری بر این سردرگمی نقطهٔ پایانی بگذاری، کاملاً به انتخاب تو بستگی دارد.

برای خودت متر و معیارهای مشخص تعریف کن و بر اساس تجربه و ژرف‌اندیشی تصمیمی قاطع بگیر. اما اشتباه است اگر به شهود و ندای درونت بی‌توجهی کنی. همهٔ این‌ها را با هم جمع کن و ببین قطب‌نمای درونی‌ات کدام مسیر را نشان می‌دهد. قدم در مسیر بگذار و مسئولیت همه چیز را بر عهده بگیر. راه ساده‌ای نیست، ولی «تو» را به آدمی تبدیل می‌کند که باید بشوی.

ارادتمند
آرسام هورداد
🟪 @typeshenasi | typeshenasi.com

📌کسانی که اون‌قدر به نظر دیگران اهمیت و وزن میدن که احساس می‌کنن مرجعیتِ درونی خودشون رو گم کردند، این فایل صوتی رو گوش بدن...

توی این فایل هم یک معیار خوب برای تجربهٔ رضایت درونی عمیق گفتم، هم دربارهٔ اهمیتِ تقویتِ «مرجع درونی» حرف زدم.

آیا شما مرجع درونی قوی‌ای دارید یا نظر دیگران براتون بیش‌از‌اندازه مهمه؟

🔗https://www.tg-me.com/typeshenasi/3830

🟪 @typeshenasi | typeshenasi.com

🟣 چگونه با ندای درون خود ارتباط برقرار کنیم؟

۱. جدی گرفتن افکار و ایده‌های خود

گاهی اوقات خیلی از ما در همین مرحله کم می‌آوریم. زیرا عادت نکرده‌ایم ایده‌هایمان را جدی بگیریم. دلیل آن هر چه باشد مهم نیست- ممکن است در کودکی حرفی زده‌ایم و تمسخر شدیم، و سپس تصمیم گرفتیم به آن‌چه به ذهنمان می‌رسد اعتماد نکنیم و در عوض به حرفِ بزرگ‌ترها گوش دهیم- و حالا این بزرگ‌ترها تبدیل شده‌اند به جامعه، دلسوزان و مصلحان اجتماعی، معلم‌ها و واعظان و روحانیون و ... و ما حس می‌کنیم باید دنباله‌روی اینان باشیم تا رستگار شویم. نه! قدم اول این است: تو باید خودت را، و آن‌چه از ذهن و دلت رد می‌شود را جدی بگیری. آن را معتبر و ارزشمند بدانی و در پیِ پخته‌تر کردنِ آن باشی.

۲. ردیابی ایده‌ها (ردش را بزن!)

گاهی اوقات درون خیلی از ما پُر می‌شود از صداهای مزاحم. صداهای مزاحمی که می‌خواهند به هر نحوی که شده ما را به آن راهی هدایت کنند که خودشان درست می‌دانند. از خانواده، و عزیزترین دوستان بگیر تا آموزگاران و رسانه‌ها. به‌تدریج خود ما هم یا از روی ترس یا به هر دلیل دیگری، تن به تبعیت از آن‌ها می‌دهیم و همین می‌شود که این‌ صداهای مزاحم در ذهن‌مان پررنگ‌تر می‌شوند. نتیجه؟ کم‌رنگ شدن ندای درونی و قطع ارتباط من با آن. راهکار این است که همیشه و هر لحظه آماده و مترصد این باشیم که کوچک‌ترین ایدهٔ در حالِ عبور از ذهن‌مان را «ردیابی» کنیم، کمی آن را مزه‌مزه کنیم و عیارش را بسنجیم. شاید اوایل چیز دندان‌گیری نصیب‌مان نشود اما به تدریج این نداها پررنگ‌تر و قوی‌تر می‌شوند و گویی ارتباط محکم‌تری با ما برقرار می‌کنند.

۳. اقدام در راستای ایده‌ها

فقط ردیابی رشتهٔ افکار کافی نیست. ما باید پس از ارزیابیِ این رشته افکار، درشت‌هایشان را سوا کنیم، بیرون بیاوریم و اقدامی هر چند کوچک در راستای آن انجام دهیم. منظورم از درشت‌ترینِ ایده‌ها، آن ایده‌ای است که بیش از همه تو را قلقلک می‌دهد و کششی خاص در دلت ایجاد می‌کند. ما تا پیش از این، متوجه کشش‌هایمان نمی‌شدیم زیرا صدای درون را نمی‌شنیدیم، اما کم‌کم که عادت به شنیدن صداهای درون سرمان کنیم، می‌توانیم تشخیص دهیم کدام ایده در ما کششِ‌بیشتری نسبت به بقیه ایجاد می‌کند.

۴. تبدیل کردن ایده به خروجیِ ملموس

فقط ردیابی ایده و اقدام کردن در راستای آن کافی نیست. اقدام تو در نهایت باید منجر به «خلق» شود. خلقِ چیزی مرتبط با آن ایدهٔ اولیه. در این مرحله کیفیتِ آن‌چه خلق می‌کنی کم‌ترین اهمیت را دارد. فعلاً قرار است تو ذهنیتی ملموس و عملی درباره ایده‌ات به دست بیاوری و این فقط با خلق اولین خروجی حاصل می‌شود. وقتی خروجی را بیرون دادی نوبت ارزیابی است.

۵. ارزیابی و طی کردن دوبارهٔ این مراحل

پس از ارزیابیِ خروجی، تو به شکل واضح و روشن می‌توانی ایده‌ات را قضاوت کنی. این‌که آیا واقعا آن برق و کشش اولیه واقعی بود یا نه؟ این‌که اگر بخواهی این مسیر را ادامه دهی و این بار خروجی را بهتر کنی، باید روی کدام جنبه‌ها و مؤلفه‌ها تمرکز کنی؟ چه موانعی سر راهت قرار دارد؟ چه فرصت‌ها و امکاناتی پیشِ رویت هست و ... همهٔ این‌ها را فقط بعد از مرحلهٔ ۴ می‌توانی بفهمی و شگفت‌انگیز است که بسیاری از آدم‌ها قبل از مرحلهٔ یک به جواب این پرسش‌ها می‌اندیشند.

📌مثال: ایده‌ای به ذهنت می‌رسد و احساس می‌کنی می‌خواهی کتابی ترجمه کنی، زبانت در حد متوسط است و تجربهٔ قبلی هم نداری. الان درست لحظه‌ای است که باید سه گام بعدی را برداری. پی فلسفه‌بافی و گشتن دنبال چراییِ این موضوع نباش! خودت را با سؤالاتی مثل این‌که: «آیا برایم مناسب است؟» «آیا نان و آب دارد؟» «آیا از پسش بر می‌آیم؟» «نکند مسخره شوم؟!» و ... مشغول نکن. ایده‌ای به ذهن تو رسیده! این اتفاقی به غایت مبارک است؛ جنس ایده لطیف است، نوعی ظرافت اثیری دارد، او را با این پرسش‌های صدمن‌یه‌غاز به کشتن نده. لطافت ایده‌ات را در آغوش بگیر و آن را بپروران و سپس نسخهٔ اولیه آن را به دنیا بیاور.

ارادتمند
آرسام هورداد

🟪 @typeshenasi | typeshenasi.com

✍️دنبال رشد و توسعه شخصیت هستی؟ کارکرد دوم شخصیتت را دریاب!

همان‌طور که احتمالاً می‌دانید کارکرد غالب برای هر تیپ شخصیتی نقش اصلی را بازی می‌کند. در واقع نقطه قوت اصلی ما به ویژگی‌های کارکرد غالبمان برمی‌گردد. ما در استفاده از ویژگی‌های کارکرد غالب توانمند هستیم و با آن احساس راحتی می‌کنیم و در واقع کارکرد غالب اصلی‌ترین ابزاری است که در اختیار ماست.

اما وقتی وارد زندگی می‌شویم، در عمل باید مهارت‌ها و ویژگی‌های بیشتری را در خودمان پرورش دهیم و روی خودمان بیشتر کار کنیم. این درست نیست که صرفاً محدود به کارکرد غالب شویم و فقط از نقطه قوت‌های آن استفاده کنیم. برای رشد و پیشرفت و رسیدن به دستاوردهای مشخص در زندگی لازم است علاوه بر ویژگی‌های ذاتی‌ای که داریم مهارت‌های مشخصی را هم به مرور زمان یاد بگیریم و در خودمان پرورش دهیم.

ادامه مقاله را از اینجا بخوانید👈
https://www.typeshenasi.com/?p=14023

✅دوره آموزشی مرتبط: دوره جامع شخصیت‌شناسی به روش یونگ، با تدریس و مربی‌گری آرسام هورداد

🟪 @typeshenasi | typeshenasi.com

متن کامل را از این‌جا بخوانید:
https://www.tg-me.com/typeshenasi/3815

🟪 @typeshenasi | typeshenasi.com

📌 فقط با رفتن به بیرون از منطقهٔ امن رشد نمی‌کنی!

بعید است با بی‌محابا رفتن به خارج از منطقهٔ امن رشدی اتفاق بیفتد.
قرار نیست همین که دل به دریا بزنی و از منطقهٔ امن خودت خارج شوی، معجزه‌ای رخ دهد و دگرگون شوی یا مهارت‌هایت ناگهان توسعه پیدا کنند و آدم دیگری بشوی.
خارج شدن از منطقهٔ امن زمانی رشد و چیرگی می‌آورد که با ابزار و منابعی که در درون داری - هرچند ناقص و هرچند ناپخته - پا به خارج از منطقهٔ امنت بگذاری.
از آنچه «داری» بهره بگیر. آنچه تو داری را دیگری ندارد و قرار هم نیست داشته باشد.
آنچه تو داری همان چیزی است که در مبارزات و سیلی‌های روزگار نجات‌بخشت می‌شود.
اصلاً فلسفهٔ خارج شدن از منطقهٔ امن این است که پیوسته، در مسیر، توانمندی‌هایت را رشد دهی. نه اینکه آن بیرون تأثیر معجزه‌آسایی داشته باشد!

ارادتمند
آرسام هورداد

#درون_نگری_و_بینش

🟪 @typeshenasi | typeshenasi.com