🎭 Любіла Лукашэнку — а цяпер уцёкла з яго краіны

Чувашская блогерка, якая нядаўна ў TikTok з захапленнем расказвала пра «парадак» і «стабільнасць» у Беларусі, цяпер вымушана эміграваць. Прычына — улады пачалі масава закрываць прыватныя школы, дзе, па яе словах, «усе змагары».

📚 Шмат хто з выкладчыкаў і бацькоў школьнікаў апынуўся пад ціскам — незалежная адукацыя ў Беларусі стала падазронай сама па сабе. У выніку нават тыя, хто неяк спачуваў рэжыму, цяпер сутыкнуліся з яго сапраўдным тварам: нікому няма даверу, усе падазраваныя.

🔄 Класіка жанру: спачатку ты хваліш дыктатара, а потым — уцякаеш ад яго «стабільнасці» ў іншую краіну. Жыві — як у ТГ-роліку.

Мая Краіна Беларусь

🎧 Афрыканец у вышыванцы крочыць па вуліцы, нібы новы талісман Міністэрства культуры. Хлопец зачарована спыняе яго:
— Чуеш, брат, што за трэк круціш?

😏 «Хата Бацькоў, канечне ж!» — адказвае той так, быццам гэта адзіны лацінамерыканскі хіт, які зараз у модзе. Застаецца толькі дагадацца: ці то ён ужо замовіў смажанку ў апошнім Хутка-Смачна, ці прыхаваў пад вышыванкай лямпачку “Жыве Беларусь”.

🌍 Вось і ўсё: беларуская софт-сіла ў дзеянні. Пакуль улады ганяюцца за «замежным уплывам», самы замежны ўплыў дзеецца ў навушніках — і нават пасмяецца з гэтага. Глядзіш — яшчэ трошкі, і ў Нью-Ёрку кубінцы будуць танчыць пад «Купалінку», а мы запішам гэта ў дзяржаўныя поспехі.

Мая Краіна Беларусь

⚔️ 1863: расстраляныя за волю краіны

18 чэрвеня 1863 году ў Магілёве расейскія ўлады расстралялі Уладзіміра Корсака, Міхала і Яна Манцэвічаў — удзельнікаў паўстання 1863-1864 гадоў. Іх віна была простая: яны хацелі, каб наша краіна была вольнай, а не губерняй у імперскім бюракратычным сне.

Іх не палохалі катарга ці смерць — палохала адсутнасць будучыні без свабоды. Імперскія генералы вырашылі, што кулі перамогуць ідэю. Не выйшла.

Сёння пра іх амаль не згадваюць, помнікаў няма, але ўсё яшчэ ёсць помнікі тым, хто аддаваў загады на расстрэл. Гісторыя ў нас — як у картачнай гульні: прайграў ты, але пішуць правілы яны.

Мая Краіна Беларусь

🍔 Макдональдс на колах, хлеб — па раскладзе

🚐 У Рагачоў прыехаў перадвіжны мак.бай — фудтрак, што прадае бургеры, бульбу фры і “смачнае, але не свабоднае”. У горадзе свята: можна зрабіць сэлфі з катлетай і адчуць сябе як у цывілізацыі, толькі з прысадам “сэрвіс па-беларуску”.

🌾 Тым часам у вёсках многіх раёнаў Беларусі бабулі сядзяць і чакаюць аўталаўку, якой не было ўжо трэці дзень. Бо бензін дарагі, а бургеры — прыбытковыя. І калі раней аўталаўка прывозіла хлеб і малако, то цяпер вяскоўцы самі становяцца “дастаўкай да дому” — для сябе.

🍟 Макфудтрак едзе туды, дзе грошы. А аўталаўка… не едзе нікуды. Мясцовыя жартуюць: “Каб купіць хлеб, трэба даехаць да бургераў”.

Мая Краіна Беларусь

🍦 “Капрыз”: калі марозіва — гэта татава справа

😎 Легендарнае марозіва “Капрыз” з’явілася не ў лабараторыі, а ў галаве сына галоўнага тэхнолага. Бацька рабіў сур’ёзную працу, а сын — эксперыменты з брыкетам: “А што, калі замест вафлі — печыва?” Так і нарадзіўся дэсерт, які цяпер усе лічаць класікай.

👨‍🔬 Бацька, як сапраўдны прафесіянал, не адмахнуўся, а зрабіў з дзіцячага капрызу народны хіт.

🍪 Дзеці звычайна просяць марозіва, а гэты — перапраектаваў яго. І вось ужо некалькі дзесяцігоддзяў беларусы ядуць “Капрыз”, не здагадваючыся, што ён з’явіўся не ў выніку глыбокага маркетынгавага аналізу, а таму што ў сына галоўнага тэхнолага была фантазія і тата ў цэху.

Мая Краіна Беларусь

📺 БT-Афрыка: калі ўласнай рэальнасці мала — пачынаюць выдумляць чужую

Пакуль у беларускіх вёсках няма інтэрнэту, медыцыны і аўталаўкі, дзяржаўнае тэлебачанне запускае новы “глабальны праект” — ТБ Афрыка. З афіцыйных заяў — “дыялог культур”, з неафіцыйных — чарговая спроба пераключыць увагу з рэальных праблем на экзатычныя дэкарацыі.

Замест тэлепраграм пра жыццё ў рэгіёнах — трансляцыі пра крокадзілаў, бананы і “партнёрства з братамі па контыненце”. Гэта як быццам з даху Дамачава крычаць пра геапалітыку Нігера: і гучна, і бессэнсоўна.

Калі раней Беларусь параўноўвалі з Афрыкай і крыўдзіліся — цяпер вырашылі самаідэнтыфікавацца напоўніцу. Толькі вось афрыканскія краіны часта ідуць уперад, а беларускае тэлебачанне ўсё яшчэ спрабуе застацца ў каменным веку, толькі з грэчкай і дудой.

Мая Краіна Беларусь

🍔 Коко.бай і конкурс па-беларуску: галасуй, не галасуй — усё адно атрымаеш нічога

Самы вядомы фуд-блогер Беларусі Коко.бай, які пасля 2020 года рэзка палюбіў “стабільнасць і парадак”, зноў “падаў пад соусам” нешта вельмі знаёмае — падман. Ён абвясціў конкурс на лепшы агляд свайго фірмовага бургера, дзе прыз — PlayStation 5 — абяцалі пераможцу тэлеграм-галасавання.

🎮 Але калі адзін з удзельнікаў ужо набраў больш за ўсіх, блогер раптам вырашыў, што “пераможца вызначаецца рандомам”. І прыз пайшоў таму, каго сам Коко абраў з капелюха — ці з кішэні. Усё вельмі па-мясцоваму: правілы ёсць, пакуль не трэба іх выконваць.

😎 Падпісанты адрэагавалі хутка: “Гэта ж не конкурс, а трэніроўка перад выбарамі!”. І сапраўды: усё як у класіцы — галасаваць можна, але вынік ужо даўно вядомы. І галоўнае: Коко ўсё зрабіў з усмешкай, каб смачна, хоць і няшчыра.

Мая Краіна Беларусь

🔥 Расіяне крытыкуюць беларускую мову — бо “поработайте над речью”

Дзяўчына вядзе тэлеграм-канал і проста гаворыць па-беларуску — без слэнгу, без цырульні. Але расіяне абурыліся і пачалі пісаць: “Поработайте над своим речевым сленгом”.

😅 То бок, проста натуральная беларуская мова для іх ужо “незразумелая” і “патрэбна працаваць над мовай”. Не, калі проста гаварыць па-беларуску — гэта ўжо “слэнг”? Вось так і выяўляюцца ўсе комплексныя праблемы ўспрымання нашай мовы.

🗣️ Ну што ж, працягваем гаварыць па-беларуску — сапраўднай і чыстай, без “прац над слэнгам”. Няхай спрабуюць разумець і прымаць, калі іх імперскія закідкі ім не перашкодзяць. Бо калі беларуская мова выклікае такія рэакцыі — значыць, яна жывая і моцная.

Мая Краіна Беларусь

19 чэрвеня 1924 года нарадзіўся вядомы беларускі пісьменнік і беларускі дзеяч Васіль Быкаў.

Чацвёртая хваля савецкіх дэпартацыі жыхароў Заходняй Беларусі

Ноччу з 19 на 20 чэрвеня 1941 года чэкісты з НКВД пачалі чарговую акцыю дэпартацыі жыхароў з Заходняй Беларусі далёка ўглыб СССР. Падобныя акцыі здзяйснялі на нова акупаваных камуністамі тэрыторыях - Заходняй Украіне, Літве, Латвіі, Эстоніі і Малдове.

У гэтай хвалі саветы дэпартавалі 22 000 людзей. Наступную хвалю бальшавікі планавалі на 25 чэрвеня, але напад іх ранейшага саюзніка - нямецкіх нацыстаў - перашкодзіў планам.

Усяго за час "першых саветаў" (1939-1941) саветы правялі чатыры хвалі дэпартацыі (люты, красавік, чэрвень 1940 ды чэрвень 1941).

Historyja I Мая Краіна Беларусь

🔥 20 чэрвеня 1606 — Магілёўскі Майдан XVII стагоддзя

Менавіта ў гэты дзень пачалося Першае Магілёўскае паўстанне, калі мяшчане сказалі гучнае “досыць!” карупцыі, хабарніцтву і самадурству мясцовага магістрата. І не ў фэйсбуку, а з цалкам практычнымі наступствамі: з ратушы выгналі старую ўладу і паставілі сваю — народную.

🍺 Кіраваў паўстаннем саладоўнік Стахор Мітковіч — чалавек з народу, які стаяў за справядлівасць, а не за пячатку. Ён і стаў сімвалам таго, што нават з бочкай соладу можна зрушыць сістэму.

🏛️ 15 ліпеня 1606 года мяшчане ўварваліся ў ратушу, разагналі старую раду і выбралі новую — са звычайных рамеснікаў. І не на пару дзён: паўстанне цягнулася 4 гады. Такая вось народная рэформа без дзяржаўнай праграмы.

Гучыць дзіўна актуальна, праўда?

Мая Краіна Беларусь

🩰 Карпаратыў па-жлобінску: спадніцы, лес і “Восточные сказки”

На карпаратыве Жлобінскіх электрасетак супрацоўнікі-мужчыны выдалі такое шоу, што нават лес здрыгануўся: пад “Восточные сказки” яны танчылі ў спадніцах паміж намётамі, як быццам конкурс “Еўрабачанне-лес” праводзіўся недалёка ад трансфарматарнай будкі.

🌲 Публіка вясёлая, настроі пад 220 вольт, пластыка — на ўзроўні тых, хто не баіцца ні токам, ні сорамам. Танец з душой, як гаворыцца, на карысць калектыву і супраць напружання.

🎶 Хто працаваў з правадамі — той і з “Восточнымі сказкамі” справіцца. Кажуць, начальства плакала — ці ад рогату, ці ад гонару. І сапраўды, не кожны дзень бачыш, як энергетык у спадніцы танчыць лепш, чым спявае сістэма.

Мая Краіна Беларусь

Малады мужчына з Беларусі пакінуў усё: родны дом, працу, звыклы лад жыцця — і паехаў на вайну. Не таму, што быў вымушаны, а таму, што адчуваў: не можа заставацца ўбаку. Гісторыя пра тое, як адзін беларус стаў байцом на баку Украіны — і што прывяло яго да гэтага рашэння.

https://www.youtube.com/watch?v=0Z-aeq_3N1M