برگرفته از کانال شفافیت.

___________
‍ "سخنرانی رئیس کانون وکلای دادگستری مرکز در مراسم تحلیف کارآموزان وکالت مورخ ۱۳۹۷/۶/۱۶"
🆔 @Shaffafiat_va_Ghanon
خوشوقتم که میزبان مراسمی هستیم که قرار است کارآموزان محترم با یاد کردن سوگند به مقام وکیل پایه‌یک دادگستری نایل آیند. لذا، به نمایندگی از هیات‌مدیره‌ی کانون وکلای دادگستری مرکز به همه‌ی کارآموزان عزیز، خانواده‌ی گرامی آن‌ها، اعضای محترم سابق و حاضر کمیسیون کارآموزی و پیش‌کسوتان محترم حاضر در مراسم و سایر عزیزان خیرِمَقدم می‌گویم.
وقتی که به سیر تاریخی کانون وکلا می‌نگریم با کهن‌ترین نهاد مدنی مواجه می‌شویم. در قانون، وکیل هم‌شأن قاضی است، حق حضور در دادرسی‌های علنی و غیرعلنی را دارد و کانون وکلای دادگستری در مسير تب‌وتاب ها همواره رو به پویایی بوده است. به راستی حرفه‌ی ما دفاع و نمایندگی است که این مفاهیم والا از صفات الهی نیز هست.
اهمیت حرفه‌ی وکالت دادگستری به جهت ارتباط آن با مقوله‌ی «عدالت» است. اصول کلی حاکم دادرسی کیفری و حقوق بنیادین بشر، حق داشتن وکیل مستقل را از پایه‌های اصلی دادرسی منصفانه می‌داند و بدون آن، احکام قضایی را قانونی نمی‌داند. گاهی دیدار ما با متهم در زندان برای او از دیدن پدر و مادرش هم دل‌گرم‌کننده‌تر و باارزش‌تر می‌شود، چون او ما را تنها یاور خویش در اثبات بی‌گناهی و یا پیگیری حقوق خود می‌داند. این جایگاه‌ با همه‌ی ارزش‌هایش طبعا با محدودیت و محرومیت‌هایی برای صاحب حرفه‌ی وکالت مواجه است.
اوّل آنکه، ما باید بدانیم تاجر نیستیم. اگر همچون تاجر با مردم برخورد کنیم و یا خود را شریک مال ایشان بدانیم و یا مال‌اندوزی سرلوحه‌ی کار ما باشد رفتارمان خلاف شأن خواهد بود. مطالبه‌ی حق‌الوکاله‌ی نامتعارف شأن ما و تبعاً جامعه‌ی وکالت را از بین می‌برد.
دوم آنکه، جایگاه حرفه‌ی شریف وکالت دادگستری به جهت هدف والایش در اجرای عدالت‌ نیاز به صیانت دارد و وکلای دادگستری باید علاوه بر اخلاق عمومی مورد انتظار جامعه از این حرفه شريف به اخلاق حرفه‌ای نیز ملتزم باشند. راز ماندگاری نهاد وکالت در طول تاریخ مرهون خودنظارتی و پایبندی به اخلاق حرفه‌ای خصوصاً توجه به امر خطیر حفظ امانت بوده است. ما باید رازدار و معتمد باشیم. وکیل متمول کسی است که اعتماد موکل و مردم را به دست بیاورد. ما با رعایت احترام دادگاه و شأن خود، اعتماد قضات محترم دادگستری را نیز می‌توانیم به دست آوریم که سرمایه‌ی بزرگی است. لذا انتظار می‌رود همکاران محترم با توجه به جایگاه مقدس حرفه‌ی وکالت ضمن احترام به همکاران خود با رعایت احترام نسبت به اشخاص و مقامات قضایی بر اساس متن سوگندنامه موجب اعتماد و ایجاد احترام متقابل قضات و مقامات قضایی و وکلای دادگستری شوند.
سوم آنکه، ما سوگند یاد می‌کنیم در جایگاه وکیل مدافع از اعمال نظریات سیاسی احتراز نماییم، فارغ از اینکه موکل ما داای چه عقیده یا مسلک سیاسی است با توجه به رسالت خطیر حرفه‌ی وکالت دادگستری با شجاعت و مطابق قانون از او دفاع کنیم. ردای وکالت برای دفاع از حقوق موکل است، ولی اگر رفتاری صورت گرفت ـ بدون ورود به ماهیت عرض می‌کنم ـ مورد انتظار نیست که با نادیده گرفتن شأن وکیل دادگستری و نقض کرامت انسانی و حیثیت اشخاص به عنوان اصول بنیادی فرایند دادرسی کیفری به آنان دست‌بند و پابند زده شود. اعمال این‌گونه اقدامات ترذیلی نه نتیجه‌ای دارد و نه جامعه آن‌ها را می‌پذیرد. در مورد دستگیری تعدادی از همکارانمان باید عرض کنم که کانون وکلا در جهت حل مشکلات همکاران پیگیری‌های مستمری داشته و بی‌تفاوت نمانده است، و امیدواریم بتوانیم مشکلات همه‌ی آن عزیزان را حل کنیم و اخبار خوشی به جامعه‌ی وکالت بدهیم. انتظار ما از مقامات محترم قضایی اعتماد به كانون وكلا و وکلای دادگستری، به عنوان بخشی از کارگزاران عدالت است. توصیه‌ام به همکاران محترم حفظ آرامش بیشتر و پیشگیری از هر گونه سوءتفاهمات و شبهات است. ما باید در عرصه‌ی دفاع از موکل و حفظ حقوق مدنی باشیم و از تنش جلوگیری کنیم. مردم به ما و شجاعتمان در دفاع از حقوق مدنی خود نیاز دارند.
ضمن آنكه حق نداریم کانون وکلا را محل تفکر جناحی و شخصی خود کنیم، من از این تریبون به مقامات کشور اعلام می‌کنم که وکلا وطن‌پرستان واقعی و حافظ منافع ملی هستند و به خوبی استعمارگران و تاریخ را می‌شناسند و همراه ملت و شما هستند. وکلا نه جاسوس بوده‌اند، نه خائن و نه فریب‌خورده و آمار هم چنین نشان می‌دهد. پس، اجازه دهید که با کمک گرفتن از خود صنف، فضای آرام‌تر حاکم شود.
چهارم آنکه، ارتقای دانش و فن تنها راه پیشرفت ما است. امروزه، عصر «وکیل هوشمند» و پیمودن راه نوین وکالت است.امروزه دفاع مؤثر نیاز به تسلط علمی، تسلط به زبان، آشنایی با کامپیوتر، تشکیل مؤسسات حقوقی مدرن و کار جمعی دارد ...

نقدی مختصر بر سخنرانی روز 16ماه جاری رئیس محترم کانون وکلای مرکز در مراسم تحلیف .

سخنران اصلا هیچ نوشته از پیش تهیه ندیده بود و هر انچه به ذهنش میرسید را بیان مینمود. این نحوه سخنرانی خطر بزرگی است هر عبارت و واژه ای ممکن است صنف را در برابر چالش های نویی قرار دهد.
متنی که در کانال مربوط شفافیت قرار گرفت ، با انچه در سخنرانی امد ، تفاوت هایی دارد -هر چند انچه الان به ذهنم میرسد ان تفاوت ها خیلی موثر نیست- مثلا جناب دکتر امینی در ان مراسم تاکید مینمودند "ما تاریخ خوانده ایم ..."(عبارتی که در متن امده کانال حذف شده است) این را می فرمودند تا مقامات حکومتی بدانند که وکلا بیش از برخی مرتبطان حکومتی ، غمخوار خاک و میهن خویشند.
یا مثال دیگر خاطره ای بود که ایشان در خصوص وکیلی متخلف بیان کردند(این قسمت نیز در متن کانال موجود نیست) که نهایتا با وساطت جناب دکتر امینی ختم بخیر شده بود (من چون بیان این قسمت را مصرانه بصلاح نمیدیم از تکرار ان پرهیز میکنم )

بهر حال این تغییرها موید ان است که سخنرانی رئیس محترم کانون ؛ ویرایش شده است امری که پیش از سخنرانی باید انجام میگرفت.

یا برای نمونه ای دیگر ؛میتوان این نکته را افزود که مطابق متنی که در کانال شفافیت قرار گرفت ؛ سخنران در جایی میخواهد از محدودیت های وکالت سخن بگوید . ایشان بیان میدارند "این محدودیت ها عبارت اند از1- "ممنوعیت تجارت و یا تاجر نبودن وکلا"؛ 2-"التزامات اخلاقی وکلا"؛ 3-" احتراز از اعمال نظریات سیاسی " و4- " سخنی خصوص وکیل هوشمند" . سوال اساسی در اینجا این است گزینه چهارم این محدویت ها اساسا چه ارتباطی با سه گزینه پیشین دارد و ایا اصلا میتوان از ان بعنوان محدودیت نام برد؟ ارتباط انها چیست!؟


به نظرم میرسد رئیس محترم کانون وکلا (در حال شخص جناب دکتر امینی و اشخاص بعد از وی) این را بعنوان یک قاعده بپذیرند که قبل از سخنرانی متن خود را تنظیم نموده و در سخنرانی مطابق ان و در حدود ان سخنرانی نمایند این کار دو اثر محسوس دارد ؛ اول انکه مخاطب احساس میکند گوینده برای وی احترام قایل شده و از نشستن پای سخنان وی احساس کسالت و ناراحتی نمیکند ، دوم انکه سخنران با این کار از خطر سوء تفاهم ها و سخنان احساسی و خارج از چارچوب در امان میماند سخنانی که ممکن است هزینه های بسیاری بر صنف تحمیل کند.


بقایی

قرار بازداشت دو وکیل تایید شد.

شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب اعتراض قاسم شعله سعدی و آرش کیخسروی دو وکیل دادگستری که ۲۷ مرداد در مقابل مجلس شورای اسلامی بازداشت شدند را رد و قرار بازداشت آنها را تایید کرد.

منبع: ایرنا

‍ استقلال کانون ؛ رویای ناتمام

از رای شماره ۲۸۳ الی ۳۰۵ مورخ ۹۶/۴/۱۶ دیوان عدالت اداری علیه کانون وکلای دادگستری چه می دانیم ؟

در سکوت فعالان صنفی و منتقدان مدیریت کانون و فعالان مجازی دادنامه ای از سوی دیوان عدالت اداری ابلاغ گردید که جز شماره دادنامه و تاریخ آن چیز دیگری در دسترس وکلا قرار نگرفت .
آنچه حیرت انگیز است سکوت مطلقی است که جامعه صنفی وکلای دادگستری را فرا گرفته است ! روزی روزگاری نچندان دور رنگ و مارک و گلگیر خودروی رییس کانون هم مایه نقد و طنز واقع میگردید اما این روزها باید در برابر مهمترین اتفاقات هم علم حمایت برافراشت و به سوالی هم از هیات مدیره دلخوش باشیم و دریغ از آن هم !

آنچه از آثار این رای مبنی بر اعلان نام ۹۹ نفر از پذیرفته شدگان سهمیه ایثارگران میتوان برداشت نمود این است که دیوان عدالت به عنوان مرجع عالی نظام قضایی اداری کانون وکلا را به عنوان یک نهاد عمومی غیر دولتی محسوب و او را ملزم به پذیرش ۹۹ کارآموز از سهمیه ایثارگر نموده است .
نقض و لغو تصمیمات مدیریت کانون و الزام کانون به انجام امری از سوی دیوان عدالت فتح بابی است بر استمرار این رویه در سایر موارد مبتلابه جامعه وکالت که نمیتوان به آسانی و تساهل و تسامح از آن گذشت .

ریاست محترم کانون
بازرسین محترم کانون
اعضای هیات مدیره کانون

آیا وکلای دادگستری به عنوان اراده اصلی این نهاد نامحرم هستند که رای صادره اجازه انتشار نمی یابد ؟

آیا دادنامه ای که آغازگر فصل نوینی در مواجهه کانون با سیستم قضایی خواهد بود باید از چشمان وکلای دادگستری پنهان بماند ؟
آیا این حق وکلای دادگستری نیست که از متن دادخواست علیه کانون، دفاعیات وکلای معرفی شده و استنادات طرفین اطلاع داشته باشند ؟

به نظر شما عزیزان آیا لازم نیست این دادنامه از سوی وکلای متخصص و دل نگران کانون به نحوی مورد نقد و تحلیل قرار بگیرد تا شاید نسبت به خسارات و تجاوزات بعدی راهکاری مستند و مستدل بیابند ؟

به نظر می رسد رویای استقلال هر روز دست نیافتنی تر می شود و مدیران ما ترک های ایجاد شده در این رویا را با سکوت و انفعال جامعه صنفی می پوشانند تا روزی که نمیدانم چه خواهیم دید .

زرگریان

ای وای بر اسیری که زنجیرش را دوست دارد

دفاع جناب قاسم کمیلی به دادفری از کانون مرکز را بخوانید خوب
تا از کیسه تان نرفته هنوز
این طرفه بشنوید پیغام روشنش را
که ما یوغ دادگاه انتظامی قضات را دوست داریم

ای وای بر اسیری که زنجیرش را دوست دارد

دفاع جناب قاسم کمیلی به دادفری از کانون مرکز را بخوانید خوب
تا از کیسه تان نرفته هنوز
این طرفه بشنوید پیغام روشنش را
که ما یوغ دادگاه انتظامی قضات را دوست داریم

ای وای بر اسیری که زنجیرش را دوست دارد

دفاع جناب قاسم کمیلی به دادفری از کانون مرکز را بخوانید خوب
تا از کیسه تان نرفته هنوز
این طرفه بشنوید پیغام روشنش را
که ما یوغ دادگاه انتظامی قضات را دوست داریم

ای وای بر اسیری که زنجیرش را دوست دارد

دفاع جناب قاسم کمیلی به دادفری از کانون مرکز را بخوانید خوب
تا از کیسه تان نرفته هنوز
این طرفه بشنوید پیغام روشنش را
که ما یوغ دادگاه انتظامی قضات را دوست داریم

ای وای بر اسیری که زنجیرش را دوست دارد

دفاع جناب قاسم کمیلی به دادفری از کانون مرکز را بخوانید خوب
تا از کیسه تان نرفته هنوز
این طرفه بشنوید پیغام روشنش را
که ما یوغ دادگاه انتظامی قضات را دوست داریم

سلام بر دوستان و همكاران ارجمند
ضمن تشكر از دغدغه همكار خوبمان جناب زرگريان عزيز در خصوص موضوع مطروحه لازم است نكاتي در خصوص اين يادداشت به عرض همكاران محترم و معزز برسانم:
١- رأي صادره داير بر الزام كانون وكلاي مركز به صدور پروانه كارآموزي براي تعداد ٩٩ نفر از افراد واجد سهميه خانواده ايثارگران، توسط دادگاه عالي انتظامي قضات صادر شده نه ديوان عدالت اداري.
همكاران ارجمندم قطعاً اشراف دارند كه ديوان عدالت اداري، صلاحيتي براي رسيدگي به شكايات و دعاوي مطروحه عليه كانون وكلا به لحاظ غير دولتي بودن آن ندارد.
٢- بعد از اجرايي شدن قانون برنامه ششم توسعه و بالاخص بند "چ" ماده ٨٨ آن قانون كه مقرر داشته بود ٣٠ درصد از ظرفيت پذيرش در كانون هاي وكلا، كانون كارشناسان و ...به فرزندان و همسران شهدا، جانبازان و ايثارگران اختصاص دارد؛ هيأت مديره دوره بيست و نهم تصميم گرفت به منظور حفظ حقوق افرادي كه با سهميه آزاد در آزمون قبول مي شوند؛ ٣٠ درصد موضوع بند "چ"قانون فوق را كه به عنوان ماده ٥٩ مكرر به قانون جامع خدمات رساني به ايثارگران الحاق شده است را به جاي محاسبه از ظرفيت اعلامي به تعداد افراد قبول شده در آزمون بيفزايد و بدين ترتيب سهميه پذيرش كانون مركز در آزمون سال ١٣٩٦ از ١١٠٠ نفر به ١٤٣٠ نفر افزايش يافت.
٣- پس از اعلام نتايج آزمون، عده اي از مردوين با اين استدلال كه چون كانون مركز مبادرت به افزايش ظرفيت پذيرش آزمون كرده است لذا٣٠ درصد موضوع بند "چ" ماده ٨٨ بايد از تعداد١٤٣٠ نفر محاسبه شود نه از تعداد ١١٠٠ نفر اعلامي اوليه؛ مبادرت به طرح شكايت از كانون وكلاي مركز در دادگاه انتظامي قضات در دوره پيشين هيأت مديره كرده و الزام كانون را به صدور پروانه براي تعداد ٩٩ نفر ديگر را كردند.
توضيح آنكه محاسبه سهميه ٣٠ درصدي از ظرفيت ١١٠٠ نفر اعلامي اوليه ، ٣٣٠ نفر بود در حاليكه محاسبه سهميه ٣٠ درصدي بر مبناي تعداد ١٤٣٠ نفري كه با افزايش سهميه بر ظرفيت اعلامي به اين تعداد بالغ شده بود، ٤٢٩ نفر مي شد كه چون ٣٣٠ نفر از ايشان در اعلام نتيجه آزمون به عنوان افراد قبول اعلام شده بودند، باقيمانده ايشان كه به زعم خويش با محاسبه سهميه، قبول در آزمون محسوب مي شدند به دادگاه انتظامي قضات شكايت كردند كه مآلاً شكايت ايشان وارد دانسته شد و رأي مبحوث عنه صادر گرديد.
بدين ترتيب مواجهه اي از ناحيه ديوان عدالت اداري با كانون صورت نگرفته و مسأله، موضوع ديگري بوده كه به عقيده بنده ناشي از تصميم نادرست هيأت مديره دوره ٢٩ بوده كه به جاي اعمال سهميه در ظرفيت؛ مبادرت به افزودن افراد داراي سهميه به ظرفيت اعلامي كرده بوده است.

پیام از جناب حجتی عضو هیات مدیره

یک مطلب دو واکنش
جناب زرگریان مطلبی را منتشر نموده‌اند که با واکنش جناب حجتی و جناب امیرسالار داودی مواجه شد که البته تفاوت بین این دو واکنش قابل تامل است.

جناب حجتی در واکنش به مطلب همکارمان جناب زرگریان، محترمانه و بدون تلاشی در جهت استخفاف همکارشان به پاسخگویی پرداختند؛ که البته پاسخگو بودن ایشان به عنوان عضوی از هیات مدیره شایسته تقدیر است.

لیکن جناب داودی به جای پاسخگویی به امری که به زعم خود برای ایشان بدیهی بود، به بررسی سوابق وکالتی و گرد راه جناب زرگریان پرداختند که جای تامل و تاسف دارد.

سخنی با از گرد راه رسیدگان:

۱. هیچ همکاری از سایرین برتر نیست و سوابق وکالتی همکاران سبب تفوق ایشان نسبت به همکاران کم سابقه تر نیست. جامعه وکالت صف نانوایی نیست تا آنان که زودتر از راه رسیدند نسبت به موخرین حق تقدم داشته باشند.
۲. مطالبه گری و کنکاش در امور صنفی نیاز به هیچ سابقه یا اجازه ای نداشته و همگان می‌توانند در خصوص هر موضوعی تقاضای شفافیت و پاسخگویی داشته باشند.

۳. گویا متاسفانه آنچه در دوره کاراموزی، کانون وکلا جهت تخریب و تخفیف کاراموزان انجام میدهد کافی نبوده و برخی همکاران در ادامه راه و پس از تحلیف پیگیر آن هستند. قطعا هشدار حتی اگر اشتباه باشد بهتر از گزش مستقیم است.

۴. شخصا امید و اعتماد بیشتری به این تازه از گرد راه رسیدگان دارم تا آن دسته از همکاران که هر روز به سویی میچرخند و حتی گاهی جهت این چرخش نیز از قبل مشخص نیست؛ چرا که راهنما به راست میزنند و به چپ می‌پیچند.
وکیل علی میررجبی
انجمن وکلای مستقل

سلام و درود فراوان خدمت جناب امیرسالار داودی وکیل پایه یک دادگستری
مرقومه حضرتعالی را خواندم و در صورت صلاحدید شما خوشحال می شوم محبت نمایید و در کانال وزین بدون روتوش قرار دهید.
1- ایراد سخن به همراه نوشتن و انتشار، می تواند نوعی «فراخوان» باشد. فراخواني عمومي، سرگشاده و دوجانبه. هم براي شناساندن افکار خود به همکاران و هم براي شناختن آراء و افكار ديگران و مسلماً قضاوت با خواننده خواهد بود.
2- به نمایش درآوردن آثار حاصل از قلم و بیان، نوعی «تَحَدّی» یعنی هماورد خواهی و هَل مِن مبارز طلبی است که: « هَاؤُمُ اقْرَءُوا كِتَابِيَهْ» {حاقّه: 19} یعنی: «ایّها النّاس! بیایید نامه و نوشته ام را بخوانید» و به سخنانم گوش فرا دهید. خوب است تلاش كنيم بد نگوئيم و بد ننويسيم تا بد نشنويم و بد ندرويم. صاحب مثنوي معنوي چه زيبا مي‌سرايد:
«اين جهان كوه است و فعل ما ندا سوي ما آيد نداها را صدا»
در مقام نصيحت مي‌گويد:
«مگو ناخوش كه پاسخ ناخوش آيد به كوه آواز خوش ده تا خوش آيد»
3- با قطع نظر از تحليل و توصيفي كه شما بزرگوار داشتید نسبت به کارآموز زرگریان که البته ایشان وکیل پایه یک می باشند و مسلماً در ماهیت هیچ تفاوتی نداشته، ندارد و نخواهد داشت مگر آنکه در راستای تحقیر و سخیف بودن آنچه به رشته تحریر درآمده است مرتبط باشد.
4- راجع به ديگر گراميان که مدعی فعالین صنفی می باشند و حتماً از باب تنوير افكار عمومي موضوع را مورد بازخوانی و پاسخگويی قرار خواهند داد.
5- آنچه را نمیدانم و نمی توانم درک کنم از گرد راه رسیدن است، گویی باید در صف انتظار قرار داشته باشیم و به قول بزرگی شما و امثال شما (خطاب تازه از راه رسیده ها) باید از پیشکسوتان اجازه بگیرید و در صورت تایید و صلاح دید چنانچه در مسیر افکارآنان گام برداشته شود ایرادی ندارد، دستی بر قلم ببریم.
6- بيائيم در تعامل با يكديگر، نقد و نظر ديگران را چون هديه‌اي گرانبها پذيرا شويم و در ويرايش خود و پیرایش افکار و اندیشه ها و اصلاح كژي‌ها بكارشان بنديم. باور كنيم زندگي در جامعه جهاني كه در سايه دنياي جدید ارتباطات، «دهكده‌اش» نامند، مستلزم آن است تا با هم همدل و همزبان و همراه باشيم.
ارادتمند شما بوده و هستم بزرگوار
وکیل بهنام نزادی
انجمن وکلای مستقل

جناب وکیل علی میر رجبی عزیز
با سلام...
در ارتباط با پاسخ معموله تان در ارتباط با واکنش اینجانب ملاحظه ای قابل طرح و عرضه است.
برادر محترم ، خطاب مطلب جناب زرگریان بنده نبودم که جناب تان می فرمایید " لیکن جناب داودی به جای پاسخگویی ......"
بنابراین تکلیف به پاسخ گویی از جانب چون منی فی نفسه تکلیف عبثی است.
مع هذا ، پرداختن من به مطلب جناب زرگریان بر خلاف پاسخ جناب دکتر حجتی نه ماهیتی و ناظر به محتوا که در واقع پرداختن به امر به زعم خود مهمی است که حین نگاشتن پاسخم به مطلب جناب زرگریان و حتی هم اکنون در تقریر پاسخ به جناب عالی معتقدم که نادیده انگاشتنش می تواند بسیار نا امید کننده در ارتباط با همان تازه از راه رسیدگان باشد.
و اما آن امر مهم بل اهم نیست جز بیرون گود نشستن و از اغیار توقع کردن.
برادر عزیز اگر اشاره من را به سالها پیشتر ( شش هفت سال قبل و ما اقبل ) حمل بر فخاری به سابقه و مصداقی از تشبث به وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ أُولَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ فِي جَنَّات النَّعِيم نمی فرمایید ، معروض می دارم که عزیز برادر آن زمان که ما سابقاً تازه واردها می نگاشتیم ، علی الدوام یک پایمان در دادسرای انتظامی بابت تقریرات مان بود و یک پای مان در طبقه چهارم هیات مدیره به جهت پاسخ گویی پیرامون نیت و هدف و انگیزه مان....
آری برادر عزیز نمی دانم شما آن زمان کجا تشریف داشتید. نه اینکه بودن ما و نبودن شما کمترین اهمیتی داشته باشد که در واقع صرفا از باب سوال است که شما وکیل با سابقه ای هستید و قطعا آن زمان هم نهاد وکالت کم با مسائل و معضلات رو به رو و دست به گریبان نبود و مع الوصف یا شما احتمالاً چنین مسائل و معضلاتی برای تان مهم نبود و یا اگر بود یحتمل از باب قاعده واجب کفایی با مشاهده و تحصیل اطمینان از بود دیگران،اشتغالات مهمتری را پی می فرمودید
علی ای حال غرض اینکه برای اینکه امروز حتی کارآموزان وکالت بتوانند هر آنچه دل تنگشان می خواهد،بی ترتیب و آداب خاص و عامی بر زبان بیاورند (۱) ، بی آنکه نگران برخوردهای توام با شداد و غلاظ مصادر منتخب جامعه وکالت باشند ، فکر می کنم کسانی پیش قراولی کردند و آزارها دیدند و علاوه بر آنچه پیرامون تردد علی الدوام فی مابین طبقه چهارم( هیات مدیره) و طبقه دوم ( دادسرای انتظامی) مذکور افتاد ، انواع و اقسام توهین ها و افتراها از قبیل اعتیاد به انواع مواد مخدر و غیره را نصیب بردند و تازه این نسبت ها پایان ماجرا نبود و احضارهای امنیتی حسب گزارشات ارسالی از برخی کسانی که به واسطه انتقادات معموله همان زمان توسط منتقدین صدر موسم و دوره انتقاد (۲) ، احساس خطر کرده بودند ، آن پیشقراولان و خانواده هایشان را سخت می آزرد.
آری برادر ، پیش قراولان آن زمان دستاوردها و تحصلات شان دقیقا همین احصاء شده های مورد اشاره بود و بس و از این رو امروز هیچ ندارند و بعضاً با خود فکر می کنند که چرا چون بسیارانی در کار کسب و جارو کردن سیم و زر نیوفتادند تا پس از اینکه خوب و پر و پیمان دَش کردند ، آنگاه امروز با طیب خاطر و جیب مملو و از سر سیری مفرط به فریاد کردن و اصلاح کژی ها مبادرت ورزند.
هرچند که ابداً گلایه ای نیست و بی تردید بی عرضگی پیش قراولان آن زمان بوده است و ابن الوقت نبودن شان.....
علی ای حال امروز بعید می دانم توقع السابقون دیروز توقعی گزافی باشد که از تازه واردان یعنی همان هایی که شما امیدشان دارید ، بخواهند تا به جای پرداختن و توقع کردن طلبکارانه از فعالان و منتقدین صنفی ، تاسی به اسلاف شان کنند و با بهره از راهی که سالها پیشتر به قیمت آزارهایی که شرحشان رفت به کف آمده است و دیگر رییس کانون وکلا جرات نمی کند کارآموزی را به واسطه گفتن حرفی مبتنی بر اینکه " معلوم نیست با پولهای ما چه می کنند " مستقیم به محکمه انتظامی تعرفه و در نهایت کاراموز بخت برگشته را که سخنی در محفلی خصوصی بر زبان آورده و از بخت بدش رییس وقت کانون آن سخن معترضه را استماع کرده و سپس به اشارتی ، قاضی و مستشاران انتظامی تنها بر پایه صدق گزارش و راپورت رییس وقت کانون ، شش ماه تعلیق پروانه نصیب کارآموز بی پناه و بی دفاع گردانند ، فریادهای شان را هر آنچه که هست بر سر هیات مدیره نهاد وکالت آوار کنند و نه اینکه به گونه ای سخن بگویند که تو گویی بر سریر دلالت گری جلوس کرده و فعالان و منتقدین موظف و حقوق بگیر صنفی را امر و نهی نمایند.
آری برادر عزیز....
جامعه وکالت نه ملک طلق کسی است و نه صف نانوایی و گمان هم نمی کنم کسی چنین باوری داشته باشد جز کسانی که به خود شک دارند و جوابی برای سالها غیبت بی توجیه شان و اما به یک باره ظاهر شدن شان در چنته ندارند.
مع الوصف اصل سخن تفاخر به سابقه و قدمت فعالیت و این قبیل توهمات نیست که اگر بود ، برای تفاخر فرصت های عدیده ای فراهم بود و منعی هم برای تحصیل غنائم وجود نداشت. منتها آن السابقونی که سالها فحش خورد

ند و به ای نحو کان آزار دیدند و همین کسانی که عرض کردم سالها غیبت شان و از طرفی به یک باره پدیدار شدن شان در هاله ای از ابهام است به راحتی به آنها انگ چرخش و زیر آبی می زنند ، حرفشان جز این نیست که از راه رسیدگان عزیز که البته سخت مبارک باشد قدم نو رسیده تان ، لطفا حال که مانند برخی از ابتدای اخذ پروانه کارآموزی غیبت صغری و از ابتدای به جا آوردن تحلیف غیبت کبری نکرده اید و از همان بادی ورودتان به خانه صنفی تان خود را مکلف و موظف و واجد دین می دانید ، اولا منتظر نمانید که کسی کاری کند تا کارها بشود که شما خود هر کدام لشگری با عِدّه و عُدّه چشم گیر هستید و از این رو اگر آنطور که می گویید شاهد سکوت مطلق هستید ، انکسار دیوار صوتی را علی الراس در دستور کار قرار دهید تا اطلاق سکوت ، مبدل گردد.
ثانیاً ، لطفا به عوض پرداختن به فعالان و منتقدین صنفی ، یقه منتخبین تان را بگیرید و از آنها بخواهید و یادتان باشد که همان سالها پیشتر اسلاف شما یقه اعضای هیات مدیره وقت را گرفتند و اما امروز توسط برخی به فرفره تشبیه می گردند و حال شما که از هم اکنون یقه آن بالایی ها را رها کرده و تحفظ حداکثری را در گیر دادن به همتایان و همکاران تان می بینید ، بی تردید چند صباح دیگر از سوی سابقاً غایبان بی توضیح و لاحقاً ظاهر شدگان ناگهانی به چرخ فلک یا سانتریفیوژ ( خیلی نسلش فرق نمی کند ) متصف می گردید...
پیروز باشید..
امیرسالار داودی
بدون روتوش
@withoutretouch

۱. نمونه بارز اخیر مواجهه احدی از کارآموزان محترم مقابل رییس کمیسیون کارآموزی و درشت گویی و تمام قد از مواضع خود و همتایانش دفاع کردن و یا آرشیو بدون روتوش که مملو از نگاشته های تند و تیز و بعضاً موهن و هتاکانه و درشت گویی ها علیه صدر تا ذیل مصادر جامعه وکالت
و یا نادان و ابله و نکبت خطاب کردن مصادر امور جامعه وکالت....
۲. پیش از شروع انتقادها به مدد البته ابزارهای مدرن ارتباطی مانند فیس بوک و بعدا وایبر و در ادامه تلگرام و ایمو و واتس آپ و حالا توئیتر و اینستاگرام ، توسط پیش قراولان نقد نوین صنفی ، جامعه وکالت از هر گونه نقد و ایراد و خرده گیری بی بهره بود درست به این دلایل که اولا ابزار های مدرن ارتباطی و پیام رسان متولد نشده بودند و حداکثر امکان پیام رسانی وکلا نشریات بود که طبعا عمومیت و فراگیری اپلیکیشن های پیام رسان امروزی را نداشتند و ثانیا جامعه وکالت بیشتر ماهیت خانوادگی داشت و به دلیل قلت وکلای دادگستری ، تعداد دفعات رویارویی وکلا در محاکم بسیار بیشتر بود و همین رویارویی ها داخل محاکم باعث بیشتر نزدیک شدن وکلا می گردید و ابتلائات جامعه وکالت هم به اندازه امروز نبود. چه اینکه فقط چهارده سال کانون وکلا انتصابی اداره می گردید و به واسطه منتفی بودن مدیریت انتخابی ، نقد عملکرد هم بی معنی بود. مع الوصف بی آنکه نگارنده واجد ادعایی باشد ، لیکن به شهادت بسیارانی که برخی از مهمترین شان در رقابت های صنفی علی الدوام مقابله می کردند و بعضاً همچنان در بر همان پاشنه می چرخد ، آغاز گری نقد نوین صنفی را با امیرسالار داودی می دانند.
بدون تردید کسانی که با روحیات من آشنایی دارند ، شهادت خواهند داد که هیچگاه واجد روحیه لاف زدن و یا مدعی بودن نبوده و نیستم و لیکن در مورد آغاز گری نقد نوین صنفی و اینکه نخستین تجربه های مربوط به نگاشته های صنفی انتقادی مربوط و متعلق به من است ، شهادت افراد معتبر درون صنف چنین ادعایی را موید می باشند.

با سلام و عرض احترام
مطلبي كه جناب وكيل داوودي در پاسخ به مطلبي كه وكيل زرگريان نوشته بودند،منتشر كرده اند (در حاليكه مخاطب ايشان نبوده اند) چيزي جز تحقير و استخفاف نبود،مخصوصا آنكه ايشان شب قبل و بعد از انتشار متن اوليه ،عنوان آقاي زرگريان را به ((كارآموز ))تغيير دادند كه هيچ لزومي در آن ، (جز به خيال خودشان ) تحقير بيشتر مخاطب نبوده است.
اين كه جناب داوودي خود را صدا و نماينده تام الاختيار فعالان صنفي ميداند امريست كه بارها ثابت شده و گويي ايشان بسيار علاقمندند تريبون فعالان صنفي باشند،كه البته هيچ منعي براي اين تصورات وجود ندارد.
اما اين كه ايشان به اتباع اسلاف تلاش ميكنند متر و معيار همه چيز باشند امريست كه اين ((تازه از گرد راه رسيدگان)) آن را بر نميتابند.
خوب است ايشان كه به آزاد انديشي و آزاد نويسي اعتقاد دارند،اگر اندكي به آزادگي هم معتقدند دليلي براي دارا بودن(( شرط كسوت ))براي اظهار عقيده را ارائه دهند.
دليل پريشاني و برآشفتگي و انتشار بيانيه هاي پي در پي را از سوي ايشان نميدانم.اگر دليل آن اظهار نظر يكي از ((تازه از گرد راه )) رسيدگان است ،بهتر است دليل مناسب تري ارائه دهند،نسل جديد وكلا آنان نيستند كه بازي ((آسياب به نوبت)) را بازي كنند.ما منتظر نمي مانيم كه كسي براي فعاليتمان اذن و رخصت بدهد.
بهتر است ايشان هم براي خاك خوردن و رفت و آمد در طبقه چهارم كانون بر كسي منت نگذارند.اما صميمانه متشكريم كه راه را براي تازه از گرد راه رسيدگان هموار كرده اند.
بهاره همايي
#تازه_از_گرد_راه_رسيدگان

سلام جناب داودی
بدوا میبایست عرض نمایم که اگر تکلیفی از باب پاسخگویی به شبهه همکارمان (جناب زرگریان) نمی‌دیدید، تکلیف بر تخفیف همکار و این رسالت بر تادیب تازه از گرد راه رسیدگان از کجا ظاهر شد!؟

لیکن در تایید بخشی از فرمایشاتتان باید عرض کنم:
۱. بنده به ناگاه از وسط ناکجا آباد پا به فعالیت صنفی گذاشتم، هر چند از فعالیت صنفی به معنای اخص آن (تشهیر به منظور ورود به طبقه چهارم) بیزارم. البته وجه مبهم و مشکوک فعالیتم بر من معلوم نشده لیکن شاید بنا بود اول رخصت بگیرم و نگرفتم و یا اینکه میبایست از پله گردی و دربانی آغاز میکردم که نکردم.

۲. سالهایی که برخی مشغول فعالیت صنفی از نوعی که فرمودید و علاوه آن گذراندن وقت در طبقات و راه پله های کانون بودند (به حدی که بعضا تصور اشتغال ایشان در کانون برای تازه واردین ایجاد میشد) در حال بالا و پایین رفتن از پله های محکمه و دادسرا بودم.

۳. ترجیح دادم بدوا به فکر کسب درامد باشم تا اینکه خدای ناکرده ورود به ارکان کانون و یا هیات مدیره را باب گشایش روزی ببینم. بنابراین ترجیح میدهم بنا به فرمایش شما با شکم سیر به قضاوت بنشینم تا اینکه در پس هر موضوعی بگویم پس نفع من چه!؟

در پاسخ به سایر فرمایشاتتان باید عرض نمایم علت تاکید بسیار بر سوابق فعالیت صنفی و نگارشی به قول شما پیش قراولان مشخص نشد، چرا که:
۱. اوضاع کانون وکلا و ارکان آن را بسیار بدتر از زمانی میبینم که کاراموزی آغاز نمودم.

۲. همین چندی پیش کاراموزی به سبب انتقاد و اعتراض مورد توهین و تهدید به تعقیب انتظامی و تجدید دوره شد.

۳. در همین دوره جاری هیات مدیره پیشنهاد تعقیب انتظامی اجتماع کنندگان مقابل مجلس شد.

۴. در همین دوره جاری از مقام و اختیارات ناشی از خدمت به همکاران در جهت تسویه حساب های شخصی استفاده شده است.

مجددا آنچه از متن شما به صورت کلی استنباط شد تقدم مقدمین به سبب ایثارگری های گذشته ایشان است، و الا این همه داستان و نقل برای آغاز سخن کردن از سوی یک از گرد راه رسیده مفهوم دیگری ندارد.
شخصا همانطور که موخرین را از خود پایین تر و مکلف به کسب اجازه برای آغاز سخن نمیبینم، چنین حقی را برای مقدمین نیز نسبت به خود قائل نیستم.
در پایان، این مطلب را خاطر نشان مینمایم که انجمن وکلای مستقل چندان امیدی به اصلاح کانون از طریق تعیین منتخبین هیات مدیره نداشته و باور دارد بهتر است تلاش خود را معطوف وکلا و تازه از گرد راه رسیده ها نماید چرا که به امثال من امیدی نیست، بلکه این تازه آمدگان گامی اساسی بردارند.
{هر ملتی لایق حکومتی است که دارد} “مونتسکیو”
بنابراین تلاش برای اصلاح و ارتقا خودمان شاید زودتر منجر به نتیجه شود.
وکیل علی میررجبی
انجمن وکلای مستقل

این «گرد راه» موجب شد به کانال روتوش مراجعه کرده هم نوشتار مفصل آقای امیر سالار داودی خطاب به آقای زرگریان و هم گردیان ایشان را بخوانم هم یادداشت گرد راه آقای داودی و هم نوشتار آقای نزادی و هم مجدداً قلمی آقای میر رجبی را.
و سپس پاسخهای مفصل و مطول ایشان به منتقدان را.

کاش آقای داودی موضع انتقادی بر منتقدان خود را رها می کرد که مجبور نشود برای توجیه مطلب نا مدارانه خود خطاب به همکاران جوان این توجیه نامه بعدی را بنویسد. می شد و به شأن و جایگاه مجازی سالارانه ایشان برنمی خورد بلکه موجب ارتقاء می شد اگر در یک جمله عذرخواهی می کرد از جناب زرگریان و سپس توضیح می داد که قصد استخفاف نداشته و اکر چنین برداشتی شده عذرخواه است.
من خود نیز در بادی امر چنین قصدی در یادداشت ابتدایی آقای داودی ندیدم یا اغماضاً نخواستم ببینم ولی وقتی اصرار بعدی ایشان را خواندم از این اصرار ناخرسند شدم و هستم.
چون امکان پیام گذاری در روتوش را ندارم، اینجا نوشتم که توصیه کنم اگر امیرانه و سالارانه می نویسید در مصاف با امیران و حاکمان باشد و اگر خطاب به محکومان است داودانه نقش کنید که
واذكُر عَبدَنا داوودَ ذَاالاَيدِ اِنَّهُ اَوّاب

جناب وکیل امیر سالار داودی
با سلام و تحیات
احتراما به عنوان عضوی کوچک از جامعه وکالت که به تازگی از گرد راه رسیده ام به عرض می رسانم :
قبل از هر چیز باید یاد آور شوم ؛ هدف بنده از نوشتن این مرقومه ارائه دفاعیه از سوی جناب زرگریان یا اتخاذ موضع مخالف علیه شخص امیر سالارداودی نمی باشد؛ غرض بنده اتخاذ موضع علیه تفکریست بی پایه ، مضحک و از رده خارج که سال هاست حال بد را به من و هم نسلان من تقدیم کرده است.

مطلب اخیر جنابعالی در پاسخ به مطلب جناب زرگریان با تفکری به رشته تحریر در آمده است که سال هاست حس کنجکاوی مرا برانگیخته!

چرا عده ای در این مملکت همواره دست و پا می زنند که تازه از راه رسيدگان عرصه های مختلف هیچ کاری را آغاز نکنند؟!
نسل من کاری را شروع می کند ؛ می گویید از گرد راه برسید و سپس وااسفا و وا مصیبتا سر دهید!!
اگر بعد کسب تجربه پا به عرصه بنهیم می فرمایید تا الان کجا بوده اید ؟!
گویا تهدیدات این جنس تفکر پایان ندارد ؛
فلان راه را بروید یا فلان حرف را بزنید چنین می کنیم و چنان می شود !
از تبعات و آثار وخیم بگریزید !
حال بفرمایید با این اوصاف تکلیف ما چیست؟! چگونه بدهکاری خود را بابت چند سال دیر به دنیا آمدن تسویه نماییم !؟
چگونه اجرت صاحبان تفکری که می پندارند پیشتاز و پیشگام در دوختن آسمان به زمین بوده اند را بپردازیم ؟!
از کجا معلوم یگانه قطب نمایی که سمت و سوی خوشبختی را تعیین می کند در جیب تفکر شما و صاحبان تفکری همچون شما باشد ؟! که اگر اینگونه بود امروزه به این بن بست نمیرسیدیم.

جناب داودی بزرگوار، برادر عزیز ؛
در مطلبی که اخیراً به رشته تحریر درآوردید چهره تفکر بدون نقاب شما نمایان گشت؛ بنابراین با زدن نقاب بر چهره تفکر خود سعی در ماله کشی های پیاپی ننمایید ، که تناقض گویی در مطالب اخیر شما بیشمار است.

در انتها به عرض می رسانم ؛اینکه جنابعالی کلیه مطالب نگاشته شده اعم دست نوشته های موافقین یا مخالفین خویش را در کانال بدون روتوش منتشر می نمایید جای بسی تقدیر و تحسین دارد. اما برادر؛
این امريست که به سیاست گردانندگان کانال باز می گردد، یقیناً به طور مطلق، نمی توان گفت چه کسی منفعت آن را خواهد برد ... چه بسا انتشار یک مطلب کوبنده علیه شخص شما یا کانال بودن روتوش بازخورد های بسیار مثبتی جهت تطهیر و کشیدن نقاب بر چهره گردانندگان کانال داشته باشد!
بنابراین صرف این مطلب که در کانال بدون روتوش ، بدون روتوش عمل می کنید چندان هم درخور فخر نیست ...


شما را به خداوند بزرگ می سپارم.
وکیل مصطفی حسن پور

پاسخ امیرسالار داودی به مرقومه جناب وکیل بهنام نزادی
جناب وکیل بهنام نزادی عزیز
با سلام...
مطلب شما را خواندم
اول اینکه هر نگاشته ای متضمن فکر و اندیشه و باور و ایده ای نیست. برخی نگاشته ها بیشتر کارکرد اعلانی و اعلامی دارند.
دوم ، فکر می کنم در مورد بنده مبتلا شدهء قیاس به نفس هستید. اینجانب هم اکنون بالغ بر یک دهه است که می نگارم و نگاشته هایم را منتشر می کنم و دست کم سه سال است کانال بدون روتوش به عنوان رسانه صنفی فعالیت مداوم دارد و طبعاً سالهای ابتدایی چه بسا برای جلب توجه دیگران به آنچه قلمی کرده ام ، تقلاهایی معمول داشته ام و از این رو گمان نمی کنم دیگر هل من مبارز طلبیدن و فراخوان کردن دیگران برای خوانش نگاشته هایم ضرورتی داشته باشد. بی تردید جناب عالی بسیار آتیه درخشانی دارید و قطعا زمانی مانند من به قلمتان شناخته خواهید شد و من تردید ندارم که برای شما زمان مدیدی سپری نخواهد شد.
سوم، بند سوم مطلبتان را به لحاظ غرض متوجه نشدم. نمی دانم اِخبار کردید یا انشاء و یا تعریض نموده اید و یا سوال پرسیده اید؟! در هر حال جزء اخیر بند سوم از مطلبتان گمانه ای را مطرح کرده اید که به نظر به من منتسب ننموده اید و از این رو دلیلی برای پاسخ نمی بینم. قط از باب تاکید و تشحیذ ذهن شما و مخاطبین ، کسانی که من را می شناسند که فبها و کسانی هم که نمی شناسند ، عجله ای برای شناسانده شدنم هرگز نداشته و ندارم و معتقدم احمقانه ترین دغدغه ممکن ، دغدغه اثبات خویشتن خویش به همگان است. تا آنجا که از خود سراغ دارم ، ممکن است در نگاشته ای در پی چزاندن کسی باشم و اما تحقیر و تخفیف در قاموس و مرامم نیست و حال اگر در مواجهه با کلامی کسی قاصد به افتادن در ورطه نیت خوانی باشد ، قادر به نجات چنین غریقی نیستم.
چهار مگر تاکنون برای نگاشتن و اظهار نظر در فضای فعالیت صنفی از من یا کس دیگری اجازه گرفته اید که حال گمان می کنید مفهوم آنچه خطاب به همکارمان جناب زرگریان نگاشته ام ، تجویز ضرورت رخصت از برای اظهار نظر و بیان دیدگاه است؟ و اما در مورد واژه از راه رسیده ، کاربستش عین و منطبق بر حقیقت است. چرا باید بار معنایی منفی بر این واژه ترکیبی سوار کنید؟! در این ارتباط هم مانند آنچه در بند سه معروض افتاد ، حتماً در افتادن یا احتذار از افتادن داخل راه بی کران و بی پایان نیت خوانی ،مختار هستید و بدون تردید به واسطه اینکه نافی را نفی کافی است ،کمک ویژه ای به رفع ابهام شما در بر ندارم.
پنج.توصیه تان به هدیه تلقی کردن نقد دیگران ، ناشی از سقیم بودن مبانی نظری است که مورد بهره برداری قرار داده اید.
چون منی توان و یارای محدود کردن و ستاندن امکان نقد و اظهار نظر منتقدین را ندارم. توصیه معموله شما به موجب بند شش قاعدتاً موجبی برای خطاب کردن به من ندارد. چنین توصیه ای اصولا به صاحبان قدرت و مکنت و مصادری که امکان تحدید و تهدید منتقدین را دارا هستند ، عرضه می گردد.
چون منی تا آنجا که آرشیو بدون روتوش حکایت دارد در مقام یک فعال رسانه ای صنفی و یا فعال صنفی و یا نویسنده صنفی و یا هر عنوان دیگری که احتمالا قابلیت انتساب را به من دارد ، اگر نگویم در پاسداری از آزادی نقد و بیان و تضمین جریان آزاد اطلاعات و حفاظت از حداکثر امکان دسترسی به اطلاعات و نفی هر گونه سانسور ، نمونه بی بدیلی بوده ام ، بی تردید نمونه نادر و کمتر دیده شده ای محسوب هستم.
کانال بدون روتوش و مدیریت آن حتما واجد کاستی ها و ایراداتی بوده و هست و لیکن در اشل رسانه ای بدون روتوش همانطور که بارها به صراحت ادعا کرده ام ، هیچ یا کمتر رسانه صنفی و غیر آن چه در سطح صنفی و چه در سطح ملی و حتی چه در عرصه منطقه ای ، قابل قیاس و همانند سازی با بدون روتوش است.
بدون روتوش حتی آن وقتی که من به عنوان مدیر مسئول آن به صراحت تغییر رویه انتقادی ام را اعلام نمودم ، هیچگاه در انتشار تند و تیز ترین مطالب علیه هر شخص صنفی با هر مقام و منصب در اختیارش ، درنگ نکرده و حتی در انتشار مطالب هر آینه بی تعارف و بدون ملاحظه و چه بسا سخیف و حقیقتا هتاکانه و توهین آمیز علیه مدیریت بدون روتوش یعنی شخص اینجانب ، تردیدی به خود راه نداده است.
سال قبل مدیریت بدون روتوش به مدد ربات طراحی شده ای که امکان نمایش نام و نشان نگارندگان را برای مدیریت بدون روتوش فراهم نمی ساخت ، از سیصد و بیست پیام دریافتی پیرامون عملکرد بدون روتوش و امیرسالار داودی ، سیصد پیام ایصالی را بدون نقطه ای جا به جایی در کانال باز نشر نمود و تنها بیست پیام باقی مانده که دیگر حاوی الفاظ رکیک علیه خودم و خانواده ام بود را صرفا جهت رعایت حال خانواده ام بازنشر نکردم.
این در حالی بود که احدی از اعضای هیات مدیره کانون وکلا اقدام مشابه را البته بدون انتشار نظرات معمول داشت که بیش از یک ساعت مدیر محترم دوام نیاوردند و اما بدون روتوش بیست و چهار ساعت تمام ربات را فعال و در دسترس ق