اسم آهنگ هم بامزه‌ست. «دوای خارش» چیه؟ خاروندن. یا scratch. همون کاری که آقای هان با دیسک و بساط زیر دستش داره می‌کنه.

تنها ماموریت شخصی‌م وقتی وارد سوشال مدیا می‌شم اینه که محتوای اروتیک رو جاخالی بدم. از هر ۵ تا پست، دوتاش محتوای اروتیکه. بابا من نمی‌خوام کل روز هورنی باشم کیرم تو این الگورتیمت. حالا یه بار یه چند ثانیه چهارتا پر و پاچه نگاه کردم، دیگه کل روز رو که نمی‌خوام نگاه کنم. می‌خوام البته، ولی خب به خواستهٔ خودم نه به زور الگوریتم تو.

برای گفتن «پر و پاچه» حداقل نیازه ۵۰ سال سن، یه شکم گنده و یک سیبیل چخماقی داشته باشی. دقیقاً همون مشخصات مورد نیاز برای صلاحیت گفتن «پستون».

Say, yes, they know that you've hurt yourself another time
Don't they know that you're full of pain already?
Yes, they know that you've hurt yourself another time
Decadence isn't easy, is it?
Then you slowly recall all your mind
Why, your soul's gone cold, and all hope has run dry
Dead inside
Never enough to forget that you're one of the lonely
Slowly recall all your mind.

این یکی از معدود آهنگ‌هاییه که باعث می‌شه چشم‌هام رو ببندم و قفس روحم رو باز کنم تا روحم از لای میله‌های قفسه سینه‌م خارج بشه و دیوانه‌وار پرواز کنه و مثل پرنده‌ای کسخل بخوره به در و دیوار و پنجرهٔ اتاق. چرا در رو براش باز نمی‌کنم که به سمت آسمون پرواز کنه؟ روحم از اینکه درد بکشه لذت می‌بره. شوخی می‌کنم. در رو براش کردم رفت بیرون تو ابرها و محو شد. بارون شروع به باریدن کرد.

سلام بچه‌ها. امیدوارم روز خوبی داشته باشید. امروز سر کار نرفتم. چرا؟ چون کیرم کلفته. نه شوخی می‌کنم استعفا دادم. البته سوتفاهم نشه، کیرم هم نسبتاً کلفته. نمی‌دونم. بستگی داره توضیح‌مون از کیر کلفت چی باشه. بگذریم. کیرم استانداردترین و زیباترین کیر دنیاست. چرا دارم در مورد کیرم حرف می‌زنم؟ چون... باقی فعالیت‌هام دلیل مشخصی دارن مگه؟

آهنگ صبحی که استعفا دادی.

اگر حال من براتون مهمه، از دیشب مسموم شدم و تا امروز ظهر هر کسشری تو زندگیم خوردم رو داشتم از دهنم به دنیا پس می‌دادم. رفتم بیمارستان و به حول قوه الهی و علم پزشکی بهتر شدم. از ظهر دارم برنج کته می‌خورم و حالم از زندگی‌م به هم می‌خوره. البته برنج ایرانیه و خیلی خوشمزه‌ست خالی خالی. چه متن کیوتی. دارم در مورد برنج کته حرف می‌زنم. برم خودم رو نوازش کنم یه کم. من برای این زندگی بی‌رحم خیلی بی‌گناه و معصومم.

به یاد Need for Speed: Most Wanted

متأسفانه مخاطب و افراد درک‌کننده این چیزی که می‌خوام بنویسم اکثرا پسرها هستن ولی خب بازی Need for Speed: Most Wanted بهترین پلی‌لیست تاریخ بازی‌های کامپیوتری رو داره. واقعاً اونقدر که باید به تیمی که پشت این سلکشن پرفکت بوده توجه نکردیم و نمی‌کنیم. قشنگ این بازی و بازی‌های مشابه به سلیقه موسیقی نسل Z (اوایل) و اواخر میلینیال‌ها شکل و مسیر داد.

اینم مال بازی NSF MWئه.

دختر خواهرم (دو سالشه) اومد تو اتاق و شروع کرد هد زدن و تکون دادن کونش =)))) و منم شروع کردم به هد زدن باهاش. از دو سالگی با موسیقی زیرزمینی و هیپ هاپ و متال و اینا دارم آشناش می‌کنم. الان می‌فهمم چرا خواهرم بچه رو با من تنها نمی‌ذاره.

حالا که بچه خواهرم رو دوست دارید، به قرص، سس و گوش‌پاک‌کن هم می‌گه کس.

دوباره افتادم رو دور آهنگ‌های 2000s. یکی باید نجاتم بده.

یه اجرای کوتاه بامزه داره هیلی ویلیامز وسط خیابون با یه آدم رندوم. بعد کلیپه رو نگاه کنی و اگه هیلی رو نشناسی، فکر می‌کنی اونی که اونجا رندومه در واقع هیلیه انقدر که ذوق و شوق داره و خاکیه. خیلی کیوته.

این.

https://www.youtube.com/watch?v=OQobVuUxOuQ

با اینکه اصلاً نیازی نیست این رو از یک غریبه بشنوید، ولی شب‌تون بخیر.

ملودی‌ای که هر از گاهی توی رویاهام می‌شنوم.