آستانۀ تحملم اومده پایین. سر بی‌اهمیت‌ترین چیزها بحث می‌کنم. ناچیزترین مسائل فکرم رو مشغول و مضطرب و عصبی‌م می‌کنن. الان داشتم با مامانم سر بستنی‌ای که خریده بحث می‌کردم و بهش گیر دادم که این چه برند و بستنی کسشریه خریده. بستنیه اونقدر‌ها هم کسشر نبود. باید خودم رو کنترل کنم یه کم و یه کم چیل کنم. البته که این بی‌حوصلگی و اضطراب و زودرنجی به خاطر یک سری مسائل حال حاضر زندگیمه ولی خب، دلیل نمی‌شه مثل کیر خر باشم. همینجوریش افراد معدودی هستن که ازم خوش‌شون میاد و می‌تونن تحملم کنن، دیگه همین مونده مثل حیوون هم رفتار کنم. باید هر لحظه از خودم بپرسم «داری چه گهی می‌خوری؟ آیا واقعاً نیازه این رفتار و حرف‌ها؟ آیا زندگی بیهوده‌ت ارزش این رو داره که بقیه رو هم آزار بدی؟»

چقدر کس گفتم طی این سال‌ها. جل الخالق.

سال نوی خوبی داشته باشید کسکشا. به شنا کردن ادامه بدید.

اینم به افتخار اولین فیلم امسال.
Carol (2015)

نگاه‌ها و تماس‌های فیزیکی و واکنش‌های این دو نفر به این برخوردها واقعاً زیبا و مسحورکننده بود. خوشم اومد.

«خوشم اومد» چی بود نوشتم. می‌خواستم در آخر بگم به‌به. اشتباهی بلاگر درونم بیدار شد.

اون میل و عطش دردناکی که توی لمس‌ها و نگاه‌هاشون بود واقعاً جنون‌انگیز بود. تازه من زن نیستم، خدا به زن‌ها رحم کنه؛ به خصوص زن‌هایی که دیوانه‌ی لمس شدن هستن.

باز برگشتم به فاز هیپ‌هاپ-پاپ فرانسوی. به تخم‌تون البته.

این خواننده‌ش آلمانیه، نمی‌دونم چرا فرانسوی می‌خونه. البته معنی اسم آهنگ می‌شه «من فرانسوی صحبت نمی‌کنم». ما رو کس گیر آورده.

گفتن اسم این آهنگه با لهجه فرانسوی باعث می‌شه حس کنم یه گه خاصی‌ام. زبان فرانسوی کلاً باعث می‌شه آدم حس کنه یه گه خیلی خاصیه. کار به مردم‌شون ندارم که زبان‌زد هستن در جهان، شما فقط فیلسوف‌های تاریخ فرانسه رو ببینید. سینما به کنار اصلاً که دیگه مهر تاییده خودش. البته اینکه کل هنر سینما رو مدیون فرانسوی‌ها هستیم هم بی‌تاثیر نیست. چی داشتم می‌گفتم یادم رفت. ژِ نِ پاغل پافغانسِی. اوم.

به نظرم فرانسوی‌ها حق دارن یبس و مغرور باشن. اینکه چرا نشستم دارم در مورد فرانسوی‌ها نظر کسشر می‌دم در واقع مسئله‌ایه که باید بپردازم بهش.

بگذریم. رونی مارا رو ببینید در پشت صحنهٔ فیلم Mary Magdalene.

البته الان که توجه می‌کنم، داره آلمانی می‌خونه. دوربرگردون بعدی برمی‌گردیم دوستان.

بچه‌ها من رو دوست دارید؟

امسال، سال روبرو شدن با شیاطین درونمه. می‌خوام برم دنبال‌شون و ببینم چرا هستن و چرا آزارم می‌دن. چرا آزار می‌بینم؟ چی کمه؟ چی مختل شده؟ می‌خوام با شمشیر وایسم جلوشون و لبخند شیطانی بزنم بهشون. شیاطین، کون جفت‌مون پاره‌ست امسال.

چقدر بی‌سوادم جدی. این هیپ‌هاپ-پاپ آلمانیه اصلاً. حالا همسایه‌ان زیاد اشکال نداره.