‍ ‍ ☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

‍ ✅ مستندات علمی-گاهشماری برای روز کورش بزرگ

👈 در نوشته بازمانده از بابل که به «گاه‌نگار نبو-نائید» معروف است، با گوشه‌هایی از به‌قدرت‌ رسیدن کورش‌بزرگ و پیروزی سریع وی بر بابل، زمان آن، زمان ورود کورش به بابل و رویدادهای چند ماه از سال به.تخت نشستن وی در بابل آگاه می‌شویم.

👈 به گواهی کتیبه تاریخی «گاه‌نگار نبو-نائید » بازمانده از ۲۵۰۰ سال پیش، در روز سوم از ماه اَرخسمنو (طبق سالنمامه بابلی برابر با ۲۹ اکتبر / هفتم آبان) سال ۵۳۹ پیش از میلاد، کوروش پس از آزادسازی بابل به آن شهر رفت و مردمان با آغوش باز او را پذیرفتند.

👈 در «گاه‌نگار بابلی نبو-نائید» برگردان دکتر عبدالمجید ارفعی، پژوهشگر، متخصص و مترجم زبان‌های باستانی اکدی و ایلامی، درباره این رویداد تاریخی چنین نوشته‌شده است:
«در ماه اَرَخسمنو (Arahsamnu = ماه هشتم)، روز سوم (=هفتم آبان‌ماه) کوروش به بابل اندر آمد. شاخه‌های سبز در برابر او (=زیر پای او) گسترده شد. حالت "آشتی" در شهر برقرارشد. کورش شادباش‌ها به همه شهرها در (سرزمین) بابل فرستاد...»
دکتر احمد بیرشک، در کتاب «گاهشماری ایرانی»، درباره تطبیق ماه‌های گاهشماری بابلی با هخامنشی، به انطباق «آرخاسمنو/araxsamna» هشتمین‌ماه از گاهشماری بابلی با Markašanaš) / وَرکَزَنَه) هشتمین‌ماه از گاهشماری هخامنشی تاکید می‌کند.

👈 برای محاسبه زمان دقیق تطبیق روز سوم از ماه اَرَخسمنو (Arahsamnu = ماه هشتم) از گاه‌شماری بابلی با روز ۲۹ اکتبر سال ۵۳۹ پیش از میلاد در گاه‌شماری میلادی و هفتم آبان‌ماه از گاه‌شماری خورشیدی، دکتر ریچارد آنتونی پارکر باستان‌شناس، در کتاب «گاه‌نگاری بابلی» جدول تطبیقی رویدادهای گاه‌نگاری بابلی با گاهشماری میلادی را ارائه نمود. نسخه ویراسته و دقیق‌تر جداول تطبیقی پارکر که در سال ۱۹۷۱ میلادی منتشر شد، اساس کار پایگاه اینترنتی مبدل گاهشماری بابلی به میلادی در نشانی زیر است که برای همگان قابل دسترس است: yon.ir/Iaj3X

👈 بر پایه آنچه که به آن استناد شد، زمان دقیق روز صدور منشور کورش بزرگ، روز سوم از ماه اَرخسمنو (طبق سال‌نامه بابلی) برابر با ۲۹ اکتبر / هفتم آبان‌ماه از سال ۵۳۹ پیش از میلاد است و این روز مستندترین و دقیق‌ترین مناسبت تاریخی برای نامگذاری به‌عنوان «روز کورش بزرگ» است.

✅ متن کامل این نوشتار را در تارنگار ایران‌نامه به نشانی زیر بخوانید:
http://www.drshahinsepanta.blogsky.com/1396/08/22/post-1110/%D9%85%D8%B3%D8%AA%D8%AF%D8%A7%D8%AA-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%DA%A9%D9%88%D8%B1%D8%B4

✍ شاهین سپنتا
@shahinsepanta
@jashnha2

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۷ آبان روز کوروش بزرگ

هفتم آبان، سالروز ورود کوروش بزرگ به‌بابل است. بر اساس رویدادنامه نبونید، در ۲۹ اکتبر
(۷ آبان) سال ۵۳۹ پیش از میلاد کوروش وارد بابل شد. در رویدادنامه نبونید اینچنین آمده است:
در ماه اَرَخسمنو (Arahsamnu = ماه هشتم) روز سوم (= هفتم آبان ماه) کوروش به‌بابل اندر آمد. شاخه‌های سبز در برابر (=زیر پای او) گسترده شد.
در این روز علاقه‌مندان به کوروش و تاریخ و تمدن ایران‌زمین برای پاسداشت فرهنگ و تمدن ایرانی به پاسارگاد، مقبره کوروش می‌روند و گردهم جمع می‌شوند تا یاد و نام او را گرامی بدارند.
هافینگتن پست، یکی از سایت‌های خبری آمریکا، در مقاله‌ای با اشاره به‌روز ۲۹ اکتبر، روز کوروش، با توجه به اینکه منشور استوانه‌ای گلی منسوب به کوروش نخستین اعلامیه‌ای است که در آن از حقوق انسان به‌دفاع برخاسته است؛ بر این عقیده است که بخشی از احترام ایرانیان به این شخصیت تاریخی به‌خاطر سیاست‌های او در برخورد با ادیان و حقوق مردم است.
در ایران مسئولان دولتی در بازدید و یا برگزاری مراسم توسط علاقه‌مندان در روز کوروش در محل پاسارگاد مانع‌تراشی کردند.
همچنین رسانه‌ها گزارش کردند در روز ۷ آبان ۱۳۸۹ همزمان با روز کوروش، بازدید از منشور کوروش که از موزه بریتانیا در لندن به‌موزه ملی ایران منتقل شده بود، طبق گفته مسئولان موزه به‌دلیل مشکلات فنی ممنوع است. حتی یکی از روزنامه‌ها گزارش کرده که باوجود اعلام تعطیلی موزه و عدم امکان بازدید از منشور در روز کوروش، باز هم بازدیدکنندگان از شهرهای مختلف به‌موزه مراجعه کرده و با درهای بسته مواجه شده بودند. خبرگزاری‌های ایران هم در گزارش‌هایی به مناسبت روز کوروش، درباره وضعیت پاسارگاد و آرامگاه کوروش، از بی‌توجهی به این میراث تاریخی انتقاد کردند.
درخواست دانشجویان تاریخ و باستان‌شناسی برای ثبت روز کوروش در تقویم:
در آبان ماه ١۳۹۰ در پی همایشی باعنوان «روز جهانی» که در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران و به مناسبت روز کوروش برگزار شد، در شروع آن یکی از برگزارکنندگان این همایش به نمایندگی از دانشجویان گفت: «برگزاری این همایش با چنین تأخیری به‌دلیل وجود پروسه‌ای طولانی برای گرفتن مجوز بود؛ ولی با این حال، جای این روز جهانی فقط در سالنامه کشور ایران به‌‌عنوان کشوری که زادگاه کوروش است، خالی است. به همین دلیل، خواهان ثبت این روز به‌عنوان یک روز ملی در سالنامه ملی ایران هستیم.» سپس سخنرانان همایش، حکمت‌اله ملاصالحی، ژاله آموزگار، عبدالمجید ارفعی، جلال‌الدین کزازی و کامیار عبدی هر یک سخنانی درباره اهمیت دوران هخامنشی، نقش کوروش و منشور کوروش برای حاضرین در همایش ارائه کردند.
همچنین در ۷ آبان سال ١۳۹۲ همایش دیگری باعنوان «یادبود استوانه کوروش» توسط انجمن علمی دانشجویان تاریخ دانشگاه تهران در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران برگزار شد که بار دیگر درخواست ثبت روز کوروش در تقویم ملی ایران مطرح شد. دبیر این همایش به نمایندگی از دانشجویان گفت: «هدف انجمن علمی دانشجویان گروه تاریخ از برگزاری گرامیداشت برای منشور کوروش، تعیین روزی در تقویم ملی برای پاسداشت نخستین منشور حقوق بشر بوده است». در این همایش محمدرضا کارگر، دکتر محمدتقی ایمان‌پور، دکتر روزبه زرین‌کوب و دکتر شاهرخ رزمجو سخنرانی کردند.

"ممانعت از برگزاری ۷ آبان ۱۳۹۶
به‌منظور جلوگیری از برگزاری هفتم آبان ۱۳۹۶ تدابیر امنیتی در ایران به اجرا گذاشته‌شد. در روزهای منتهی به ۷ آبان ۱۳۹۶ در اطراف مقبره کوروش حصارهایی نصب شد. همچنین برخی از شهروندان پیامکهای بی‌نام و نشانی را دریافت کرده‌اند که در آنها اعلام شده بود که تجمع در پاسارگاد غیرقانونی است و متخلفان تحت پیگرد قانونی قرار خواهند گرفت. همزمان عکس‌هایی در شبکه‌های مجازی منتشر شد که از اردوی رزمی بسیجیان در پاسارگاد خبر دادند. برای ایجاد محدودیت‌ها مواردی مانند «نصب میله‌های راه‌بند در جاده پاسارگاد» و «حضور نیروهای امنیتی در سراسر مسیر شیراز»، «تفتیش خودروها» و «دادن اطلاعیه به مسافران» برقرار شد. همچنین جاده‌هایی را که به پاسارگاد منتهی می‌شوند بسته بودند و تعداد زیادی نیروهای انتظامی و کامیون‌های نظامی در اطراف پاسارگاد در حال آماده باش بودند." روزنامه قانون شماره ۶۰۴، ۷ آبان ۱۳۹۶
هفتم آبان ۱۳۹۷ به‌علت محدودکردن تردد در این محدوده آرامگاه کوروش بنیانگذار حکومت هخامنشیان خلوت ترین روز خود را سپری کرد.
هفتم آبان ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ همچون سالهای گذشته نیروی انتظامی جاده‌های منتهی به آرامگاه کوروش را مسدود کردند.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

منم کوروش شهریار روشنایی‌ها


شهرِ یاران بود و خاک مهربانان این دیار
مهربانی کی سرآمد شهریاران را چه شد؟

"حافظ"


۲۴. (و آنگاه که) سربازان بسیار من دوستانه اندر بابل گام برمی‌داشتند، من نگذاشتم کسی (در جایی) در تمامی سرزمین‌های سومر و اکد ترساننده باشد.
◀️بخشی از ترجمه‌ی استوانه‌ی کوروش

🌹هفتم آبان ماه روز بزرگداشت کوروش گرامی باد

@Persian_Mythology

نام کوروش بزرگ هخامنشی، در منابع

نام کوروش بزرگ هخامنشی در منابع
🖍 بخش اول

۱- قدیمی‌ترین منابع مکتوبی که از کوروش نام برده اند تفاسیر فارسی یا عربی قرآن نیستند، بلکه تاریخ نامه های یونانی مانند روایت‌های هرودوت و گزنفون هستند که بنا به گزارشاتی که درباره سرزمین مادها، سرزمین انشان و مناسبات ایران و یونان باستان روایت کردند چندین بار از کوروش، و پدر و مادرش - و شاهان دیگر هخامنشی - نام برده اند و داستان های افسانه آمیز زندگی و پادشاهی او را نیز روایت کرده‌اند.

۲- مکتوب بعدی تورات است، هنگامی که از رهایی یهودیان از دست پادشاه بابل سخن می گوید از کوروش سپاس گزاری می کند که آنان را آزاد کرده و در ساخت معبدی یا قلعه‌ای به آنان یاری رسانده است. در روایت های تورات، عهد عتیق کتاب های عزرا و اشعیا، از کوروش به مانند پیام آوری از یهوه نام‌ برده که رسالت او نجات یهودیان از دست پادشاه بابل است.

۳-غیر از این موارد نام کوروش در چندین سنگ نوشته مشهور مثل سنگ نوشته های پاسارگاد به خط و زبان ایرانی باستان، استوانه سنگ نوشته کوروش در حفاری های سرزمین بین‌النهرین، سنگ نوشته نبونید از بین‌النهرین، ثبت شده و برخی گزارش کارها و فعالیت ها و دستورات وی آمده است.

۴- در گزارش‌های کهنی که به تاریخ تمدن ملت‌ها پرداخته اند مثل تاریخ‌نامه‌های سنتی رومانیایی از سده شانزدهم میلادی، و تاریخ‌نامه‌های مولداویایی از سده یازدهم میلادی نیز نام و گزارشی از کوروش هست. (غیاث‌ابادی، فرهنگنامه)

۵- در شاهنامه فردوسی نام کوروش نیست، اما گزارشی از برخی از شاهان هخامنشی مانند داریوش / دارا به هنگام روایت حمله اسکندر هست، و برخی پژوهشگران نیز به تطبیق نامهای شاهنامه‌ای با نامهای تاریخی مثل آستیاگ= ضحاک و کوروش= کیخسرو و ... دیگران پرداخته‌اند که دلایلی نیز برای آن در دست است. به باور استاد مهرداد بهار، کوروش در جنگ با سکایان _اقوام ایرانی‌تبار پیش از مادها_ کشته شده است. (بهار، پژوهشی در اساطیر، ۳۹۰) هرودت نقل کرده که، تومورس، پادشاه ماساژت/ماساگت تیره ای از سکایان نواحی ماورالنهر، حاضر به ازدواج با کوروش (و لابد در اختیار نهادن تاج و تخت خود) نشد و در نهایت جنگی درگرفت که هخامنشیان شکست خوردند و کوروش کشته شد و پادشاه ماساژت نیز جنگ را ادامه نداد و گفت سرزمین من برایم بسنده است. (فرهنگنامه، ۱۴۵)

۵- در اوستا و متون اوستایی نیز نام کوروش نیامده است، این موضوع نشان می دهد که از نظر مذهبی پادشاهی هخامنشیان به آیین هایی پیش از زرتشت باور داشتند، و بنابراین یکی از دلایل از میان رفتن نام پادشاهان هخامنشی گسترش دین زرتشت است که باعث زدودن نام و یاد آنها در دوره‌های بعدی شده است.

۶- در منابع شاهنامه نیز نامی از کوروش به طور مستقیم در میان نبوده است، ممکن است روایات او به نامی دیگر دگردیسی یافته باشد یا به طور کل نامی از او به میان نیامده باشد، و این مسئله دو علت دارد:
یکی اینکه اکثر منابع شاهنامه در دوره ساسانیان بازنویسی و بازسازی شده است و دوره ساسانی دوره فراگیری مذهب زرتشت است و بنابراین نام شاهان غیر زرتشتی پیش از آن حذف شده است.

دوم اینکه سلسله های پادشاهی پس از هخامنشیان ضرورتی در حفظ نام و یاد پادشاهان هخامنشی احساس نکرده‌اند. پادشاهان سلوکی که پس از هخامنشیان تسلط یافتند، مردمی از دانه و مهاجم بودند که در هر حال به سودشان بود که نام و یاد شاهان هخامنشی را از خاطره ایرانیان بزدایند و در دوره دویست ساله حکومت انان، آثار به جای مانده از هخامنشیان نابود شده است.
هنگامی که اشکانیان به حکومت رسیدند، به نظر نمی‌رسد که چندان چیز مشهودی از هخامنشیان بر جای مانده باشد زیرا برخی از این آثار به عمد از میان رفته بود (در دوره سلوکیان) و برخی نیز در جنگ ها و آتش افروزی ها و حوادث طبیعی و غیره باید از میان رفته باشد، که آتش زدن کاخ های سلطنتی یکی از عوامل مهم از دست رفتن اسناد مکتوب بوده است.
پس از به قدرت رسیدن ساسانیان نیز اگر آثار مکتوبی از گذشتگان برجای مانده بوده باشد، بر اساس تعالیم زرتشت بازسازی و بازنویسی شده است و اگر با مذهب زرتشت در تضاد و تناقض بوده نابود شده است، و همچنین تغییر خط ایرانی از خط میخی به خط های اوستایی و پهلوی نیز باعث شده است که متن های باقی مانده دوره هخامنشی به تدریج ناخوانا شوند و از دایره آموزش بیرون بمانند.

ادامه دارد....

@persian_mythology

💥

نام کوروش بزرگ در منابع
🖍بخش دوم


بنابراین هنگامی که خدای نامه ها نوشته می شدند، روایت های دوره اسطوره ای برخی داستان های بازنویسی و بازسازی شده دوره اشکانی و حوادث تاریخی دوره ساسانی به این خدای نامه ها راه یافتند و در قرن‌ها ی اولیه اسلامی، به دست فردوسی رسیدند و بنابراین فردوسی نیز نمی‌توانست اطلاعاتی از دوران هخامنشی داشته باشد و بنابراین، تمدن‌های باستانی ایران و شیوه‌های زیستی آنها مانند تمدن ایلام و سایر تمدن‌های زاگرسی، تمدن ارنه و شهر سوخته، تمدن سیلک، تمدن مارلیک و ... قرن‌ها ی بسیار در خاموشی و فراموشی ماند.

(همین وضعیت در مورد تمدن‌های دیگر خاورمیانه‌ای نیز تکرار شده است
تمدن‌های بین‌النهرینی: سومر، آشور، اکد، بابل نیز چنین وضعی داشتند. و همچنین تمدن‌های کناره رود نیل و ...

باستان شناسی اروپایی، هر هدفی که داشت، بخشی از این تمدن‌های فراموش شده را نیز بازیابی کرد. بنابراین امروزه ما آگاهی بیشتری از مردم هشتصد سال پیش از تمدنها و سلسله‌ها و حیات مردم باستان داریم و هنوز با پژوهش‌ها و کاوش‌های بیشتر، دریافت‌های جدیدی نیز مورد انتظار است. تا همین چند دهه پیش تمدن سومر را کهن‌ترین تمدن شناخته‌شده جهان می‌دانستند ولی پژوهش‌های جدیدتر نشان داده است که تمدن‌های کناره هلیل‌رود، پیشینه‌ بیشتری دارد و شکوفایی سومر در بسیاری موارد وامدار تمدن ایلام، و تمدن‌های زاگرسی است. (نک: الیاده، تاریخ اندیشه‌های دینی. / بهار، پژوهشی در اساطیر ایران.)

🌷منابع:
مهرداد بهار، پژوهشی در اساطیر ایران
یوسف مجید زاده، تاریخ و تمدن ایلام
میرچا الیاده، تاریخ اندیشه‌های دینی
رضا مرادی غیاث‌ابادی، فرهنگنامه ایران باستان.

@persian_mythology
💥

‍ ‍ ☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

💧۱۰ آبان جشن‌آبانگان، روزملی پاسداشت آب💧

💦 آبان‌گان از جشن‌های ماهانه ایرانی است که هرسال به فرخندگی هم‌نامی روز آبان (روز دهم) در ماه آبان (ماه هشتم) طبق تقویم رسمی کشور، برگزار می‌شود.

💦 آبان‌گان، جشن پاسداشت آب‌های روان و ایستای روی زمین همچون سرچشمه‌ها، رودها، دریاها، دریاچه‌ها، کاریزها، آبشارها و جوی‌هاست.

💦 آب، مایه سرزندگی، سرسبزی، سازندگی، پاکی، روشنایی، شادابی و شادکامی است و در سرزمین ایران همواره از اهمیت زیادی برخوردار بوده است.

💦 از آیین‌های جشن آبانگان، ستایش آفریدگار، خواندن سرود کهن آبان یشت و ستایش آناهیتا ایزدبانوی آب‌ها، در نیایشگاه و شادی و پایکوبی در کنار آب‌هاست.

💦 از آیین‌های دیگر جشن آبان‌گان، نوسازی و بازسازی سازه‌های آبی همچون کاریز (قنات) جوی، سرچشمه، چاه، بند، مادی و پل‌هاست.

💦 گل نیلوفر آبی نماد جشن آبان‌گان است.

💦 استفاده درست و بهینه از آب بهترین شیوه بزرگداشت جشن آبان‌گان است.

👈👈👈👈 در کشوری که با بحران آب روبروست، جشن آبان‌گان فرصت خوبی برای جلب توجه مردم به اهمیت آب و پاسداشت آن است .
براین پایه، پیشنهاد می‌شود که جشن آبانگان به‌عنوان "روزملی پاسداشت آب" نام‌گذاری شود.
در این روز نمادین، با هماهنگی سازمان‌های زیست محیطی، مردم به مصرف بهینه آب رهنمون شوند و برای پاکسازی و لایروبی رودخانه‌ها و دریاچه‌ها و برکه‌ها و سرچشمه‌ها و قنات‌ها و مادی‌ها و ... تلاش کنند.
وضعیت نگران کننده دریاچه ارومیه و رودخانه زاینده رود و دیگر رودها و دریاچه‌های کشور حتی دریاچه مازندران نشان می‌دهد که برای پاسداشت منابع آبی کشور باید کارهای گسترده‌تری انجام داد و یکی از این کارها فرهنگسازی بر بنیان ریشه‌های فرهنگ ملی است.
جشن آبان‌گان فرصت خوبی در اختیار ما می‌نهد که بیشتر به وضعیت منابع آب کشور بپردازیم.

✍ شاهین سپنتا
@shahinsepanta
@jashnha2

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

دهم آبان؛ آبان روز، #جشن_آبانگان
.
.

آبانگان یکی از جشن‌های ایرانی است که در ستایش و نیایش ایزدبانو #آناهید که ایزد آب‌های روان بوده است، برگزار می‌شده است. زمان برگزاری این جشن در آبان روز از آبان برابر با روز دهم آبان بوده است.بخش بزرگی در کتاب اوستا به آناهید اختصاص دارد، او زنی است جوان، خوش اندام، بلند بالا، زیبا چهره، با بازوان سپید و اندامی برازنده، كمربند تنگ بر میان بسته، به جواهر آراسته، با طوقی زرین بر گردن، گوشواری چهارگوش در گوش، تاجی با صد ستاره هشت گوش بر سر، کفش هایی درخشان در پا، با بالاپوشی زرین و پرچینی از پوست سگ آبی. اَناهید، گردونه ای دارد با چهار اسب سفید، اسب های گردونه او ابر، باران، برف و تگرگ هستند. او در بلندترین طبقه آسمان جای گزیده است و بر كرانه هر دریاچه ای، خانه ای آراسته، با صد پنجره ی درخشان و هزار ستون خوش تراش دارد. او از فراز ابرهای آسمان، به فرمان اهورامزدا، باران و برف و تگرگ را فرو می باراند. نیایشگاه های آناهیتا معمولا در كنار رودها برپا می شده و زیارتگاه هایی كه امروزه با اسامی #دختر و #بی_بی مشهور هستند و معمولا در كنار آنها آبی جاری است، می توانند بقایای آن نیایشگاه ها باشند.برخی حتی سفره های نذری با نام بی بی (همچون بی بی سه شنبه) را بازمانده ی آیین های مربوط به آناهیتا می دانند. آناهیتا همتای ایرانی «آفرودیت»، الهه ی عشق و زیبایی در یونان و «ایشتر»، الهه ی بابلی، به شمار می رود. واژه ی «آب» که جمع آن «آبان» است در اوستا و پهلوی «آپ» و در سانسکریت «آپه» Apa و در فارسی هخامنشی «آپی» می باشد.

.
.

در جشن آبانگان، پارسیان به ویژه زنان در کنار دریا یا رودخانه ها، فرشته ی آب را نیایش می کنند. ایرانیان کهن آب را پاک (مقدس) می شمردند و هیچ گاه آن را آلوده نمی کردند و آبی را که اوصاف سه گانه اش (رنگ - بو - مزه) دگرگون می شد، برای آشامیدن و شستشو به کار نمی بردند.هرودوت می آورد:" ایرانیان در میان آب ادرار نمی کنند، آب دهان و بینی در آن نمی اندازند و در آن دست و روی نمی شویند ...»

@honartohi

‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۲۶ آبان سالروز درگذشت ابراهیم پورداوود

( زاده ۲۰ بهمن ۱۲۶۴ رشت -- درگذشته ۲۶ آبان ۱۳۴۷ تهران ) حقوقدان، مترجم و زبانشناس

پورداود ایران‌شناس، اوستاشناس و نخستین مترجم فارسی اوستا و استاد فرهنگ ایران باستان و زبان اوستایی در دانشگاه تهران است.
او پس از تحصیلات ابتدایی، مقدمات فارسی و عربی را در مدرسه حاجی حسن رشت انجام داد و در ۱۲۸۴ به همراه برادر و استادش عبدالرحیم خلخالی به تهران رفت و به آموختن طب قدیم مشغول شد و از محمدحسین‌ سلطان‌الفلاسفه بهره برد.
در سال ۱۲۸۷ در بیروت در مدرسه لوییک، زبان و ادبیات فرانسه را فراگرفت و در همان‌جا نام پورداوود را بر خود نهاد و در شهریور ۱۲۸۹ به فرانسه رفت و در همان‌جا بود که با محمدعلی جمالزاده آشنا شد.
در سال ۱۲۹۲ با یاری محمد قزوینی نشریه ایرانشهر را منتشر ساخت و در۱۲۹۳ به بغداد رفت و در همان سال به یاری جمالزاده روزنامه رستخیز را منتشر کرد.
در سال ۱۲۹۵ در دانشگاه برلین و سپس در دانشکده ارلانگن به ادامه تحصیل در رشته حقوق پرداخت. در آنجا با تقی‌زاده آشنا شد و در نشر مجله کاوه با او همکاری کرد. همکاری با تقی‌زاده و نیز با محمد قزوینی و آشنایی با خاورشناسان آلمانی از جمله یوزف مارکوارت تأثیری ژرف بر اندیشه او نهاد و او را بیش از پیش به تحصیل و تحقیق درباره ایران باستان علاقه‌مند ساخت. در شهریور ۱۲۹۹ با دختر یک دندان‌پزشک آلمانی ازدواج کرد و در تیرماه ۱۳۰۱ یگانه فرزندش پوراندخت به دنیا آمد. پورداوود در ۱۳۰۳ به همراه خانواده به ایران بازگشت و در مهر ۱۳۰۴ به دنبال دعوت پارسیان هند به هندوستان رفت و دو سال و نیم در آنجا ماند و به انتشار بخشی از ادبیات مزدیسنا و گزارش اوستا پرداخت و چند سخنرانی درباره تمدن ایران باستان از جمله شرح آتش بهرام، پیشوایان دین مزدیسنا، تقویم و فرق دین مزدیسنا، زبان فارسی، فروردین، دروغ و ایران قدیم و نو ایراد کرد.
وی در ۱۳۱۱ به دنبال درخواست رابیندرانات تاگور از سوی دولت ایران برای تدریس فرهنگ ایران باستان به هند رفت و در دانشگاه ویسوبهارتی به تدریس پرداخت.
در ۱۳۱۲ از بمبئی به آلمان رفت و به ادامه کار ترجمه و گزارش اوستا پرداخت و سرانجام در ۱۳۱۶ به ایران بازگشت و در دانشکده حقوق و دانشکده ادبیات دانشگاه تهران مشغول به تدریس شد. در ۱۳۱۷ عضو پیوسته فرهنگستان ایران شد. به مناسبت شصتمین سال تولد پورداوود، مجلس جشن باشکوهی در تالار اجتماعات دانشسرای عالی تهران با حضور استادان و دانشمندان و دانشجویان و شخصیت‌های کشور برپا شد و به همین مناسبت در ۱۶ مهر ۱۳۲۵ یادنامه‌ای در دو مجلد تدوین و چاپ شد. یکی به فارسی با مقاله‌ای مفصل از محمد معین درباره پورداوود و دیگری حاوی مقالات خاورشناسان به زبان‌های بیگانه.
پورداوود در ۱۳۴۲ از دانشگاه تهران بازنشسته شد و در ۱۳۴۶ عنوان استاد ممتاز دانشگاه را به دست آورد. از زمان بازنشستگی به بعد، اوقات خود را به مطالعه و پژوهش گذراند و کمتر در مجامع دیده شد و سرانجام در ۸۳ سالگی درگذشت و در رشت به‌خاک سپرده شد.
بوته بادام زمينى را پورداوود از اروپا به ايران آورد و در آستانه اشرفيه پرورش داد كه امروز از تنقلات رايج است.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

در مورد استاد پورداوود، نوشتارهای دیگری هم در کانال هست.

بر روی اسم استاد کلیک کنید.

🌸

❇️ #تل_تخت یا دژ داریوش در محوطه پاسارگاد که به تخت سلیمان معروف است، در دسترس بازدیدکنندگان و گردشگران قرار گرفت.

🔥💥 پایگاه میراث جهانی پاسارگاد اعلام کرد: تاکنون دسترسی به بقایای معماری تل تخت از طریق مسیری سنگلاخی در دامنه تپه و با دشواری و مشقت امکان‌پذیر بوده است. همین مسأله، خیل عظیمی از گردشگران را از موهبت بازدید اثر و مشاهده دشت زیبای پاسارگاد از بلندای تپه محروم ساخته است.

🔥💥 اندیشه اجرای یک مسیر بازدید مطمئن و درخور که علاوه‌بر تسهیل رفت و آمد عموم، موجب حفاظت بهتر پلکان تاریخی ارزشمند این اثر را نیز فراهم کند، از مدت‌ها پیش در دستور کار پایگاه میراث جهانی پاسارگاد قرار داشته است. طرح اجرایی این مسیر بازدید پیش‌تر در شورای فنی پارسه - پاسارگاد به تایید و تصویب اعضا رسید، جدا از این‌که در سراسر مسیر، هیچ‌گونه آثار تحت‌الارضی وجود ندارد، می‌توان از برگشت‌پذیری و بر هم نزدن وضعیت توپوگرافی تپه تا تخت به عنوان دو شاخصه مهم اجرایی این طرح یاد کرد.

🔥💥 تل تخت در زمان ایران ‌باستان به عنوان بنایی تشریفاتی و مذهبی مورد استفاده قرار می‌گرفت و پادشاهان #هخامنشی از این بنا با ساخت دژ و برج و بارو حفاظت می‌کردند.

🔥💥 #داریوش_بزرگ، سومین پادشاه هخامنشی پس‌ از به قدرت رسیدن، علاوه‌بر ساخت #تخت‌جمشید در #مرودشت، برخی اقدامات دیگر نیز در #پاسارگاد انجام داد که از آن‌ جمله، تغییر کاربری بنای باستانی تل‌تخت در شمال پاسارگاد از یک بنای تشریفاتی به دژی مستحکم با وسعت دو هکتار بود.

🔥💥کاوش‌های باستان‌شناسی تایید می‌کند که تختگاه دارای قسمت‌های مختلف بوده است. پیرامون آن را برج و باروی خشتی فراگرفته که آثاری از آن‌ها هنوز وجود دارد. اتاق‌هایی برای اقامت سربازان و نگهبانان، آب انبار، حمام و سیستم جمع‌آوری آب باران، قسمت‌هایی از ساختار تختگاه را تشکیل داده است.

نقشمایه های ظروف سیمین دوره ساسانی

ابن قتیبه دینوری با اینکه خود ایرانی‌تبار بود، ولی از هواداران برتری نژاد و فرهنگ اعراب بر ایرانیان بود. در آن زمان هنوز ایرانیان آداب غذاخوردن باستانی خود را پاس‌می‌داشتند. برای نمونه از کارد و چنگال بر سر سفره بهره می‌بردند. در حالی‌که عرب‌ها با دست غذا می‌خوردند. ابن قتیبه دراین‌باره سخنان جالبی دارد:

《اما اینکه عجمان با کارد و چنگال غذا می‌خورند و آن‌را جزء آداب خوب و مفاخر خویش برمی‌شمارند، خودستایی نابه‌موردی است، زیرا به‌دست غذا خوردن لذت دیگری دارد و افزاری که در غذاخوردن عجمان به‌کار می‌رود هم مفسد غذاست و هم از لذت و خوش‌گواری آن می‌کاهد، دست برای تناول غذاست، و اینگونه ناخوشی طبیعی و دیرپسندی‌ها جز وهم نابجا نیست، کدام غذا و نانی پخته می‌شود که دست طباخ و نانوا بدان نرسیده باشد؟ پس اصلاً باید از خوردن غذایی که دست در کارش بوده اجتناب کنند.》

نقل از جلال‌الدین ‌همایی، شعوبیه، صفحه ۹۳

❇️ حلقه زيباى #هخامنشی از جنس طلاى ناب با نقش #گریفین(#شيردال) مربوط به گنجينه #آمودريا، قرن 5 قبل از ميلاد، محل نگهدارى: موزه بریتانیا.

🍁🌿
🔥@iranzamin2040🔥

🔵 شیر-دال

#شیردال (در پارسی میانه: بَشکوچ) موجودی افسانه‌ای با تن شیر و سر عقاب (دال) و گوش اسب است. دال، امروزه نیز در برخی زبان های ایرانی، به معنای عقاب به کار می رود. مردم ایران باستان شیردال‌ها را نگهبان گنجینه‌های خدایان می‌پنداشتند و بنابراین، تندیس‌های به شکل شیردال در معماری کاربرد زیادی داشتند و شاید از معماری #ایلامی، به جاهای دیگر رفته باشند. نمونه های برجسته ای از آن در شوش و تخت جمشید بر جی مانده است.
شیر-دال، گریفن یا گریفون (Grifin / Griffon / Gryphon ) یکی از #جانوران_اسطوره ای مشترک میان بسیاری از اقوام آسیایی و اروپایی است. پادشاهی فرهمند که بدنش چون شاه جنگل و سرش سر شاه آسمان بود و از گنج های پنهان جهان نگهبانی میکرد. در هنر و فرهنگ یونان باستان شیردال ها بیش از هر جایی دیده می شوند. یونانی ها، در فرهنگ و هنر خود فراوان به شیردال های مختلف اشاره کرده اند. اما مصریان باستان از حدود ۵۳۰۰ سال پیش (احتمالا پیش از یونانی ها) با شیردال آشنا شده بودند.
قدیمی ترین شیردال کشف شده از اسیای مرکزی به سده های پنجم و چهارم پیش از میلاد برمیگردد و که از حکومت های تابع دولت هخامنشی به دست آمده است. #هخامنشیان، شیردال را «نگهبانی در برابر اهریمن، جادو و دروغ» می دانستند. سرستون های مشهور هخامنشی، با طرح شیردال ها، از مشهورترین ساخته های بشری هستند.
در ادبیات اروپایی نیز به شیردال اشاره فراوانی شده است. نمونه را، دانته در کمدی الهی، جایی که سفر در دوزخ و برزخ به پایان می رسد سوار بر شیردالی، با سرعت برق، سفر به بهشت را آغاز می کند.

#موجودات_اسطوره ای
#اسطوره_های_ایرانی
#گریفین
#شیردال



🌷 اساطیر ایران و جهان
@persian_mythology
🌱
♨️🌷🌻

‍ ‍ ‍ ‍ ☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۱۲ آذر زادروز ژاله آموزگار

( زاده ۱۲ آذر ۱۳۱۸ خوی ) پژوهشگر زبانهای باستانی

آموزگار پژوهشگر فرهنگ و زبانهای باستانی است. او دکتری زبانهای باستانی (به‌طور دقیق‌تر، زبان‌های ایرانی و ادبیات مزدیسنی) از دانشگاه سوربن دارد و بیش از ۳۰ سال در دانشگاه تهران تدریس کرده‌است.
وی از سال ۱۳۴۷ تا ۱۳۴۹ به‌عنوان پژوهشگر در بنیاد فرهنگ ایران سرگرم کار شد و از سال ۱۳۴۹ به‌عنوان استادیار در گروه فرهنگ و زبانهای باستانی دانشگاه تهران تدریس کرد و از سال ۱۳۶۲ به‌عنوان دانشیار و از سال ۱۳۷۳ تاکنون به‌عنوان استاد دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران به تدریس و تحقیق اشتغال داشته‌است. او به زبانهای انگلیسی، فرانسه، ترکی، پهلوی و اوستایی مسلط است.
وی سالها به‌عنوان همکار استاد احمد تفضلی به فعالیت‌های علمی پرداخت و پس از درگذشت او به تدریس و تألیف و ترجمه ادامه داده‌است. ژاله آموزگار عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی بوده‌است و هم‌اکنون به‌مدت ۴۶ سال است که به تدریس در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران مشغول است و بسیاری از استادان رشته‌های گوناگون این دانشکده، از شاگردان وی بوده‌اند.
او در سال ۱۳۹۵ جوایزی چون لژیون دونور از وزارت فرهنگ فرانسه و جایزه سرو ایرانی "در زمینه میراث فرهنگی" را دریافت کرد.

کتاب‌شناسی:
تألیف
اسطوره زندگی زرتشت، با همکاری احمد تفضلی، تهران: نشر چشمه، چاپ اول ۱۳۷۰.
زبان پهلوی، ادبیات و دستور آن، با همکاری احمد تفضلی، تهران: نشر معین، چاپ اول ۱۳۷۲.
تاریخ اساطیری ایران، تهران: انتشارات سمت، چاپ اول ۱۳۷۴.
Le cinquième livre du Denkard, transcription, tradution et commentaire par Jaleh Amouzgar et Ahmad Tafazzoli, Paris، 2000، Studia Iranica 23.
ترجمه:
آرتور کریستن‌سن، نمونه‌های نخستین انسان و نخستین شهریار در تاریخ افسانه‌ای ایرانیان، ترجمه ژاله آموزگار و احمد تفضلی، نشرنو، جلد اول، چاپ اول ۱۳۶۴ جلد دوم، چاپ اول ۱۳۶۷. (برنده کتاب سال ایران در سال ۱۳۶۸)
جان هینلز، شناخت اساطیر ایران، ترجمه ژاله آموزگار و احمد تفضلی، تهران: نشرچشمه، چاپ اول ۱۳۶۸.
فیلیپ ژینیو، ارداویراف‌نامه (ارداویرازنامه): حرف نویسی، آوانویسی، ترجمه متن پهلوی، واژه‌نامه، ترجمه و تحقیق ژاله آموزگار، تهران: نشرمعین و انجمن ایران‌شناسی فرانسه، چاپ اول ۱۳۷۲.
برخی از مقاله‌ها :
تاریخچه‌ تاریخ خط
فعل خواستاری
ادبیات زرتشتی به زبان فارسی
دو ارداویراف‌نامه

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘