جز بادهٔ لعل لامکان یاد مکن
آنرا بنگر از این و آن یاد مکن

گر جان داری از این جهان یاد مکن
مستی خواهی ز عاقلان یاد مکن

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۵۰

جز جام جلالت اجل نوش مکن
جز نغمهٔ عشق کبریا گوش مکن

در کان عقیق فقر عشرت نقد است
می می‌خور و قصهٔ پرندوش مکن

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۵۱

چون شاه جهان نیست کسی در دو جهان
نی زیر و نه بالا و نه پیدا و نهان

هر تیر که جست از آن سخت کمان
هر نکته که هست هست از آن شهره بیان

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۵۲

حرص و حسد و کینه ز دل بیرون کن
خوی بدو اندیشه تو دیگرگون کن

انکار زیان تست زو کمتر گیر
اقرار ترا سود دهد افزون کن

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۵۷

چون بنده نه‌ای ندای شاهی میزن
تیر نظر آنچنانکه خواهی میزن

چون از خود و غیر خود مسلم گشتی
بی‌خود بنشین کوس الهی میزن

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۵۵

خود حال دلی بود پریشانتر از این
با واقعهٔ بی‌سر و سامان‌تر ازین

اندر عالم که دید محنت‌زده‌ای
سرگشتهٔ روزگار حیران‌تر از این

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۵۹

در بحر کرم حرص و حسد پیمودن
وین آب خوشی ز همدگر بربودن

ماهی ننهد آب ذخیره هرگز
چون بی‌دریا هیچ نخواهد بودن

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۶۱

رفتی و نرفت ای بت بگزیدهٔ من
مهرت ز دل و خیالت از دیدهٔ من

میگردم من که بلکه پیشم افتی
ای راهنمای راه پیچیدهٔ من

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۷۸

در دیدهٔ ما نگر جمال حق بین
کاین عین حقیقت است و انوار یقین

حق نیز جمال خویش در ما بیند
وین فاش مکن که خونت ریزد به زمین

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۶۵

شد کودکی و رفت جوانی ز جوان
روز پیری رسید بر پر ز جهان

هر مهمانرا سه روز باشد پیمان
ای خواجه سه روز شد تو بر خیز و بران

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۸۷

شمع ازلست عالم افروزی من
زان شاهد اعظم است پیروزی من

بی‌شاهد و شمع ازل چون باشم
آری چکنم چو این بود روزی من

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۸۸

شوری دارم که برنتابد گردون
شوریکه به خواب درنبیند مجنون

این کمینه ایست از سینهٔ دوست
تا سینهٔ پاک دوست چون باشد چون

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۸۹

در ظلم به قول هیچ کس کار مکن
با خلق به خُلق گوی و آزار مکن

فردا گویی: من چه کنم؟ او می گفت:
این از تو بنشوند، زنهار مکن!

#باباافضل_کاشانی
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۳۷

فرخ باشد جمال سلطان دیدن
جان زنده شود ز روی جانان دیدن

من سلسلهٔ عشق تو دیدم در خواب
یارب چه بود خواب پریشان دیدن

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۹۵

گر شادم و گر عراق و گر لورستان
روشن شده زانچهرهٔ چون نورستان

با منکر و با نکیر همدستی کن
تا دست زنان رقص کند گورستان

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۹۸

من عاشق عشق و عشق هم عاشق من
تن عاشق جان آمد و جان عاشق تن

گه من آرم دو دست در گردن او
گه او کشدم چو دلربایان گردن

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۵۱۴

گر کشته شوم به نزد و پیکار تو من
آهی نکشم ز بیم آزار تو من

از زخم سر غمزهٔ خونخوار تو من
خندان میرم چو گل ز دیدار تو من

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۹۹

بازچیهٔ قدرت خدائیم همه
او راست توانگری گدائیم همه

بر یکدگر این زیادتی جستن چیست
آخر ز در یکی سرائیم همه

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۶۱۴

این گلشن دهر عاقبت گلخن شد
هر دوست که بود جز خدا دشمن شد

جز مهر خدای هرچه در دل کشتم
حاصل اندوه و دانه صد خرمن شد

#فیض_کاشانی
- دیوان اشعار
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴

رندی که ز هر دو کون یکتا گردد
در کتم عدم واله و شیدا گردد

سر در قدم ساقی سرمست نهد
بی زحمت پا به گرد دنیا گردد

#شاه_نعمت_الله_ولی
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۲