تبلیغات زشت و عوام‌‌فریبانه؛ از انتخابات مجلس دوم تا مجلس دوازدهم
حسن یوسفی اشکوری

اشاره: پس از برگزاری انتخابات مجلس دوم، در سلسله یادداشت های روزانه ام، مطلب زیر را نوشته ام. می پندارم که انتشار آن در آستانه انتخابات (البته نمایشی) مجلس دوازدهم، خواندنی و حتی عبرت‌آموز باشد. گفتنی است که من (البته با اصرار شماری از دوستان نماینده و نیز منطقه) ثبت نام کردم و از قضا تأیید صلاحیت هم شدم ولی از آنجا که تجربه چهار سال مجلس اول نشان داده بود که حداقل آدمی چون من منشاء اثری نخواهد بود، یک روز پیش از برگزاری انتخابات انصراف داده و کناره گرفتم.
در هرحال این متن، گرچه تحت تأثیر فضای سال های نخستین دهه شصت است ولی به هر تقدیر تا حدود زیادی برآمده از تجربه زیسته نویسنده در آن دوران است. شاید برای مردمان زیسته در این زمان و احیانا زمان‌های بعدی آموزنده و مفید باشد. حسن یوسفی اشکوری نماینده مجلس اول از تنکابن و رامسر

متن کامل در زیتون:

https://www.zeitoons.com/113790

چرا با انتخاباتِ پیش رو «قهریم»؟
سروش دباغ

اخیرا به اتفاق جمعی از نواندیشان دینی، بیانیه‌ای دربارۀ انتخابات پیش رو و چراییِ عدم شرکتِ در آن را منتشر کردیم؛ که معتقدیم «با  توجه به همه‌ی شواهد موجود… “انتخابات” پیش رو فاقد حداقل ارزش‌های سیاسی، اخلاقی و دمکراتیک است و هیچ نسبتی با دمکراسی، حقوق بشر و عدالت اجتماعی ندارد و راهی به عبور از گردنه‌ی استبداد و روزنه‌ ای به بهروزی زندگی مردم نمی‌گشاید.»[۲]

در این نوشتار، در تکملۀ بیانیۀ فوق استدلالی له غیر اخلاقی بودنِ شرکت در«این انتخابات» اقامه می‌کنم.
چنانکه در می‌یابم، سیاست‌ورزی و کنشگری سیاسی، امری است عمیقا تخته‌بند زمان و مکان و نمی‌توان از احکام کلی و ضروری و همیشگی در آن سراغ گرفت. در این میان، ملاک و محکِ اخلاقی موجه دربارۀ کنشگری سیاسیِ رهگشا، عبارت است از مدّ نظر قرار دادنِ «اصل فایده»[۳] و فایده‌گراییِ قاعده‌محور[۴].به تعبیر دیگر، بیشینه‌شدن فایده و کمینه‌شدن درد و رنج برای بیشترینۀ مردمان، قوام بخش و معیار تصمیم گیری برای انجام یا ترک فعلی در حوزۀ سیاست است.

نگارندۀ این سطور، هشت سال پیش در چنین روزهایی در نوشتاری، با مدّ نظر قرار دادن همین ملاک، از شرکت  درانتخابات و رای دادن دفاع کرد[۵]. در آن روزگار، به رغم حضور حربۀ نظارت استصوابی و روا داشته شدنِ ظلم و تبعیض در حق شهروندان، بخش قابل توجهی از شهروندان همچنان امیدوار بودند از طریق گزینه‌های موجود و به مدد رای دادن، با واسطۀ نمایندگان منتخب  در سرنوشت خود نقش ایفا کنند و «خیرعمومی»[۶] را در جامعه افزایش دهند. از اینرو به «لیست امید» اعتماد کردند؛ همچنانکه با همین نگرش و استدلال، در سال ۹۶ به حسن روحانی رای دادند. در واقع، به نزد قاطبۀ مردم، منافع شرکت در انتخابات  بر مضارّ آن می‌چربید و غلبه داشت.
 اما، همانگونه که بر کسانی که تحولات سیاسیِ داخلی را رصد می کنند  هویداست؛

متن کامل در زیتون:

https://www.zeitoons.com/113803

این سخنان آقای خامنه‌ای درباره نظام سلطنتی پیش و انتخابات است. آنچه فرق کرده است لباسی‌ست که رهبری بر تن کرده و خود را در راس نظام تبعیض‌گرای ولایت مطلقه فقیه نشانده و آن را قدسی می‌داند. در نظام گذشته وضع معیشت مردم به‌مراتب بهتر از امروز بود اما استبداد سلطنتی اجازه نداد طبقه متوسط آزادانه در سیاست مشارکت داشته باشد و ‌نهایتا انقلاب شکل گرفت. این دولت خودکامه فقیه نه به معیشت مردم فکر می‌کند و نه به مشارکت سیاسی آزاد آنها. این نظام فردی که به حقوق شهروندی احترام نمی‌گذارد و ۳۰ میلیون هم‌وطن ما را در خط فقر و زیر آن قرار داده است. در مورد انتخابات در نظام خودکامه فعلی، مانند نظام گذشته، کاندیداها غربال می‌شوند تا منتقدین اجازه نیابند وارد مجلس شوند. آقای خامنه‌ای به قطع می‌داند این حکومت چه نوع حکومتی است، سیاست در ایران چگونه مدیریت می‌شود و اقتصادی که به ارمغان آورده با کشور چه کرده است. می‌گوید در کشور آزادی بیان وجود دارد اما موسوی، تاجزاده، مدنی، محمدی بسیاری دیگر در زندان هستند. مفاهیم واژگون شده، بی اخلاقی‌های بزرگ او را نشان می‌دهند.

مهدی نوربخش

ادای احترام به سیدمحمد خاتمی به خاطر همراهی شجاعانه‌اش با اکثریت
مهدی نصیری

من به اصلاح طلبانی که به عنوان روزنه گشایی یا هر عنوان دیگر در انتخابات غیردموکراتیک و نمایشی امروز شرکت کردند، تعرضی ندارم و اصل را بر این می گذارم که همه آنان، معرفتی و نه منفعتی به چنین کنشی دست زدند. استدلال اغلب این دوستان این است که رام کردن هیولای جمهوری اسلامی ـ که شیوه حکمرانی اش برای ایران فاجعه آمیز است ـ و آن را در مسیر تغییر و چرخش قرار دادن، کم هزینه ترین شیوه برای نجات ایران است. آنان نسبت به دیگر شیوه های عبور از جمهوری اسلامی بی اعتقادند و یا آن را واجد هزینه های سنگین می دانند.
هر کسی می تواند با این برداشت مخالف باشد و آن را غلط بداند و مانند این قلم، نتیجه چنین کنش مماشات آمیز را تقویت ابعاد ویرانگر حاکمیت کر و کور و گنگ و بی خرد ج ا بداند، اما نمی توان کسانی را از این نحوه اندیشیدن منع و به آنان بی احترامی کرد. این یکی از ابتدایی ترین اصول دموکرات بودن و در حال و هوای دموکراسی تنفس کردن است.

اما از طرف دیگر نمی توانم به سید محمد خاتمی و اکثریت اصلاح طلبان که از شرکت درانتخابات امروز خودداری کردند و با اکثریت مردم ایران همراه و همنوا شدند و خونهای ریخته شده در جنبش مهسا را پاس داشتند و به دعوت دهها زندانی سیاسی مبنی بر عدم شرکت در انتخابات پاسخ مثبت دادند، ادای احترام نکنم.

متن کامل در زیتون:

https://www.zeitoons.com/113886

انتخابات مجلس ۱۴۰۲ و چند نکته مهم

سرانجام انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی برگزار شد و نتیجه مشارکت اعلام شده از سوی جمهوری اسلامی عدد ۴۱ درصد مشارکت را نشان می‌دهد (البته شواهد فراوانی از ساختگی بودن این رقم نیز حکایت دارد که فعلا به این موضوع نمی پردازم). این انتخابات چند نکته اساسی را معین نمود.

متن کامل در زیتون:

https://www.zeitoons.com/113904

خاتمی و نافرمانیِ مدنی
سروش دباغ

سیاست‌ورزی امری‌ست تخته‌بندِ زمان و مکان. لازمۀ این سخن این است که در این قلمرو، احکام و داوری های قطعی و تخطی ناپذیر نداریم. همانگونه که آقای خامنه‌ای کنونی، آقای خامنه‌ای دهۀ هفتاد نیست و شیوۀ حکمرانی اش تفاوت محسوسی کرده و با نظارت و هدایت و رضایتِ ایشان، تیغ نظارت استصوابیِ شورای نگهبان روز به روز تیزتر گشته و رکن جمهوریت نظام بیشتر مچاله شده و به محاق رفته؛ آقای خاتمی امروز نیز خاتمیِ رئیس جمهور دهه های هفتاد و هشتاد شمسی نیست.

سال گذشته، خاتمی از جنبش/ خیزش مبارکِ « زن، زندگی، آزادی» حمایتِ جدّی کرد؛ بیانیه ای پانزده ماده ای منتشر کرد که «نظام» بدان هیچ وقعی ننهاد. او اسفند امسال در کنار اکثریت خاموشِ معترض و ناراضی ایستاد؛ از حق شهروندی خود بهره برد، به سخنان ناتراشیده و ناموجه روحانیانی که مشارکت در انتخابات را به دیانت و فقاهت و اطاعت گره زدند عنایتی نکرد، «نافرمانی مدنی» پیشه کرد و رای نداد. به تعبیر دیگر، از آنجائی که در شرایط فعلی، با در نظر گرفتنِ تمام جوانب، خاتمی امیدی به گشودن روزنه ای و کاستن از حجم درد و رنج قاطبۀ شهروندان وافزایش خیرعمومی از طریق صندوق انتخابات نداشت، عطای مشارکت را به لقایش بخشید.
پیشتر نوشتم که ملاک و محکِ اخلاقی موجه دربارۀ کنشگری سیاسیِ رهگشا به روایت نگارنده، عبارت است از مدّ نظر قرار دادنِ «اصل فایده» و فایده‌گراییِ قاعده‌محور. به تعبیر دیگر، بیشینه‌ شدن فایده و کمینه‌شدن درد و رنج برای اکثریت مردمان، قوام بخش و معیار تصمیم گیری برای انجام یا ترک فعلی در حوزۀ سیاست است. فایده گرایی اخلاقی در حوزۀ سیاست از طرق گوناگون محقق می گردد و یک شیوه ندارد. بسته به شرایطی که در آن بسر می بریم، می توان از صندق رای و مشارکت در انتخابات به افزایش خیرعمومی دامن زد و حکمرانی خوب را تحقق بخشید؛ همچنین می توان به مدد نافرمانی مدنی به سر وقت خیرعمومی رفت و بر آن افزود .

متن کامل در زیتون:

https://www.zeitoons.com/113898

مریم سادات یحیوی، کنشگر جنبش سبز جهت اجرای حکم یکسال حبس تعزیری به بند زنان اوین منتقل شد. این در حالی است که او به سرطان مبتلاست و تاکنون نيز همین بیماری اجرای حکمش را به تعویق انداخته بود. خانم یحیوی در دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی با اتهاماتی نظیر تبلیغ علیه نظام در ابتدا به ۹ سال زندان محکوم شده بود که این حکم در دادگاه تجدیدنظر به یک سال تقلیل یافت. او از اعضای اتاق «جنبش سبز» در کلاب‌هاوس بود که در تابستان ۱۴۰۰ با فشار و تهدید دستگاه امنیتی بسته شد و همان زمان مریم یحیوی نیز به وزارت اطلاعات احضار و بازجویی شد.

@kaleme

جواب آزادیخواهی زنان گلوله نیست؛ تسلیم بی‌چون و چرای حاکمان است

زهرا رهنورد
زندان اختر

به نام خدای مهربانی‌ها
▫️فرارسیدن سال‌روز هشتم مارس، روز جهانی زن را به زنان ایران و جهان تبریک می‌گویم و بر این باورم که همبستگی زنان و مردان در رفع فقر و گرسنگی آحاد انسان‌ها و زدودن نابرابری و به دنبال آن تحقق آزادی و توسعه و رفاه عمومی موفق خواهد بود.

▫️اینک، در شرایطی که قدرتمندان و دیکتاتورها با برافروختن آتش جنگهای خونین، بیش از همه زنان و کودکان را آماج اهداف خود قرار داده‌اند تا ملت‌ها را به زانو درآورند؛ در ایران نیز حاکمان بی‌اعتنا به مطالبات ملت بویژه زنان، سالهاست که زنان و دختران را از حقوق انسانی خود محروم کرده‌اند که البته آزادی‌خواهی و تمایل به سبک زندگی بر اساس سلیقه‌های فردی و عمومی و رفع تبعیض جنسیتی، جوابش گلوله نیست؛ بلکه تسلیم بی چون چرای حاکمان است.

▫️در کشور ایران، زنان و مردان شجاع بسیاری، عمر و جوانی خود را پشت میله‌های زندان سپری می‌کنند؛ اما در سطح کشور نیز زنان و دختران در زندانی به نام "حجاب اجباری" روزگاری را پر از رعب و وحشت، اما با پایداری و شجاعت می‌گذرانند و پدران و مادران دادخواه که عزیزان و فرزندانشان با گلوله و اعدام کشته شده‌اند به جای دادرسی، زندانی می‌شوند.

▫️یکی از منسوخ‌ترین جلوه‌های رفتار ستمگرانه، تداوم زندان بانوی برنده جایزه صلح نوبل، آن هم در شرایطی است که اقبال جهانی می‌تواند فرصت بزرگی را برای خدمتگذاری به ملت و کل بشریت در اختیار او قرار دهد؛ اما حاکمان با این اقدام خود اعلام می‌کنند که ارزشهای جهانی را به سخره گرفته‌اند.

▫️و حالا به‌جاست که بر این سیاهه بیفزایم: دریغا هموطنان! هموطنان سیستان و بلوچستان که در این سیاه زمستان غرق در سیل بنیان‌کن شده‌اند (که آن هم به نوعی ناشی از بی‌سیاستی مسئولان امر است) به جای همدلی در ارسال و دریافت امداد و لباس و سرپناه و دارو، صندوق رای دریافت می‌کنند! آیا تعداد آراء باطله و یا سقوط درصد مشارکت ملت؛ عبرت‌آموز آنان نیست؟

زهرا رهنورد
اسفند ۱۴۰۲

*کلمه

خانه‌نشینی خاتمی و ذوق‌زدگی سیاسی
احسان ابراهیمی

۱- در کشورهای با حکومت‌های دموکراتیک و قوه قضاییه مستقل یا به طور کلی دولت- ملت‌ها، شهروندان یا به نحو ایجابی به مشارکت سیاسی می‌پردازند؛ مثل شرکت در انتخابات یا عضویت در احزاب، اصناف و اتحادیه ها. و یا به نحو سلبی؛ مانند اعتصاب، تحصن، تحریم انتخابات یا تحریم خرید کالاها و تظاهرات خیابانی مطالبات سیاسی و صنفی خود را در ساختار دموکراتیک و نمایندگی پارلمانی دنبال می‌کنند. در حکومت‌های دیکتاتوری و استبدادی مثل ایران، عربستان، کره شمالی، سوریه و افغانستان طالبان، اساساً مدنیتی در کار نیست که بتوان از آن «نافرمانی» کرد. در این کشورها، عرصه و صحنه، درگیری و مبارزه شهروندان با نظام حاکم است و این درگیری و کشمکش به دلیل تسلط تام نظام حاکم بر تمام عرصه‌ها و ابزارها و استفاده حداکثری از قوه قهریه، به کشتار، اعدام، زندان و شکنجه معترضین منجر می‌شود. ازینرو به کار بردن اصطلاح «نافرمانی مدنی» برای مبارزه‌‌ای که در کشورهای با حکومت سرکوبگر جاری و ساری است، نوعی اعتبار دادن به نظام حاکم است که گویی به مناسبات مدنی و حق‌مدارانه میان دولت و ملت باور نظری و عملی دارد و شهروندان بدون کمترین هزینه‌ای قادرند از دستورات غیرمنطقی حکومت سرپیچی کنند. به دیگر سخن، به کاربستن دستگاه تحلیلی و واژگانی که برای کشورهای دموکراتیک ساخته شده‌اند برای فهم کنش‌ها و وضعیت سیاست در کشورهای با حکومت‌های سرکوبگر، بیش از آنکه رهگشا باشد، رهزن است.

۲- خانه‌نشینی سیدمحمد خاتمی و عدم مشارکتش در سیرک رای‌گیری احمد جنتی و رییسش علی خامنه‌ای، برای عده‌ای از تحلیلگران سیاست در ایران، خوشایند و نشانه و نمادی از «نافرمانی مدنی» یا «نقطه عطف» در سیاست‌ورزی وی صورت‌بندی شده است. حال آنکه بالغ بر ۶۰ درصد واجدان شرایط در کل کشور و نزدیک به ۸۰ درصد واجدان شرایط در پایتخت (بنا به آمار رسمی حکومت) در این نمایش رسوا شرکت نکرده‌اند و عدم شرکت خاتمی در کنار اکثریت مطلق مردم ایران، کمترین کاری بود که یک انسان در سطح وی می‌توانست انجام دهد و اینکه چرا با چنین تأخیر تاریخی و اکنون به این نقطه رسیده است محل بحث و نقد باید باشد. جدا از این‌که این عدم مشارکت تا چه اندازه راهبردی است و نه کوتاه‌مدت و مقطعی، پرسش و نگرانی اصلی این است که تعلق خاطر وی را به «اسلام سیاسی» ذیل عدم مشارکتش در این بازی رسوا فراموش کنیم و تحت‌شعاع قرار گیرد.

متن کامل در زیتون:

https://www.zeitoons.com/113952

انتخابات و خودکامه‌گان
افشین حکیمیان

توی یک عالم دیگری سیر می‌کرد. در عوالمی که به واقعیت راه نداشت. تک‌تک جمله‌هایی که بیان می‌کرد و سفارش‌هایی که در باب انتخابات مجلس، خطابه می‌کرد؛ انگاری یک عمد و قصدِ غریبی را در دل خود داشت. سعی می‌کرد که هیچ یک از جملاتش، اُمیدی در دل مخالفان روشن نکند. هر کورسوی اُمیدی برای تصور تغییر را عمد داشت که کور کند. می‌خواست سخنانش حتما این‌را به مخالفان القا کند که اصلت هیچ‌یک از خواسته‌ها و مطالبات‌شان، امکان ندارد که به خطابه‌ی او راهی داشته باشند. از این‌رو بود که بی‌خیالِ همه‌ی انتقادها و مخالفت‌هایی که در امر انتخابات، شخصِ خود او را نشانه گرفته و او را عاملِ اصلیِ ابتذال انتخابات نشان می‌داد؛ با یک‌نوع بی‌اعتنایی به عزمِ فراگیرِ برای عدم شرکت در انتخابات، داشت رأی ندادن را به زعمِ خود از سکه می‌انداخت: «رأی ندادن هیچ دستاورد و فایده‌ای ندارد و مشکلی از کشور را حل نمی‌کند». او که خود زمانی شماطتِ نرخِ پایینِ مشارکت در انتخابات را به حاکمان دُول این‌جا و آن‌جا کرده و آن‌را “مایه‌ی ننگ”‌شان تلقی کرده بود؛ حالا انگاری می‌خواست که خودِ امر رأی ندادن را خوار و خفیف کرده و از توجه به پیامِ اصلی “رأی ندادن” پرهیز می‌کرد.

می‌خواست خود را نسبت به پیامِ تحریم انتخاباتی که شخصِ او را نشانه گرفته بود؛ بی‌توجه و خون‌سرد و بی‌تفاوت نشان دهد. و در روز انتخابات هم که خبرنگاری از او پرسیده بود که چه پیامی برای “مرددین یا افرادی که نمی‌خواهند رای بدهند” دارد؛ گفته بود که:«در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست.» سؤالی که تغییر و تحول سیاست‌گذاری‌ها را مطالبه می‌کرد؛ در نزد او انگاری به استفتایی فقهی فروکاسته می‌شد. سؤالی که اُمیدِ به تغییر سیاست‌ها و عملکردهای او را در پاسخ انتظار داشت؛ پاسخی جز توصیه به رفتار مردم را دریافت نمی‌کرد. حالا هم که می‌دانست؛ در محلِ أخذ رأی، کلی دوربین‌ِ خبرنگاران و رسانه‌های مختلف منتظر بودند که لحظه‌ی انداختنِ رأی‌اش را به صندوق شکار کنند؛ در آستانه‌ی نود سالگی بدون عصایی که همیشه همراهش بود، به سوی صندوق کذایی راه می‌رفت تا تصویرِ عدم تمکین به رأی مردم را این‌گونه تکمیل کند. گویی قصد کرده بود که انتظار برای تغییر سیاست‌گذاری‌ها را به نمایش این‌گونه‌ای از «اقتدار»، پشیمان کرده باشد

متن کامل در زیتون:

https://www.zeitoons.com/113959

تأملی در فعالیت‌های سیاسی ام‌المؤمنین عایشه
حسن یوسفی اشکوری

اشاره: متن زیر فرازی است از کتاب منتشر نشده‌ام (جلد سوم از مجموعه «ایران و اسلام در قرن نخست هجری») که در بخش پیکار جمل تحریر شده و اینک به مناسبت هشتم مارس (روز جهانی زن) در زیتون منتشر می شود.

این روز خجسته را به تمامی زنان جهان و به طور خاص به بانوان آزادیخواه کشورم و به طور اخص زنان زندانی و در نهایت به سرکار خانم دکتر صدیقه وسمقی به پاس دلیری اش تقدیم می کنم.

متن کامل در زیتون:

https://www.zeitoons.com/114068

باید اجبار حجاب را شکست اما حقوق زنان فقط این نیست
زندگی و زمانه‌ی حجاب اجباری در گفت‌وگو با فیروزه صابر

زیتون-منصوره حسینی یگانه:  “من اولین کسی بودم که در خانواده‌ ام با حجاب شدم. به‌جز مادرم که به خاطر خانواده خودش عقاید سنتی داشت و گاهی روسری کوچکی سر می‌کرد یا به هنگام رفتن به خانه پدری از چادر استفاده می کرد ، کسی در خانواده ما پوشش مذهبی نداشت و من وقتی در ۱۷ سالگی محجبه شدم با واکنش خانواده‌ام روبرو شدم”

فیروزه صابر متولد سال ۱۳۳۹ در خانواده‌ای با شش فرزند٬ سه دختر و سه پسر است. پدرش نظامی بوده و مادرش از خانواده‌ای می‌آمد که روحانی بودند با اینکه خانواده‌اش را بی‌مذهب نمی‌داند اما معتقد است که به آن شکل هم مذهبی نبودند.
“پدر و مادرم نماز می‌خواندند و روزه می‌گرفتند ولی به این شکل که تمام آداب مذهبی را رعایت کنند نبود و فضایی که بر خانه حاکم بود فضای مذهبی نبود.”

فیروزه صابر تنها زنی در خانواده بود که حجاب را انتخاب کرد. با اینکه مادرش از خانواده بزرگی بود که روحانی هم در خانواده داشتند اما مادرش حجاب را انتخاب نکرده بود؛ البته متاثر بودن از بخش بزرگی از فامیل که مذهبی نبودند همراه با اعتقاد نداشتن همسرش و اینکه حجاب را دوست نداشت هم در تصمیم مادرش بی تاثیر نبود٬ اما روند محجبه شدن فیروزه در طی چند سال اتفاق افتاد و زمانی هم که محجبه شد پدرش در قید حیات نبود.

متن کامل در زیتون:

https://www.zeitoons.com/114079

یوسفی نیست درین مصر که زندانی نیست
عبدالکریم سروش

خواجه خندان رو ترش کرد و بر ظالمان و غاصبان رای مردم سرکه افشاند. حبّذا این سرکه‌افشانی که سرکنگبین‌ها در اوست! خاتمی را باید ستود. قهر او قاهرانه و قهرمانانه بود و او را که اکنون چون کبوتری در حلقه گربگان افتاده است و دیگر یوسفان زندانی را باید حمایت کرد. برای کوران و حاسدانی که تاب دلیری و درخشش او را نداشتند هم باید شفا و شفقت خواست و طبیبانه بر آنان رحمت آورد. بلی
یوسفان از مکر اِخوان در چَه اند
کز حسد یوسف به گرگان می‌دهند

نمی‌دانم چه باید رخ دهد تا نومیدانه باور کنیم که با دلو انتخابات از چاه نظام آب آزادی نمی‌توان کشید و بر مرکب لنگان قضا بار سنگین عدالت نمی‌توان نهاد و از اجاقِ خاموشِ خبرگانِ خفته و بی‌خبر، انتظار شعله و شرر نمی‌توان داشت و از خاکستر دولت ققنوسی برنخواهد خاست و از درخت ولایت جز چوبه دار نمی‌توان تراشید و از پستان فقاهت صفوی شیر عدالت علوی نمی‌توان دوشید و خرقه سنت کهن را در عیدگاه تجدد نمی‌توان پوشید و
خرما نتوان خورد ازین خار که کشتیم
دیبا نتوان بافت ازین پشم که رشتیم

برخلاف آموزه‌های تشیّع غالی ما نه قوم برگزیده خداوندیم نه امام زمان یاور و پشتیبان ماست نه تاریخ به انتظار پیروزی ما نشسته است. نه بهشت از آنِ ما و دوزخ از آنِ دیگران است، نه تکلیف ما ساختن بهشت بر روی زمین و نجات دادن مستضعفان عالم است. ما هم اگر جو بکاریم گندم نخواهیم درود و اگر گرگ بپروریم عاقبت ما را خواهد درید. لاف‌های گزاف و تضرع و ابتهال و توسل و استسقاء و استشفاء گره از کار فروبسته ما نخواهد گشود که عین ساده‌اندیشی و خودفریبی‌ست. سقف فلک شکافتن و طرح نو درانداختن را هم به حافظ بسپاریم و از سعدی بشنویم که:
طریقت به جز خدمت خلق نیست
به تسبیح و سجّاده و دلق نیست

علاج ما در موزون کردن عقل دینی با عقل فرادینی و بهره‌جستن از تجارب بشری و رو آوردن به معقولات به جای منقولات است.
اینک که فروردینی بهاری و اردیبهشتی بهشتی در راه است ما هم ناصبورانه بهار عدالت و آزادی و خردورزی را آرزو می‌کنیم.
کی برین کلبه طوفان زده سر خواهی زد
ای پرستو که پیام‌آور فروردینی؟

متن کامل در زیتون:

https://www.zeitoons.com/114086

صدیقه وسمقی بازداشت شد

زیتون- صبح امروز صدیقه وسمقی با حکم جلب شعبه سه اوین توسط مامورین در منزلش بازداشت شد.

چهار مامور با لباس شخصی که یکی از آنها زن بود صبح امروز با زدن زنگ همسایه ها و با عنوان اینکه «از دوستان هستند و حالا که در را باز نمی‌کنند دلواپس شده اند، وارد ساختمان می شوند». همسایه ها وقتی آنها را می‌بینند اعتراض می‌کنند و می‌گویند خانم وسمقی و همسرشان مریض هستند اما ماموران می گویند در کارشان دخالت نکنند و کنار بروند.

سپس با کوبیدن مشت و لگد به در وارد آپارتمان می شوند. ماموران بعد از ورود به منزل می‌گویند اگر در را باز نمی‌کردید ما آن را می شکستیم.

آنها همچنین گفته‌اند شما قبلا احضاریه دریافت کرده بودید ولی نه تنها در شعبه دادگاه حضور نیافته اید بلکه مسئله را هم رسانه ای کرده اید.

ماموران موبایل و لب‌تاپ خانم وسمقی را هم همراه خودشان برده اند.

آقای ابراهیم زاده همسر خانم وسمقی به تنها زن همراه ماموران سفارش می‌کند که چون ایشان به خاطر مشکل بینایی نیاز به کمک در راه رفتن دارد، مراقبش باشد.

خانم وسمقی قبلا به طور علنی اعلام کرده بود چون در برگه احضاریه موضوع احضار ذکر نشده در شعبه مورد نظر حضور نخواهد یافت.

خانم وسمقی به ماموران گفته است من همراه شما نمیایم. یکی از ماموران که جوانتر و تندتر از بقیه بوده گفته است اگر نیایید با دست‌بند خواهیم برد. خانم وسمقی بدون حجاب همراه ماموران می‌رود.

بنا به خبرهای بعدی خانم وسمقی در ورود به شعبه دادگاه نیز بدون حجاب بوده و نمیپذیرد شالی که آن مامور زن، به او میدهد را بپذیرد و بدون حجاب در شعبه حضور می یابد.

دو اتهام اصلی ایشان یکی در مورد مسئله حجاب و دیگری در رابطه با تحریم انتخابات بوده است. خانم وسمقی حاضر نمیشود بدون حضور وکیل وارد روند بازجویی شود و ورقه ای را امضا کند.

طبق آخرین خبر دریافتی خانم وسمقی اینک در بند زنان زندان اوین است و از آنجا با همسرش تلفنی صحبت کرده و خبر سلامتی خود را می‌دهد.

جمهوری اسلامی و بیماران جنسی؛ از بازجویان زن سعید امامی تا طلبه قمی
احسان ابراهیمی

سالها پیش که رهبر جمهوری اسلامی در بزنگاه انتخابات ریاست جمهوری ۹۶ جنجال سند آموزشی ۲۰۳۰ را به‌پا کرد در مطلبی با عنوان «اصولگرایان و قوه شهویه» کوشیدم نشان دهم این حجم بالای اسارت رهبر و دستگاه تبلیغاتی، قضایی و امنیتی اش در موضوعات جنسی و برآمده از قوه شهویه، ریشه در تصوری تک‌ساحتی و تک‌بعدی از انسان از یک‌سو و از سوی دیگر ریشه در گیر و گرفتاری‌های فردی و شخصی دارد و تصور اینکه دیگران و کل مردم ایران نیز در این گیرو گرفتاری‌های ذهنی و جنسی، با این جماعت یکسان‌اند و ازینرو باید با اجبار و محدودیت و سرکوب با مردم ایران برخورد کرد تا مبادا نیازهای جنسی مردم ایران فوران کند و به اصطلاح این ساختار، «بی‌بندوباری» در کشور و جامعه فراگیر شود. به دیگر سخن، در سطح فردی، عقب افتاده‌ترین و محروم‌ترین بخش جامعه از نظر فکری، هوشی و رشد فردی بر مقدرات یک کشور و اکثریت مطلق مردم مسلط شده‌اند و این عقب‌ماندگی فردی در سیاست‌ها و راهبردها خود را نشان می‌دهد که تا چه اندازه ظالمانه، سرکوبگرانه و ویرانگر است.
نمونه بارز این نگاه تک‌ساحتی و تک‌بعدی به انسان ایرانی، در سیاست سرکوبگرانه حجاب اجباری و ممنوعیت زیست آزاد جنسی و سرکوب روابط دختر و پسر مثل تفکیک‌های جنسیتی در مقاطع تحصیلی و … خود را نشان داده است. در بعد امنیتی و قضایی نیز زدن اتهام «بی‌بندوباری» جنسی به مخالفان سیاسی از بدو تأسیس نظام جمهوری اسلامی تا کنون به وفور در ساختار سرکوب مخالفان نهادینه شده است. نمونه تاریخی و مستندشده‌اش بازجویی از زن سعید امامی بود که به وضوح و صراحت بازجو از فانتزی‌های جنسی خود صحبت می کرد و به زور شکنجه و کتک می‌خواست از زبان همسر سعید امامی بیرون بکشد که وی و همسرش با حضور مردان و زنان دیگر بر روی قرآن روابط جنسی برقرار می‌کردند.

متن کامل در زیتون:

https://www.zeitoons.com/114110

بیانیه زندانیان اعتصابی "سه‌شنبه‌های سیاه نه به اعدام"


مردم شریف و آزاده ایران

ما جمعی از زندانیان طی هفت هفته گذشته در اعتراض به صدور و اجرای احکام اعدام و برای توقف این ماشین کشتار و اعدام، هر سه‌شنبه اعتصاب غذا کرده‌ایم.

امروز نیز در آخرین سه‌شنبه سال برای هشتمین هفته به یاد تمام جانباختگان دستگاه سرکوب استبداد دینی به ویژه به یاد همه اعدام‌شدگان در اعتصاب غذا هستیم.

هدف ما از کارزار سه‌شنبه‌های سیاه و این اعتصاب هفتگی جلب توجه افکار عمومی به این مهم بود که "اعدام قتل حکومتی، مجازاتی بدون بازگشت و ابزار سرکوب و ارعاب حکومت اقلیت مستبد حاکم بر کشور است."

ما از حمایت تمام کسانی که به هر شکل به کارزار سه‌شنبه‌های سیاه برای "نه به اعدام" پیوسته و صدای ما شدند صمیمانه سپاسگزاریم.

اینک و در آستانه سال نو و فرا رسیدن بهار طبیعت، ضمن تبریک آن به عموم هموطنان، امیدواریم که سال جدید سال پیروزی مردم ایران و تحقق آزادی و عدالت باشد؛ و به زودی در جامعه‌ای عاری از تبعیض، خشونت، استبداد و استثمار، ساختاری متضمن رعایت حقوق بشر برای همه شهروندان پدید آید و احکام قرون وسطایی چون اعدام لغو گردد.

ما اطمینان داریم دور نیست آن روزی که با تحقق حاکمیت مردم ایران بر سرنوشت خویش هیچ شهروندی به خاطر عقیده و اندیشه‌اش اسیر سرکوب و بی‌داد استبداد نشود. اما تا آن روز، ما از درون زندان‌های حکومت رسالت اخلاقی خود می‌دانیم که در سال پیش‌رو نیز از درون زندان به اعتراض خود علیه اعدام ادامه دهیم، و از همه وجدان‌های بیدار و انسان‌های آزاده می‌‌خواهیم در این راه ما را یاری دهند.

در آخر با توجه به گزارش روزهای اخیر شورای حقوق‌بشر سازمان ملل و تاکید بر ضرورت محکومیت بین‌المللی نقض حقوق بشر و اعدام در ایران ، باور داریم که پیروزی مردم و تحقق عدالت جز در سایه اتحاد و همبستگی خود مردم ایران امکان‌پذیر نیست؛ و در مورد توقف ماشین اعدام نیز بر اتحاد و عمل جمعی برای توقف اعدام بدون در نظر گرفتن عقیده، ملیت، قومیت، مذهب و نوع اتهام محکومان تاکید نموده و در پیمودن این راه دشوار دست یاری به سوی تمام وجدان‌های بیدار و آزاده ایران و جهان دراز می‌کنیم.

جمعی از زندانیان اعتصابی سه‌شنبه‌های سیاه در زندان‌های :

قزلحصار
اوین
کرج
مشهد
خرم‌آباد

۲۹ اسفند ۱۴۰

🔴 طناب دار دیکتاتوری، تار موی زنان است

✍️ زهرا رهنورد
زندان اختر

به نام خدای مهربانی‌ها

عید نوروز از راه رسید اما
خانه از پای بست ویران است
فقر و بی‌خانمانی، بیکاری و گرسنگی، تضادهای طبقاتی و شکاف‌های جنسیتی، خشونت و جوان‌کشی و زن‌ستیزی، و عقب افتادگی از توسعه و رشد جهانی، ملت را به جان آورده است.

در این مَسلَخ، حاکمیت به جنگ تمام‌عیار با زنان، دل خوش کرده است؛ از مادری شجاع با کودکی بیمار در آغوش، در درمانگاهی مهجور یا معروف در قم، تا دکتر صدیقه وسمقی، دانشمند و استاد سرشناس دانشگاه، همه را دشمن خود می‌داند و با خشونت بر آنان می‌تازد واز خانه و کوی و برزن می‌ربایدشان! گویا حاکمان به این نتیجه رسیده‌اند که طناب دار دیکتاتوری، تار موی زنان است.

۲۸ اسفند ۱۴۰۲

@kaleme

ابراز نگرانی جمعی از نواندیشان دینی نسبت به وضعیت سلامت دکتر صدیقه وسمقی
 
ما خواهان آزادی بی قید وشرط خانم وسمقی هستیم
 
 
ما امضاکنندگان این نامه دستگیری خانم دکتر صدیقه وسمقی، استاد بازنشسته‌ی دانشگاه، شاعر، اسلام‌پژوه، روشنفکر و منتقد سیاسی را محکوم می‌کنیم. خانم وسمقی به شکل غیر قانونی و با یورش به خانه‌اش دستگیر شده است. او علاوه بر مشکل شدید بینایی از بیماری‌های دیگری رنج می‌برد و نیازمند مراقبت مستمرّ پزشکی است.
 
صدیقه وسمقی کاری غیر از حق‌گویی و ستم‌ستیزی نکرده و جز به افضل الجهاد نپرداخته که همانا گفتن کلمه حق در برابر سلطان جائر است. قرآن از همگان می‌خواهد که در راه آزادی خلق از ستم مبارزه کنند: «و چرا در راه خدا و در راه [آزادسازی‌] مردان و زنان و کودکان مستضعفی کارزار نکنید که می‌گویند پروردگارا ما را از این شهری که اهلش ستمگرند خارج فرما و از سوی خویش برای ما یار و یاوری بگمار» (سوره‌ی نساء، آیه‌ی ۷۵). خانم وسمقی و همه‌ی آزادیخواهان شرافتمندی که در راه برابری و آزادی ایران تلاش می‌کنند در زمره‌ی کسانی هستند که به این ندای خداوند پاسخ مثبت داده‌اند.
 
ما ضمن ابراز نگرانی نسبت به وضع سلامت خانم وسمقی، که از حقوق اولیه‌ی پزشکی محروم شده، خواهان آزادی بی قید و شرط ایشان هستیم و نظام جمهوری اسلامی را مسئول هر مشکلی می‌دانیم که برای سلامت ایشان پدید آید.
 
محمدجواد اکبرین
حسن یوسفی اشکوری
عبدالعلی بازرگان
میثم بادامچی
رضا بهشتی معزّ
عبدالکریم سروش
سروش دباغ
احمد علوی
رضا علیجانی
حسن فرشتیان
رحمان لیوانی
داریوش محمدپور
ژیلا موحد شریعت‌پناهی
عبدالله ناصری طاهری
مهدی ممکن
یاسر میردامادی
محمدحسن یزدی‌زاده

تحصن صدیقه وسمقی و نرگس محمدی در دفتر زندان اوین

صدیقه وسمقی، دین‌پژوه زندانی در اعتراض به حجاب اجباری در دفتر زندان اوین تحصن کرده و نرگس محمدی، برنده نوبل صلح هم به او پیوسته

حساب کاربری "برای نرگس" در اینستاگرام با اعلام این خبر گفته است که "مسئولان زندان اوین به دلیل عدم تمکین #صدیقه_وسمقی به حجاب اجباری، اجازه خروج از بند زنان برای ملاقات با خانواده را ندادند و خانم وسمقی در دفتر زندان برای اعتراض تحصن کرده است."

در دو هفته اخیر این دومین باری است که با وجود مراجعه خانواده به سالن ملاقات، از خروج این زندانی جلوگیری شده است.

صدیقه وسمقی ۲۶ اسفند ۱۴۰۲ در منزل خود در تهران بازداشت شد.

"در سرزمین ایران همیشه کسانی بوده‌اند که برای آزادیِ مردم از همه‌ چیزشان گذشتند."

پیام تسلیت بیش از هفتصد و هشتاد فعال مدنی، فرهنگی و سیاسی به مناسبت درگذشت خانم زهرا شجاعی

به نام خدا انا لله و انا الیه راجعون
در تاریخ ایران، احزاب، شخصیت‌ها و نهادهای بسیاری برای بازگرداندن زنان به جایگاه اصلی خود تلاش کرده‌اند، اما تلاش زنانی که هم به متون دینی تسلط داشته‌اند و هم دغدغه حقوق زنان داشته‌اند، در بخش‌های مذهبی جامعه ایران تأثیر بهتری داشته است. زنده‌یاد بانو زهرا شجاعی یکی از این زنان بود که با نهایت تأسف و تألم، این زن مسلمان و مبارز، پس از گذراندن دوره‌ای بیماری، در سن ۶۷ سالگی چشم از جهان فرو بست.

خانم شجاعی از نخستین زنانی بود که با برآمدن آفتاب دولت اصلاحات، وارد کابینه شد و به تعبیر خودش سد مردانه دولت را شکست. ایشان همچون مرحومه اعظم طالقانی، در انتخابات ریاست جمهوری اخیر کاندیدا شد تا تعبیر “رجل سیاسی” را که از شرایط رئیس جمهور است، به چالش بکشد. تلاش‌های این بانوی مبارز و مسلمان برای احقاق حقوق زنان، کتابی است دارای سرفصل‌های متعدد که اگر گشوده و گفته شود، می‌تواند تأثیر بسیاری بر جامعه زنان ایران داشته باشد.
مرحوم دکتر زهرا شجاعی، زنی متفکر بود که در عرصه عمل اجتماعی نیز حضور فعالی داشت و آن‌گاه که پس از سال‌ها فعالیت در دولت‌های مختلف، با مانع مواجه شد، ایشان پا پس نکشید و به فعالیت حزبی و مشارکت فعال در عرصه جامعه مدنی پرداخت.

وجود سرکار خانم زهرا شجاعی و پویش‌ها و رویش‌های فکری ایشان در حوزه‌های مختلف مرتبط با حقوق زنان و تلاش‌های اجرایی ایشان، منشأ خیرات و برکات بسیاری برای جامعه ایران بود و خواهد بود. او نه تنها نسبت به حقوق زنان حساس بود، بلکه پیگیری بسیاری درباره حقوق زندانیان سیاسی و محصورین به ویژه مهندس میرحسین موسوی داشت.

ما جمعی از فعالان مدنی، فرهنگی و سیاسی ایران، این ضایعه بزرگ را به آحاد جامعه ایران و به خانواده ایشان، به‌ویژه همسر آن مرحومه، روحانی فرهیخته، جناب دکتر مرادعلی توانا و دختران گرامی ایشان تسلیت می‌گوییم. راهشان پر رهرو

https://www.zeitoons.com/114199