شاید امروزه، باورش دشوار باشد که روزگاری ایرانیانی مانند حسن تقی‌زاده، محمدعلی جمال‌زاده، و محمد قزوینی، در سال‌های ۱۲۹۵-۱۳۰۱ خورشیدی (۱۹۱۶-۱۹۲۲ میلادی) در جمهوری وایمار آلمان، نشریه‌ای به‌نام «کاوه» را منتشر می‌کردند.

اخوان‌کاظمی به‌نقل از هانتینگتون بیان داشته است که دموکراتیزاسیون یک فرایند طولانی و چندمرحله‌ای است که مستلزم تغییرات ساختاری، نهادی و فرهنگی گسترده است. گذار به دموکراسی زمانی پایدار خواهد بود که نخبگان سیاسی آن را بپذیرند و حمایت عمومی از ارزش‌های دموکراتیک تقویت شود. بدون این دو عامل، نهادهای دموکراتیکْ شکننده باقی می‌مانند و در معرض فروپاشی قرار می‌گیرند (اخوان‌کاظمی، ۱۴۰۱: ۴۵-۴۷).

اخوان‌کاظمی، م؛ و پیرانی، ش (۱۴۰۱). «بررسی نهادمندی حزب دموکرات ایران براساس آرای ساموئل هانتینگتون». پژوهش‌های راهبردی سیاست، ۱۱(۴۰)، صص۴۳-۶۹.

❇️هرگاه سه‌نقطه در آخر مطلب بیاید و به یکی از نشانه‌ها منتهی شود، پس‌از سه‌نقطه و با یک فاصله، از نشانۀ دیگر نگارشی استفاده می‌کنیم:
مثال: پیامد‌های اقتصادی ترافیک عبارت‌اند از: اتلاف وقت، افزایش مصرف سوخت، بالا رفتن هزینۀ حمل‌و‌نقل و... .

❇️برخی به‌جای سه‌نقطه، هنگام حذف، افتادگی یا کشش هجایی، از نقطه‌های بیشتری استفاده می‌کنند که این کار به هردلیل درست نیست:
مثال: با تمام نیرو فریاد زد: آهـا.......ی کجایی؟ (نادرست)

❇️کاربرد نقطه‌چین با سه‌نقطه متفاوت است. نقطه‌چین برای حذف دقیق و یا نشان‌دادن حجم حذف، یا فاصله‌گذاری و نظایر آن استفاده می‌شود.

به‌معنای «بدون راه گریز» است. این واژه بیش‌تر زمانی به‌کار می‌رود که فرد در موقعیتی قرار دارد که هیچ راهی برای فرار یا تغییر وضعیت وجود ندارد و باید با شرایط موجود مواجه شود. از ریشۀ «گریختن» گرفته شده‌است. بیشتر در موقعیت‌های بحرانی و شرایطی که فشار خارجی فرد را مجبور به ماندن یا پذیرش موقعیت می‌کند، استفاده می‌شود.

مثال:
در برابر حملات شدید دشمن، سربازان ناگریز به دفاع از مواضع خود شدند.
وقتی سیل ناگهانی آمد، ما ناگریز به پناه‌بردن به پشت‌بام خانه‌ها شدیم.
در مواجهه با حقیقت تلخ، انسان گاهی ناگریز به پذیرفتن واقعیت است.

به‌معنای «ناچار یا اجتناب‌ناپذیر» است. این واژه بیش‌تر به موقعیت‌هایی اشاره دارد که فرد مجبور به انجام کاری است، اما این اجبار ناشی از فشار خارجی نیست، بلکه نتیجۀ منطقی شرایط یا تصمیمات قبلی است. از ریشۀ «گزیدن» به‌معنای «انتخاب» می‌آید، اما در ترکیب با «نا» به‌معنای «بی‌اختیار در انتخاب» یا «بدون امکان گزینش» است. در مواقعی که انتخابی وجود ندارد و فرد به‌ناچار باید به مسیری خاص برود یا عملی را انجام دهد، استفاده می‌شود. این کلمه بار معنایی کم‌تری از اجبار و فشار نسبت به «ناگریز» دارد و بیش‌تر بر عدم وجود انتخاب تأکید می‌کند.

مثال‌:
پس‌از سال‌ها کار در یک شرکت، او ناگزیر شد -به‌دلیل مشکلات مالی- استعفا دهد.
با تغییرات اقلیمی، بسیاری از کشاورزان ناگزیر به تغییر شیوه‌های کشت خود شدند.
برای ادامه تحصیل در خارج از کشور، او ناگزیر به یادگیری زبان جدیدی شد.

ناگریز: اجبار ناشی از شرایط بیرونی و فشارهای ناگهانی است.
ناگزیر: اجبار ناشی از منطق شرایط و نبود گزینه‌های جایگزین است.

ناگریز: بار معنایی قوی‌تری از اجبار و اضطرار دارد.
ناگزیر: بار معنایی ملایم‌تری دارد و بیشتر بر ضرورت انتخاب نکردن تأکید دارد.

حتی در میان کتاب‌ها و مقاله‌های استادان دانشگاهی نیز اشتباهات نگارشی و ويرایشى به چشم مى‌خورد. این مسئله نشان‌دهندۀ اهمیت و ضرورت تسلط بر اصول و مهارت‌های ويرايشى براى تمام تولیدکنندگان محتواى علمى است.