زنان ورزشکاری که در میادین قهرمانی به حجاب اجباری "نه" گفتند

از سکوی قهرمانی تا سکوی اعتراض؛ زنان ورزشکار ایرانی

بیش از چهار دهه تبعیض و محدودیت، زنان ورزشکار ایرانی را از میدان نراند. آن‌ها با خیزش "زن، زندگی، آزادی" صدای اعتراض شدند و یکی از اصلی‌ترین پرچم‌های آزادی را بالا بردند: نه به حجاب اجباری. این روایت قهرمانانی است که سکوت نکردند.

#زن_زندگی_آزادی
#پوشش_اختیاری

@zan_j

مملکت گل و بلبل!

✍ اسماعیل گرامی (کارگر بازنشسته)

وقتی سایت ایلنا خبرگزاری کار ایران را در روز پنجشنبه ۱۴۰۴/۶/۲۷ میخوانی با اولین تیتر (بزرگترین تیتر) شوکه میشوی "آزادی یک فعال کارگری پس از چهار سال حبس با اعمال شاقه"! این خبرگزاری تا کنون در رابطه با فعالین کارگری زندانی شده در زندانهای حکومت جمهوری اسلامی ایران خبری ننوشته است، با خواندن این خبر ذهنت به دنبال ده ها فعال کارگر زندانی میرود. اما مطلب را که دنبال میکنی با خبر میشوی که << آلیکساندر یاراشوک چهار سال به علت فعالیت‌های کارگری در زندان بوده و طبق اظهارات خود، حبس با اعمال شاقه را تحمل کرده است. دولت لوکاشنکو رئیس جمهور مادام العمر بلاروس، او و همقطارانش را به فعالیت سیاسی علیه حکومت محکوم کرده بودند>>. اگر چه آلیکساندر یاراشوک ایرانی نیست ولی با این وجود؛ خبر آزادی وی بسیار خوشحال کننده است؛ چرا که بین کارگرِ بلاروس و کارگران دیگر کشورها از جمله ما کارگران ایرانی فرقی نیست. سرمایه دارانِ کشورهای مختلف دست در دست هم ما کارگران جهان را استثمار میکنند و حکومت ها حافظ منافع آنها میباشند، از همین جهت است که گفته میشود "کارگران مرزی ندارند". 
ایلنا ادامه میدهد <<لوک تراینگل (دبیرکل کنفدراسیون جهانی اتحادیه‌های کارگری) گفت: دولت لوکاشنکو در بلاروس این آزادی‌ها را به عنوان یک اقدام خیرخواهانه و لطف به تصویر کشیده است، اما آزادی این کارگران و شرایطی که آن‌ها از زندان توصیف می‌کنند، آشکار می‌کند که در یک سیستم فاسد و دیکتاتوری زندگی می‌کنند. یاراشوک، فدینیچ و چندین مبارز برجسته دیگر آزاد شدند اما از مرز لیتوانی به خارج این کشور تبعید شدند>>. بله، عده ای کارگر که برای خواسته های خود مبارزه میکردند توسط "یک سیستم فاسد و دیکتاتور" به "فعالیت سیاسی علیه حکومت محکوم شدند" که پس از چند سال حبس مورد عفو قرار گرفتند! آیا این خبر برایمان آشنا نیست؟ که خبرگزاری (ایلنا) آنرا برای ما یک خبر داغ میداند؟! این سبک گزارشِ خبر مختص ایلنا نیست، باید تمام خبرگزاری ها از آن تبعیت کنند: گرانی، تورم، فقر، پائین بودن دستمزدها، نبود امنیت شغلی، بیکاری، اخراجِ کارگران و دیگر حقوق بگیران، عدم پرداخت بموقع حقوقها، سرکوبِ اعتراضات و اعتصابات، ستم مضاعف بر زنان، دیکتاتوری و نبود آزادی، زندان و تبعید، سیستم فاسد حکومتی، اختلاس و دزدی، کارتن خوابی، قتل و جنایت و تجاوز و هزاران معضل اجتماعیِ دیگر؛ متعلق به کشورهای خارجی است اما کشور ما گل و بلبل میباشد. صدا و سیما در گزارش دهی به این سبک بالاترین نمره را دارد؛ در تمامی اعتراضات و تجمعاتِ لایه های مختلف جامعه برای کسب خواسته های خود؛ شعار "ننگ ما ننگ ما صدا و سیمای ما" طنین افکن است؛ چراکه با ده ها تجمع و اعتراض در طول یک هفته در این کشور؛ هیچ گزارشی در این موارد از صدا و سیما پخش نمیشود. بعنوان مثال اخیراّ اعتصاب کارگران شرکت آلومینیوم اراک ذهن هر کارگر و فعال کارگری را بخود مشغول کرده است و هر روز کارگران بیشتری بعلت اعتصاب غذا راهی بیمارستان میشوند؛ اما از اعتصاب این کارگران و خواسته های آنها خبری نیست. بله؛ کشور ما گل و بلبل است.

۲۸ شهریور ۱۴۰۴

#نان_کار_آزادی
#زن_زندگی_آزادی
#کارگر_زندانی_آزاد_باید_گردد

@zan_j

تخریب آرامگاه عرفان خزایی؛ زخمی تازه بر دل خانواده!

ساعت ۱:۳۰ بامداد ۲۹ شهریور، تنها دو روز مانده به سالگرد جان‌باختن عرفان خزایی، نیروهای امنیتی سنگ مزار او را با خشونت تخریب کردند. سنگ‌ها شکسته و پرت شدند—یک بار دیگر، خانواده داغدار تحت فشار و آزار قرار گرفتند و زخمشان تازه شد. این اقدام، نمونه‌ای آشکار از نقض وحشیانه حقوق بشر و ایجاد رعب توسط حکومت است.

#عرفان_خزایی
#جانباختگان_شهریور۱۴۰۱
#جنبش_زن_زندگی_آزادی
#قیام_ژینا
#برای_زندگی

@zan_j

چگونه می‌شود یک صبح، صبح دیگر باشد؟
چگونه می‌شود آنقدر
در جانی بریزد مرگ
که جز زیستن هیچ زیبایش نکند
چگونه می‌شود شمع پروانگی کند؟
بسوزد
بگوید نه! هرگز!
بال بزند
بخواند آبی! آبی! آبی!
و آسمان در رگ‌هاش
و یک دسته پرستو هر بار
سر برود از لبه‌های پریده‌اش
بدود یک‌باره
باد بزند در قلب
بپیچد در صندوقی که درش یک عمر بسته مانده و نا گرفته است
چگونه می‌شود که بخواهد؟
برگردد
باور نکند
برخیزد
بتواند
با دست‌هاش
با گونه‌های وحشی‌اش
با زخم، با رنج
این بار اما بار آخر باشد
انسان
که اسفنج پر از خون شده‌ست
انسان که می‌شد بایستد کنار درخت و گریه کند
بر جنازه‌ی خود در تنی دیگر
با هر واژه‌ی مستعمل
واژه‌های قربانی
آزادی
دوستی
مهرْبانی
چگونه می‌شود بخشیدن؟
هر لب
فرصتی برای بوسیدن  خندیدن
چگونه می‌شود بدود
و تا همیشه بگریزد  از چهره‌ی شرمسارش؟
چگونه می‌شود انسان
رستاخیز انسان باشد
بگوید فردا
بگوید عشق
بگوید آبی

امیدوارم! امیدوارم!

«علی اسدالهی»
#خیابان_از_آن_ماست
#زن_زندگی_آزادی
@zan_j

پرسونای مرگ: روایت قاضی ربیحاوی از قتل مهرجویی و همسرش در آینه سینمای برگمان

حسین نوش‌آذر -در فیلم کوتاه صدثانیه‌ای «خون سینما»، قاضی ربیحاوی با الهام از «پرسونا»ی اینگمار برگمان، قتل داریوش مهرجویی و همسرش را نه‌تنها به‌عنوان یک جنایت، بلکه به‌مثابه تراژدی عمیق انسانی و فرهنگی بازنمایی می‌کند. این اثر با استفاده از صدا، تصویر و ارجاع‌های فلسفی به کاوش در مفاهیم هویت، خشونت و سکوت ابدی قربانیان می‌پردازد و گفت‌وگویی سینمایی میان دو استاد بزرگ را به تصویر می‌کشد.

تلاش می‌کنند «برای»‌های ما را به «برای کنسرت آزادی» تقلیل دهند.

موهای رهای زنان ایران در باد دستاورد یک خیزش عمومی بود؛ تلاش می‌کنند به جلوه‌ای از انعطاف این دیکتاتوری آدم‌کش تعبیرش ‌کنند…

تلاش می‌کنند؛ مزدوران دستگاه سرکوب دست در دست بخشی از جامعه‌ی قربانی که تامل در وضعیت را پرهزینه می‌پندارد؛ همین‌هایی که با یک جمع‌بندی قالبی به استقبال «هم‌بندی‌های» منتقد خود می‌رود: «چشم دیدن شادی مردم را ندارید!» یا «مگر چیز بیشتری می‌خواستید؟ می‌بینید که، بدون روسری در خیابان راه می‌رویم و در کنسرت می‌رقصیم!»

بله، بیشتر می‌خواستیم و بیشتر می‌خواهیم هنوز!

واگذاری سنگر اعتراض و همدلی و همراهی با قربانیان شکنجه و سرکوب و اعدام به این صحنه‌سازی مبتذل و تکراری، خطایی مهلک است که در تاریخ ایران برای همیشه ثبت خواهد شد. این حکومت بارها در تنگناهای سیاسی به تسلیم تظاهر کرده. در مکتب این ظالمان «تقیه» صدایش می‌کنند.

هوشیار باشیم!

#شب_کنسرت_صبح_اعدام
#نه_به_جمهوری_اعدامی
کارتون: @neyestanimana
‏ @mardom.foundation

#زن_زندگی_آزادی

آسیب دیدکان جنگ دوازده روزه
بی‌کفایتی سیستمی که حتی نمیخواهد مسئولیت مراقبت و حمایت از این اسیب دیدگان جنگ را بپذیرد ...


زن آسیب دیده در جنگ ۱۲ روزه:
شهرداری تهران دیگر پول هتل را نمی‌دهد

مسئولان هتل لاله هر روز می پرسند کی از اینجا میروید؟

#مرگ_بر_جنگ_افروزان

@zan_j

و هفده ساعت بعد از این استوری جوجو به بلوار کشاورز رفت.
روی یک سطل آشغال ِ چپ شده شال اش را آتش زد، به نیروهای سرکوبگر سنگ پرتاب کرد، از دست شان گریخت و این تعقیب و گریز تا نیمه شب ادامه داشت.

(طبق گفته های نلی که آن شب با نیکا تماس واتس آپی داشته ) در میانه ی تظاهرات زن و مرد جوانی خودشان را به انقلابیون صف اول میرسانند، همراهشان می شوند، اعتمادشان را جلب می کنند، بهشان شماره تلفن و آدرسی می دهند و می گویند آخر شب همه آنجا جمع شویم تا برای فردا شب برنامه ریزی کنیم.

و نیکا بعد از آن تعقیب و گریزها به آن آدرس میرود. اما پیدایش نمی کند و بن بست را رد می کند.
زنگ میزند به شماره، بهش می گوید رد کرده ای برگرد بالا، و او برمیگردد بالا و وارد آن بن بست و آن ساختمان می شود و تا لحظه ورود گوشی دستش است و با همان مخبر حرف میزند.
( مطابق فیلمی که از لحظه ورود نیکا به آن ساختمان منتشر شد)

آنجا ساختمانی پنج طبقه بود. در هر طبقه چهار واحد وجود داشت. و یک واحد هم در طبقه پارکینگ بود. جمعا بیست و یک واحد. و از این بیست و یک واحد هفت واحد تولیدی لباس بود، یک واحد در طبقه اول ظاهرا همان ذوج زندگی می کردند. و واحد طبقه پارکینگ متعلق به مدیر ساختمان بود. و در یکی از واحدهای طبقه سوم مرد جوانی تنها زندگی می کرد.

و من فردای روزیکه پیکر را تحویل دادند به همراه برادر و دو وکیل به آنجا رفتم. و چون زودتر از بقیه رسیدم با آن مرد رودر رو شدم و او هراسان به من حمله ور شد و فریاد میزد باید از اینجا بروی....مردی که در چشم ها و رفتارش جنایتی مخوف موج میزد....و وقتی برادر و وکلا رسیدند آن مرد به بالا دستی اش در اطلاعات زنگ زد

بله.
نیکا پا به یک دام گذاشته.
و آن شب در یک خانه امن اطلاعات بوده.
و به احتمال زیاد همان شب در زد و خوردی وحشیانه کشته شده.
و جنازه اش را از تراس یکی از طبقات، که مشرف به حیاط همسایه بود، به آنجا انداخته اند.
نیکا تا لحطه اخر کفش بپا داشته، و این یعنی در یکی از واحد های خالی ساختمان نگه داشته شده. و وقتی او را کشته اند از پاها گرفته و از تراس آویزان کرده و به حیاط همسایه انداخته اند. ( و هنگام رها کردن پاشنه کفش به دست قاتل گیر کرده و از پا کنده شده اند اما چون بند کفش دور مچ بسته شده بود جایی پرت نشده بودند و این در آن عکسی که منتشر شد پیداست. )
.
.
.
و این تمام چیری ست که تا به اکنون میدانم.
و فقط با بررسی شواهدی که دیده ام به این جمع بندی رسیده ام.
درهرحال قتل حکومتی نیکا همچنان در ابهام است.
شاید در فردایی که این حکومت نباشد تا حدی حقیقت روشن شود...

از صفحه آتش شاکرمی

#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
#زن_زندگی_آزادی
#قیام_ژینا

@zan_j

#سمیه_رشیدی در کما است و پزشکان قطع امید کرده اند!

سمیه رشیدی، زندانی سیاسی متولد ۱۳۶۲ که چهارم اردیبهشت در حال شعارنویسی در محله جوادیه تهران بازداشت شده بود، پس از چند بار تشنج در روزهای اخیر به بیمارستان مفتح ورامین منتقل شده و خانواده‌اش نسبت به وضعیت او ابراز نگرانی کرده‌اند.

رشیدی ششم اردیبهشت از بازداشتگاه آگاهی ۱۵ خرداد به بند زنان اوین منتقل و پس از حمله دوم تیرماه اسرائیل به زندان اوین، به زندان قرچک ورامین فرستاده شد. او در زمان بازداشت به‌شدت از سوی ماموران مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته و بارها از سردرد و مشکلات جسمی شکایت کرده بود. یک منبع مطلع گفت که او ماه‌ها به بهداری زندان مراجعه می‌کرد اما پزشک زندان به او می‌گفت تمارض می‌کند و تنها قرص اعصاب تجویز می‌کرد، تا جایی که با وخامت حال و بروز تشنج‌های مکرر، ناچار به انتقالش به بیمارستان شدند.

#سمیه_رشیدی
#زندان_قرچک
#زن_زندگی_آزادی

@zan_j

#روبرتو_بنینی، کارگردان مشهور ایتالیایی و سازنده فیلم «زندگی زیباست» که یکی از مهم‌ترین آثار در محکوم نمودن «هلوکاست» هست، این گونه در برابر توحش اسراییل خشمگین شده.

#علیه_جنگ
#علیه_کودک_کشی
#نسل_کشی

⁨ ⁨ ⁨ ⁨ ⁨ “رقصِ آزادی”
“سه‌مای ئازادی”
شعر: شیرکو بیکس
خواننده: هانا کامکار
چندی پس کشته شدنِ مهسا ژینا امینی
این ویدیو را ساختیم و پخش کردیم
ولی به دلیل فشارهای شدیدی که رویم بود،
به نامِ لاوین و پنهانی منتشرش کردیم.
امروز با افتخار این آهنگ را به خانواده‌ی امینی
و همه‌ی سَماگرانِ «زن-زندگی-آزادی»
پیشکش می‌کنیم.
#هانا_کامکار و …
#hanakamkar & …
#hanakamkar_singing #هانا_کامکار_خوانندگی
#رقص_آزادی
#زن_زندگی_آزاری #ژن_ژیان_ئازادی
#مهسا_ژینا_امینی⁩⁩⁩⁩⁩

@zan_j

اطلاعیه

یکشنبه های اعتراضی
فقط کف خیابان، بدست میاد حقمان
#کرمانشاه
زندگی ،  معیشت و سلامت  ما بازنشستگان همانند سایر اقشار زحمتکش جامعه ،  سالهاست که‌ در گرو منافع اقلیتی کوچک از صاحبان  سرمایه و قدرت  قرار گرفته است.

شرایط اسفبار معیشتی و فشار روزافزون ناشی از تورم سرسام آور و درمان نابسامان  مشکلات عدیده ای را به مردم تحمیل کرده و بار عظیم مشکلات، نفس مردم را به شماره انداخته و بی توجهی مسیولین  نشان می دهد که جز فریاد اعتراض علیه این وضعیت نابسامان راهی مقابل ما باقی‌نمانده است .
لذا بار دیگر در حالی که بار مصائب ناشی از  تمامی  تبعیضات و نابرابری ها را بر دوش می کشیم ،  همصدا و متحد  به خیابان خواهیم آمد و خستگی ناپذیر و  بدون تزلزل بر حقوق حقه خود مبتنی بر مطالبه ی یک زندگی انسانی و شرافتمندانه پای می فشاریم .

منتظر حضور سبزتان هستیم🤝
وعده دیدار ما :
یکشنبه ۳۰ شهریورماه ۴۰۴
ساعت ۱۰صبح
مقابل اداره کل تامین اجتماعی

بازنشستگان مطالبه گر #کرمانشاه

اطلاعیه
یکشنبه های اعتراض

فقط کف خیابون به دست میاد حقمون


مردم شریف و آگاه ایران!
 
  هر روز به تعداد ارتش گرسنگان افزوده می گردد ، حاکمیت علاقه ای به تغییر شرایط موجود  ندارد. خشم انباشته منجر به رفتارهای غیر قابل تصور شده است. هر روز شاهد فروپاشی نظام سلامت، خود کشی ، قتل ، فرار مردان از خانه  ، ترک تحصیل دانش آموزان و از همه فاجعه بارتر شکستن رکورد طلاق از ۷٪ سال ۵۷ به ۴۱٪  که با هیچ معیار جامعه شناسی قابل درک نمی باشد.
    درمقابل ، تصمیم سازان سرکوب فعالان مدنی را در دستور کار قرار داده که حمله به مجمع فوق العاده  شورای هماهنگی و دستگیری معلم خوشنام  مسعود فرهیخته و اعدام کارگر زندانی بابک شهبازی ، از جمله آن است .
   بنابر این به یکشنبه های اعتراضی سراسری می پیوندیم و اعلام می داریم : " معلم زندانی آزاد باید گردد" . " اعدام شهبازی محکوم است محکوم است".  " کارگر ، معلم ، کشوری  و لشکری  اتحاد اتحاد " .

زمان: یکشنبه ۳۰/شهریور/۴۰۴ ساعت ۱۰/۳۰

مکان: رشت، گلسار، مقابل اداره کل تامین اجتماعی استان #گیلان

#مطالبات_بازنشستگان
#تجمع_اعتراض

اعلام همبستگی سندیکای معلمان هسن(Hessen) با کمپین دفاع از شریفه محمدی

شرکت‌کنندگان در جلسه‌ی سندیکای معلمان استان هسن (آلمان) که به سخنرانی اسماعیل عبدی درباره اوضاع ایران و اعتراضات اجتماعی اختصاص داشت، همبستگی خود را با کمپین دفاع از شریفه محمدی اعلام کردند.
شریفه محمدی، زن کارگر، در آذر ۱۴۰۲ بازداشت و با اتهامات واهی به اعدام محکوم شده است. این حکم ضد انسانی با هدف سرکوب اعتراضات اجتماعی صادر شده و موجی از مخالفت در ایران و سطح بین‌المللی برانگیخته است.
کارگران، معلمان، بازنشستگان و زندانیان سیاسی، همراه با سازمان‌های حقوق بشری، سندیکاها و اتحادیه‌های جهانی، خواستار لغو این حکم و آزادی بی‌قید و شرط شریفه محمدی شده‌اند.
ما نیز در کنار کمپین دفاع از شریفه محمدی، خواهان آزادی فوری او و پایان دادن به سرکوب‌های سیاسی هستیم.
جمعه ۱۹ سپتامبر ۲۰۲۵
ساختمان DGB فرانکفورت – آلمان

ارسال به کمپین دفاع از شریفه محمدی
۲۸شهریور ۱۴۰۴

#FreeSharifeh
#آزادی_شریفه
#شریفه_محمدی
🖥 تماس با ادمین تلگرام: @freesharifeh
توئیتر: https://x.com/freeSharifeh
اینستاگرام: www.instagram.com/free_sharifeh_mohammadi/
ایمیل: [email protected]
20 September 2025

«سپیده» که سر بزند
در این بیشه‌زار خزان زده شاید «گلی» بروید
شبیه آنچه در «بهار» بوییدیم
پس به نام «زندگی»
هرگز نگو «هرگز»...

#پل الوار

شکردشت_سوباتان_گیلان
@zan_j

روز جهانی صلح🕊

رویای هر کودک صلح است
رویای هر مادر صلح است
کلام عشقی که بر زیر درختان می تراود
صلح است.
پدری که در غبار
با تبسمی در چشم هایش
با سبدی میوه در دست هایش
با قطرات عرق بر جبینش
که چون ترمه ای بر طاقچه خشک میشود
باز گردد
صلح است.
آن هنگام که زخم ها

بر چهره ی جهان التیام یابد،
آن هنگام که چاله ی بمب های خورده بر تنش را درخت بکاریم،
آن هنگام که اولین شکوفه های امید
بر قلب های سوخته در حریق
جوانه زند،
آن هنگام که مرده ها بر پهلوهای خویش بغلطند و بی هیچ گلایه ای به خواب روند
و آسوده خاطر باشند که خونشان بیهوده ریخته نشده،
آن هنگام،
درست آن هنگام
صلح است.
صلح
بوی غذای عصرگاهی ست
صلح یعنی
هنگامی که اتومبیلی در کوچه می ایستد
معنایش ترس نباشد.
یعنی آن کس که در را میزند
دوست باشد
یعنی باز کردن پنجره
معنی اش آسمان باشد.
صلح یعنی سور چشم ها
با زنگوله های رنگ.
آری.صلح این است.
صلح...
صلح یعنی
مرگ جز اتاقی کوچک از قلبت را نتواند تسخیر کند.
یعنی دودکش خانه ها
نشانی از سرور باشند.
هنگامی که میخک غروب
هم بوی شاعر دهد و هم کارگر.
آری، صلح این است...
یانیس_ریتسوس
ترجمه: بابک_زمانی

#نه_به_اعدام
#نه_به_جنگ
@zan_j

روز جهانی صلح

🖍۲۱ سپتامبر، روز جهانی صلح، فرصتی است برای بازاندیشی در معنای صلح و شیوه‌های رسیدن به آن. صلح، برای ما زنان، صرفاً سکوت پس از جنگ یا توافقی بی‌ریشه نیست. ما صلح را نه به‌مثابه وضعیت خنثی و ایستا، بلکه به‌عنوان نتیجه‌ی مبارزه‌ای پیگیر علیه خشونت، سلطه، سرکوب، استثمار و استعمار می‌فهمیم.
اغلب زنان  «قربانیان» جنگ  به  تصویر کشیده میشوند و این حقیقتی انکار ناپذیر است اما به موازات آن  تاریخ نشان داده است که هر جا  سلطه و خشونت و جنگ حاکم بوده، زنان همواره کنشگر و مبارز علیه آن بوده‌اند بزرگترین تظاهرات بعد از جنگ جهانی دوم با شعار "نان و صلح " را میلیونها زن سردادند.
زنان  صلح را با مبارزه گره می‌زنند. صلحی که زنان فمنیست خواهان آنند، بدون نبرد علیه نابرابری و خشونت به دست نمی‌آید. این سیاست زنانه سیاستی است گشوده بر دیگریِ تحت ستم، اما هرگز سازش‌کار با استعمارگر و سلطه‌گر نیست.
نمونه‌ی روشن آن، فلسطین است.
آنجا که غسان کنفانی پرسید: «از کدام گفتگو حرف می‌زنید؟ گفتگوی گردن با شمشیر؟»، حقیقتی روشن شد: گفتگوی واقعی تنها میان برابرها معنا دارد، نه میان اشغالگر و اشغال‌شده.

در روز جهانی صلح یاد اور شویم  که صلح بدون عدالت، بدون برابری، و بدون مبارزه علیه اشغال و سرکوب، صلحی پوشالی و دروغین است. صلح یعنی  جهانی عاری از خشونت است صلح در میدان‌های مقاومت، همبستگی و آزادی قد می‌کشد.

#علیه_جنگ_افروزان
#صلح_رفاه_آبادی
@zan_j

«تجمع اعتراضی بازنشستگان کرمانشاه!»

«یکشنبه ۳۰ شهریور ۱۴۰۴، کرمانشاه صحنه خشم و اعتراض بازنشستگان بود! آن‌ها مقابل تامین اجتماعی تجمع کردند و با شعارهای آتشین خود مانند «مسعود فرهیخته آزاد باید گردد»، «جنگ افروزی کافیه، سفره ما خالیه»، «دشمن ما همینجاست، دروغ می‌گن امریکاس» و «با مکانیسم ماشه سفره خالی‌تر می‌شود»، اعتراض خود را علیه تورم، گرانی و سیاست‌های ناعادلانه اعلام کردند. بازنشستگان فریاد زدند که حق زندگی بهتر و عدالت، مطالبه‌ای غیرقابل چشم‌پوشی است!»

#تجمع_اعتراض_اعتصاب
#مسعود_فرهیخته_آزاد_باید_گردد

@zan_j