✅ « این فرخنده کده از برای چند کار نامزد گردید.
نخست آن که ؛ مردم زردشتی در این پاک جای نماز خدای مهربان و ستایش آفریننده ی جهان را به جای آورند.
دوم ؛ دبیرستان باشد و زردشتیان در این جا آمده دانش آموز و هنرآموز شوند.
سوم ؛ جای گهنباز خواندن و ارزانش بارزانیان زردشتی دادن بود.
چهارم ؛ جز از هنگام گهنبار هر گاه دیگر هر زردشتی که خواهد در این جای آفرینگان بخواند و دهش و بخشش به موبد و درویش و ناتوان نماید.
پنجم ؛ برای فراهم آمدن و هم داستان شدن کسان پنجایت و انجمن ساختن زردشتی گروه و آراستن بزم نوسیره در هر سکه دین مزدیسنی.
ششم ؛ جای پیراستن بزم شادی برای گواه گرفتن و پیوند دادن پسران و دختران زردشتی و ماننده ی آن.
دیگر کارهای شایسته ی دین فرمای شایسته است.»

📚 بُن مایه :

پرستشگاه زرتشتیان.

🖋 نویسنده و گردآورنده :
رشید شهمردان.

هشتمین نشریه ی سازمان جوانان ززتشتی بمبئی سال ۱۳۳۶ یزدگردی.

✍ رونوشت : بردیا بزرگمهر.

۳۱۰
@khashatra
ادامه دارد....

#امروز

به روز، پیروز ‌و فرخ روز مانتره سپند ایزد از شهریور ماه به سال ۳۷۶۳ مزدیسنی

دو شنبه ۲۴ شهریور ماه به سال ۱۴۰۴ خورشیدی

۱۵ سپتامبر سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ مانتره سپند = سخن ورجاوند اندیشه برانگیز.

✔️ چهارمین روز گهنبار چَهره پیته شهم گاه.

@khashatra

#مانتره_سپند_ایزد

بیست و نهمین روز ماه، مانتره‌سپند دو بخش دارد؛ نخست مانتره یا مَنتره به چم سخن اندیشه برانگیز و دوم سپند یعنی مقدس.
در اوستا «مانترَسپِنتَ»، فارسی میانه «اَمَهرَسپنت» و فارسی امروز «ماراسپند» و «مانترسپند» آمده است.
وی ایزد و نگاهبان آب است. ایزد ماراسپند نگهبان گاه و روز و خرد و گوش‌ها و چشم‌هاست.
مانتره‌سپند به چم گفتار نیک، پاک و سپندینه و سخن فزونی بخش است.

اشوزرتشت اسپنتمان در سرودهای خود گات ها را مانتره که همان سخن اندیشه‌ برانگیز است نامید.
مانتره در سراسر اوستا ستوده شده است.
مانترسپند ایزد درمانگری ست و به چم آرام بخش روان‌ها هم آماده است و شفا می‌بخشد قلب‌های خسته انسان در رنج را.

«مانتره» یکی از واژه‌های بنیادین گاهان ست.
این کلمه از ریشه ی من به چم اندیشیدن و در کل به چم وسیله ی اندیشه کردن و یا موجب اندیشه برانگیزی آمده است.
اما روان‌ترین ترجمه کلام اندیشه برانگیز است.
اشوزرتشت در گات‌ها، سرودهای خود (گاهان) را مانتره می‌نامد.
هم چنین در اوستا، او ِستاهای «اَشِم وُهو» و «یَـتااَهو = اَهونَ‌وَر» به نام مانتره شناخته می‌شوند.
سراینده ی مانتره نیز «مانترن» نامیده می‌شود.

# ویژگی‌های_مانتره


۱- درمان بخشی :
در گاهان در هات ۴۴ بند ۱۶،
از درمان بخشی و به عبارتی همان جنبه روان شناسی مانتره اشاره شده است.

۲- الهام گونه بودن :
اشوزرتشت فردی است که با الهام از جهان ِ پیرامون خویش (چه درون و چه محیط) به بزرگی رسید، وی مانتره را هم نوعی الهام (چه درونی و چه از محیط) می‌داند.

۳- موسیقیایی بودن :
یکی از شروط مانتره بودن ِ یک سخن، موسیقایی بودن آن است.

۴- توانایی اهورایی مانتره :
در گاهان برای تاثیر کلام مانتره بر اقشار مردم و سعادت آن ها بسیار گفته شده است.

از آن چه که در متون اصلی دین ِ ما گات ها و قسمت‌های اصلی اوستا بر می‌آید، مانتره جزیی از نوای خداوندی است که به مانند «فرَوَهَر» در وجود هر انساتی قرار داده شده است و در اصل توانایی اندیشه برانگیزی است و از آن جایی که خداوند «مبدا خرد» است، پس مانتره هم توانایی اندیشمندی و اندیشه برانگیزی است، که یک انسان از آن بهره‌مند می‌شود.
و نیز مانتره کلامی است از همین نوع که از مانتره ِ وجودی انسان به صدا در می‌آید و به مانتره وجودی انسان دیگری می‌رسد و آن را بر می‌انگیزد.
چه نیکو و زیباست در این روز خواندن گات ها.
پیدایی و روایی دین نیک اندر جهان به دست مانترسپند است و می‌توان نیکی دین را به وسیله مانترسپند از آن خویش کرد.
گویند هر کس در این روز زاده شود دلیر باشد.

سروده‌ ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌‌ی نسک (کتاب) بندهش :

ای دلارام روز مار‌اسپند،
دست بی‌جام لعل مِی، مپسند.
خرمی در جهانِ خرم بین،
شادمانی كن و به ناز بخند.

اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم) :

جامه افزای و دوز و پوش و زن به زنی کن،
که فرزند تیز ویر ( باهوش) و نیک زاید.

اندرزنامه ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :

زن تازه در (ماراسفند) گیر،
که فرزند نیک آید و تیز ویر.

🌺 گل کرکم نماد مانتره سپند ایزد است.

@khashatra

✅ «انجام یافت در روز پنج شنبه و ورهرام ایزد از اردی بهشت ماه قدیم سال ۱۲۲۸ یزدگردی بنابر ششم ماه ربيع الاول سال ۱۲۷۵ هجری هم بار بر چهارده ماه اکتبر سال ۱۸۵۸ عیسوی به خط بنده ی کمترین وهدين بهروز پسر اسکندر پسر گشتاسب کرمانی.»
پس از وفات موبدان موبد کرمان دستور رستم پور دستور جهانگیر به سال ۱۲۷۰ نگهبانی آتش ورهرام ، چون در محله ی کلیمیان واقع گردیده بود دشوار گردید.
لذا آذر مقدس آن جا به وسیله ی موبدان کرمان و قنات غسان به در مهر نوساز محله ی شهر منتقل گردید و آن در کوچه ی دبیرستان ایران شهر و بین گروه زرتشتیان واقع می باشد.
در مهر نامبرده ، که اینک آتش ورهرام به روز سروش ایزد و مهر ماه قدیم ۱۲۹۳ یزدگردی دوباره در آن جا تخت نشین شده ، از دهش موبد رستم مرزبان کرمانی است که به نامگانه ی خواهرانش شیرین و سرور ساختمان نموده است.
۳۱۱
@khashatra

✅ سنگ نبشته ی دستور رستم بندار مهرگان و مانکجی لیجی هاتریا هر دو در این آتش ورهرام جدید دوباره نصب گردیده است.
ماری بویس بانوی ایرانشناس انگلیسی در مجله ی اكتا اورينتلا XXX مورخه یر١٩۶۶ میلادی در مقاله ی خویش در مورد آتشکده های کرمان از گفته ی آقای خدایار هرمزدی نوه ی دستور رستم آخرین موبدان موبد کرمان می نویسد که بنا بر خبری که از پدر روان شادش موبد کیخسرو شنیده نیاکان او از مردم خراسان و مستقیماً به کرمان پناهنده نشده اند.
دو برادر از این خاندان در نیمه ی سده ی دوم هجری به اتفاق یک دیگر به سمت مازندران و آذربایجان رهسپار می گردند. چندین تَن از توان گران آن ها گویا در آخر
سده ی دوم یا اوایل سده ی سوم هجری به اصفهان کوچ می کنند و یک یا دو تَن از آن ها باشنده ی آن جا می گردند.
اعضای دیگر این خاندان در روزگاران بعد به یزد مهاجرت و در روستای ترکاباد رحل اقامت می افکنند. دو تَن از اعضای این خاندان ، در هنگامی که از تاریخ آن بی خبر می باشند به کرمان رهسپار و بنیاد گذار خاندان موبدان موبدی کرمان می گردند.
و چون صاحب گله و رمه ی بی شماری بودند به نام دستور گله دار نامور گردیدند. نسل آن ها تا سده ی اخير به مقام موبدان موبدی کرمان برقرار بودند.
۳۱۲
@khashatra

✅ ماری بویس گفته آقای هرمزدی را در این جا به پایان می رساند و چنین ادامه می دهد که بنا بهوخبری که از زرتشتیان کرمان به دست آورده ، موبدان موبد آن شهر به نام مجلسی تقریبا در ۷۰۰ سال پیش اسلام می آورد.
مردم کرمان به ناچار یک موبد را از خاندان موبدان موبد از خراسان به کرمان دعوت نموده رتبه ی موبدان موبدی را به او می سپارند و فرزندان او نسلاً بعد نسل تا سده ی اخیر موبدان موبدی کرمان را داشته اند و این که موبد خراسانی هنگام ورود به کرمان مدعی بوده که نیاکان او موبدان موبد خسرو پرویز بوده اند.

چنان که دیده می شود گفته های بالا متضاد است. به‌ گفته ی آقای هرمزدی نیاکان او موبدان موبد یا دستور بزرگ کرمان از ترکاباد یزد به کرمان رهسپار شده اند.
اگر این گفته درست باشد ، بایستی این خاندان دست کم ۷۰۰ سال پیش از ترکاباد به کرمان رفته باشند.
زیرا که روستای تر کاباد که نشیمن دستوران دستور ایران بود در حدود سال ۷۵۰ هجری (۷۱۸ی) به امر خانواده ی خاتون و مختوم زاده ی خاتون دختران مبارزالدین محمد فرمان روای یزد (متوفی ۷۶۵ هق) احداث گردیده است و چنان که در برگ های گذشته اشاره کردیم بی شک موبدان شهر کسنویه و یا آن که موبدان شیراز که دستوران دستور نشین ایران بود به تدریج ترکاباد را نشیمن خود قرار داده بودند و یا آن که موبدان و زرتشتیان مقیم اصفهان پیش از روزگار صفویه اصفهان را ترک و به آن جا و شرف آباد محدثه سده ی هشتم هجری پناهنده شده باشند.

📚 بُن مایه :

پرستشگاه زرتشتیان.

🖋 نویسنده و گردآورنده :
رشید شهمردان.

هشتمین نشریه ی سازمان جوانان ززتشتی بمبئی سال ۱۳۳۶ یزدگردی.

✍ رونوشت : بردیا بزرگمهر.

۳۱۳
@khashatra
ادامه دارد....

#امروز

به روز، پیروز ‌و فرخ روز انارم ایزد از شهریور ماه به سال ۳۷۶۳ مزدیسنی

سه شنبه ۲۵ شهریور ماه به سال ۱۴۰۴ خورشیدی

۱۶ سپتامبر سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ انارم = فروغ و روشنایی بی پایان.

✔️ پنجمین روز گهنبار چَهره پیته شهم گاه.

@khashatra

#انارم_ایزد

انارم به چم (معنی) «روشنایی بی پایان» است و در اوستا «اَنَغرِرَاوچَ» خوانده می‌شود.
کسانی که با اندیشه، گفتار و کردار نیک زندگی می‌کنند و با دروغ و ناپاکی مبارزه می‌کنند، سرانجام به سرای نور و سُرور می‌روند که سرشار از خرسندی و شادمانی برای آن‌هاست.
این سرا، همان خانه‌ ی واپسین و جایگاه روشنایی و فروغ بی‌پایان است.
مسعود سعد پیرامون این ایزد می‌سراید :
«انیران ز پیران شنیدم چنان،
که مِی خورد باید به رطل گران».

زرتشتیان در این روز به سفر می روند و اهورامزدارا به شوند داده‌های نیکش برای زندگی ستایش می‌کنند،

گل «مروارید شيران» نماد انارام در دین زرتشتی است.

@khashatra

✅ شاه عباس صفوی (٩٩۶ - ۱۰۳۸ هق ) در دوره ی زمام داری خویش بنا به مندرجات نامه های پارسیان ایران به هند به ویژه نامه ی مورخه ی تيرماه ٩٩۶ ی گروهی از زرتشتیان را از یزد و کرمان در اصفهان و قزوین نشیمن داد.
از زرتشتیان قزوین و سرانجام آن ها بی خبریم ، اما زرتشتیان مقیم اصفهان در روزگار شاه سلطان حسین صفوی (۱۱۰۶-۱۱۲۵ هق) قتل عام گردیدند.
موبدان موبد آن جا به نام دستور کاوس مشهور به نوروز زنده با آتش مقدس به یزد فرار کرد و بسیاری هم اسلام آورده از خطر مرگ نجات یافتند.
فرزندان آن ها هنوز هم در حسین آباد که همان گبرآباد قدیم است به نام جديد الاسلام خوانده می شوند.

گفته ی دیگر ماری بویس بر این که ۷۰۰ سال پیش موبدان موبد کرمان به نام مجلسی اسلام اختیار کرده معقول به نظر نمی رسد. نخست آن که مجلسی نام زرتشتی نیست و شاید نام مسلمانی او باشد و اسلام آوردن موبدان موبد کرمان به نام دستور بهمن و دستور دیگر در یزد واقعه ای ست که به گفته ی فرزانه مانكجى لیجی هاتریا پیش از روزگار قاجاریه و دوره ی کریم خان زند اتفاق افتاده است باید توجه داشت که فرزانه مانکجی ۱۰۰ سال پیش بلکه بیشتر آن واقع را از زبان مردم کرمان شنیده و در رساله ی خود به نام مقدمه ی فرازستان یاد نموده است.
رساله ی نامبرده هنوز به چاب نرسیده و به تشانی ( 112 HP ms) در بنگاه خاور شناسی خورشید جی کاما بایگانی است و اگر در مورد اسلام آوردن مجلسی هم خبری شنیده به طور حتم آن را یاد داشت می کرد.
۳۱۴
@khashatra

✅ به نظر نگارنده گفته ی آقای هرمزدی دایر بر مهاجرت نیاکان او از خراسان به مازندران و آذربایجان در نیمه ی دوم سده ی دوم هجری محل تردید است زیرا که اعراب به سال ١۴۵ هـق مازندران و گرگان را متصرف و اسپهبد خورشید دابویه با خوردن زهر سلسله ی گاوباره را به آخر رسانید.
اعراب در آن نقاط از جبر و ستم و دست درازی به ناموس مردم هیچ فروگزاری ننمودند.
لذا بعید به نظر می رسد موبدان موبد خراسان به آن سمت رهسپار شده باشد.
افزون بر این در آن روزگار آمد و رفت زرتشتیان خراسان با هند برقرار بود و مهاجرین زرتشتی به آن جا پناهنده می شدند.
چنان که پارسیان به ورود به سنجان چون به فکر تقدیس آتش بهرام نامور به ایرانشاه افتادند چند تَن را برای آوردن آلات لازمه برای انجام مراسم به خصوص به خراسان فرستادند و جماعتی هم از خراسان به اتفاق آن ها به سنجان رسیدند و باب مکاتبات بین آن ها با زرتشتیان خراسان تا سده ی هفتم یزدگردی برقرار بود صاحب قصه ی سنجان در این مورد گوید :
به آن آلات کان به از خراسان ،
عمل کردند آن جا بی هراسان.
که چندین قوم دستوران و بهدین ،
در آن جا آمدند آن پاک آیین.
بدش همراه چندین کیمیا گر ،
بر ایشان کرده آسان لطف پرور.
بسا از برگ و ساز آورده بودند ،
به حکم دین همان آتش نمودند.
۳۱۵
@khashatra

✅ دکتر وست در نامه ی خویش مورخه ی ۱۰ ژوئن ۱۸۹۸ م به منوچهر جی بهالنجی کوتر در مورد آمد و رفت و مکاتبات پارسیان هند با زرتشتیان خراسان و سیستان صحبت می دارد و متاسف است که نامه های نامبرده راه نیستی پیموده و در ضمن در شگفتی است که تا یک سده پیش از سال های ٨۴۷ ی علت عدم مراوده ی پارسیان با ایران چه بوده زیرا که پس از آن سال مکاتبات با یزد و کرمان شروع شده است.
از این که خاندان موبدان موبد کرمان از خراسان آمده اند جای هیچ گونه تردید نیست.
کاروان مهاجرین زرتشتی از نقاط مختلفه ی ایران به یزد و کرمان از ۵۰۰ سال پیش آغاز گشت و بنا به خبر درست ، در درست آخرین دسته ی مهاجرین زرتشتی فارس در ۲۵۰ سال پیش به یزد وارد و در روستاهای آن جا به زندگانی پرداختند.

📚 بُن مایه :

پرستشگاه زرتشتیان.

🖋 نویسنده و گردآورنده :
رشید شهمردان.

هشتمین نشریه ی سازمان جوانان ززتشتی بمبئی سال ۱۳۳۶ یزدگردی.

✍ رونوشت : بردیا بزرگمهر.

۳۱۶
@khashatra
ادامه دارد....

#امروز

به روز، پیروز ‌و فرخ روز اورمزد و مهر ماه به سال ۳۷۶۳ مزدیسنی

چهار شنبه ۲۶ شهریور ماه به سال ۱۴۰۴ خورشیدی

۱۷ سپتامبر سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ اورمزد = هرمزد ، خداوند.

✔️ روز آرامش و نیایش همگانی زرتشتیان.

@khashatra

#اورمزد

امروز اورمزدست ای يار مِی گسار،
برخيز و تازگی کن و آن جام باده آر.
ای اورمزد روی بده روز اورمزد،
آن مِی که شادمان کُندم اورمزدوار.

🔻اورمزد
((یکتا پروردگار بزرگ ایرانیان باستان و مزدیسنان،
و آفریدگار زمین و آسمان و آفریدگان.
امشاسپندان و ایزدان نیز آفریده اویند.
او عین قدرت و دانش پر از خیر و راستی و سپندی و نیکی ست.
👈 اورمز، هورمزد، هرمزد = مخفف اهورامزدا، خدای یگانه، نام ستاره ی مشتری، نام فرشته‌ای، نام روز اول از هر ماه مزدیسنی.
👈 اهورامَزدا؛
(به اوستایی مزدا اهوره «مَزدا اَهورَه»)
نیز با نام‌های : اهورا ، اورمَزد، هورمَزد، اورمُزد، هورمُز و هُرمُز)، نامِ آفریدگارِ نِکویی‌ها و دادار و پروردگارِ همه ی هستی در مَزدَیَسنا است. اهورامزدا آفریننده ی جهان است. مزدیسنان اهورامزدا را می‌پرستند.
اهورامزدا آفریدگار و داور همه چیزهای مادی و مینوی، و نیز آفریننده ی روشنی و تاریکی و برقرار کننده ی نظم هستی (اشا) است.
او با اندیشیدن همه چیز را هستی بخشیده ‌است.
پس در واقع او از عدم می‌آفریند و با خود تنهاست.
✔️ برای اهورا مزدا ؛
در هرمزد یشت، در حدود شست صفتِ نیک آورده شده، و همه ی چیز های خوب به وی منتسب شده‌است. هم چنین او در مزدیسنا دارای شش صفتِ برجسته زیر است :
۱ - سپنتامینو به چم سپند ترین روان.
۲ - خشثره ویرنه به گویش امروزی شهریور، به چم شهریار و پادشاهی که باید برگزیده شود.
۳ - سپنته آرمیتی ست به چم پارسایی سپند و پاک.
۴ - هورتات بگویش امروزی خورداد به چم جامعیت و رسایی.
۵ - اَمرتات جاودانگی و بی مرگی ، او اَشَه. به چم راستی و درستی و دات ایزدی و پاکی ست.
۶ - وهومَنَه است به چم خوب منش، منش نیک، این صفات در مزدیسنا به نامِ امشاسپندان خوانده می‌شوند.
و پایه‌های کمال در دین مزدیسنی برای رسیدن به روشنایی بی پایان است.
از این هفت امشاسپندان است که هفت شهر عشق، و هفت آسمان و هفت خوان اسفندیار و هفت خوان رستم، و هفت سین و هفت کشور و … اقتباس شده است.

🌺 گیاه مورت نماد روز اورمزد (خداوند) می باشد.

@khashatra

#نیایش

#اورمزد_یشت

با آوای دل نشین روان شاد ؛

موبد مهربان فیروزگری.

@khashatra

#جایگاه_هیربد

✅ در اوستا واژه ی هیربد به صورت (اَ اِثْرَه پَئی تی) آمده است.
این واژه از دو بخش تشكیل شده است‌
بخش اول (ae Thra) به چم آموزش و یاد دادن است.
و بخش دوم (paiti) به چم دارنده و صاحب می باشد.
در بخش های گوناگون اوستا از (ae thrya) به چم شاگرد و دین آموز یاد شده است.
این واژه در فرهنگ واژگان پارسی به برخی از پیشوایان دین زرتشتی داده شده است كه كار آنان نگهداری و پرستاری از آتش در آتشكده ها و یا رساندن آموزش های دینی به مردم و به عبارتی آموزگاران دین زرتشت بوده اند.
در بررسی واژه ی هیربد در فرهنگ نامه ها به جایگاه و چم (معنی) واژه ی موبد و دستور نیز كه از مقام های دیگر پیشوایی دین زرتشت است اشاره شده است. 

❇️ لغت نامه ی دهخدا : این كلمه از دو جز است نخستین كه اَثرا باشد به معنی آموزش و تعلیم و جزو دوم پَئیتی(بد=پسوند اتصاف) است به معنی مولی و صاحب و دارنده. 

❇️ فرهنگ معین : (hir-bad)
۱- استاد آموزگار.
۲ - شاگرد آموزنده.
۳ - پیشوای دینی.
۴ - رییس آتشكده.
فرهنگ معین واژه ی موبد را مگوپَت در پهلوی می داند : موبد (Magupat) روحانی زرتشتی و موبد موبدان را رییس موبدان و دارای بزرگ ترین درجه ی روحانیت زرتشتی می داند. 

❇️ فرهنگ جامع شاهنامه : هیربد(hirbad) خادم آتشكده ی بزرگ ، قاضی و مفتی زرتشتیان این كلمه مركب از هیر (اثرا) به معنی آموزش و تعلیم و پئیتی یا بد به معنی دارنده و صاحب و چون آموزش به دست موبدان بوده از آنان به اسم آتربانان و هیربدان یاد شده است.
۱
@khashatra

✅ استاد جلیل دوستخواه : هیربد را عنوان گروهی از پیشوایان دینی می داند كه به كارهای آموزشی می پرداختند و بعدها این واژه مترادف با موبد به كار رفته است.
اشاره می كند كه موبد (اوستا"مغو پئیتی" و در پهلوی "مغوپت") عنوان پیشوایان دینی زرتشتی است. 

❇️ موبد اشیدری در کتاب دانشنامه ی مزدیسنا می نویسد : در ایران باستان پیشوایان دینی استاد و آموزگار بودند یا به عبارت دیگر تربیت و تعلیم مردم با آنان بوده بی مناسبت نبوده كه آنان در آن واحد كه آتربان نامیده می شدند هیربدان هم خوانده شدند و تنسِر پیشوای معروف عهد اردشیر بابكان هیربدان هیربد خوانده شد ، در ادبیات فارسی هیربد كلمه ی مترادف موبد است.

موبد از گروه پیشوایان دینی (هیربد- دستور- موبد و غیره) است.
موبد را در اوستا مَغو در فارسی باستان مگو و در پهلوی مَغوپَت گویند موبدان یا مُغان در اصل قبیله ای از سرزمین ماد بودند كه پیشوایان روحانی فقط از میان آنان برگزیده می شدند.
این برتری هماره با این گروه از مردم ماد بود و پیشوایان به نام آن قبیله و خاندان مغوپت نامیده می شدند و تا كنون همین نام پایدار مانده موبد گوییم.

نوشته های قدیمی تر پیشوایان دینی زرتشتی را نسبت به نقش و جایگاهی كه در جامعه و بین مردم داشته اند بررسی و آن ها را چنین نگاشته اند. 
۲
@khashatra

✅ آیینه ی آیین مزده یسنی : پیشوایان كیش مزده یسنا (پرستندگان مزدا = زرتشتیان) را نخست دستور گویند و دستور را آرش دانا و پیشوا و ... كنكاش آور پادشاه می باشد و دستور بزرگ ترین پیشوایان آن شهر باشد و او چنان باید از پرخیده و اپرخیده و سخنان خدایی و دانش و خرد آراسته باشد كه به نكوكرداری و راست گفتاری و درست پنداری و خدا شناسی سرآمد مردم آن شهر و كشور باشد.
دوم ؛ پیشوایانی كه در زیر یاسه و پرمان دستورند آن ها را موبد گویند و آرش موبد داناست و موبد باید همه ی دانش كیش و آیین را آموخته و در منش و گوشن و كنشن راست و پاک بوده كار او خدایی باشد نه جهانی. 
موبد و هیربد را در اوستا یک آرش است و این كه دو گونه نام دارند بدان شوه است كه چون كسی اوستاها را جز وندیداد دانسته منش، گوشن و كنشن خود را برابر آیین مزدیسنا راست و پاک و بی آلایش دارد و خواهد به پایه ی موبدی رسد با داشتن این فروزگان هیربد نامیده شود و چون وندیداد و دیگر یاسه های بایسته آیین را به رسایی رساند موبد نامزد می گردد كه بتواند پیشوایی كند.

❇️ دستور خورشید دابو : موبد آتش ورهرام وادیاو در بمبئی و استاد پهلوی و اوستا در رساله ی خود رسیدن به مرحله ی پیشوایی در دین زرتشتی را گذراندن سه مرحله می داند :
نخستین مرحله ناور است و ناور شبیه واژه ی ناوی است.
ناور مقامی است كه باید به رموز مراسم یزشنی كاملا آشنا باشد ، آمادگی مراسم انتصاب به این مقام یک ماه طول می كشد پس از گذراندن آزمایش به هیربد نامور می گردد واژه اوستایی آن "اَیترَاپائی تی" می باشد مراد آن كه در آیین اشویی و پاكی سرآمد است ، هیربد آموزش مرحله دوم را باید بگذراند كه آن‌ را مراتب نامند.
دراین آزمایش باید رموز كامل برگزاری مراسم گوناگون دینی را نیز یاد بگیرند پس از توفیق او را موبد گویند.

بدین روی کسی که به آموزه های راستین اشوزرتشت آراسته گردد و این آموزش ها را به خواستاران برساند‌ هیربد نام دارد.

📚 بُن مایه :
برگرفته از تارنمای روان شاد :
موبد کورش نیکنام.

✍ رونوشت ؛ بردیا بزرگمهر.
۳
@khashatra
پایان🔺🔺

#امروز

نَبُر

به روز، پیروز ‌و فرخ روز وهومن امشاسپند و مهر ماه به سال ۳۷۶۳ مزدیسنی.

پنج شنبه ۲۷ شهریور ماه به سال ۱۴۰۴ خورشیدی.

۱۸ سپتامبر سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ وهومنه = منش نیک.

✔️ نَبُر = پرهیز از خوراک های گوشتی و پرهیز از کشتار حیوانات سودمند.

@khashatra

#وهومن_امشاسپند

وهومن امشاسپند دومین روز از هر ماه سی روزه‌ در گاه شمار زرتشتی است.
واژه‌ی وهومن دو بخشی است یعنی «وهو» به چم نیک و خوب و «منه» از بن «من» به چمار اندیشیدن شناختن و فهمیدن است. هر دو بخش یعنی اندیشه ی نیک.
بهمن از فروزه‌های اهورا مزدا ست در جهان مینوی نماینده‌ی اندیشه ی نیک. بهمن در اوستا وهومنه خوانده می‌شود. «من» در ادب پارسی به چم منش و روان و دل به کار مى رود.

استاد فرزانه فردوسی بزرگ می‌سراید :

سرش سبز بادا، منش ارجمند،
منش بر گذشته ز چرخ بلند.

وهومنه نخستین آفریده‌ی اهورامزد هست و یکی از مهین ایزدان مزدیسنای هست.
در جهان مینویی نماد پاکى اندیشه و خرد و دانایی خداوندگار هست.

آدمی را به خرد و اندیشه کردن و دانایی بهره مى‌بخشد و آدمی را به پروردگار هستی نزدیک مى‌سازد. وهمن همان بزرگ امشاسپند و ایزد بزرگ هست که در خواب روان اشو زرتشت اسپنتمان را به پیشگاه اهورامزدا رهنمون کرد.
ایزد وهومنه به آدمی سخن نیک و گفتار برتر آموزش مى‌دهد و آدمی را از ژاژگویی و هرزه‌گویی باز مى‌دارد. اندیشه‌ی نیک و منش نیک اهورایی و نخستین امشاسپند و پرستار جانوران هست.
نخستین روز نبر در ماه زرتشتی هست و در این روز از خوردن گوشت پرهیز مى‌دارند.
با ایزد ماه، گوش، و رام روز هم کار هستند.

اندیشه‌ی نیک، اندیشه‌ای است که مردمان سراسر جهان را به‌سوی اشا سو می‌دهد و اندیشه ی بد اندیشه‌ای است که مردمان را به فریب و کژ راهی انداخته و آن ها را از اشا دور می‌سازد.
در گات ها سناریوی آزاد اندیشی و دموکراسی اجتماعی به‌ روشنی به‌چشم می‌خورد.
وهومن به اندازه‌ای در آیین مزدیسنی مهم است که گفته می‌شود آن زندگی بهترین زندگی به‌ شمار می‌آید و تنها از راه اشا می‌توان به آن رسید. واژه‌ی وهومن در گات‌ها ۱۲۷ بار آمده است.
اشوزرتشت با نیروی خرد و به کارگیری اندیشه‌ی نیک به شناخت خداوند دست یافت‌.
اندیشه ی نیک یا خرد سپند یا بهمن نمادی از گوهر خرد اهورا مزدا است که خود سرچشمه خرد است.

🌺 گل یاسمن سپید نماد وهومن امشاسپند است.

@khashatra

#چهار_روز_نبر


روزهای نبر در کیش زرتشت چهار روز در هر ماه است.
به عبارت دیگر، زرتشتیان ۴۸ روز در سال نبر یا (پرهیز از خوردن گوشت و کشتار حیوانات سودمند) را می‌گیرند اما نه پشت سرهم.
زرتشتیان برای زیاده روی نکردن در خوردن گوشت جانوران، روزهای #دوم و #دوازدهم و #چهاردهم و #بیست_و_یکم هر ماه زرتشتی از خوردن گوشت پرهیز می کنند.

این چهار روز متعلق به چهار امشاسپندِ و ایزدان  #وهمن #ماه #گوش و #رام می‌باشد.
در نزد زرتشتیان برای هر سی روز ماه اسم خاصی وجود دارد.
یکی از این روزها «وهومن» است که بعدها به نام بهمن تغییر ریخت داده و به چم‌ منش نیک است.
روز «ماه»، روز «گئوش» یا گوش و روز «رام» نیز به همراه روز «وهومن» روزهایی هستند که گوشت خوردن درآن نکوهیده شده و به آن نبر(Nabor) می گویند.

"نبُر" فعلی جزو سنت زرتشتیان می‌باشد.
به چمار نبریدن و منظور از آن نکشتنِ حیوانات و سر آن ها را نبریدن بوده است.
در قدیم، برخی از زرتشتیان در کلِ ماه بهمن نیز لب به گوشت نمی زدند.
نیک است بدانید که نمادِ بهمن، سپیدی و پاکی است از همین رو موبدان زرتشتی سپید می پوشند چرا که؛
منش نیک به چم سپیدی ست.
هم چنین برای اطلاعاتِ عمومی می‌ گویم که وهومن نزدِ مزدیسنان بزرگی زیادی دارد.
چرا که با وهومن است که یک مزدیسن هوخت/Hovakht و هورشت/Hovarasht را می فهمد و رعایت می کند.
به چم این که با اندیشه ی نیک به کردار نیک و گفتار نیک نیز می رسد و منطقی می شود.
زرتشتیان باید در سه بخش #مینویِ #شنوایی، #اندیشه و #احساس همیشه کوشا باشند.
به آن چم که با این سه حس،
از نیکی و "امر نیک" دور نشوند.
و “اندیشه و احساس و شنوایی” باید همیشه سرشار از نیکی باشد.

@khashatra‌