Telegram Web Link
✍️ به مناسبت روز ویراستار

🏅همه برنده‌اند

تصویری که تا این‌جا دیدیم، خیلی گل و بلبل است، اما حواسمان باشد که نویسنده با شور و شوق منتظر است متن محشری را از زیر دستان ویرایش‌گر توانای ما تحویل بگیرد. همۀ کسانی که درگیر کار هستند، باید به آن‌چه می‌خواهند، برسند. خوانندهْ متنی خواندنی گیرش بیاید، نویسندهْ تحسین منتقدان را برانگیزد و به حق تألیفش برسد، و ناشر هم پول خوبی به جیب بزند و کلی اعتبار و آبرو کسب کند. پاداشی که ما در گم‌نامی و سکوت می‌گیریم، حس خوب ناشی‌از این است که کار را راست‌و‌درست به پایان رسانده‌ایم و از این‌که چیزی به گنجینۀ ادبیات وزین جهان افزوده‌ایم، به خود می‌بالیم.


📚منبع: کتاب ویراستار خرابکار، صفحۀ ۵۱، پاراگراف ۲


Telegram
🔴
Instagram
✍️
Group
16👍3
✍️پرانتز؛ نشانه‌ای مهم در نگارش
پرانتز ( ) یکی از نشانه‌های نگارشی پرکاربرد است که در متون علمی، ادبی، و رسمی برای افزایش وضوح و دقت استفاده می‌شود. در زبان فارسی، این نشانه معمولاً برای افزودن توضیح، بیان اطلاعات تکمیلی، یا مشخص‌کردن جزئیات خاص به کار می‌رود. در این فرسته، به بررسی مهم‌ترین کاربردهای پرانتز در نگارش فارسی می‌پردازیم.

۱. ارائه توضیحات تکمیلی و شفاف‌سازی
🔹افزودن توضیحات اضافی
مثال: تهران (پایتخت ایران) یکی از بزرگ‌ترین شهرهای خاورمیانه است.
در این جمله، اطلاعات درون پرانتز توضیحی است که مشخص می‌کند تهران پایتخت ایران است.
💢نکتۀ مهم: داخل پرانتز نباید از واژگان «یعنی» و «به‌معنای» استفاده کرد.

🔹 کاربرد در بیان ابهامات تاریخی یا جغرافیایی
مثال: کتاب کلیله و دمنه در دوران سامانیان (یا پیش‌از آن) به فارسی ترجمه شد.
در این‌جا، پرانتز برای ارائۀ احتمالات یا اطلاعاتی که قطعیت کم‌تری دارند، استفاده شده‌است.


۲. ذکر معادل‌های خارجی و اصطلاحات تخصصی
🔹در متون علمی و فنی، معمولاً هنگام استفاده از واژه‌های خاص یا وام‌واژه‌ها، معادل خارجی آن‌ها درون پرانتز آورده می‌شود.
مثال: وی در رشته‌ی سیاست‌گذاری عمومی (Public Policy) تحصیل می‌کند.
💢این روش، به ویژه در مقالات علمی و دانشگاهی، برای آشنایی خوانندگان با واژگان تخصصی بسیار مفید است.


۳. مشخص کردن تاریخ‌ها، دوره‌ها و اعداد خاص
پرانتز در متن‌های تاریخی و علمی برای نمایش سال‌ها، محدوده‌های زمانی، و اطلاعات عددی دقیق کاربرد زیادی دارد.

🔹بیان سال‌های تولد و وفات:
ابوعلی سینا (۹۸۰–۱۰۳۷ میلادی) یکی از بزرگ‌ترین دانشمندان تاریخ بود.

🔹مشخص کردن قرن یا دوره‌ی تاریخی:
حافظ در قرن هشتم هجری (قرن چهاردهم میلادی) می‌زیست.

🔹ذکر اعداد و کمیت‌ها به‌عنوان اطلاعات تکمیلی:
این کتاب تاکنون بیش از یک میلیون نسخه (۱٬۰۰۰٬۰۰۰ نسخه) فروش داشته است.


۴. استفاده در منابع و ارجاعات علمی
🔹در مقاله‌ها، کتاب‌ها، و اسناد علمی، پرانتز برای استناد به منابع یا ارجاع به بخش‌های دیگر متن استفاده می‌شود.
مثال: واژه‌ی «فرهنگ» در متون فارسی معانی متعددی دارد (دهخدا، ۱۳۸۱، ص ۲۵).
🔹 ارجاع به مطالب پیشین یا بخش‌های دیگر متن:
(برای توضیح بیشتر، به فصل سوم مراجعه کنید.)


۵. مشخص کردن نام‌های مستعار و توضیحات در اسناد رسمی
🔹بیان نام حقوقی سازمان‌ها و شرکت‌ها:
شرکت توسعه‌ی فناوری (سهامی خاص) موظف به اجرای تعهدات قانونی خود است.

🔹ذکر نام‌های مستعار یا عنوان‌های دیگر یک شخص یا نهاد:
ابومسلم خراسانی (عبدالرحمن بن مسلم) یکی از شخصیت‌های مهم دوران عباسیان بود.


۶. نمایش واحدهای اندازه‌گیری و مقادیر احتمالی
🔹برای بیان کمیت‌ها و واحدهای اندازه‌گیری نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
مثال: سرعت نور تقریباً برابر با ۳۰۰٬۰۰۰ کیلومتر بر ثانیه (km/s) است.

🔹 مشخص کردن عدم قطعیت در داده‌ها:
در یک آزمایش، وزن نمونه برابر با ۲.۵ (±۰.۱) کیلوگرم اندازه‌گیری شد.



Telegram
🔴
Instagram
✍️
Group
👍176👏4💯2👌1
✍️«پسوند شناسه (مطابقه) در زبان فارسی»

💢تعریف
پسوند شناسه یا مطابقه، آخرین جزئی است که در ساخت‌واژۀ فعل در زمان‌های گذشته، حال، و در فعل معینِ آینده به کار می‌رود. این پسوندها نشان‌دهندۀ «شخص» و «شمار فاعل» هستند.

🔹پسوندهای شناسه برای حالت‌های گوناگون:
📌 مفرد:
✔️ اول شخص: «ـَم» (می‌روم، رفتم)
✔️ دوم شخص: «-ی» (می‌روی، رفتی)
✔️ سوم شخص: «ـَد» در گفتار رسمی (می‌رود، رفت) و «-ه» [e] در گفتار عادی (می‌ره، رفت)

📌 جمع:
✔️ اول شخص: «-یم» (می‌رویم، رفتیم)
✔️ دوم شخص: «ـید» (می‌روید، رفتید)
✔️ سوم شخص: «ـَند» (می‌روند، رفتند)

🔹 ثبات و تغییر در پسوندهای شناسه
📌 در میان این پسوندها، فقط پسوند سوم شخص مفرد در گفتار رسمی ثابت بوده و به شکل «_َد» است. اما در گفتار غیررسمی و محاوره‌ای، این پسوند به «-ه» [e] تبدیل می‌شود. مثال:
✔️ رسمی: می‌گوید، می‌خندد
✔️ محاوره‌ای: می‌گه، می‌خنده

🖋رعایت این نکته‌ها در نوشتار رسمی و غیررسمی اهمیت دارد و به خوانایی بهتر متن کمک می‌کند.

📚منبع: مشکوةالدینی، مهدی (۱۳۹۷). دستور زبان فارسی: واژگان و پیوندهای ساختی. تهران: نشر سمت.


تلگرام
🔴
اینستاگرام
✍️
گروه ویراستاران
👍16❤‍🔥2👏1
✍️برگی از تاریخ
شاید امروزه، باورش دشوار باشد که روزگاری ایرانیانی مانند حسن تقی‌زاده، محمدعلی جمال‌زاده، و محمد قزوینی، در سال‌های ۱۲۹۵-۱۳۰۱ خورشیدی (۱۹۱۶-۱۹۲۲ میلادی) در جمهوری وایمار آلمان، نشریه‌ای به‌نام «کاوه» را منتشر می‌کردند.


تلگرام
🔴
اینستاگرام
✍️
گروه ویراستاران
❤‍🔥12👍7👌3😁1
🏅اصل #طلایی «استناد غیرمستقیم» در پژوهش

پرسش یکی از دوستان: «چگونه به جمله‌ای که رفرنس دارد، رفرنس دهیم؟»

اگر در یک کار پژوهشی قصد دارید به مطلبی ارجاع دهید که نویسندۀ آن نیز از منبع دیگری استفاده کرده، باید به همان منبعی ارجاع درون‌متنی دهید که خودتان مطالعه کرده‌اید، نه به منبع اصلی که به آن دسترسی ندارید یا مطالعه نکرده‌اید. به بیان دیگر، لازم است تا مشخص کنید که این مطلب را ازطریق نویسنده‌ای که مطالعه کرده‌اید، به‌دست آورده‌اید. برای رفع این مشکل و رعایت #اخلاق و #امانت‌داری، تنها کافی است در ابتدای پاراگراف مورد نظر، عبارت «فلانی (نام‌خانوادگی نویسندۀ دوم) به‌نقل از فلانی (نام‌خانوادگی نویسندۀ اول) بیان داشته‌است که» را درج کنید.

نمونۀ درست:
اخوان‌کاظمی به‌نقل از هانتینگتون بیان داشته است که دموکراتیزاسیون یک فرایند طولانی و چندمرحله‌ای است که مستلزم تغییرات ساختاری، نهادی و فرهنگی گسترده است. گذار به دموکراسی زمانی پایدار خواهد بود که نخبگان سیاسی آن را بپذیرند و حمایت عمومی از ارزش‌های دموکراتیک تقویت شود. بدون این دو عامل، نهادهای دموکراتیکْ شکننده باقی می‌مانند و در معرض فروپاشی قرار می‌گیرند (اخوان‌کاظمی، ۱۴۰۱: ۴۵-۴۷).


💢حتی اگر سلسله‌ای از ارجاع‌های داخلی وجود داشته باشد، و مثلاً ۸ نویسنده به نویسندگان پیش‌از خود ارجاع داده باشند، باز هم مرجع ما، فقط آخرین نویسنده‌ای است که به‌طور مستقیم از نوشتۀ او استفاده می‌کنیم. به‌عبارت ساده، نباید به منبعی که هرگز نخوانده‌ایم، استناد کنیم.

📚در فهرست پایانی منابع نیز -به هر شکلی که باشد- تنها کتاب یا مقالۀ مورد استفادۀ خود را به‌صورت کامل و جزئی می‌نویسیم. رعایت این روش باعث می‌شود که استنادهای شما دقیق، معتبر و علمی باشند و از هرگونه تحریف یا برداشت نادرست جلوگیری شود.

نمونۀ درست:
اخوان‌کاظمی، م؛ و پیرانی، ش (۱۴۰۱). «بررسی نهادمندی حزب دموکرات ایران براساس آرای ساموئل هانتینگتون». پژوهش‌های راهبردی سیاست، ۱۱(۴۰)، صص۴۳-۶۹.



✍️#علیرضا_رحمتی


تلگرام
🔴
اینستاگرام
✍️
گروه ویراستاران
👍134👌2❤‍🔥1
#ورای_ویرایش

این کانال در دو سال گذشته با کمک دانشجوها ارتقا پیدا کرد و به اینجا رسید و من همیشه قدردان همراهی شما عزیزان بوده‌ام. هر دوره‌ای هم که برگزار کردیم، با هدف مراعات حال دانشجوها و با قیمت‌های پایین بوده.

با توجه به شرایط نامساعد اقتصادی کشور، اگر دانشجو هستید و کسب‌و‌کاری دارید، در این کانال می‌تونید رایگان تبلیغش کنید. در صورتی که نیاز داشتید، بنر تبلیغاتی‌تون رو به آیدی ادمین @Virastyar_Admin بفرستید


این حداقل کاریه که از دستم برمیاد🌹
24👍4
«نصیحت از دشمن پذیرفتن خطاست، ولیکن شنیدن رواست تا به‌خلاف آن کار کنی که آن عین ..... است.»

(گلستان سعدی، باب هشتم: در آداب صحبت)
Anonymous Quiz
70%
صواب
30%
ثواب
👍346👏2
✍️سه‌نقطه (...)
علامت سه‌نقطه یا نشانۀ تعلیق (…) در زبان فارسی به چند منظور استفاده می‌شود:

1. برای نشان‌دادن ادامۀ مطلب و به‌جای عبارت‌های «و غیره»، «مانند این‌ها» و «از این قبیل».
مثال: گزارش انواعی دارد: خبری، فرهنگی، اجتماعی و... .

2. نشان‌دادن «حذف» در آغاز، میانه یا پایان نوشته

مثال: ...و زنی پارسا داشت با رای و تدبیر.

3. به‌جای اسم «جلاله» یا «محرمانه»بودن نام اشخاص

مثال: بسم ا.../ آقایی به‌نام... به آقای... تلفن می‌زند./ آقای گ... از سفر برگشت.

4. نشان‌دادن افتادگی در نسخۀ خطی

مثال: ...نی توان الله شد/ می‌توان موسی کلیم‌الله شد
نکته: معمولا در شعر برای برابرکردن طول هر مصراع، به‌اندازۀ کلمات حذف‌شده، از نقطه‌چین استفاده می‌شود.

5. نشان‌دادن کشش هجا در گفتار (به‌خصوص در فیلم‌نامه، نمایش‌نامه و داستان)

مثال: «در دنیا... همین یک طوطی را... داشتم... جان شما... جان طوطی... او را بسپرید به...» و ناگهان خاموش شد.
مثال: سقف هِر...ی ریخت.

💢نکته‌های مهم
❇️هرگاه سه‌نقطه در آخر مطلب بیاید و به یکی از نشانه‌ها منتهی شود، پس‌از سه‌نقطه و با یک فاصله، از نشانۀ دیگر نگارشی استفاده می‌کنیم:
مثال: پیامد‌های اقتصادی ترافیک عبارت‌اند از: اتلاف وقت، افزایش مصرف سوخت، بالا رفتن هزینۀ حمل‌و‌نقل و... .

❇️برخی به‌جای سه‌نقطه، هنگام حذف، افتادگی یا کشش هجایی، از نقطه‌های بیشتری استفاده می‌کنند که این کار به هردلیل درست نیست:
مثال: با تمام نیرو فریاد زد: آهـا.......ی کجایی؟ (نادرست)

❇️کاربرد نقطه‌چین با سه‌نقطه متفاوت است. نقطه‌چین برای حذف دقیق و یا نشان‌دادن حجم حذف، یا فاصله‌گذاری و نظایر آن استفاده می‌شود.


📚منبع: ذوالفقاری، حسن (۱۳۸۷). راهنمای ویراستاری و درست‌نویسی. تهران: نشر علم، (صفحۀ ۴۱-۴۲)


🔵تلگرام |🔴اینستاگرام |💬گروه ویراستاران|
👍188🙏4👌3
👍18❤‍🔥3👌2🆒21💔1
🎖شاهکاری از مولانا در داستان «طوطی و بقال»

ترکیب هنرمندانۀ «ایهام» و «تکرار»

🟢تلگرام |🔴اینستاگرام |💬گروه ویراستاران|
👏15❤‍🔥4💯43👍3😍21
✍️افزودن پسوند و همزه در فارسی

در زبان فارسی، قواعد مشخصی برای افزودن پسوندها به واژگان وجود دارد که رعایت آن‌ها به خوانایی و درستی نوشتار کمک می‌کند. در این‌جا، دو قاعدۀ مهم را بررسی می‌کنیم که بیش‌تر مورد توجه ویراستاران و نویسندگان قرار می‌گیرد:

۱. افزودن پسوند «ی» (نکره یا وحدت)
هنگامی که کلمه‌ای به «ه» بی‌صدا ختم می‌شود و پسوند «ی» به آن افزوده می‌گردد، برای تسهیل در تلفظ و خواندن، یک «الف» میانجی میان آن‌ها قرار می‌گیرد. این قاعده باعث می‌شود که تلفظ کلمهْ طبیعی‌تر باشد. نمونه‌هایی از این قاعده عبارتند از:
آزاده‌ای را دیدم.
خانه‌ای خریدم.
نامه‌ای نوشتم.

۲. استفاده از همزه بر روی «ه» بی‌صدا
زمانی که کلمه‌ای که به «ه» بی‌صدا ختم می‌شود و به واژه‌ای دیگر می‌پیوندد، برای نشان‌دادن تلفظ صحیح و جلوگیری از ابهام، باید همزه (ء) روی «ه» قرار گیرد. این همزه به‌منزلۀ نشانه‌ای است که تأکید می‌کند «ه» باید تلفظ شود. مثال‌هایی از این قاعده:
آزاده‌ٔ دلاور؛
هفته‌ٔ اول؛
جامه‌ٔ زیبا؛
مقالۀ پژوهشی؛
نکتۀ مهم.

همزه تنها بر روی «ه» بی‌صدا (ناملفوظ) قرار می‌گیرد و نباید با «ه» صدادار (ملفوظ) اشتباه شود. ترکیب‌هایی وجود دارد که به‌طور طبیعی نیازی به «ۀ» ندارند و «ه» پایانی در آن -به‌صورت کامل یا خفیف- تلفظ می‌شود. برای مثال:

گره سخت → گرۀ سخت
متوجه موضوع → متوجۀ موضوع
فرمانده شجاع → فرماندۀ شجاع
شماره ملی → شمارۀ ملی (برخی در این مورد «ه» را تلفظ می‌کنند و برخی نمی‌کنند)


📚منبع: مشکوةالدینی، مهدی (۱۳۹۷). دستور زبان فارسی: واژگان و پیوندهای ساختی. تهران: نشر سمت.


🔵تلگرام |🔴اینستاگرام |💬گروه ویراستاران|
👍11❤‍🔥3👏2👌1
✍️ با درود و ادب به همراهان گرامی، دانشجویان، نویسندگان، پژوهشگران، مترجمان، ویراستاران و علاقه‌مندان به این گرایش.
با آگاهی به نیاز اساسی به حوزهٔ ویراستاری، این گروه تلگرامی را ایجاد کردیم تا بتوانیم از دانش ویراستاران گرامی برای برطرف‌ساختن ایرادها و یافتن پاسخ برای پرسش‌ها سود بجوییم. به امید پیشرفت روزافزون درست‌نویسی و پارسی‌نویسی


همۀ ویراستاران، مترجمان، جامعهٔ علمی و فرهيختگان محترم می‌توانند از همراهان این گروه تلگرامی باشند. از همگی دعوت می‌شود به این گروه بپیوندند و خواهش‌مندیم که دیگران را نیز به این گروه گفت‌وگو فرا بخوانید.


@virast_yar


نشانی الکترونیک گروه: @virast_yar_group
👍14
✍️ناگریز و ناگزیر

این دو واژه در زبان فارسی با وجود شباهت‌های ظاهری، تفاوت‌های معنایی ظریف و کاربردی دارند. این تفاوت‌ها اگرچه جزئی به نظر می‌رسند، اما در بیان دقیق مفاهیم و انتقال صحیح احساسات و افکار، نقش بسزایی ایفا می‌کنند.

🔴ناگریز
به‌معنای «بدون راه گریز» است. این واژه بیش‌تر زمانی به‌کار می‌رود که فرد در موقعیتی قرار دارد که هیچ راهی برای فرار یا تغییر وضعیت وجود ندارد و باید با شرایط موجود مواجه شود. از ریشۀ «گریختن» گرفته شده‌است. بیشتر در موقعیت‌های بحرانی و شرایطی که فشار خارجی فرد را مجبور به ماندن یا پذیرش موقعیت می‌کند، استفاده می‌شود.

مثال:
در برابر حملات شدید دشمن، سربازان ناگریز به دفاع از مواضع خود شدند.
وقتی سیل ناگهانی آمد، ما ناگریز به پناه‌بردن به پشت‌بام خانه‌ها شدیم.
در مواجهه با حقیقت تلخ، انسان گاهی ناگریز به پذیرفتن واقعیت است.


🔵ناگزیر
به‌معنای «ناچار یا اجتناب‌ناپذیر» است. این واژه بیش‌تر به موقعیت‌هایی اشاره دارد که فرد مجبور به انجام کاری است، اما این اجبار ناشی از فشار خارجی نیست، بلکه نتیجۀ منطقی شرایط یا تصمیمات قبلی است. از ریشۀ «گزیدن» به‌معنای «انتخاب» می‌آید، اما در ترکیب با «نا» به‌معنای «بی‌اختیار در انتخاب» یا «بدون امکان گزینش» است. در مواقعی که انتخابی وجود ندارد و فرد به‌ناچار باید به مسیری خاص برود یا عملی را انجام دهد، استفاده می‌شود. این کلمه بار معنایی کم‌تری از اجبار و فشار نسبت به «ناگریز» دارد و بیش‌تر بر عدم وجود انتخاب تأکید می‌کند.

مثال‌
:
پس‌از سال‌ها کار در یک شرکت، او ناگزیر شد -به‌دلیل مشکلات مالی- استعفا دهد.
با تغییرات اقلیمی، بسیاری از کشاورزان ناگزیر به تغییر شیوه‌های کشت خود شدند.
برای ادامه تحصیل در خارج از کشور، او ناگزیر به یادگیری زبان جدیدی شد.


💢تفاوت‌
ناگریز: اجبار ناشی از شرایط بیرونی و فشارهای ناگهانی است.
ناگزیر: اجبار ناشی از منطق شرایط و نبود گزینه‌های جایگزین است.

ناگریز: بار معنایی قوی‌تری از اجبار و اضطرار دارد.
ناگزیر: بار معنایی ملایم‌تری دارد و بیشتر بر ضرورت انتخاب نکردن تأکید دارد.



📚منبع: عمید، حسن (۱۳۴۲). فرهنگ فارسی عمید. تهران: نشر اَشجَع.


تلگرام |🔴اینستاگرام |💬گروه ویراستاران|
👍213👏2👌1
#نمونه_کار

موضوع: علوم سیاسی

📚نشریۀ «رهیافت» را
از این‌جا ببینید

✍️ویراستهٔ شرکت‌کنندگان دورهٔ آموزشی
«ویراست‌یار»


🟢تلگرام |🔴اینستاگرام |💬گروه ویراستاران|
👍103👏1
ویرایش و دانشگاه.pdf
135.4 KB
حتی در میان کتاب‌ها و مقاله‌های استادان دانشگاهی نیز اشتباهات نگارشی و ويرایشى به چشم مى‌خورد. این مسئله نشان‌دهندۀ اهمیت و ضرورت تسلط بر اصول و مهارت‌های ويرايشى براى تمام تولیدکنندگان محتواى علمى است.


📝«ویرایش و دانشگاه»
✍️علیرضا رحمتی
📚منتشرشده در «ویژه‌نامۀ روز ویراستار ۱۴۰۳»

|🟢تلگرام |🔴اینستاگرام |💬گروه ویراستاران|
👍121❤‍🔥1
✍️ده اشتباه نگارشی و ویرایشی در شش خط!

💢غلط نگارشی ممکن است برای هر کسی پیش بیاید، اما وقتی متنی چنین آشفته و ناهنجار از کسی منتشر می‌شود که از یک‌سو استاد(!) دانشگاه تهران است و از دیگر سو، سه سال سکاندار وزارت «فرهنگ» در سرزمینی بوده که بزرگان ادب و سخن‌سرایی چون سعدی، حافظ و فردوسی از آن برخاسته‌اند، دیگر نمی‌توان آن را یک اشتباه ساده دانست؛ بلکه نشانه‌ای آشکار از بی‌سوادی، بی‌توجهی به زبان و نادیده‌گرفتن میراث فرهنگی است که پاسداری از آن، وظیفۀ اصلی متولیان فرهنگ به شمار می‌رود!

طبیعی است که این کشور با مدیریت این بی‌سوادان به این وضعیت برسد.

|🟢تلگرام |🔴اینستاگرام |💬گروه ویراستاران|
👍33💔6👎4😁4🐳1
2025/10/25 01:29:42
Back to Top
HTML Embed Code: