🌎 سیاست خارجی خردمندانه اعراب

✍ دکتر اسفندیار خدایی

🌿 کشورهای عربی همسایه ما در خلیج فارس توانسته‌اند از فقر و عقب‌ماندگی فاصله بگیرند و در بسیاری از شاخصهای توسعه از کشورهای پیشرفته دنیا پیشی بگیرند. آنها در تجارت، گردشگری، محیط زیست، ورزش، آموزش و پرورش، کشاورزی، بانکداری، حمل و نقل و... موفقیتهای درخشانی کسب کرده‌اند و مدیریتی تحسین‌برانگیز به نمایش گذاشته‌اند.

🌿 اما موفقیت اعراب در سیاست خارجی از همه مواردی که ذکر شد، جالبتر است؛ چون آنها توانسته‌اند در منطقه‌ای به رشد و ثبات و توسعه برسند که مهد خشونت، تروریسم، جنگ و افراط‌گرایی است. روزگاری ما اعراب را مستعمرات آمریکا و عروسکهای بی‌اختیاری می‌پنداشتیم که از خود استقلال ندارند. اما امروز معلوم شده که این‌طور نیست و آنها روابط متوازنی با شرق، غرب، شمال و جنوب برقرار کرده‌اند.

🌿 روزی‌که ترامپ عربستان را گاو شیرده آمریکا خواند، آقایان از خوشحالی ذوق کردند که گویی سخن ترامپ وحی مُنزَل است! همان روزها در مقاله‌ای نوشتم، برخلاف سخن ترامپ، این آمریکاست که مزدور و گاو شیرده عربستان است. چرا که عربستان با هر کشوری مشکل دارد، آمریکا را اجیر کرده و به جانش انداخته. عربستان با صدام مشکل داشت، آمریکا را روانه بغداد کرد هزاران میلیارد دلار و هزاران سرباز آمریکایی تلف شد و در نهایت چیزی نصیب آمریکا نشد اما صدام سقوط کرد تا اعراب در امان باشند. عربستان با جمهوری اسلامی مشکل داشت، پس آمریکا را به جانش انداخت تا با تحریمها و تهدیدها جلوی صدور انقلاب را بگیرد و امنیت اعراب تامین شود. عربستان با بشار اسد سوریه مشکل داشت، آمریکا را روانه سوریه کرد و خود عاقلانه به کناری ایستاد و کدخدایی کرد.

🌿 اما پس از حمله روسیه به اوکراین، وقتی که جو بایدن رئیس‌جمهور آمریکا برای جلب همکاری عربستان و افزایش تولید نفت جهت جبران تحریم نفتی روسیه به ریاض سفر کرد، بن‌سلمان به بهانه کرونا حتی با او دست نداد و با خواسته آمریکا در افزایش تولید نفت موافقت نکرد تا بایدن دست از پا درازتر برگردد. لکن ماه بعد بن‌سلمان، پوتین رئیس‌جمهور روسیه را در آغوش گرفت و سپس رئیس‌جمهور چین را با استقبالی باشکوه پذیرا شد و دستانش را به گرمی فشرد و استقلال عربستان را به نمایش گذارد. از قضای روزگاز، هر دو ابرقدرت روسیه و چین در قضیه جزایر سه‌گانه ایران ورود کردند و به نفع اعراب موضع گرفتند.

🌿 چند ماه بعد با میانجی‌گری چین، وزیر خارجه عربستان با وزیر خارجه ایران دیدار کرد. عربستان قول داد چندین میلیارد دلار در ایران سرمایه‌گذاری کند و تحریمهای آمریکا را نادیده بگیرد. سپس در اجلاس سران سازمان همکاری اسلامی، مرحوم شهید ابراهیم رئیسی رئیس‌جمهور ایران با بن‌سلمان دیدار کرد. شاید برقراری ارتباط با عربستان، مهمترین موفقیت دولت شهید رئیسی در سیاست خارجی باشد. اما این عربستان است که در عرصه بین‌الملل می‌درخشد و با سیاست خارجی حکیمانه، عزتمندانه با تمام کشورها ارتباط دوستانه برقرار می‌کند. هم از آمریکا باج می‌گیرد و با دلارهای آمریکایی و خون سربازان آمریکایی امنیت خود را تامین می کند و هم با ایران دست دوستی می‌دهد و هم با چین و روسیه روابط متوازنی برقرار می‌کند و هم با ترکیه، عراق و سوریه از در دوستی می‌آید.

🌿 عربها گرچه شعار مرگ بر هیچ کشوری را سر نمی‌دهند اما توانسته‌اند دشمنان خود را تبدیل به دوستان وابسته به خود کنند و برای منافع مشترک با آنها همکاری و تعامل کنند. عربستان با ۴۶ میلیارد دلار بیشترین بودجه نظامی منطقه را دارد (بودجه نظامی امارات ۲۵ میلیارد دلار و ایران ۵/۵ میلیارد دلار است منبع) اما عربستان به قدرت تخریب موشکهایش نمی‌نازد بلکه به پروژه‌های بلندپروازانه نئوم و طرحهای گردشگری و فوتبال و احیای محیط زیست خود می‌نازد. اعراب آموخته‌اند که خراب کردن و کشتن آسان است اما افتخار نیست. هنر در ساختن و آبادانی و تبدیل دشمنان به دوستان است.

🌿 آمریکا برای مهار ایران و گروههای مورد حمایتش نیازمند همکاری اعراب است. منافع روسیه و چین هم در همراهی و مشارکت در اقتصاد پر رونق کشورهای عربی است. جمهوری اسلامی ایران که زمانی برای نابودی آل سعود خط و نشان می‌کشید و شعار مرگش در خلیج فارس طنین‌انداز بود، امروز متواضعانه و صادقانه به دنبال جلب همکاری و سرمایه‌های هنگفت اعراب است. جمهوری اسلامی در جنگ ایدئولوژیک دائمی با آمریکا و اسرائیل، نیازمند دوستی و همیاری متقابل با اعراب است.

🌿 بپذیریم که کشورهای عربی راه درستی در پیش گرفته‌اند، راهی که آینده بهتری برای خاورمیانه و خلیج فارس رقم می‌زند. منافع ملتهای منطقه در همراهی با اعراب در این راه برای مقابله با تروریسم، افراط‌گرایی و فقر است نه در دامن زدن به جنگهای ایدئولوژیک دائمی.
@EsfandiarKhodaee

خیریه ها در ایران ارکان دموکراسی و مشارکت مردم محسوب می شوند و می توان آنها را سازمان های مردم نهاد واقعی قلمداد نمود چرا که مهمترین رویکرد سازمان های مردم نهاد ایفای نقش اجتماعی در راستای حل مشکلات مردم می باشد که خیریه ها به خوبی از عهده این وظیفه برآمده اند. مهمترین تمایز خیریه ها در استان اصفهان نسبت به سایر استان ها تخصصی تر شدن رویکرد آنها است. با توجه به انبوه مشکلات مردم و تخصص بنیانگذاران آنها و نیازمندی تحدید وظایف برای ارائه عملکرد بهتر، این عوامل، خیریه ها را به سمت کارکردهای مشخص سوق داده است.
نکته مهم دیگر در بررسی عملکرد خیریه های استان اصفهان؛ فعالیت داوطلبانه و مشارکت دائمی مدیران و مسئولان و کارشناسان روابط عمومی استان اصفهان با آنها است. عموما بیشتر اعضای جامعه روابط عمومی استان اصفهان با این خیریه ها ارتباط نزدیک و همکاری دائمی دارند.
یکی از این خیریه ها که هم بنده و هم اخوی بزرگوار دکتر عباس زمانی سعی می کنیم هر کمکی از دستمان بر بیاید، برایشان انجام دهیم و حتی طرح اولیه شکل گیری کانون روابط عمومی سلامت استان اصفهان را نیز به محوریت آن برنامه ریزی نمودیم، «خیریه حمد ایرانیان» می باشد. مجموعه توانا و متخصص و برخوردار از اساتید دانشگاه که تلاش ارزشمندش در حوزه بیماران سخت درمان است.
البته این مجموعه رویکرد جدیدی را در ایجاد هاتسل هایی1 برای همراهان بیماران در کنار بیمارستان های دولتی در دستور کار قرار داده است که اولین آن در کنار بیمارستان امام موسی کاظم علیه السلام برای اقامت همراهان بیمار آغاز به کار نموده است.
ملا احمد نراقی در فصل آخر کتاب ارزشمند معراج السعاده ، حدیث قدسی را نقل می کند که مصداق بارز عملکرد همه عزیزان در خیریه ها است ، می نویسند، :« خداوند باری تعالی فرموده : من اگر بنده بودم جز خدمت به بندگان کاری نمی کردم »، باشد که توفیق عبادت واقعی و خدمت بی چون و چرا به بندگان اش را نصیبمان فرماید. دکتر هادی زمانی

1. این مجموعه‌ها در واقع یک واحد اقامتی ارزان‌قیمت است که اتاق‌های آن به صورت اشتراکی توسط مسافران استفاده می‌شود. آنها همچنین اتاق‌هایی بزرگ با ۵ تا ۲۰ تخت جداگانه دارند و همه امکانات رفاهی نیز در دسترس تمام مسافران است.

حضورت، تولد سعادت بشریت شد و نور الهی تعالی با فرزندان مکرمه تان که معادن علم و خازن علم مرسلین بودند جهان را به سمت توسعه سوق داد . اگر دانشگاه آقا امام جعفر صادق علیه السلام در کوفه با بیش از چهار هزار شاگرد بزرگ علمی که همگی خود سرآمدان علمی جهان شدند، نبود امروز از تکنولوژی و پیشرفت خبری نبود . چنبن ولادتهای بزرگ و پر دست آوردی با هیچ جشن و پایکوبی قابل ستایش نیست جز آنکه عرشیان آن را پاس بدارند . یا نبی الله از صمیم قلب سالروز ولادت شما و فرزند بزرگوارتان آقا امام جعفر صادق علیه السلام را به ساخت مقدس حضرت حجت ع و همه جهانیان تبریک و تهنیت عرض می نمایم .🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹عیدتان مبارک و فرخنده و پر خیر و برکت باد .ان شاالله دریچه های رحمت الهی در ابن روز بزرگ تا ابد در زندگی تان جاویدان باشد. دکتر هادی زمانی

ای سیاهی شب های تار
دور شو
که دیگر در لحظات زندگی ام جایی نخواهی داشت
من تک‌تک ستاره هایت را شمرده ام
و از کهکشان راه شیری تا دور ترین کهکشان ها پرواز کرده ام
و در ثانیه ثانیه ظلمات تو
امید را جسته ام
و اکنون که الهه عشق بر قلبم تابیده است
و صبح امید زندگی ،هادی شده است
به آینده ای زیبا می اندیشم
زیبایی به رنگ چشمان عشق
و به سپیدی لباس عاشق

🖊 این پل را خراب نکنید!

مشغول خواندن کتاب خواندنی " گرگ پالان دیده" استاد محمد ابراهیم باستانی پاریزی هستم. در فصل " شب خیزان راه معرفت" حکایتی آموزنده از استاد شدن مرحوم استاد فاضل تونی، استاد ممتاز ادبیات فارسی دانشگاه تهران نقل می کند.

می نویسد در زمان رضا شاه و سرآغاز دوره دکتری ادبیات فارسی مقرر بود " هیات ژوری امتحان دکتری، از جهت اهمیت و شکوه جلسه" استادان با لباس رسمی استادی حاضر شوند.

این لباس کلاه و ردایی داشت شبیه "ردای کشیشی". مرحوم فاضل تونی روحانی بود و "از پوشیدن این لباس و درآوردن لباس روحانیت اکراه داشت، و تنها به همین دلیل از شغل استادی استعفا داده، و از حضور در کلاس درس و جلسات درس خودداری کرده بود" (باستانی پاریزی ۱۳۹۸: ۲۱۰).

این خبر به گوش علی اصغر حکمت وزیر علوم وقت می رسد و ایشان نامه ای به استاد فاضلی تونی می نویسد:

راجع به استعفا از ادامه تدریس در دوره دکتری- به ملاحظه اشکال تهیه لباس رسمی استادی- اشعار می دارد که پذیرفتن این استعفا برای وزارت فرهنگ مقدور نیست، زیرا کسانی که می خواهند در این کشور تحصیلات خود را به عالی ترین درجه برسانند باید از فضل و دانش شما بهره مند شوند" ( همان ۲۱۲).

سپس ادامه می دهند که شما می توانید لباس استاد هم نپوشید.  قصه به همین سادگی و روشنی است. وزیر علوم وقتی آدم دانا و حکیمی مثل علی اصغر حکمت باشد می فهمد که اخراج یا استعفا یا بازنشستگی استاد اهل فضل، خیانت به علم و ادب و ناموس ملت و مملکت است و می داند به قول استاد باستانی پاریزی:

"استاد، اگر استاد است باید نازش را خرید و حرف او را شنید و با او مدارا کرد" (همان ۲۰۹).

استاد باستانی سپس نقل قولی خواندنی از دیوید راسل می آورد:
"سخت ترین چیزی که باید یاد گرفت این است که در زندگی یاد بگیری از روی کدام پل باید رد شد و کدام پل را خراب کرد؟"( همان ۲۱۳).

این برخورد علی اصغر حکمت، حکمت ها دارد، اما می دانم گوش شنوایی نیست و باز کردن آن راه به جایی نمی برد. فقط این را نوشتم تا بگویم چنین وزرایی هم در مملکت داشته ایم.

فقط به آنها که کارشان خراب کردن پل هاست، یادآوری می کنم که تاریخ هیچ چیز را فراموش نمی کند. همان طور که حکایت بالا ثبت است بر جریده عالم، حکایت شما هم ثبت می شود و آیندگان قصه ها از شما بگویند. حال، خود دانید!🌹
✍️ نعمت الله فاضلی

https://instagram.com/arazamiridesign

تنها راهزنی که دار و ندار آدمی را به تاراج می برد
اندیشه های منفی خود اوست
پس زیبا باش ، زیبا زندگی کن وزیبا بیندیش

‌📌 داستان زنگزور

✍️ آرش رئیسی‌نژاد


جاده گوریس - قاپان در سیونیک ارمنستان؛ جاده‌ای که پس از پیروزی باکو در جنگِ دوم قره‌باغ، دسترسی ایران به ایروان، پایتختِ ارمنستان را با مشکل مواجه ساخته است.

باکو بدون معامله‌ی مسکو - آنکارا نمی‌تواند قره‌باغ را دوباره پس بگیرد. پس خواهانِ دسترسی به نخجوان و ترکیه از طریقِ کریدورِ زنگزور در استان سیونیک ارمنستان است.

کریدور تنها شامل جاده‌های ترانزیتی و راه‌آهن نیست؛ بلکه، دربردارنده‌ی شبکه لوله‌های انرژی، زیرساخت‌های تجاری و خطوط فیبر نوری است. در واقع، کریدور دو نقطه‌ی جغرافیایی الف و ب را بهم می‌پیونداند و همزمان، زیرساختِ اقتصادی، حقوقی و اخیراً تکنولوژیک میان این دو نقطه را نیز تغییر می‌دهد.

راه‌اندازی کریدور در قفقاز می‌تواند با درهم‌تنیدگی اقتصادی، از تنش‌ها میان باکو و ایروان بکاهد. مشکل اما درخواستِ باکو برای کنترلِ کریدورِ زنگزور است. تاریخ ثابت کرده که «نخست، راه می‌آید و پس از آن، تسخیر سرزمینی!» راه‌اندازی کریدورِ زنگزور را گامِ نخست باکو در جاه‌طلبی ارضی بدانید.

بازیگرِ اصلی در کریدور زنگزور، ترکیه است. گو اینکه آنکارا از طریق تفلیس، خطوطِ سه‌گانه راه‌آهن، نفت و گاز تا باکو را ایجاد کرده، اما اکنون خواهانِ تسهیل دسترسی بیشتر به آسیای مرکزی از طریق این کریدور است. جای شگفتی نیست که زنگزور یکی از سه عنصر بنیادین استراتژی جدید "قرنِ ترکیه" است.

شگفت آنکه ایران، سال‌هاست خواهانِ تسریع در پل دومِ زمینی از طریق محور قارص - ایغدیر - بازرگان است چرا که راه‌آهن کنونی به دریاچه وان رسیده و متوقف می‌شود! رهبرانِ ترکیه اما نقشه‌ی آینده‌ی کریدورها را از هم‌اکنون کشیده و بر یک مسئله توافق دارند: دورزدن ایران برای دستیابی به آسیای مرکزی و چین!

اسرائیل نیز با تشدید حضورِ خود در شمالِ رود ارس، سودای جبرانِ حضور ایران در لبنان دارد. تل‌آویو ۴۰ درصد از نفتِ خود را از باکو وارد کرده و در عوض، بر ارسالِ جنگ‌افزارهای مدرن، از پهپاد تا سامانه‌ی ضدِّ موشکی، به این کشور افزوده و از پایگاه هوایی سیتالچای و در آینده نزدیک، زنگیلان در خاک جمهوری باکو استفاده می‌کند.

حجمِ ارسالِ سلاحِ اسرائیلی به جمهوری باکو افزایش یافته که نشان از تحکیم رابطه‌ی استراتژیک باکو - تل‌آویو دارد.

گزارش‌هایی نیز از حضورِ مزدورانِ بنیادگرای تکفیری در شمالِ رود ارس هست. در مقابل، گروهی متنفذ در تهران فقط نسبت به رزمایشِ ایروان با آمریکا حساس شده و هنوز قره‌باغ را "خاکِ اسلام" می‌خوانند!!

ایران ضمن تاکید بر حقِّ حاکمیتِ باکو بر قره‌باغ کوهستانی، برای راه‌اندازی کریدورِ شمال‌ - جنوب در محور رشت - آستارا اقدام کند و باید محور پارس‌آباد - اردبیل - تبریز - ماکو را جایگزینِ زنگزور مطرح کند که نیازمندِ ایجاد راه‌آهن پارس‌آباد - میانه و بازرگان - ایغدیر و تبدیل اردبیل به "بندر خشک" است. جنگ واپسین ابزار است!

همچنین، ایران باید راه‌اندازی جاده‌ی ترانزیتی و خطوطِ انرژی تبریز - ایروان را با گذر از عمقِ استانِ سیونیک ارمنستان دنبال کند. چرا که امر‌وزه جاده و خطِّ لوله، همچو دژِ دفاعی، ورای مرزها عمل می‌کند. در صورتِ تشدیدِ تنش، ایران باید دو سوی رودخانه‌ی ارس را تا عمق ۳۰ - ۵۰ کیلومتری در کنار فضای هوایی سیونیک، کنترل کند.

راه‌اندازی کریدورِ زنگزور در کنار ازدست‌رفتنِ سه جزیره‌ی ایرانی در خلیج فارس ضرباتی است که در آینده نزدیک، تمامیت ارضی ایران را برهم‌می‌زند؛ آینده‌ای محتمل که پیامدِ انفعالِ ویرانگرِ کشور در قفقاز و خلیج‌فارس است. آینده‌ای که با پدیده‌ی فرونشست، تداوم خواهد یافت. گامِ پس از زنگزور را در تبریز ببینید!

فرونشست:

ایران هیچ‌گاه نمی‌تواند و نباید با قدرت‌های بزرگ اتحاد استراتژیک داشته باشد. پس خردمندانه نیست که کشور را هم‌سرنوشت با یک یا چند قدرت بزرگ نامید. چرا که رابطه این قدرت‌ها با ایران بر پایه‌ی frenemy (ترکیبی از friend و enemy) است: همزمان در یک حوزه دوست (friend) و در حوزه‌ی دیگر دشمن (enemy) هستند.

علیرغم فقدان اتحادِ استراتژیک، ایران اما می‌تواند گونه‌ای‌ شراکتِ پایدار و ائتلافِ موقتی با این قدرت‌ها در حوزه‌هایی مشخص برقرارکند؛ چرا که منطق ژئوپلتیک حکم‌ می‌کند که ایران، زندگی در شکاف را دنبال کند. وگرنه پس از دوره‌ای فرسایشِ ژئوپلتیکی و انزوای اقتصادی، دچار فرونشست می‌شود.

حذف از روندِ اقتصاد جهانی بدلیلِ بی‌برنامگی داخلی و تحریم‌های خارجی از طریقِ دورزدگی توسط کریدورهای زمینی - دیجیتالی به فرسایشِ ژئوپلتیکی انجامیده است. مثل فرسایش خاک، تشدیدِ این نوع فرسایش می‌تواند به فرونشست بینجامد: ناگهانی، سریع و بیکباره در برابر چشمانِ بهت‌زده!

فرونشست را دریابید.

#ایران
#جهان

@astiggmat

نامه امام علی (ع) به امام حسن(ع)، قسمت۳۴
پسرم... کسی که از حق تجاوز کند، زندگی بر او تنگ می گردد؛ هر کس قدر و منزلت خویش بداند حرمتش باقی است، استوار ترین وسیله ای که می توانی به آن چنگ زنی، رشته ای است که بین تو و خدای تو قرار دارد
منبع:
نهج البلاغه،۱۳۸۱، ترجمه‌ی مرحوم دشتی ،نامه ۳۱، صفحه۵۳۷

به نام او که همه اوست
همیشه باید جستجو کرد.جستجوی تعاملی و ارتباطی با تکیه بر خوب شنیدن حرف‌های موافق و مخالف . بدون هیچ پیش داوری با عشقی عمیق به جهان و به مردم عزیزمان. باید آموخت و آموزش داد تا در این فرایند یادگیری دوسویه که مرتباً جای معلم و شاگرد تغییر می‌کند، به آگاهی نقادانه رسید، پویشی میان اندیشه و عمل، خوب فکر کردن و به موقع اقدام کردن، مرحله‌ای از آگاهی که برای قدرت‌یابی و توانمندسازی لازم است، قدرت یابی نه به معنای قدرت سیاسی و اقتصادی بلکه به معنای فرایند بازیابی سربلندی و احترام،
بحث پداگوژی و توسعه بسیار بحث زیبا و جذابی است، انشالله ادامه این بحث جذاب را در روز سه‌شنبه ۲۲ آبان ماه ساعت ۱۶ در مجموعه باغ گل‌ها در سلسله سمینارهای سه‌شنبه‌های ارتباطی با هم دنبال خواهیم کرد.
در این سمینار من و شما با هم گفت و شنود خواهیم داشت. گفت و شنودی که در پداگوژی؛ ارتباطی دوسویه و توأم با احترام میان قلب, ذهن, عقل و احساس ماست و مبنای عمل ما خواهد بود. به امید دیدار و در پناه حق . هادی زمانی

پداگوژی فن داستان سرایی ، فن شنیدن و شنیده شدن . آموختن و یاد دادن و از همه مهمتر فن ارتباط مطلوب با دیگران است . آنکه ببینی و دیده شوی و باعث دیده شدن دیگران شوی.
در روز سه شنبه 22 آبان‌ماه ساعت 4 عصر در سالن اجتماعات باغ گلها با عزیزان اصفهانی به صورت حضوری و با عزیزان سایر استان ها از طریق لینک اینستاگرام زیر در ابن خصوص گفتگو خواهم کرد
https://www.instagram.com/zamani_pr5/profilecard/?igsh=MTR4aG05dWYzeXdiYw==
https://www.tg-me.com/zamanipr

بهتر است مطالعه کنیم و فرهنگ مطالعه را در جامعه ترویج دهیم راه دیگری برای توسعه پایدار نمی‌شناسم. جامعه مجموعه متشکل از اندیشه ها است و تضارب این اندیشه هاست که توسعه را ایجاد می کند .وقتی خردی واحد بر جامعه حکمفرما باشد و تضاربی شکل نگیرد .آن جامعه در یک مسیر تک خطی تا بی نهایت حرکت می کند. اما در نظام اجتماعی بی نهایتی وجود ندارد .جامعه یا در حال رشد است و یا در حال سقوط . سکونی وجود ندارد و لذا مهمترین رسالت و وظیفه دولت ، ایجاد مسیری خلاقانه پرور در نظام آموزش و پرورش خود است . سیستمی که توان تربیت انسان های آزاده و آزاداندیش را داشته باشد و روح نقادی و ا‌یتلاف نقادانه را ترویج دهد. اما عموما دولت ها ذاتا مستبد هستند و قدرت ذات فساد آلود و خود محوری دارد خصوصا در جوامع شرقی و لذا تلاش حاکمان به سمت ترویج ایدولوژی است البته این امر مختص جوامع شرقی نیست دولت آمریکا هم با حضور ترامپ به خوبی ابن مطلب را معنا نموده است . ایدولوژی با تمام توانمندی‌ها و یکپارچه سازی ها و خروجی های ارزشمندش ایراد بزرگی هم دارد که روح خلاقیت و نوآوری و آزادگی را در خود حل می کند. تعصب خوب است اما زمانی که بر پایه کمال استوار باشد و لذا در اینجا نقش روشنفکران حایز اهمیت می شود . تنها راه شکل گیری تضارب اندیشه خردورزی روشنفکران آزاده است . آنها با طرح دیدگاههای متناقض و ایجاد نگرش سیستمی و چند بعدی به مسایل و روشن نمودن ابعاد تاریک و خطرناک تصمیمات مدیران فضای همفکری بیشتر را در جامعه ایجاد می کنند . روشنفکر متعهد و آزاده نور امید توسعه اجتماعی است که می تواند جامعه را در تاریکنای دولت های بی سواد و منفعت طلب به سمت روشنایی توسعه هدایت کند . و ابن محقق نمی شود مگر آنکه افراد آن جامعه اهل مطالعه باشند و اطلاعات و دانش خود را فقط از طریق رسانه های گروهی و اجتماعی دریافت نکنند و در خرید کتاب های ارزشمند نیز اهتمام لازم را داشته باشند . هادی زمانی
https://www.tg-me.com/zamanipr

سفر در دنیای پداگوژی ، تدریس استاد دکتر هادی زمانی، ۲۲ آبان ماه ۱۴۰۳ ، مجموعه باغ گلهای اصفهان

همه ما برگ های زیبایی بر شاخسار زندگی هستیم که روزی خشک و بی روح می شویم ‌ پس بیایید تا جانی در بدن داریم و بر بالای شاخسار زندگی جایگاهی داریم میوه ای برای جامعه به بار آوریم که زندگی را در تن آن روان و ساری گرداند. یک قدم کوچک برای دیگری یعنی زندگی واقعی .

پاورپوینت ها و فیلم های مربوط به سمینار پداگوژی