*
آیا شما در «تلهی مهربانی» گرفتارید؟
۱۰ نشانهی پنهانِ فردی که بیش از حد خوب است:
۱. به دیگران «بله» میگویید در حالی که در ذهنتان به خود «نه» میگویید.
۲. برای اشتباهاتی که مرتکب نشدهاید، بیشتر از دیگران عذرخواهی میکنید.
۳. به انبار عواطف منفی دیگران تبدیل شدهاید، اما مشکلات خود را پنهان میکنید.
۴. ترجیح میدهید سکوت کنید و رنج بکشید، اما آرامش جمع را به هم نزنید.
۵. ساعتها به یک مکالمهی ساده فکر میکنید تا مطمئن شوید کسی را ناراحت نکردهاید.
۶. پشت لبخند مهربانتان، خشمی پنهان از قدرنشناسی دیگران وجود دارد.
۷. وقتی از شما تعریف میکنند، به جای لذت بردن، احساس شرمندگی میکنید.
۸. برای حفظ آرامش دیگران آنقدر انرژی میگذارید که همیشه خسته و بیحوصلهاید.
۹. شما قهرمان نجاتدهندهی همه هستید، جز خودتان.
۱۰. از درخواست کمک کردن بیشتر از شکست خوردن میترسید.
🔸 مهربانی بیش از حد وقتی با اضطراب درونی ترکیب شود، به یک تلهی فرساینده تبدیل میشود. آیا شما هم بهای سنگینی برای خوب بودن میپردازید؟
📘کشف شخصیت
📝دکتر جردن پترسون
https://instagram.com/_arameshzehn
آیا شما در «تلهی مهربانی» گرفتارید؟
۱۰ نشانهی پنهانِ فردی که بیش از حد خوب است:
۱. به دیگران «بله» میگویید در حالی که در ذهنتان به خود «نه» میگویید.
۲. برای اشتباهاتی که مرتکب نشدهاید، بیشتر از دیگران عذرخواهی میکنید.
۳. به انبار عواطف منفی دیگران تبدیل شدهاید، اما مشکلات خود را پنهان میکنید.
۴. ترجیح میدهید سکوت کنید و رنج بکشید، اما آرامش جمع را به هم نزنید.
۵. ساعتها به یک مکالمهی ساده فکر میکنید تا مطمئن شوید کسی را ناراحت نکردهاید.
۶. پشت لبخند مهربانتان، خشمی پنهان از قدرنشناسی دیگران وجود دارد.
۷. وقتی از شما تعریف میکنند، به جای لذت بردن، احساس شرمندگی میکنید.
۸. برای حفظ آرامش دیگران آنقدر انرژی میگذارید که همیشه خسته و بیحوصلهاید.
۹. شما قهرمان نجاتدهندهی همه هستید، جز خودتان.
۱۰. از درخواست کمک کردن بیشتر از شکست خوردن میترسید.
🔸 مهربانی بیش از حد وقتی با اضطراب درونی ترکیب شود، به یک تلهی فرساینده تبدیل میشود. آیا شما هم بهای سنگینی برای خوب بودن میپردازید؟
📘کشف شخصیت
📝دکتر جردن پترسون
https://instagram.com/_arameshzehn
*
منیزیم روند پیری را کند می کند!
یک مطالعه در سال ۲۰۲۳ نشان می دهد که افزایش ۴۱ درصدی مصرف منیزیم می تواند روند کوچک شدن مغز رو که به خاطر افزایش سن اتفاق میافتد، کُند کند.
این افزایش مصرف منیزیم باعث بهبود عملکرد شناختی و محافظت در برابر زوال عقل به خصوص در زنان می شود.
۵۸میلی گرم منیزیم در یک آووکادو متوسط، ۹ میلی گرم منیزیم در یک سیب متوسط، ۳۸ میلی گرم منیزیم در یک موز بزرگ، ۵۰ میلی گرم منیزیم در نصف فنجان انجیر خشک شده، ۶۸ میلی گرم منیزیم در یک فنجان برگه زردآلو،۲۳ میلی گرم منیزیم در نصف فنجان کشمش وجود دارد.
https://instagram.com/_arameshzehn
منیزیم روند پیری را کند می کند!
یک مطالعه در سال ۲۰۲۳ نشان می دهد که افزایش ۴۱ درصدی مصرف منیزیم می تواند روند کوچک شدن مغز رو که به خاطر افزایش سن اتفاق میافتد، کُند کند.
این افزایش مصرف منیزیم باعث بهبود عملکرد شناختی و محافظت در برابر زوال عقل به خصوص در زنان می شود.
۵۸میلی گرم منیزیم در یک آووکادو متوسط، ۹ میلی گرم منیزیم در یک سیب متوسط، ۳۸ میلی گرم منیزیم در یک موز بزرگ، ۵۰ میلی گرم منیزیم در نصف فنجان انجیر خشک شده، ۶۸ میلی گرم منیزیم در یک فنجان برگه زردآلو،۲۳ میلی گرم منیزیم در نصف فنجان کشمش وجود دارد.
https://instagram.com/_arameshzehn
*
آیا تو همانی هستی ڪہ میخواهی باشی؟
در دل یڪ منظرهی سرد و ساڪت، جملهای سادہ اما ڪوبندہ روی حصار نقش بسته:
“ARE U WHO U WANT TO BE”
نہ پیچیدهست، نہ پرزرقوبرق—اما همین سادگیاش، ذهن رو بہ لرزہ میاندازه.
این جملہ، دعوتیست بہ مڪث.
بہ بازنگری در مسیرهایی ڪہ رفتے، نقشهایی ڪہ پذیرفتی، و رؤیاهایی ڪہ شاید فراموششون ڪردی.
سایهی ڪسی ڪہ عڪس رو گرفتہ، روے برف افتاده؛ نمادے از حضور انسانی ڪہ خودش هم شاید درگیر همین پرسشه.
در روانشناسی وجودی این سؤال یڪی از بنیادیترین پرسشهاست:
“آیا زندگیات با ارزشها و رؤیاهای درونیات همراستاست؟”
این تصویر، یڪ ایستگاهه—جایے براے توقف، فڪر ڪردن، و شاید شروع دوباره.
نہ برای رسیدن بہ ڪمال،
بلڪه برای نزدیک شدن بہ خود واقعی.
@arameshzehn44
آیا تو همانی هستی ڪہ میخواهی باشی؟
در دل یڪ منظرهی سرد و ساڪت، جملهای سادہ اما ڪوبندہ روی حصار نقش بسته:
“ARE U WHO U WANT TO BE”
نہ پیچیدهست، نہ پرزرقوبرق—اما همین سادگیاش، ذهن رو بہ لرزہ میاندازه.
این جملہ، دعوتیست بہ مڪث.
بہ بازنگری در مسیرهایی ڪہ رفتے، نقشهایی ڪہ پذیرفتی، و رؤیاهایی ڪہ شاید فراموششون ڪردی.
سایهی ڪسی ڪہ عڪس رو گرفتہ، روے برف افتاده؛ نمادے از حضور انسانی ڪہ خودش هم شاید درگیر همین پرسشه.
در روانشناسی وجودی این سؤال یڪی از بنیادیترین پرسشهاست:
“آیا زندگیات با ارزشها و رؤیاهای درونیات همراستاست؟”
این تصویر، یڪ ایستگاهه—جایے براے توقف، فڪر ڪردن، و شاید شروع دوباره.
نہ برای رسیدن بہ ڪمال،
بلڪه برای نزدیک شدن بہ خود واقعی.
@arameshzehn44
*
«مطمئن باش که این روزها هر کسی از مشکلی غیر قابل درک رنج میبرد، زندگی تشکیل شده از بلاهایی پیدرپی که به قلب انسان مشت میکوبد اما وظیفه در همینجاست:
باید ادامه دهیم.»
@arameshzehn44
«مطمئن باش که این روزها هر کسی از مشکلی غیر قابل درک رنج میبرد، زندگی تشکیل شده از بلاهایی پیدرپی که به قلب انسان مشت میکوبد اما وظیفه در همینجاست:
باید ادامه دهیم.»
@arameshzehn44
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
*
کارهایی که افراد مضطرب در خفا انجام میدهند و شاید هرگز متوجه نشوید…
@arameshzehn44
https://instagram.com/_arameshzehn
کارهایی که افراد مضطرب در خفا انجام میدهند و شاید هرگز متوجه نشوید…
@arameshzehn44
https://instagram.com/_arameshzehn
*
گاهی ما برای همه نسخهی آرامش داریم، جز خودمون.
به بقیه میگیم «اشکال نداره»، «حق داری»، «طبیعیه»… اما وقتی نوبت خودمون میشه، سختترین قاضی زندگیمون میشیم.
همون مهربونی و درکی که به یه دوست آسیبدیده میدی، به خودت هم بدی.
این یعنی وقتی اشتباه کردی، به جای سرزنش، فرصت یادگیری به خودت بدی و البته منصفانه مشکلات و کاستی ها رو ببینی و برای حالشون چاره جویی کنید و البته که یادمون باشه آوار کردن تحقیر، خودکوچک بینی و ناتوانی هیچ گاه برای ما دستاوردی نخواهد داشت.
بنابراین بهترین کاری که میشه کرد تمرکز بر نقاطی هست که میتونه به رشد ما کمک کنه.
@arameshzehn44
گاهی ما برای همه نسخهی آرامش داریم، جز خودمون.
به بقیه میگیم «اشکال نداره»، «حق داری»، «طبیعیه»… اما وقتی نوبت خودمون میشه، سختترین قاضی زندگیمون میشیم.
همون مهربونی و درکی که به یه دوست آسیبدیده میدی، به خودت هم بدی.
این یعنی وقتی اشتباه کردی، به جای سرزنش، فرصت یادگیری به خودت بدی و البته منصفانه مشکلات و کاستی ها رو ببینی و برای حالشون چاره جویی کنید و البته که یادمون باشه آوار کردن تحقیر، خودکوچک بینی و ناتوانی هیچ گاه برای ما دستاوردی نخواهد داشت.
بنابراین بهترین کاری که میشه کرد تمرکز بر نقاطی هست که میتونه به رشد ما کمک کنه.
@arameshzehn44
*
چشمانی غبارگرفته باقی میماند
وقتی یک دوستیِ نزدیک آسیب میبیند یا از دست میرود، غباری از غریبگی جهانِ آدم را پُر میکند. وقتی دوستیِ نزدیکی به غریبگی میرسد، دیواری شیشهای میان تو و خاطراتت قرار میگیرد: آنها را به یاد میآوری امّا همینجا متوقف میشوی. نه دیگر میتوانی با او شریکشان بشوی و نه جرئت و توانِ مرور تنهاییشان را داری.
وقتی دوستی از نزدیکترین فاصله، به جایی دور و دستنیافتنی میرود، چیزی در تو فرو میریزد؛ چیزی از جنسِ اعتماد به خودت. تو بخشی از خودت را از دست دادهای. وقتی دوست نزدیکی دوستیاش را از تو میگیرد و آشناییاش را میانتان باقی میگذارد، دانشی زیاد امّا بیفایده با تو میماند: از علائق او خبر داری، چیزهای مهم زیادی را در مورد او میدانی، از گذشتهاش باخبری، حتی میدانی چه میکند یا چه خواهد کرد، امّا هیچ کدامِ این دانستنها به کاری نمیآیند؛ شاید مگر به کارِ خراشیدنِ روحت. وقتی دوستِ نزدیکی تو و خاطراتتان را ترک میکند یا تو این غریبگی را رقم میزنی و از شهرِ خاطرات و لبخندها و همدلیهایتان میروی، چیزی در خاطر جهان باقی میماند که تنها دو نفر از آن باخبرند، امّا دونفری که دیگر کاری به آن ندارند. خاطر جهان پر از تصاویر بندهایی است که زمانی آدمها را به زندگی وصل میکردند و حالا رها شده، به هیچکجا وصلاند.
چیزی عادی میشود؟ شاید. امّا اگر غبار این غریبگی حتی یک بار به جانت افتاده باشد میدانی که شاید این غبار فرو بنشیند، اما چشمانی غبارگرفته برایت باقی میماند و جهانی مدفون در خاطرات؛ خاطراتی که ناگاه به یادت میآیند و غمناک و حسرتآلود، روی دست و دلت میمانند.
@arameshzehn44
چشمانی غبارگرفته باقی میماند
وقتی یک دوستیِ نزدیک آسیب میبیند یا از دست میرود، غباری از غریبگی جهانِ آدم را پُر میکند. وقتی دوستیِ نزدیکی به غریبگی میرسد، دیواری شیشهای میان تو و خاطراتت قرار میگیرد: آنها را به یاد میآوری امّا همینجا متوقف میشوی. نه دیگر میتوانی با او شریکشان بشوی و نه جرئت و توانِ مرور تنهاییشان را داری.
وقتی دوستی از نزدیکترین فاصله، به جایی دور و دستنیافتنی میرود، چیزی در تو فرو میریزد؛ چیزی از جنسِ اعتماد به خودت. تو بخشی از خودت را از دست دادهای. وقتی دوست نزدیکی دوستیاش را از تو میگیرد و آشناییاش را میانتان باقی میگذارد، دانشی زیاد امّا بیفایده با تو میماند: از علائق او خبر داری، چیزهای مهم زیادی را در مورد او میدانی، از گذشتهاش باخبری، حتی میدانی چه میکند یا چه خواهد کرد، امّا هیچ کدامِ این دانستنها به کاری نمیآیند؛ شاید مگر به کارِ خراشیدنِ روحت. وقتی دوستِ نزدیکی تو و خاطراتتان را ترک میکند یا تو این غریبگی را رقم میزنی و از شهرِ خاطرات و لبخندها و همدلیهایتان میروی، چیزی در خاطر جهان باقی میماند که تنها دو نفر از آن باخبرند، امّا دونفری که دیگر کاری به آن ندارند. خاطر جهان پر از تصاویر بندهایی است که زمانی آدمها را به زندگی وصل میکردند و حالا رها شده، به هیچکجا وصلاند.
چیزی عادی میشود؟ شاید. امّا اگر غبار این غریبگی حتی یک بار به جانت افتاده باشد میدانی که شاید این غبار فرو بنشیند، اما چشمانی غبارگرفته برایت باقی میماند و جهانی مدفون در خاطرات؛ خاطراتی که ناگاه به یادت میآیند و غمناک و حسرتآلود، روی دست و دلت میمانند.
@arameshzehn44
*
اساسیترین خطری که برونگراها میکنند این است که فرض میکنند دنیا جای خیلی خوبی است و میتوانند از طریق تعامل با دیگران بسیار پیشرفت کنند.
برونگراها به یک معنی، دیگران را زمینههای فرصت میبینند و علاقهمندند که مدام با آنها باشند.
📘کشف شخصیت
📝دکتر جردن پترسون
@arameshzehn44
اساسیترین خطری که برونگراها میکنند این است که فرض میکنند دنیا جای خیلی خوبی است و میتوانند از طریق تعامل با دیگران بسیار پیشرفت کنند.
برونگراها به یک معنی، دیگران را زمینههای فرصت میبینند و علاقهمندند که مدام با آنها باشند.
📘کشف شخصیت
📝دکتر جردن پترسون
@arameshzehn44
*
کسی نمیتواند به طبیعت بگوید چرا زمستان شدی؟ چرا پاییز نماندی؟ کسی نمیتواند به برف بگوید که چرا آب شدی؟
یا اصلاً چرا آمدی که آب بشوی؟
کسی نمیتواند به زمین اعتراض کند که چرا انقدر سرد میشوی...
کسی نمیتواند به پاییز بگوید که چرا دلگیری؟ چرا برگها را حرام میکنی؟ چرا زرد میشوی؟ چرا اخم میکنی؟ چرا اشک میریزی؟
کسی به تابستان نمیگوید که چرا انقدر گرمی؟ کسی نمیپرسد که بارانت کو؟
از همه مهمتر بهار که همهچیز تمام است و هیچکس به بهار نمیگوید که تا الان کجا بودی؟ و کسی نمیگوید چرا همیشه نمیمانی؟
هیچکس از تابستان توقع برف ندارد و هیچکس از زمسنان توقعِ گرمای تابستان و کولر آبی ندارد....
همانقدر که طبیعت حق دارد همیشه بهار نباشد آدم هم حق دارد آدم حق دارد یکوقتهایی زمستان باشد حق دارد یکوقتهایی سرد باشد | یکوقتهایی دلگیر و گریان باشد | یکوقتهایی به طرزِ خفه کنندهای گرم باشد...
گذرِ فصلها طبیعت آدم است آدم همیشه بهار نیست....
@arameshzehn44
کسی نمیتواند به طبیعت بگوید چرا زمستان شدی؟ چرا پاییز نماندی؟ کسی نمیتواند به برف بگوید که چرا آب شدی؟
یا اصلاً چرا آمدی که آب بشوی؟
کسی نمیتواند به زمین اعتراض کند که چرا انقدر سرد میشوی...
کسی نمیتواند به پاییز بگوید که چرا دلگیری؟ چرا برگها را حرام میکنی؟ چرا زرد میشوی؟ چرا اخم میکنی؟ چرا اشک میریزی؟
کسی به تابستان نمیگوید که چرا انقدر گرمی؟ کسی نمیپرسد که بارانت کو؟
از همه مهمتر بهار که همهچیز تمام است و هیچکس به بهار نمیگوید که تا الان کجا بودی؟ و کسی نمیگوید چرا همیشه نمیمانی؟
هیچکس از تابستان توقع برف ندارد و هیچکس از زمسنان توقعِ گرمای تابستان و کولر آبی ندارد....
همانقدر که طبیعت حق دارد همیشه بهار نباشد آدم هم حق دارد آدم حق دارد یکوقتهایی زمستان باشد حق دارد یکوقتهایی سرد باشد | یکوقتهایی دلگیر و گریان باشد | یکوقتهایی به طرزِ خفه کنندهای گرم باشد...
گذرِ فصلها طبیعت آدم است آدم همیشه بهار نیست....
@arameshzehn44
*
دیگران را ببخشید!!
بیعقلی، حسادت، خیانت، تهمت و بی ادبی،
نشانهی عدم بلوغ روحی انسانهاست.
انسانهای نارس این موارد را زیاد دارند.
شما انسانی رسیده باشید، با سبکبالی، بدون آنکه قضاوت یا سرزنش کنید از کنارشان بگذرید.
@arameshzehn44
دیگران را ببخشید!!
بیعقلی، حسادت، خیانت، تهمت و بی ادبی،
نشانهی عدم بلوغ روحی انسانهاست.
انسانهای نارس این موارد را زیاد دارند.
شما انسانی رسیده باشید، با سبکبالی، بدون آنکه قضاوت یا سرزنش کنید از کنارشان بگذرید.
@arameshzehn44
*
محال است كسى شما را بخواهد
ولى ديوارِ غرور و نشدنىها را درهم نشكند.
اگر نمىآيد ، اگر خبرى از تو نمىگيرد ،
اگر ميانِ تمامِ مشغلههايش
صداى تو آرامَش نمىكند،
بدان كہ در هيچ كجاى قسمت و سرنوشت او
جاى ندارى و بايد از همانجا
آرام آرام نسخہ فراموش كردنش را بپيچى !
@arameshzehn44
محال است كسى شما را بخواهد
ولى ديوارِ غرور و نشدنىها را درهم نشكند.
اگر نمىآيد ، اگر خبرى از تو نمىگيرد ،
اگر ميانِ تمامِ مشغلههايش
صداى تو آرامَش نمىكند،
بدان كہ در هيچ كجاى قسمت و سرنوشت او
جاى ندارى و بايد از همانجا
آرام آرام نسخہ فراموش كردنش را بپيچى !
@arameshzehn44
*
دنیا همیشه یکسان نیست و با گذر زمان تغییر میکند.
گاه مناسب است که درونگرا باشید و گاه برونگرا؛
گاه خوب است که از نظر هیجانی باثبات باشید و گاه دچار وحشتی دیوانهوار شوید؛
گاه باید سازگار و اهل مدارا باشید و گاه تهاجمی و اهل رقابت؛
گاه باید گشوده و خلاق باشید و گاه محافظهکار و محتاط؛
و هیچ کس نمیداند هریک از این ویژگیها را چهوقت باید بروز داد.
📘کشف شخصیت
📝دکتر جردن پترسون
@arameshzehn44
دنیا همیشه یکسان نیست و با گذر زمان تغییر میکند.
گاه مناسب است که درونگرا باشید و گاه برونگرا؛
گاه خوب است که از نظر هیجانی باثبات باشید و گاه دچار وحشتی دیوانهوار شوید؛
گاه باید سازگار و اهل مدارا باشید و گاه تهاجمی و اهل رقابت؛
گاه باید گشوده و خلاق باشید و گاه محافظهکار و محتاط؛
و هیچ کس نمیداند هریک از این ویژگیها را چهوقت باید بروز داد.
📘کشف شخصیت
📝دکتر جردن پترسون
@arameshzehn44