अजून काही असल्यास व्यक्त होऊ शकता.

तुमच्या कमेंट्स वाचतोय.. कित्ती काय काय असत आयुष्याच्या पसाऱ्यात.. दोन चार पर्यायांच्या चौकटीत बसत नसत सगळं काही… आणि कितीही प्रयत्न केला तरीही काही काही सुटून जातच…

#जगणं

An excellent Article :

Into the Arena: A Letter to India’s New Civil Servants
By OP Singh IPS

“Welcome to the Service .”

It’s a phrase you will hear in the coming weeks, often with warmth, sometimes with envy, and occasionally with a knowing smile that says more than words ever could. For many of you, clearing the Civil Services Examination feels like stepping onto the grand stage. After years of monastic discipline, sacrificed social life, and caffeine-powered midnight study marathons, you’ve arrived.

But allow me to propose an alternative metaphor.

You have not entered a stage; you’ve stepped into an arena.

Here, applause is rare. The lighting is harsh. And the crowd watching you, unlike your parents, mentors, and online followers, isn’t necessarily rooting for you.

Because this isn’t a coronation. It’s initiation.

———

The Overnight Celebrity—and the Long Day After

To be young, idealistic, and newly minted as an IAS, IPS, IFS, or IRS officer is to briefly inhabit the Indian imagination as a minor deity. Your social media relatives remember your name. Newspaper supplements beg for your study plan. You’re the headline: “Village Boy Cracks UPSC”; “Daughter of Daily Wager Tops Civil Services.”

And then, the silence of your first office.

A steno yawns as you walk in. Files—fat with bureaucratic inertia—await your signature. A peon points you to your desk, which might wobble. The ink pad is dry. Nobody cares how much you scored in GS Paper II.

This dissonance between the halo of selection and the humdrum of service can be jarring. The party doesn’t last. It’s not supposed to.

⸻

Deep End, Murky Waters

Your entry into the civil services is less like being anointed and more like being thrown into the deep end of a pool—one teeming with overbearing seniors, competing batchmates, cunning subordinates, and an ecosystem whose instincts are survival, not transformation.

Service rivalries aren’t just real, they’re institutional. They lurk in seating arrangements, file markings, WhatsApp groups, and who gets the microphone at a conference. Your contemporaries—once allies in coaching classes—are now players on a different team. And your juniors, trained by years of handling greenhorns, can read your insecurity faster than you can remember Rule 3(1) of the All India Services (Conduct) Rules.
It’s not personal. It’s just how the machine works.

⸻

Rules of Engagement (And of Frustration)

The Civil Services exist within a deeply rule-bound framework. You will sign things you don’t fully agree with. You’ll be responsible for outcomes you didn’t author. Service rules will sometimes protect you. More often, they will bind you like invisible ropes.

Promotion isn’t purely about merit. Performance doesn’t always trump protocol. A single act of boldness may fetch you media praise but an official memo in your service record. Non-conformity is romantic only in movies. In real life, it isolates.

You must learn to operate within these constraints—sometimes bending, rarely breaking. Every idealist must wrestle with the disappointment of discovering that many changes can’t be made quickly. Some cannot be made at all.

This is where most officers either grow up—or give up.

⸻

The Job Within the Job

Here’s the paradox: though the machinery may seem slow, the job itself is relentless. You’ll attend more meetings than you can count. You’ll visit sites where human suffering has no filter. You’ll work late on budget files only to be transferred weeks later. You’ll write draft after draft of a policy note, only to see it die in committee.
Much of your job will feel repetitive. Surprise inspections, grievance redressal, law and order drills before festivals or elections. The grind is real—and so is the fatigue. Your dream job is also a desk job, a field job, and a thankless job rolled into one.

There will be moments you’ll
wonder if your talent is being squandered. And maybe it is. But this is where real learning begins.

⸻

Playing T20, Measured Like a Test

The truth is, you’ll need the agility of a T20 cricketer while being judged like you’re in a Test match. Public expectations are immediate. Media cycles are ruthless. Yet your performance indicators—transfers, empanelments, ACRs—move at a geological pace.

This duality can crush the unprepared.

The only way to survive is to match your aptitude to your assignment quickly. You must find slivers of space where your skills and the system can co-exist. If you’re a tech lover, make your district dashboard smarter. If you write well, pen the circular everyone else copies. If you empathize, build that shelter home with dignity, not just under budget.

There are jobs within the job. Find them. They’re your real playground.

⸻

Adapt. Don’t Abdicate.
Agility will matter more than brilliance. Flexibility, more than force. This doesn’t mean you must become a chameleon. But you must learn when to fight and when to endure.

Not every wrong is yours to right. Not every hill is worth dying on.

But where you do choose to intervene—do so with your full self. Lead with clarity, speak with reason, act with integrity. Remember that silence is also a message in government. Make sure yours isn’t mistaken for surrender.

⸻

Build Quiet Capital

Start investing in relationships that matter: a trustworthy subordinate, an honest vendor, a mentor who answers your calls after hours. The system often moves through informal networks of influence, not memos. Build your capital—not in the currency of favours but of goodwill.

And protect your sense of self. Read widely. Travel when you can. Maintain friends who knew you before the world did. The bureaucracy is all-consuming—but it must not consume you.

⸻

Legacy Is Not a Posting. It’s a Pattern.

The most successful officers don’t look like heroes. They look like habits. They show up. They follow up. They keep promises small and keep them. Over time, they create patterns—of honesty, of efficiency, of empathy.
You may not be remembered for a single grand act. But you’ll be respected for how you handled a flood, a transfer, a tragedy, a tough file. That’s legacy—not a newspaper headline, but a whispered recollection that you were good at what you did.

⸻

Final Word

Your story as a civil servant will not be written in the first 100 days. It will be written in your ability to navigate contradiction, to endure boredom, to act in ambiguity, and to care even when the system forgets to.

So, congratulations. You’ve cracked the exam.

Now, lace up. The arena awaits.

And it doesn’t clap.

Here’s the Marathi translation of the article “Into the Arena: A Letter to India’s New Civil Servants” by OP Singh IPS:

⸻

एक उत्कृष्ट लेख :

अखाड्यात प्रवेश — भारताच्या नव्या प्रशासकीय अधिकाऱ्यांना एक पत्र
लेखक: ओ. पी. सिंह, आयपीएस

“सेवेतील स्वागत आहे.”

हा एक वाक्यप्रचार तुम्हाला पुढील काही आठवड्यांत वारंवार ऐकायला येईल—कधी आपुलकीने, कधी असूयेने, तर कधी अशा स्मितहास्याने ज्यामध्ये शब्दांपेक्षा अधिक काही असते. अनेकांसाठी, नागरी सेवा परीक्षा पास होणे म्हणजे मोठ्या रंगमंचावर पाऊल ठेवण्यासारखे वाटते. वर्षानुवर्षे घेतलेली साधूवत शिस्त, त्यागलेली सामाजिक जीवनशैली, आणि कॅफिनवर चाललेली मध्यरात्र अभ्यासयात्रा—या सगळ्यानंतर तुम्ही पोहोचलात.

पण मी एक वेगळी उपमा सुचवू इच्छितो.

तुम्ही रंगमंचावर प्रवेश केलेला नाही, तुम्ही अखाड्यात पाऊल ठेवले आहे.

इथे टाळ्यांचा आवाज क्वचितच ऐकू येतो. प्रकाश तीव्र असतो. आणि तुमच्याकडे पाहणारी गर्दी—तुमच्या पालकांप्रमाणे, मार्गदर्शकांप्रमाणे किंवा सोशल मीडियावरील चाहत्यांप्रमाणे—नेहमी तुमच्या बाजूने नसते.

कारण हे राज्याभिषेक नाही. हे दीक्षा आहे.

⸻

एक रात्रीचा सेलिब्रिटी—आणि त्यानंतरचा प्रदीर्घ दिवस

तरुण, आदर्शवादी, आणि नव्याने आयएएस, आयपीएस, आयएफएस किंवा आयआरएस झालेल्या व्यक्तीला क्षणभर भारतीय समाजाने लघुदेवतेसारखे उचलून धरलेले असते. सोशल मीडियावरचे आप्त-इष्ट तुमचं नाव लक्षात ठेवतात. वृत्तपत्रांचे पुरवणी विभाग तुमचा अभ्यासक्रम मागतात. तुम्ही हेडलाइन होता: “गावकरी मुलगा UPSC उत्तीर्ण”; “दिवसरात्र मेहनत करणाऱ्या मजुराची मुलगी टॉपर.”

आणि मग येते—तुमच्या पहिल्या कार्यालयाची शांतता.

एक स्टेनो तुम्ही आत येता तेव्हा हंबरतो. जाडजूड फायली, ज्या दीर्घकालीन शासकीय प्रक्रियेत अडकलेल्या असतात, तुमच्या स्वाक्षरीची वाट पाहत असतात. एक प्यून तुम्हाला डेस्क दाखवतो—कदाचित तो डगमगत असेल. शाईचा स्टॅम्प पॅड कोरडा आहे. आणि कुणालाच फरक पडत नाही की तुमचं GS पेपर २ मध्ये किती मार्क्स आले.

निवडीची प्रभा आणि सेवाभावातील साधेपणा यामधील हा विरोधाभास धक्का देणारा असतो. पार्टी फार काळ टिकत नाही. टिकायलाही नको.

⸻

खोल पाण्यात, गढूळ परिस्थितीत

नागरी सेवेत प्रवेश म्हणजे तुमचं अभिषेक होणं नाही—तर खोल पाण्यात ढकललं जाणं आहे. इथे तुम्हाला अनुभवायला मिळतील—वरचढ वरिष्ठ, स्पर्धात्मक बॅचमेट्स, चलाख अधिनस्त, आणि एक संपूर्ण व्यवस्थाजो फक्त “टिकण्यासाठी” काम करते, “बदलासाठी” नव्हे.

सेवांतील स्पर्धा केवळ खऱ्याच नाहीत, तर संस्थात्मकही आहेत. त्या बसण्याच्या जागांमध्ये, फायलींवरील टिप्पण्यांमध्ये, व्हॉट्सअ‍ॅप ग्रुप्समध्ये आणि परिषदेतील मायक्रोफोन कोण घेतं यामध्येही दिसून येतात. तुमचे सहकारी—जे कधी क्लासमेट्स होते—आता वेगळ्या संघातले खेळाडू आहेत. आणि तुमचे कनिष्ठ, जे नवख्या अधिकाऱ्यांशी कसे वागावे हे वर्षानुवर्षे शिकलेले आहेत, तुमचा गोंधळ ओळखतील—तुम्ही All India Services (Conduct) Rule 3(1) लक्षात ठेवण्याच्या आधीच.

हे व्यक्तिगत नसतं. ही यंत्रणेची रचना आहे.

⸻

व्यवहाराची आणि निराशेची नियमावली

नागरी सेवा ही नियमांनी जखडलेली यंत्रणा आहे. तुम्ही अशा गोष्टींवर स्वाक्षरी कराल ज्या तुम्हाला संपूर्णपणे पटत नाहीत. तुम्ही अशा गोष्टींसाठी जबाबदार धरले जाल ज्या तुमचं निर्माण नव्हे. नियम कधी तुमचं रक्षण करतील, पण अधिक वेळ

नियमांचे बंधन आणि निराशा

नागरी सेवा ही एक अत्यंत नियमबद्ध यंत्रणा आहे. तुम्हाला अशा गोष्टींवर स्वाक्षरी करावी लागेल ज्या तुमच्या संपूर्ण सहमतीशिवाय असतील. तुम्ही अशा परिणामांसाठी जबाबदार ठराल जे तुमच्यामुळे घडलेले नसतील. सेवा नियम कधी तुमचं रक्षण करतील, पण अनेकदा ते तुम्हाला अदृश्य दोरांनी बांधून ठेवतील.

पदोन्नती केवळ गुणवत्ता पाहून होत नाही. कामगिरी नेहमीच प्रोटोकॉलपेक्षा वरचढ ठरत नाही. एकच धाडसी कृती तुम्हाला माध्यमांमध्ये प्रशंसा मिळवून देऊ शकते, पण तुमच्या सेवा नोंदीत एक अधिकृत टीपही जोडू शकते. अप्रामाणिकता केवळ चित्रपटांमध्येच रोमँटिक वाटते. प्रत्यक्ष आयुष्यात, ती तुम्हाला एकटे करते.

तुम्हाला या मर्यादांमध्ये काम करण्याची कला शिकावी लागेल—कधी वाकून, क्वचितच मोडून. प्रत्येक आदर्शवादी व्यक्तीला हे समजून घ्यावं लागतं की अनेक बदल पटकन घडवता येत नाहीत. काही बदल तर कधीच घडवता येत नाहीत.

इथेच अनेक अधिकारी परिपक्व होतात—किंवा हार मानतात.

⸻

नोकरीतील नोकरी

ही विरोधाभास आहे: यंत्रणा जरी मंद वाटली तरी नोकरी स्वतःच थकवणारी आहे. तुम्ही मोजू शकणार नाही इतक्या बैठका अटेंड कराल. तुम्ही अशा ठिकाणी भेटी द्याल जिथे मानवी दुःखाला कोणताही फिल्टर नसतो. तुम्ही बजेट फायलींवर उशिरापर्यंत काम कराल, आणि काही आठवड्यांतच तुमचं बदली होईल. तुम्ही धोरण नोट्सचे अनेक मसुदे तयार कराल, आणि ते समितीतच अडकून पडतील.

तुमचं बरेच काम पुनरावृत्तीपूर्ण वाटेल.

अचानक तपासण्या, तक्रार निवारण, सण किंवा निवडणुकांपूर्वी कायदा आणि सुव्यवस्थेची तयारी. ही धावपळ खरी आहे—आणि थकवा देखील. तुमची स्वप्नातील नोकरी ही एक डेस्क जॉब, फील्ड जॉब, आणि कृतज्ञता नसलेली नोकरी एकत्र आहे.

अशा क्षण येतील जेव्हा तुम्हाला वाटेल की तुमचं कौशल्य वाया जातंय. आणि कदाचित ते खरंही असेल. पण इथेच खरी शिकवण सुरू होते.

⸻

T20 खेळा, पण टेस्ट मॅचसारखी मोजणी होईल

सत्य हे आहे की, तुम्हाला T20 क्रिकेटपटूसारखी चपळता लागेल, पण तुमची मोजणी टेस्ट मॅचसारखी होईल. जनतेच्या अपेक्षा तात्काळ असतात. माध्यमांचे चक्र निर्दयी असते. पण तुमचे कामगिरी निर्देशक—बदल्या, एम्पॅनलमेंट्स, ACRs—भूगर्भीय गतीने हलतात.

हा द्वैत असमर्थ व्यक्तीला चिरडून टाकू शकतो.

तुमचं कौशल्य आणि तुमचं काम यांचं जुळवणं लवकर शिकणं हेच टिकून राहण्याचा एकमेव मार्ग आहे. तुम्हाला अशा संधी शोधाव्या लागतील जिथे तुमचं कौशल्य आणि यंत्रणा एकत्र नांदू शकतात. तुम्ही टेक्नॉलॉजी प्रेमी असाल, तर तुमचं जिल्हा डॅशबोर्ड अधिक स्मार्ट बनवा. तुम्ही चांगले लिहिता, तर असा सर्क्युलर लिहा जो इतर सगळे कॉपी करतील. तुम्ही सहानुभूतीशील असाल, तर आश्रयगृह सन्मानाने उभा करा, केवळ बजेटमध्ये बसवण्यासाठी नाही.

नोकरीतील नोकऱ्या असतात. त्या शोधा. तिथेच तुमचं खरं मैदान आहे.

⸻

जुळवून घ्या, पण हार मानू नका

चपळता ही प्रतिभेपेक्षा अधिक महत्त्वाची ठरेल. लवचिकता ही ताकदीपेक्षा अधिक. याचा अर्थ असा नाही की तुम्ही रंग बदलणारा सरडा व्हा. पण तुम्हाला कधी लढायचं आणि कधी सहन करायचं हे शिकावं लागेल.

प्रत्येक चुकीचं तुम्ही दुरुस्त करू शकत नाही. प्रत्येक डोंगरावर मरण्याची गरज नाही.

पण जिथे तुम्ही हस्तक्षेप करण्याचं ठरवाल—तेथे पूर्ण मनाने करा. स्पष्टतेने नेतृत्व करा, कारणाने बोला, प्रामाणिकतेने कृती करा. लक्षात ठेवा की सरकारात मौन देखील एक संदेश असतो. तुमचं मौन हार मानल्यासारखं वाटू नये.

⸻

शांतपणे भांडवल उभं करा

महत्त्वाच्या नात्यांमध्ये गुंतवणूक करण्यास सुरुवात करा: एक विश्वासू अधिनस्त, एक प्रामाणिक विक्रेता, एक मार्गदर्शक जो कार्यालयीन वेळेनंतरही तुमचे कॉल उचलतो. यंत्रणा अनेकदा औपचारिक मेमोऐवजी अनौपचारिक प्रभावाच्या नेटवर्क्सद्वारे चालते. तुमचं भांडवल उभं करा—उपकारांच्या चलनात नव्हे, तर सद्भावनेच्या चलनात.

आणि तुमचं स्वतःचं अस्तित्व जपा. भरपूर वाचा. शक्य असेल तेव्हा प्रवास करा. जगापूर्वी तुम्हाला ओळखणाऱ्या मित्रांशी संबंध ठेवा. प्रशासकीय सेवा सर्वकाही व्यापून टाकणारी आहे—पण ती तुम्हाला गिळून टाकू नये.

⸻

वारसा म्हणजे एक पोस्टिंग नाही. ती एक सवय आहे

सर्वात यशस्वी अधिकारी हिरो दिसत नाहीत. ते सवयीसारखे दिसतात. ते उपस्थित राहतात. ते फॉलो-अप करतात. ते लहान आश्वासनं देतात आणि ती पाळतात. कालांतराने, ते प्रामाणिकपणा, कार्यक्षमता, सहानुभूती यांचे पॅटर्न तयार करतात.

कदाचित तुम्ही एका मोठ्या कृतीसाठी लक्षात ठेवले जाणार नाही. पण तुम्ही पूर, बदली, शोकांतिका, कठीण फाईल हाताळताना कसे वागलात यासाठी तुमचा सन्मान केला जाईल. तोच वारसा—एक वृत्तपत्रातील मथळा नव्हे, तर एक कुजबुजलेली आठवण की तुम्ही तुमचं काम चांगलं केलं.

⸻

शेवटचा शब्द

तुमची नागरी सेवक म्हणून कथा पहिल्या १०० दिवसांत लिहिली जाणार नाही. ती विरोधाभासांमध्ये मार्ग काढण्याच्या, कंटाळवाणेपण सहन करण्याच्या, अस्पष्टतेत कृती करण्याच्या, आणि यंत्रणा विसरली तरीही काळजी घेण्याच्या तुमच्या क्षमतेवर लिहिली जाईल.

तर, अभिनंदन. तुम्ही परीक्षा पास केलीत.

आता, सज्ज व्हा. अखाडा तुमची वाट पाहतो आहे.

आणि तो टाळ्या वाजवत नाही.

⸻

जोपर्यंत एखादी गोष्ट अंगावर पडत नाही तोपर्यंत ती प्रचंड अवघड वाटते पण कधीतरी वेळ पडलीच तर मग भिडायचं थेट.. Seneca म्हणतो,

“we suffer more in imagination than in reality.”

बाकी शेवटी आयुष्य आहे.. काही ना काही अंगावर पडतच इथे..

#जगणं

जय हिंद🫡🫡🫡

2024 मुख्य परीक्षा अगदी जवळ आलीय एका सुंदर सायंकाळी अशीच एक पीडीएफ येईल ज्यात तुमच्या नावासमोर एखाद्या भारदस्त पदाच नाव असेल.. तुमची नवी ओळख असेल❤️

खूप शुभेच्छा✨

राज्यसेवा 2023 मधून पद मिळालेल्या सर्वांचे मनःपूर्वक अभिनंदन✨

प्रशासनात तुमचे स्वागत आहे💐💐💐

“वासनेचे अन मनाचे युद्ध होणे हेच असते माणसाचे “बुद्ध” होणे”

- अपूर्व राजपूत

#बुद्ध_पौर्णिमा

"Sovereign Socialist Secular Democratic Republic"

#India❤️

Naval Ravikant

The library was his shelter.
A second home.

Encyclopedias. Maps. Manuals. Magazines.

“I ran out of things to read,” he said.
“So I just read everything.”

But it wasn’t about knowledge.
Not really.

It was something deeper,
and he explains it here: 👆