📋 نصّ؛ معیار تعیین و معرفی امام عالم وجود
حدیث منزلت و جایگاه حضرت هارون در قرآن
(کاشانی، جلسات «سیر تکوّن عقاید شیعه»، برشی از جلسه ۴۷)

مستندات بحث

واقعه غدیر و تواتر آن
نادی البدری، از علمای الأزهر

اعترافی تلخ، از عالم مصری دربارۀ غدیر
www.tg-me.com/eategadat/1834

🏴صلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّه وَ عَلیَ الْمُسْتَشْهَدِینَ بَینَ یَدَیکَ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُه

إنَ یَوم الحُسَین عَلیه السَلام أقرَحَ جُفونَنا

نشر مصائب و روضه‌ها؛
معارف عزاداری و سخنرانی؛
در حسینیه مجازی بکاء:
www.tg-me.com/ashkvareh
👇سلسه روایات و مباحثی در مورد عزای سید الشهدا علیه السلام، ایام محرم و...
www.tg-me.com/sohof2/1192

سلسله مباحث «خلافت و دیانت در عصر اموی» دکتر فرهاد قدوسی، شش جلسه

حدیث لعن معاویه؛ دروغگویی ابن تیمیه و بازی‌ کردن علمای اهل سنّت با احادیث

مجموعه مباحث درباره معاویه و عملکرد او

▪️روش‌های عزاداری در سنت

روایات امامیه از امامان علیهم السلام (و نیز برخی از راویات عامه و زیدیه از ایشان) روش‌های زیر را برای عزاداری و خاصه برای سید الشهداء علیه السلام ذکر کرده‌اند:

1. ذکر مصائب و یاد مقتل
2. مرثیه سرایی (که به‌ویژه مکرر نقل شده شاعران در اشعاری به مصائب اشاره کرده‌اند و اهل بیت ع می‌گریستند. در این اشعار کمتر بنا بر تصریح بر جزئیات مقتل است.)
3. حالت گریه و حزن به خود گرفتن، گریستن و گریاندن (که در فعل و سفارش‌های امامان ع بسیار نقل شده است. در بحث حزن در برخی روایات آمده امام در ایام عزا به کلی محزون بودند.)
4. اطعام و طعام اهل مصیبت را خوردن (غذاهای ساده مانند شیر و نان. برای نمونه، نک: كامل الزيارات، ص129-131)
5. جزع، صیحه و ضجه و صرخه (از روی اندوه ناله و فریاد کردن)
6. لطمه (از روی اندوه بر سر و صورت و زانو و ... زدن) و از روی جزع دست به زانو زدن
7. زیارت (کتب روایی متعددی احادیث بسیار زیادی برای آن دارند. نمونه)
8. صلوات و سلام بر دوستان و لعن دشمنان (اگر تقیه در آن رعایت شود و موجب تحریک دشمنان نباشد)
9. لباس اهل عزا را پوشیدن (مانند افکندن رداء، نک: من لا يحضره الفقيه، ج‏1، ص174؛ یا اشعث و اغبر بودن)
10. تعزیت و تسلیت گفتن (اعظم الله اجورکم...)

این اشکال ساده از عزاداری کاملاً در راستای حزن عزاداری است، و معمولاً پیچیدگی خاصی ندارند، و چه بسا از برخی اشکال ریتمیک متأخر عزاداری در ایجاد حزن اثرگذارتر هستند، و خاصه با توجه به منصوص بودن‌شان، جا دارد جایگاه چنین اموری در عزا نسبت روش‌های نو کمرنک‌تر نشوند. در برابر اشکال پیچیدۀ عزا مانند ریتم‌های چندضربی یا تند، عزاداری با ابزار (سنگ، آهن، آلات غنا و...) گذشته از حکم فقهی‌شان، مستلزم توجه بالا به نظم کار و جنبه نمایشی آن هستند، و به طور معمول قدری حواس را حزن و معانی پرت می‌کنند، و از این جهت، کمتر کارآیی عزاهای عمومی و عرفی مذکور در سنت را دارند.
@sohof2

از خیمه رسد واعطشا از لب طفلان
در علقمه شد کشته عمو با لب عطشان

عمق این مرثیه را مشک و علم می دانند...

▪️روضه شیرخواره سید الشهدا علیه السلام

بست بر روی سر عمامه پیغمبر را
رفت تابلکه پشیمان کند لشگر را

من به مهمانیتان سوی شما آمده‌ام
یادتان نیست نوشتید بیا آمده‌ام

یادتان نیست نوشتید کوه فراهم کردیم
پشت تو لشگر انبوه فراهم کردیم

ننوشتید زمین ها همه حاصلخیز است
باغ هامان همه دور از نفس پائیز است

ننوشتید که ما در دلمان غم داریم
در فراوانی این فصل تو را کم داریم

ننوشتید که هستیم تو را چشم به راه
نامه نامه لک لبیک اباعبدالله

حرفهاتان همه از ریشه و بن باطل بود
چشمه هاتان همه از آن ده بالا گل بود

باز در آینه کوفی صفتان رخ دادند
آیه ها را همه با هلهله پاسخ دادند

نیست از چهره آینه کسی شرمنده
که شکمها همه از مال حرام آکنده

بی گمان درصدف خالیشان دری نیست
بین این لشگر وامانده دگر حری نیست

بی وفایی به رگ و ریشه ی آن مردم بود
قیمت یوسف زهرا دو،سه من گندم بود

آی مردم پسر فاطمه یاری می‌خواست
فقط از آن همه، یک پاسخ آری می‌خواست

چه بگویم به شما هست زبانم قاصر
دشت لبریز شد از جمله هل من ناصر

در سکوتی که همه ملک عدم را برداشت
ناگهان کودک شش ماهه علم را برداشت

همه دیدند که در دشت هم آوردی نیست
غیر آن کودک گهواره نشین مردی نیست

چون ابوالفضل به ابروی خودش چین انداخت
خویش را از دل گهواره به پائین انداخت

خویش را از دل گهواره می اندازد ماه
تا نماند به زمین حرف ابا عبدالله

آیه آیه رجز گریه تلاوت می‌کرد
با همان گریهٔ خود غسل شهادت می‌کرد

عمق این مرثیه را مشک و علم می‌دانند
داستان را همه‌ی اهل حرم می‌دانند

بعد از عباس دگر آب سراب است سراب
غیر آن اشک که درچشم رباب است رباب

مرغ در بین قفس این در و آن در میزد
هی از این خیمه به آن خیمه زنی سر میزد

آه بانو چه کسی حال تو را میفهمد
اصغر از فرط عطش سوخت خدا میداند

میرسد ناله ی آن مادر عاشورایی
زیر لب زمزمه دارد پسرم لالایی

کمی آرام که صحرا پر گرگ است علی
و خدای منو تو نیز بزرگ است علی

میروی زیر عبای پدرت آهسته
کودک من به سلامت سفرت آهسته

پسرم میروی آرام و پر از واهمه ام
بیشتر دل نگران پسر فاطمه ام

پسرم شادی این قوم فراهم نشود
تاری از موی حسین بن علی کم نشود

تیر حس کردی اگر سوی پدر می آید
کار از دست تو، از حلق تو بر می آید

خطری بود اگر، چاره خودت پیداکن
قد بکش حنجره ات را سپر بابا کن

آه بانو چه کسی حال تو را میفهمد
اصغر از فرط عطش سوخت خدا میفهمد

داغ در چهره تو چند برابر گشته
طفل سیراب شده خنده کنان برگشته

حمیدرضا برقعی (نیز نک‍: شعر مشابه دیگر از او)

صلی الله علیک یا اباعبد الله
#مرثیه_سید_الشهدا
@gholow2

سلام بر دوستان عزیز!


مادری ٧٥ ساله ساكن روستای رسول آباد از توابع شهرستان مياندوآب به علت ناراحتي قلبی نياز به عمل اورژانسي كار  گذاشتن باطري در قلب دارد. و بنده از صحت اين قضيه اطمينان كامل دارم . از دوستان خواهشمند است  هر كس هر مبلغي در توان دارد برای كمك به سلامتي اين مادر دريغ نكند. هزينه عمل و خريد باطری ٢٥ ميليون است باشد. باتشكر

شماره کارت6104338905953192
سمیرا روضه خوانی یامچی

بی زحمت در کانال ها و گروههای دیگر هم در صورت تمایل اطلاع رسانی فرمایید🌹

⚠️برادران شیطان
تحذیر شدید از اسراف

🔹وَ لا تُبَذِّرْ تَبْذِيراً * إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كانُوا إِخْوانَ الشَّياطِينِ، وَ كانَ الشَّيْطانُ لِرَبِّهِ كَفُوراً (الإسراء: 26-27)
و هرگز تبذیر و اسراف مکن. تبذيركنندگان، برادران (ياران) شياطينند، و شيطان به درگاه پروردگار خويش بس ناسپاس بود.

مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: أَدْنَى الْإِسْرَافِ هِرَاقَةُ فَضْلِ الْإِنَاءِ وَ ابْتِذَالُ ثَوْبِ الصَّوْنِ وَ إِلْقَاءُ النَّوَى. (الكافي، ج‏6، ص460)

کمترین اسراف این است که باقی‌مانده ظرف آب را بریزی، و لباس رسمی را به عنوان لباس راحتی استفاده کنی و دانه را بیفکنی.

این معنا به اسناد متعددی نقل شده است (برای نمونه: الكافي، ج‏4، ص56؛ ج‏6، ص460)

عَنْهُ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنْ أَبِي الْمَغْرَاءِ عَنْ أَبِي أُسَامَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنِّي لَأَجِدُ الشَّيْ‏ءَ الْيَسِيرَ يَقَعُ مِنَ الْخِوَانِ فَأُعِيدُهُ فَيَضْحَكُ الْخَادِم‏ (المحاسن، ج‏2، ص444).

امام صادق ع:
من چندان چیز ریزی که از سفره افتاده را بر می‌گیرم که خادم می‌خندد.

سفارش به خوردن ریزه‌های افتاده از سفره فراوان است، و از آن جمله در برخی روایات تأکید می‌شود که این از رزق تو است، یا برطرف‌کننده فقر است، یا به استشفا با آن سفارش می‌شود. در برخی روایات نیز آمده که اگر کسی در منزل است خرده‌ریزها از سفره را بخورد، و اگر در صحرا و خارج از منزل است آن‌ها را برای پرندگان و حیوانات بگذارد که بخورند. هم‌چنین در چند روایت برای کسی که خوردنی را از زمین بردارد و تمیز کند و بخورد فضیلت بالایی ذکر شده است (المحاسن، ج‏2، ص443-445؛ الكافي، ج‏6، ص300-301).

❌ در نمونه‌ای بسیار زننده از اسراف دیده می‌شود گاهی برخی غذایی نذری گرفته و با خوردن یکی دو لقمه، آن را بر زمین یا گوشه‌ای یا در زباله‌دانی می‌افکنند. گذشته از اینکه این حرکت زشت اسراف و کفران نعمت الهی است، به نحوی بی‌ادبی و استخفاف به صاحبان عزا نیز هست. نمی‌دانند این طعام منسوب به عزای سید الشهداء و اهل بیت علیه السلام است، و چه بسیار مؤمنانی که به دانه‌ برنجی از این طعام شفا می‌جویند؟ نمی‌دانند که چه بسیار فقیرانی با سختی برای این اطعام‌ها هزینه کرده‌اند و یا چقدر زحمات و آب و... صرف آن شده است؟
@sohof2

▪️آجرک الله یا بقیة الله

... آمد به گوش دختر زهرا چو این خطاب
از ناقه خویش را به زمین زد به اضطراب

چون خاک جسم برادر به بر کشید
بر سینه‌اش نهاد رخ خود چو آفتاب

گفت ای گلوبریده سر انورت کجاست؟
وز چیست گشته پیکر پاکت به خون خضاب؟

ای میر کاروان، گهِ آرام نیست، خیز!
ما را ببر به منزل مقصود و خوش بخواب

من یک تن ضعیفم و یک کاروان اسیر
وین خلق بی‌حمیت و دهر پر انقلاب

از آفتاب پوشمشان یا ز چشم خلق
اندوه دل نشانمشان، یا که التهاب؟

دستم ز چاره کوته و راه دراز پیش
نه عمر من تمام شود نه جهان خراب

لختی که با برادر خود شرح راز کرد
رو در نجف نمود و سرِ شکوه باز کرد

کای گوهری که چون تو نپرورده نُه صدف
پروردگانت زار و تو آسوده در نجف

داری خبر که نور دو چشم تو شد شهید
افتاده شاهباز تو از شرفه‌ی شرف

تو ساقی بهشتی و کوثر به دست توست
وین کودکان زار ِ تو از تشنگی تلف

این اهل بیت توست بدین‌گونه دستگیر
ای دستگیر خلق نگاهی به این‌طرف

این نور چشم توست که ناوک زنان شام
دورش کمان گشاده، چو مژگان کشیده صف

چندین هزار تن قدر انداز و از قضا
با آن همه خطا همه را تیر بر هدف

هر جا روان ز سرو قدی جویی از گلو
هر سو جدا ز تاجوری دستی از کتَف

تا کی جوار نوح، لب نوحه برگشای
یعقوب‌سان بنال که رفت یوسفت ز کف

چون نوح بر گروه و چو یعقوب بر پسر
نفرین لاتَذَر کن و افغان وا اسف

چندی چو شکوه‌های دلش بر زبان گذشت
زان تن ز بیم طعنه‌ی شمر و سنان گذشت

آن جسم پاره پاره چو در خون طپان فتاد
لشگر به خیمه‌گاه وی از هر کران فتاد

از سوز آه و ناله‌ی اطفال خشک‌لب
آتش به خیمه‌گاه امام زمان فتاد
...
(وصال شيرازی)
#مرثیه_سید_الشهدا