واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند
چون به خلوت می‌روند آن کارِ دیگر می‌کنند

مشکلی دارم، زِ دانشمندِ مجلس بازپرس
توبه‌فرمایان، چرا خود، توبه کم‌تر می‌کنند؟

گوییا باور نمی‌دارند روزِ داوری
کاین همه قَلب و دَغَل در کارِ داور می‌کنند

یا رب این نُودولَتان را با خَرِ خودْشان نشان
کاین همه ناز از غلامِ تُرک و اَسْتَر می‌کنند

ای گدای خانِقَه، بَرْجَه که در دِیرِ مُغان
می‌دهند آبی که دل‌ها را توانگر می‌کنند

حُسنِ بی‌پایان او، چندان که عاشق می‌کُشد
زمرهٔ دیگر به عشق از غیب سَر بَر می‌کنند

بر درِ می‌خانهٔ عشق ای مَلَک، تسبیح گوی
کاَندر آن جا، طینَتِ آدم مُخَمَّر می‌کنند

صبح‌دم از عرش می‌آمد خروشی، عقل گفت:
«قُدسیان گویی که شعرِ حافظ از بَر می‌کنند»

🎖«گزاردن» زمانی به کار می‌رود که منظورمان «اداکردن»، «به‌جای‌آوردن»، «ارائه‌کردن»، «اجراکردن» یا «انجام‌دادن» باشد.

گل بستان را چنان‌که دانی، بقایی و عهد گلستان را وفایی نباشد (گلستان سعدی).

انقلاب فرانسه در سال ۱۷۸۹م آغاز و به سرنگونی نظام سلطنتی انجامید.

۱) واژۀ پایان‌یافته به «ء» (مانند «شیء» و «جزء») به‌علاوۀ «-ی» چگونه نوشته می‌شود؟ این‌گونه: شیئی، جزئی.

۲) واژۀ پایان‌یافته به «أ» (مانند «خلأ» و «مبدأ») به‌علاوۀ «-ی» چگونه نوشته می‌شود؟ این‌گونه: خلئی، مبدئی.

۳) واژۀ پایان‌یافته به «ی» به‌علاوۀ «ای» چگونه نوشته می‌شود؟ این‌گونه: قوری‌ای،‌ صندلی‌ای، ایتالیایی‌ای،‌ کائوچویی‌ای، مانتویی‌ای، قهوه‌ای‌ای،‌ تیزپِی‌ای.

این آدم بی‌چشم‌و‌رو كه از امام‌زاده داود و حضرت عبدالعظیم قدم آن‌طرف‌تر نگذاشته بود، از سرگذشت‌های خود در شیكاگو و منچستر و پاریس و شهرهای دیگر از اروپا و آمریكا چیزها حكایت می‌كرد كه چیزی نمانده بود خود من هم بر منكرش لعنت بفرستم! همه گوش شده بودند و ایشان زبان. عجب در این است كه فرورفتن لقمه‌های پی‌در‌پی ابداً جلو صدایش را نمی‌گرفت. گویی حنجره‌اش دو تنبوشه داشت؛ یكی برای بلعیدن لقمه و دیگری برای بیرون دادن حرف‌های قلنبه. می‌گویند انسان حیوانی است گوشت‌خوار، ولی این مخلوقات عجیب‌ گویا استخوان‌خوار خلق شده بودند. واقعن مثل این بود كه هركدام یك معده‌ی یدكی هم هم‌راه آورده باشند. هیچ باوركردنی نبود كه سر همین میز، آقایان دو ساعت تمام كارد و چنگال به‌دست، با یك خروار گوشت و پوست و بقولات و حبوبات، در كشمكش و تلاش بوده‌اند و ته بشقاب‌ها را هم لیسیده‌اند. هر دوازده‌تن، تمام و كمال و راست و حسابی از سر نو مشغول خوردن شدند و به چشم خود دیدم كه غاز گلگونم، لخت‌‌لخت و «قطعة بعد اخری» طعمه‌ی این جماعت كركس صفت شده و «كان لم یكن شیئن مذكورا» در گورستان شكم آقایان ناپدید گردید.

یادآوری
وبینار «راهبرد و سیاست‌های ایران در رویارویی با اسرائیل در منطقه و سطح بین‌المللی» هم‌اکنون از بستر اسکای روم درحال برگزاری است. علاقه‌مندان می‌توانند از لینک زیر وارد شوند.

تلخیص (با تقدیم ل بر خ)
به‌معنای شرح‌دادن، بیان‌کردن و خلاصه‌کردن.

تخلیص (با تقدیم خ بر ل)
به‌معنای نجات‌دادن، رها‌کردن و گسستن از بند.

این دو واژه گاهی با یک‌دیگر اشتباه گرفته شده و به جای هم به کار می‌رود.

فرهنگ غلط‌های رایج، حسن عرفان، دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی، ص ۱۶۵.

هر دو واژه از ریشۀ عربی هستند و معمولاً معنای مشترک «خلاصه کردن» برای آن‌ها ذکر شده است.

تخلیص:
در لغت‌نامه: «خلاصه گرفتن، نجات دادن، ویژه کردن».
در فرهنگ معین: «خلاصه کردن، رها کردن، خالص کردن».

تلخیص:
در لغت‌نامه: «خلاصه کردن، بیان کردن».
در فرهنگ معین: «خلاصه کردن».

در نظام آموزشی قدیم، واژه‌های تلخیص و تخلیص در مبحث فرآیندهای واجی ابدال بررسی شده‌اند. با این حال، محمدعلی حق‌شناس در کتاب آواشناسی معتقد است که این تحلیل صحیح نیست و در کلماتی مانند:
هگرز ← هرگز
سخر ← سرخ
مزغ ← مغز
فرآیند قلب رخ داده‌است، نه ابدال.

خدیو کی مکین جم نگین آقامحمدخان
که باشد چون جم و کی چاکری او را و مولایی

خسرو جمشید فر، آقامحمدخان که او
حارث دین عرب شد، وارث ملک عجم

برای درک بهتر این مطلب، به معنای کلمه باید دقت کنیم. «راجب» از ریشه عربی «رَجَبَ»‌ است و «ترجیب»‌ به معنای احترام‌گزاشتن، خوش‌آمد گویی و بزرگ داشتن است. البته واژهٔ «راجب» حتی در زبان عربی نیز کاربردی ندارد.

«راجع» از ریشه «رَجَعَ» به معنای بازگشت است. ما وقتی می‌گوییم می‌خواهیم «راجع به» چیزی صحبت کنیم، منظورمان این است که می‌خواهیم به مطلبی بازگشت داشته باشیم و درباره‌اش صحبت کنیم.