نما آهنگ و موسیقی از فیلم سالو


🎬 سالو یا ۱۲۰ روز در سودوم

Join 👉 @honar7modiran

‍ یک ماشین آلفارومئوی نقره‌ای چند بار جسدش را له می‌کند تا نشان دهد جهان، بسیار اغراق‌شده‌تر است از سالو. پازولینی به طرز سینماتوگرافیکی خودش را قربانی می‌کند تا فیلم‌هایش دیگر سینمایی نباشند. پازولینی درون قاب می‌رود و یک مشت شخصیت فاشسیت از پرده سینما بیرون می‌پرند. یک فیگور تا همیشه معاصر. معاصر همه رنج‌هایی که اتفاق خواهد افتاد. معاصر تمام ستم‌ها. به خصوص معاصر آن مدرسه پاکدشت. یک فیلم بالای هجده سال دیگر. صحنه‌ی کودکان دانش آموزی که به اجبار دست در درون کاسه توالت می کنند.(١)  یک سکانس سینمایی از فیلم سالو نیست. یک واقعیت است. یک واقعیت لخم همچون گوشت له شده پازولینی. یک برداشت بلند. دیگر کات دادن امکان‌پذیر نیست. نه نجات و نه مرگ.
مسیح عبوس پازولینی، عبای سیاهش را بر تن می‌کند و همچون مدئا دیوانه‌وار در صحرا می‌دود. هنوز فریاد می‌کشد که "گمان مبرید که من برای صلح آمده‌ام". او فقط یک بار توی فیلم لبخند زده بود: به کودکان گرسنه‌ای که مشغول بازی بودند.😔

(١)_روایت‌های متناقض از تنبیه عجیب در یکی از مدارس پاکدشت ورامین
دانش آموزان: معلم گفت دستتان را درون کاسه توالت کنید و...!

🎬 سالو یا ۱۲۰ روز در سودوم

Join 👉 @honar7modiran

#Gif
«سالو 'بشر' را در بحرانی ترین موقعیت خود، وقتی ماهیتِ خویش را دچار دگرگونی می بیند، به نمایش می گذارد. وقتی 'بشر' تبدیل به 'ابزار' می شود و تمام شاخصه های معرفی خود را از دست می دهد.»

✍ #امین_اثناعشر‌‌

🎬 salo or the 120 Days of Sodom

Join 👉 @honar7modiran

سینما به‌مثابه‌ی امر نازیبا ۱
✍ #مهدی_اکبری
Join 👉 @honar7modiran

B2n.ir/p38596

👤 #پازولینی
ـــ دربارهٔ فیلم سالو

ـــ این فیلم نشان می‌دهد که قدرت چه بَر سرِ انسان و بدنش می‌آورد.


🎬 salo or the 120 Days of Sodom

Join 👉 @honar7modiran

​در صحنه اي جوان ها را مجبور مي كنند كه برهنه روي زمين چهار دست و پا راه برن و با بستن قلاده به آن ها، آن ها را وادار مي كنند به پارس كردن، بالا رفتن از پله ها و التماس براي غذا.
در جای‌جای سالو، تنها چیزی که حرمتی ندارد حقوق فردی و اجتماعی انسان است و قلاده بستن به جوانهای اسیر شده در سالو موید این مطلب است.
فاشیسم به جای حقوق فردی و اجتماعی در یک بافت زنده شهری، نوعی حیات توده‌ای بدون دخالت اموری همچون مجلس و سنا و تصمیم جمعی که البته همه اینها از اصول اولیه سوسیالیسم و شاید جمهوری هستند را در نظر می‌گیرد و هر تصمیمی که از یک توتالیتر سر می‌زند تصمیم قطعی خواهد بود. کسی نظریات فاشیستی را وتو نمی کند و هیچ گروهی وجود ندارد که مشروعیت حاکم این مکتب را زیر سوال ببرد.
در سالو، بوی انتقاد از فاشیسم به تندی مشام را قلقلک می‌دهد و البته در اینجا پدیده آنارشیسم نیز خالی از توفیق نیست. مساله خلق در خدمت قدرت و ایدئولوژی، چیزی است که در سالو مورد وهن قرار می‌گیرد و به تندی از آن ایراد گرفته می‌شود.
اینکه جمعی کثیر برای عده‌ای قلیل جانفشانی کنند و تا حد ابزار برای ایشان نزول بیابند.
پازوليني آشكارا ساديسم را با فاشيسم در سالو تعريف كرده- به طوريكه هر كدام استعاره اي براي ديگري است. آنچه زماني حكايتي صرف از ساديسم و فلسفه الحادي افراطي بود به نحو نااميدكننده اي با جاي دادن فيلم در بستر ايتالياي فاشيست، به جوهره فاشيسم پيوند خورده است. اين خصلت نمايي همان چيزي است كه انتقادات فراواني را از فيلم موجب گشته است. حتي تا جاييكه تاتر را نيز به انتقاد واداشته تا بگويد: ” خوشبختانه، او را كشتند.”
🎬 salo or the 120 Days of Sodom
Join 👉 @honar7modiran

👤 #یونگ

«هر چیزی که ما را خشمگین می‌سازد می‌تواند ما را به خودآگاهی و شناخت بهتر خودمان هدایت کند.»


نمایی از فیلم «سالو» آخرین ساخته ی پازولینی


Join 👉 @honar7modiran

سکانس 3/5 از فیلم سالو

ادامه
حلقه جنون_عصبیت_حلقه مانیا یا شیدایی

https://www.tg-me.com/honar7modiranSaloor120Days/9

‍ پرونده مرگ پازولینی، در کشور مذهب زده و سنتی ایتالیا که واتیکان، قبله‌گاه کاتولیک‌ها در آن است به سرعت بسته شد تا قتل مشکوک وی دامان مقامات مذهبی کلیسای ایتالیا را نگیرد، بیاد داشته باشید در آن سالها هنوز کلیسا در امور فرهنگی دخالت می‌کرد و بسیاری از آثار سینمایی را مورد تکفیر قرار می‌داد و پیروانش را از تماشای آنها منع می‌کرد از آن جمله اکثر آثار پازولینی تا حتی فیلمی مثل آخرین تانگو در پاریس.
کلیسا از محتوای آخرین فیلم پازولینی، سالو، آگاه شده بود، فیلمی که به طور نمادین تجمیع قدرت و ثروت و مذهب را منجر به جنایاتی بی‌شرمانه و چندش‌آور می‌شود را به نمایش می‌گذاشت، واهمه کلیسا از ادامه این روند بود و به چالش کشیدن مذهب توسط پازولینی در آثار بعدی‌اش، پس با همان دستمایه که در فیلم سالو است به کمک ثروت و نفوذ سیاسی و قدرتش با استفاده از عناصری مافیایی فرمان قتل پازولینی را صادر و اجرا کرد. ( همانطور که همگان می‌دادند مافیای ایتالیا سرسپردگی ویژه‌ای به کلیسا دارد و برای تطهیر خود نه تنها کمک‌های مالی شایانی به کلیسا روانه می‌دارد که هر فرمانی از سوی کلیسا را اجرا می‌کند و حاصل همکاری کلیسا و مافیا و عدم رسیدگی پلیس ایتالیا پرونده‌ای مختومه و مضحک با نواقص بسیار می‌شود...)
🎬 salo or the 120 Days of Sodom
Join 👉 @honar7modiran

چند ساعت قبل از مرگ و آخرین مصاحبه‌ پازولینی:


پازولینی: شما که نمی‌دانید، شاید در همین لحظه کسی در فکر کشتن‌تان باشد. اصلاً اگر دوست داری همین جمله را برای تیتر مصاحبه بگذار:
«همه‌ی ما در خطریم!»

Join 👉 @honar7modiran

📽 پریشانی            #فیلم_کوتاه 
نویسنده و کارگردان: مهدی اکبری
بازیگران: مهدی اکبری  زهرا غلامی جلال ندافان   
تهیه‌کننده: حسین سالاری  
محصول: ۱۴۰۲

ارتباط با سازنده برای نقد اثر و همکاری:
09159132253
@Feyzm

Join 👉 @honar7modiran

‍ پازوليني در تمام دوران كوتاه فيلم سازيش - به گفته خودش- اين موضوع آزارش مي داد كه چگونه مي شود بوسيله تصوير، حقيقت را به گونه اي به بيننده القاء كرد كه تاثيري صد در صد واقعي برايش داشته باشد و به طور كامل وي را در فضاي ما وقع قرار بدهد. و اين دقيقا همان چيزي است كه سعي داشته در فيلمهايش پياده كند و در Salo به كمال رسيده و باعث تحسين اكثر منتقدان خاص و تيز بين سينما شده. اين امر تنها در صورتي تحقق پيدا مي كرد كه در يك فضاي رئال غلو شده مفاهيم رو به صورت صريح، عريان، پيوسته و بدون امان دادن به بيننده نمايش داد و كاتاليزور اين فرآيند عامل شوك بود. كاتاليزوري كه به گفته خودش اولين بار در فيلم Salo كشف و پياده اش كرده بود و هيچ وقت تصور نمي كرد كه اين فيلم آخرين مجال براي پياده كردن دغدغه هاي فكريش باشد. اين عامل شوك و غافلگيري در طول فيلم سالو، كاملا مشهود است.
✍ #امیر_رضایی

🎬 salo or the 120 Days of Sodom

Join 👉 @honar7modiran

دوک:
دیدن کسانی که در تفریحات ما شریک نمیشوند و کسانی که رنج کشیدن را ترجیح می دهند. من را وادار می کند که بگویم: من خوشبخت تر از اون اشغال هایی هستم که بهشون میگن مردم
هرجا که انسان ها برابرند شادی و نشاط هم نمی تواند وجود داشته باشد، عدالت نه بدبختی رو برطرف می کند و نه ضعف را…به جرات میگم که در دنیا هیچ شهوترانی وجود ندارد که بیشتر از امتیازات اجتماعی انسان را ارضا کند.
🎬 salo or the 120 Days of Sodom

Join 👉 @honar7modiran

​​مقایسه ای بین تکنیک های کاربردی کارگردانان در سالو، انگل و لیبرتی

پازولینی در سالو برای انتقال یک مفهوم منزجر کننده به مخاطب، اقدام به نمایش صریح و عریان صحنه ها میکند و اینگونه حال مخاطب فیلمش را خراب میکند تا در نهایت بتواند مفهوم مدنظرش را به مخاطب منتقل کند.
او برای انتقال محتوای فضای ظالمانه، شخصیت فیلمش را له میکند،
اما این وسط تکلیف تماشاگری که ( منطبق بر ویژگی های ذاتی سینما ) خودبخود با شخصیت مظلوم فیلم همراه شده چه میشود؟
گویا پازولینی به وی اهمیتی نمیدهد، چرا که انتقال مفهوم برای پازولینی مهم تر است.

بونگ جون هو در انگل هم با همراه کردن دوربین با شخصیت های فقیر فیلمش و سپس له کردن آنها در خانه قشر مرفه، هر چند مفهوم مدنظر خود را میسازد اما در عین حال شخصیت انسانی بیننده را هم له میکند.
چرا که بیننده از همان ابتدا با قهرمانان فقیر فیلم حس همذات پنداری پیدا کرده و با له شدن آنها در فیلم، شخصیت و کرامت انسانی بیننده هم له میشود.
اما این برای کارگردان کره ای فیلم مهم نیست.

اما جان فورد فقید در لیبرتی برای انتقال یک مفهوم ناراحت کننده (و نه حتی منزجر کننده) در سکانس کتک خوردن مسئول چاپخانه، با خارج کردن شخص مظلوم از کادر و تنها با نمایش بالا و پایین رفتن شلاق در دست ظالم و در نهایت نمایش چهره زخمی و خون آلود شخص مظلوم،
به شکلی عالی و در بالاترین سطح ممکن مفهوم مدنظر خود را به مخاطب منتقل میکند. ( و همچنین در سکانس کتک خوردن استوارت توسط لیبرتی در ابتدای فیلم )
جان فورد برای مخاطب فیلمش بشدت احترام قائل است و با تسلط بر مختصات سینما اقدام به ساخت تکنیک و فرم اختصاصی خویش کرده و اینگونه هم مفهوم ناراحت کننده مدنظرش را به شکلی عالی به مخاطب منتقل میکند و هم شخصیت انسانی مخاطبی که با قهرمان فیلم حس همذات پنداری پیدا کرده را حفظ میکند و به آن احترام میگذارد.

به نظر حقیر، با الگو گیری از تکنیک ابداعی جان فورد، کارگردانان میتوانند به هدف غایی خود در انتقال مفاهیم اینچنینی برسند ولی با تکنیک پازولینی و  بونگ جون هو، خیر👌
✍ #حامد_یوسفی

join👉 @honar7modiran